Dzisiejsza Ewangelia jest jak policzek dla mnie jako księdza. Jezus mówi mi w niej bardzo wyraźnie, czego powinienem unikać, ale widzę też smutny spektakl kapłanów na przestrzeni dziejów, którzy tego nie unikali. A ja sam zdaję sobie sprawę, jak łatwo mogę się pomylić, jeśli nie będę uważny.
O czym mówi Jezus? Ostrzega ludzi przed zachowaniem uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Mówi im, że powinni robić to, co mówią uczeni w Piśmie i faryzeusze, ponieważ zajmują oni "siedziba Mojżesza".Oznacza to, że byli nauczycielami prawa, które Bóg dał Mojżeszowi, a prawo to było zasadniczo dobre. Ale dalej wypowiada te niepokojące słowa: "Czyńcie i wypełniajcie wszystko, co wam mówią; ale nie czyńcie tego, co czynią, bo mówią, ale nie czynią".
Jakie to straszne. Być przywódcą religijnym i nie praktykować tego, co się głosi. Jezus kontynuuje: "Noszą ciężkie tobołki i ładują je na ramiona ludzi, ale nie są skłonni kiwnąć palcem, aby popchnąć. Wszystko, co robią, to aby ludzie ich widzieli: wydłużają filakterie i powiększają brzegi płaszcza; lubią pierwsze miejsca na bankietach i honorowe miejsca w synagogach; lubią być kłaniani na placach i nazywani rabinami.
Niech Pan uwolni nas od tego: nakładania ciężkich brzemion na innych i życia w lenistwie i wygodzie. Staranie się "wyglądać" religijnie, aby być zauważonym przez mężczyzn. Noszenie krzykliwych ubrań (jakie to smutne, że księża zbytnio przejmują się swoim ubiorem). Lub pragnienie zaszczytnych stanowisk i najlepszego traktowania.
Jakie to straszne: wstąpić do życia zakonnego, pozornej służby Bogu, by szukać doczesnych korzyści. Dzięki Bogu, czasy, w których bycie księdzem lub zakonnikiem wiązało się z ziemskimi korzyściami, już dawno minęły, przynajmniej w wielu miejscach. Ale wciąż możemy zbyt mocno szukać kilku możliwych korzyści, a na świecie wciąż są miejsca, w których kapłaństwo może być sposobem na wyjście z ubóstwa lub lepsze życie. Są to więc niebezpieczeństwa, których należy być świadomym.
Ale Jezus zwraca się nie tylko do kapłanów. Mówi do nas wszystkich o radykalnej służbie i niewykorzystywaniu religii do własnych ziemskich celów. Jak łatwo możemy się pomylić. Wszyscy możemy nakładać ciężary na innych i nie robić nic, by je zmniejszyć. "Ja dowodzę", mówimy do naszych podwładnych, "więc musicie mi służyć". Albo nie mówiąc tego, takie jest nasze nastawienie. Zapominamy, że władza nie jest po to, by inni nam służyli, ale po to, byśmy my służyli im. Albo próbujemy się popisywać i sprawiać wrażenie pobożnych i religijnych, co jest jak zepsucie religii.
A potem Jezus przechodzi do swojego kluczowego punktu: "Pierwszy pośród was będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony".. Idea jest jasna: przywództwo to służba.
Homilia na temat czytań z 31. niedzieli czasu zwykłego (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
