PowiązaneKardynał Zuppi odwiedza KijówKardynał Zuppi odwiedza MoskwęMisja kardynała Zuppiego w sprawie wojny na Ukrainie

"Ta wojna, wraz ze wszystkimi innymi konfliktami na świecie, stanowi porażkę dla całej ludzkości, a nie tylko dla bezpośrednio zaangażowanych stron. Chociaż znaleziono szczepionkę na Covid-19, nie znaleziono jeszcze odpowiednich rozwiązań dla wojny. Z pewnością wirus wojny jest trudniejszy do pokonania niż te, które wpływają na ludzki organizm, ponieważ nie pochodzi z zewnątrz, ale z ludzkiego serca, zepsutego przez grzech (por. Ewangelia Marka 7, 17-23)". W ten sposób Jego Świątobliwość Franciszek wyraził się w swojej Orędzie na początek roku na VI Światowy Dzień PokojuNa zakończenie wyraził nadzieję, że możemy "iść razem, ceniąc to, czego może nas nauczyć historia". Szefom państw i rządów, szefom organizacji międzynarodowych, przywódcom różnych religii: wszystkim mężczyznom i kobietom dobrej woli życzę dobrego roku!

Spośród rzemieślników pokoju Ojciec Święty wybrał kardynała Matteo Zuppiego, który w dniach 28-30 czerwca weźmie udział w specjalnym spotkaniu z papieżem. wizyta w Moskwie mające na celu identyfikację inicjatyw humanitarnych, właśnie w celu otwarcia dróg do pokoju. W ciągu trzech dni Zuppi spotkał się z Jurijem Uszakowem, asystentem prezydenta Federacji Rosyjskiej ds. polityki zagranicznej, oraz Marią Lwową-Belową, komisarzem prezydenta Federacji Rosyjskiej ds. praw dziecka.

Podczas krótkiej wizyty w kościele św. Mikołaja w Tołmaczach, w Galerii Tretiakowskiej, kardynał zatrzymał się na modlitwie przed ikoną Matki Bożej Włodzimierskiej, której powierzył swoją misję. Odbył również owocne spotkanie - jak określono w Biuletynie Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej - z Jego Świątobliwością Cyrylem, Patriarchą Moskwy i Wszechrusi, któremu przekazał pozdrowienia od Ojca Świętego i z którym omówił inicjatywy humanitarne, które mogłyby ułatwić pokojowe rozwiązanie.

Zuppi spotkał się również z biskupami Konferencji Episkopatu Katolickiego Rosji, z którymi, wraz z liczną grupą księży oraz w obecności ambasadorów i przedstawicieli Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przewodniczył uroczystej koncelebrze w Katedrze Archidiecezji Matki Bożej w Moskwie.

Była to okazja do przekazania wspólnocie katolickiej bliskości, pamięci i modlitwy Ojca Świętego. Wyniki wizyty zostaną przedstawione Franciszkowi w celu podjęcia dalszych kroków.

W szczególności w centrum rozmowy Cyryla i Zuppiego znalazła się wspólna praca Kościołów "na rzecz pokoju i sprawiedliwości", aby "złagodzić napięcia" związane z konfliktem na Ukrainie i "zapobiec dalszemu konfliktowi zbrojnemu". Słowa te są echem rozmowy wideo między Cyrylem i Franciszkiem z 16 marca 2022 r., podczas której papież powtórzył, jak ważne jest "zjednoczenie" duszpasterzy "w wysiłkach na rzecz pokoju", a także, że Kościół nie powinien używać "języka polityki, ale języka Jezusa". Cyryl, według rosyjskich agencji państwowych, pozdrowił kardynała arcybiskupa Bolonii, oświadczając, że jest "szczęśliwy" z powodu jego przybycia do Moskwy "w towarzystwie braci, których dobrze znam".

"Doceniamy, że Jego Świątobliwość wysłał cię do Moskwy. Jesteś głową jednej z największych metropolii, diecezji we Włoszech i jesteś znanym arcybiskupem, który pełni ważną służbę dla swojego narodu" - powiedział patriarcha. Ze swojej strony Zuppi podobno zaprosił go do odwiedzenia Bolonii.

