W czasie Wigilii Paschalnej czytamy zmartwychwstanie według Marka. Maria z Magdali, Maria matka Jakuba Mniejszego i Salome, które szły za Jezusem i służyły mu z Galilei, widziały jego krzyż i pochówek. Mężczyźni uciekli i są przerażeni. Kobiety, nosicielki życia, idą tam, gdzie prowadzi je serce, do grobu, z siłą miłości, którą chcą zamanifestować do końca, z prastarym pragnieniem całej ludzkości, by wypełnić uczuciem zimne już ciało ukochanej osoby, z olejkami aromatycznymi kupionymi z góry, kto wie kiedy. Z pomysłowością miłości, która jest silniejsza od śmierci.
Ale śmierć miała ostatnie słowo do tego dnia. Widzieli, jak Józef z Arymatei zawinął ciało Jezusa w nowe prześcieradło, złożył je w wykutym w skale grobie i obrócił kamień, aby zasłonić jego wejście. Zapamiętali to wszystko.
Idą o świcie: poznali się, wstali w nocy i jak tylko mogli się ruszyć, idą. Są silni dzięki swojej miłości do Jezusa i dzięki przyjaźni ze sobą. Nie powstrzymuje ich fizyczna niemożność poruszenia kamienia, niemożność poruszenia przez ludzkość granitowej pewności śmierci. I tak gest ich ciała "patrząc w górę". staje się dla wierzących gestem wiary: jeśli spojrzysz w górę, zobaczysz, że kamień śmierci został zniszczony przez ten dzień zmartwychwstania. Wchodzą bez strachu, wręcz z pragnieniem pieszczenia tego ukochanego ciała aromatycznym olejkiem: są ekspertami od śmierci, jak cała ludzkość. I zamiast zmaltretowanego trupa znajdują młodzieńca, nie leżącego, ale siedzącego; nie nagiego, ale odzianego w chwałę, i wtedy ogarnia ich strach.
Ten młody głos z nieba na ziemi zachęca ich: "Nie bój się".Ukrzyżowany zmartwychwstał! Spójrz na jego grób, jest pusty. To wy ogłaszacie Go uczniom i Piotrowi, który jest przywódcą. Nie ma znaczenia, że się go wyparł, bo Bóg nie wypędza zdradzającego, ale mu przebacza i rehabilituje. Wy, kobiety, które nie możecie być świadkami, jesteście tymi wybranymi przez Boga na świadków zmartwychwstania Jego Syna, przed przywódcami Kościoła. Jezus z Nazaretu czeka na was wszystkich w Galilei, gdzie rozpoczął tę Ewangelię. Przypomnij sobie wszystko, co zrobił i powiedział w świetle tego poranka. W Ewangelii o czuwaniu nie czytamy wersetu typu: "Wyszli i uciekli od grobu, bo ogarnęło ich drżenie i byli obok siebie. I nic nikomu nie powiedzieli, bo byli przerażeni". Niech nasz ludzki lęk w obliczu tajemnicy nowego życia w Chrystusie przemieni się w odwagę, niech milczenie przemieni się w słowa, a ucieczka w powrót i bliskość.
