Przeczytałem ostatnio refleksję Don Fabio Rosiniego w jego najnowszej książce: Sztuka troski (sztuka uzdrawiania). Rzymski kapłan twierdził - stosując język medyczny do sfery duchowej - że najczęściej popełniamy błąd, wydając wyrok na podstawie objawów, nie docierając do przyczyn, które wywołują chorobę.
Od lat mamy do czynienia z kryzysem migracyjnym, który w Europie pochłonął życie dziesiątek tysięcy ludzi na wodach Morza Śródziemnego. Ostatnio widzieliśmy, jak rząd białoruski wykorzystuje migrantów jako środek nacisku na granicy z Polską lub jak kanał La Manche stał się nową sceną śmierci.
Problem jest endemiczny, a rozwiązanie nie wydaje się łatwe ani bliskie. Polityka jest uwikłana w retorykę złożoną z oskarżeń wobec drugiej strony, podczas gdy miliony euro są przeznaczane dla krajów trzecich, aby powstrzymać napływ migrantów.
A jednak brakuje nam diagnozy, bo jesteśmy tak skupieni na łagodzeniu objawów, że umyka nam przyczyna. Być może dlatego, że nie jest to proste i wymaga dużych kosztów. Papież Franciszek nie miał skrupułów, by stwierdzić to w formie znaku zapytania podczas wizyty w obozie dla uchodźców w Mytilene, na wyspie Lesbos, 5 grudnia: "Dlaczego [...] nie mówimy o wyzysku ubogich, albo o zapomnianych i często hojnie finansowanych wojnach, albo o układach gospodarczych zawieranych kosztem ludzi, albo o ukrytych manewrach mających na celu handel bronią i jej proliferację? Dlaczego o tym nie mówimy?"..
Papież zachęcał do skonfrontowania się z podstawowymi przyczynami i podjęcia wspólnych, dalekowzrocznych działań. I zwrócił się z błagalną prośbą: nie odwracajcie mare nostrum na stronie mare mortuum. "Zatrzymajmy ten wrak statku cywilizacji!