W homilii wygłoszonej 29 czerwca, poświęconej postaci świętych Piotra i Pawła, Zuppi, podkreślając różne cechy obu apostołów, mówił o "jedności, która nie jest dana przez władzę, ale przez wzajemną służbę; nie przez więzy krwi, ale przez te, które rodzi Bóg, który czyni nas swoimi, swoimi dziećmi, częścią swojej rodziny". I ostrzegł: "Podział rośnie w obojętności" i "podział jest zawsze skandalem dla Jezusa, który modli się, aby jego własni byli jednym (...) Jak matka, Kościół nieustannie przywołuje dar pokoju, niestrudzenie go poszukując, ponieważ ból każdej osoby jest jego bólem". Kościół "zawsze jest matką", wykrzyknął: to jest "jedyny powód misji, którą przeżywamy w tych dniach, upragnionej przez Następcę Piotra, który nie rezygnuje i stara się zrobić wszystko, aby nadzieja na pokój, która rodzi się na ziemi, mogła się wkrótce spełnić".

Poza rekonstrukcją wydarzeń, które naznaczyły trzy dni wizyty arcybiskupa Bolonii w Moskwie i zrozumiałą ostrożnością oficjalnych komunikatów, możemy powiedzieć, że misja wysłannika papieża Franciszka przebiegła dobrze. "Bez triumfalizmu, ale pozytywnie. Ważnymi krokami były przede wszystkim otwartość wykazana zarówno na poziomie politycznym, jak i religijnym oraz chęć kontynuowania drogi. Powiedziałbym, że jest to najbardziej pozytywny konkretny owoc".

Tymi słowami, cytowanymi przez agencję Sir, biskup podsumowuje sytuację. Paolo PezziArcybiskup Moskwy i przewodniczący Katolickiego Episkopatu Federacji Rosyjskiej. "Podczas spotkania z władzami cywilnymi i religijnymi", powiedział, "głównym tematem była sytuacja humanitarna uchodźców, przesiedleńców i więźniów", a na koniec tego drugiego etapu misji pokojowej "kardynał Zuppi zabierze do domu, po pierwsze, wspaniałe przyjęcie, a po drugie, chęć kontynuowania, co zabierze ze sobą do domu. Zuppi zabierze do domu, po pierwsze, wspaniałe powitanie, a po drugie, wolę kontynuacji, która nie była oczywista". "Moje ostatnie przemyślenia są takie, że warto, zawsze warto budować mosty, ponieważ to zawsze jest zysk, podczas gdy mury są zawsze stratą".

PowiązaneKardynał Zuppi odwiedza KijówKardynał Zuppi odwiedza MoskwęMisja kardynała Zuppiego w sprawie wojny na Ukrainie

W 2022 roku rekordowa liczba 522 821 osób opuściła Kościół katolicki w Niemczech, po 359 338 w 2021 roku.

Ta bezprecedensowa liczba wynika głównie z faktu, że osoba, która oficjalnie wystąpi z Kościoła ("Kirchenaustritt"), jest zwolniona z płacenia tzw. podatku kościelnego ("Kirchensteuer"), który - w zależności od tego, w jakim kraju się znajduje. ziemia Kwota podatku, z którego żyje, wynosi 8-9 procent podatku dochodowego... i nie jest zastępowana żadnym innym podatkiem. Innymi słowy, ci, którzy nie mają prawdziwego zaangażowania w Kościół, oszczędzają niemałą kwotę podatku.

Z drugiej strony, nie wiadomo, czy fakt, że Niemiecka Droga Synodalna mogły mieć wpływ na te liczby. W każdym razie taki proces "reformy" wywołał rozczarowanie wśród wielu ludzi, którzy dostrzegają, że poruszane są kwestie, które w rzeczywistości mają niewiele wspólnego z ich życiem w wierze.

W przeciwieństwie do tej ogromnej liczby odejść, liczba dorosłych przyjętych po raz pierwszy do Kościoła katolickiego wyniosła 1 447 w 2002 r. (2021: 1 465), a liczba osób, które wycofały się i zostały ponownie przyjęte, wyniosła 3 753 (2021: 4 116).

Powyższe dane pochodzą ze statystyk opublikowanych w środę 28 czerwca 2023 r. przez Konferencja Episkopatu Niemiec i 27 diecezji w Niemczech. Katolicy stanowią obecnie tylko 24,8 procent całej populacji (20 937 590 z 84,5 miliona). Liczba członków Kościoła protestanckiego również spadła, do 19,1 miliona w 2022 roku, czyli 22,60 procent.

W 2021 r. z 83,2 mln całkowitej populacji katolicy stanowili 25,96% (21,6 mln), podczas gdy członkowie kościoła ewangelickiego stanowili 23,68% (19,7 mln).

Biorąc pod uwagę te dane, całkowita liczba chrześcijan w Niemczech ponownie spadła z 41,30 mln (49,36%) do 40,1 mln (48,87%). Oczywiście, porównując wartości procentowe, należy również wziąć pod uwagę, że migranci z religii innych niż chrześcijaństwo odgrywają ważną rolę we wzroście całkowitej liczby ludności Niemiec (z 83,2 mln w 2021 r. do 84,5 mln w 2022 r.).

Wzrost liczby osób przyjmujących sakramenty po Covid-19

Przechodząc do danych dotyczących Kościoła katolickiego, odnotowano niewielki wzrost przyjmowania sakramentów, teraz, gdy pandemia COVID oficjalnie się zakończyła: frekwencja na niedzielnych mszach wynosi 5,7% (2021: 4,3%).

Jeśli w 2021 r. udzielono 141 992 chrztów, to w 2022 r. było ich 155 173. 162 506 dzieci przyjęło Pierwszą Komunię Świętą (2021: 156 574), a 110 942 młodych ludzi przyjęło sakrament bierzmowania (2021: 125 818).

Odnotowano znaczny wzrost liczby małżeństw kanonicznych: z 20 140 w 2021 roku do 35 467 w 2022 roku. Jeśli chodzi o pochówki kanoniczne, liczby pozostały praktycznie niezmienione: 240 144 w porównaniu do 240 040 w poprzednim roku.

Od lat niemieckie diecezje koncentrują swoje parafie, co doprowadziło do spadku liczby parafii z 9 790 w 2021 r. do 9 624 w 2022 r. W sumie w Niemczech mieszka 11 987 księży (2021: 12 280), z których 6 064 pracuje w duszpasterstwie parafialnym (2021: 6 215). W Niemczech mieszka łącznie 11 987 księży (2021: 12 280), z których 6 069 pracuje w duszpasterstwie parafialnym (2021: 6 215). Zmniejszyła się również liczba stałych diakonów: z 3 253 w 2021 r. do 3 184 w ubiegłym roku. Liczba święceń kapłańskich w 2022 r. wyniosła 45 (33 księży diecezjalnych i 12 zakonnych), o trzy mniej niż w 2021 r.

Moje pierwsze trzy lata jako regionalny wikariusz Opus Dei w Argentynie, Paragwaju i Boliwii przebiegała równolegle z ostatnimi trzema latami kardynała Bergoglio jako arcybiskupa Buenos Aires. Ta okoliczność pozwoliła mi spotkać się z nim przy kilku okazjach i nawiązała się cenna przyjaźń, która trwa do dziś.

Kontakt z papieżem jako przyjacielem poprzez listy, osobiste spotkania i koncelebry eucharystyczne pozwolił mi być świadkiem na żywo i bezpośrednio to, co uważam za cechę definiującą jego osobowość: proste zapomnienie o sobie. Co więcej, na tej podstawie pokory byłem w stanie wyczuć jego wzruszającą pobożność, jego troskę o kapłanów i jego wyraźne upodobanie do ubogich i bezbronnych.

Po raz pierwszy byłem z nim podczas mszy w katedrze w Buenos Aires. On przewodniczył, a ja koncelebrowałem. Było to 26 czerwca 2010 roku, w święto Święty Josemaría. Oprócz tego, że czułem się swobodnie, otoczony uczuciem tak wielu wiernych Prałatury Opus Dei, postrzegałem go jako jedną z najważniejszych osób w Opus Dei. schowany w tajemnicy: pobożny, zamyślony, rozprzestrzeniający wibracje swojej wiary i impet swojego apostolskiego ognia na wszystkich obecnych.

Przed rozpoczęciem celebracji bardzo szczerze zainteresował się mną i pracą, która mnie czekała: dopiero co przyjechałem do Buenos Aires. Potem towarzyszyłem mu jeszcze w dwóch Mszach św. za św. Josemaríę, w 2011 i 2012 roku, kiedy mogłem ponownie podziwiać jego kapłański temperament. Ten temperament, który, że tak powiem, został sakramentalnie ukształtowany w dniu takim jak dzisiejszy, 27 czerwca 1992 r., kiedy otrzymał święcenia biskupie z rąk kardynała Antonio Quarracino.

Widziałem jego pobożność we wszystkich Mszach, które z nim koncelebrowałem: zarówno w intymności jego oratorium w Santa Marta, jak i na świeżym powietrzu, w Paragwaju, w otoczeniu półtora miliona ludzi. Jakby odizolowany od otoczenia, zawsze widziałem go skupionego na Panu w Eucharystii.

Picie tereré

Podczas tych trzech lat w Buenos Aires czułem się wspierany przez jego cnoty dobrego pasterza: zawsze bardzo ojcowski, zawsze bardzo bliski. Aż do 13 marca 2013 r., kiedy zobaczyliśmy go na Placu Świętego Piotra ubranego na biało.

Tego dnia doświadczyłem tego, czego prawdopodobnie doświadczył każdy Argentyńczyk: wzruszenia, zdumienia, radosnego zaskoczenia i przeczucia, że nic już nigdy nie będzie takie samo, że mogę go już nigdy nie zobaczyć.

Ale myliłem się. Zaledwie dwa lata później, w marcu 2015 roku, pojechałem do Rzymu i spotkałem się z nim na zakończenie audiencji generalnej. Wiedziałem, że w lipcu następnego roku odwiedzi Paragwaj. Z tego powodu, a także dlatego, że wiedziałem, iż darzy on ten kraj szczególną sympatią, odważyłem się zaproponować mu "tereré".

Zdjęcie papieża delektującego się tym typowym paragwajskim napojem, zrobionym z yerba mate i prawie zamrożonej wody, szybko rozprzestrzeniło się w paragwajskich mediach: było to preludium do niezapomnianej podróży, naznaczonej entuzjazmem i emocjami ludzi, którzy kochają Franciszka każdym włóknem swojej duszy.

W kieszeni papieża

Wierzę, nie obawiając się przesady, że serdeczny sposób, w jaki Paragwajczycy przyjęli Papieża, jest przykładem dla całego świata. A ja, dzięki łasce Bożej, miałem to ogromne szczęście, że zostałem przyjęty sam na kilka minut podczas tych wyczerpujących dni. Było to w sobotę 11 lipca 2015 r. w Nuncjaturze.

Pod koniec naszej rozmowy, intymnej i intensywnej, syna z ojcem, księdza z księdzem, przyjaciela z przyjacielem, rodaka z rodakiem, podarowałem mu rzadką i bardzo małą drogę krzyżową: z jej stacjami wyrzeźbionymi w srebrze, jest to zabytkowa miniatura należąca do paragwajskiej rodziny, która hojnie ofiarowała ją papieżowi z całego serca.

Muszę powiedzieć, że dałem mu to autentyczne dzieło sztuki z uzasadnioną obawą, że zostawi je w innych rękach, jak to zwykle robi z wieloma prezentami, które otrzymuje, ale i tym razem się myliłem. W bardzo krótkim czasie, gdy skarb był już w jego rękach, jego twarz rozjaśniła się, natychmiast włożył go do kieszeni i wyraźnie poruszony powiedział do mnie: "To jest to, co zatrzymam", dodając, że bardzo przydatne będzie dla niego codzienne przeglądanie go.

Od ośmiu lat ten cenny przedmiot znajduje się w kieszeni papieża. Pokazywał go nawet na publicznych spotkaniach, aby wyjaśnić, że krzyż, pozorna "porażka Boga", jest w rzeczywistości jego wielkim zwycięstwem. "Dzięki tym dwóm rzeczom nie tracę nadziei", powiedział na przykład w Kenii 27 listopada 2015 r., pokazując tłumowi różaniec i paragwajską drogę krzyżową.

Odręczne odpowiedzi

W 2020 roku, w samym środku pandemii, napisałem do niego swój pierwszy list. Chciałem poprosić go o radę duszpasterską, jak lepiej służyć ludziom, którzy byli najbardziej zależni od mojej pracy jako wikariusza regionalnego.

Jego krótka odpowiedź, napisana jego własnym pismem, nie omieszkała mnie poruszyć. Zachęcał mnie do cierpliwości, cierpliwości i jeszcze więcej cierpliwości; do kultywowania współczującego i pełnego nadziei spojrzenia na każdą duszę; i błagał mnie, abym modlił się za niego i jego intencje, tak jak on modliłby się za mnie i moje.

Nasza korespondencja liczy obecnie dwadzieścia listów: mój, cyfrowy; Franciszka, odręczny. Zachowuję je jak relikwie i wszystkie kończą się tak samo, prostą prośbą o modlitwę za niego. Ten fakt sam w sobie jest naprawdę imponujący i nie mogę zrozumieć dlaczego: papież nie musi mi odpowiadać, a jednak nie zawiódł i nie odpowiedział na żaden z moich listów. Ale najbardziej zaskakuje mnie inny szczegół: odpowiedź przychodzi zwykle tego samego dnia, w którym do niego piszę, lub dzień później. To niezwykłe i można to wytłumaczyć jedynie jego hojnym oddaniem.

W ostatniej wiadomości, którą napisałem do niego w marcu 2023 roku, poinformowałem go, że wkrótce przejdę operację kręgosłupa. Jak to zwykle bywa, odpowiedział tego samego dnia, zapewniając mnie, że modli się o mój szybki powrót do zdrowia. Następnie, miesiąc później, powiedziałem mu, że jestem już lepszy, wracam do zdrowia, a on odpowiedział ponownie, tak szybko jak zawsze, dodając: "nie zapomnij modlić się za mnie; modlę się za ciebie".

"Nie zamocz się w chipie".

W październiku 2021 roku napisałem do niego, aby powiedzieć mu o ważnym wydarzeniu: opuszczam Buenos Aires i wracam do Asunción, aby objąć stanowisko wikariusza Opus Dei w Paragwaju. W obliczu tego nowego wyzwania błagałem go, aby zaoferował mi jakieś wskazówki lub sugestie.

Napisał do mnie, ciesząc się, że wracam do kraju, który jest tak bliski jego kapłańskiemu sercu, i najwyraźniej sądząc, że nie potrzebuję rady, po prostu zażartował: "Nie zamocz się w chipa!

Dla tych, którzy nie są zaznajomieni z paragwajską gastronomią, należy wyjaśnić, że chipa to bardzo popularny chleb ze skrobi z manioku i, jak papież dobrze wie, jest prawie nie do odparcia. Tak więc, biorąc wszystko pod uwagę, jest to rada, która kryje w sobie więcej mądrości, niż wydaje się na pierwszy rzut oka.

"Jak się tu dostałeś?"

W połowie 2021 roku, ze względu na moje obowiązki duszpasterskie, musiałem udać się do Rzymu. Dzięki łasce Bożej papież przyjął mnie w swoim biurze. Był bardzo czuły i pierwszą rzeczą, o którą mnie zapytał, bardziej niż zaintrygowany, było: "Jak się tu dostałeś?

Pytanie nie było bezcelowe, ponieważ w czasach szalejącej globalnej pandemii przepłynięcie Atlantyku było przedsięwzięciem niemożliwym. Udało mi się to dzięki zaskakującej i opatrznościowej konstelacji czynników: powiedziałbym, że cudem.

Na tym spotkaniu wydarzyło się coś nie do pomyślenia: musiałem je odwołać! Franciszek, zapominając o sobie, poświęcił mi swój czas, jakby nie miał żadnego planu, jakbyśmy byli przyjaciółmi na całe życie. Ja, który najwyraźniej nie zasługuję na takie traktowanie, poczułem, że nie mogę dłużej korzystać z uprzejmości papieża i po 45 minutach zasugerowałem mu, że nadszedł czas, abym wyszedł.

Na tym kończę moje wspomnienia: otrzymałem niezasłużenie, jakby o to nie zabiegając, dar i przywilej przyjaźni z Papieżem. A dzisiaj, z mojej skromnej pozycji kapłana, w rocznicę jego święceń biskupich, postanawiam podwoić moje modlitwy za niego i w jego intencji. Czy mogę cię prosić, drogi czytelniku, abyś również pomodlił się za Franciszka?