Fakt, że Fray Junípero Serra (1713-1784) jest jedynym Hiszpanem, który ma pomnik na Kapitolu w Waszyngtonie (a nie niszę w ołtarzach) i że to papież Franciszek 23 września 2015 r. wpisał jego imię do katalogu świętych, jest więcej niż wystarczający, aby oczyścić dobre imię tego znakomitego hiszpańskiego zakonnika przeciwko wszelkim upartym i fałszywym aktywizmom lub ignorancji zgiętej na złudne interesy niezwiązane z prawdą historyczną.
Miguel José Serra Ferrer urodził się w miejscowości Petra (Majorka) 24 listopada 1713 roku, z rodziców chłopskich. A jeśli z jego z ust matki poznał Chrystusa, Matkę Boską, wyznanie wiary i pierwsze Franciszka z Asyżu w Petrze, nauczył się podstaw modlitwy. Petra, nauczyła się podstaw gramatyki i łaciny, które doskonaliła wraz z naukami humanistycznymi w klasztorze w Petrze. nauk humanistycznych w klasztorze w Palma de Mallorca. Kiedy miał szesnaście lat wstąpił jako nowicjusz i 16 września 1731 r. złożył profesję zakonną, otrzymując na znak swego nowego życia na znak swojego nowego życia otrzymał imię Junípero, na pamiątkę pomysłowego naiwnego towarzysza św. Franciszka. Obdarzony niezbędnymi talentami i inteligencją teologii na Uniwersytecie Lulińskim w Palmie, gdzie uzyskał doktorat z filozofii i teologii. Uniwersytet Lullian w Palmie. Dzięki temu, po święceniach kapłańskich w 1737r. by poświęcić się kaznodziejstwu i nauczaniu, zajmując od 1743 r. katedrę Scotusa na wspomnianym uniwersytecie. Scotus na wspomnianym uniwersytecie.
W Bracie Junípero i innych towarzyszach habitu jego pierwszego biografa, Fray Francisco Palau, m.in. chęć wyjazdu do Nowej Hiszpanii do udać się do Nowej Hiszpanii, aby przedłużyć dzieło założone przez Dwunastu Apostołów w Meksyku dzięki staraniom Hernána Cortésa. Meksyku, dzięki staraniom Hernána Cortésa, rozpoczęli działania niezbędne do uzyskania licencji oraz uzyskać licencję i zgromadzić to, co było niezbędne, aby 28 sierpnia 1749 r. zaokrętować się w Kadyksie. 28 sierpnia 1749 r. Przybywając do portu w Veracruz, przedostali się pieszo do Mexico City, gdzie dotarli. Mexico City, gdzie przybyli 1 stycznia 1750 r. Po pięciu miesiącach formacji misyjnej w Kolegium San Fernando w Propaganda FideiJunípero i siedmiu towarzyszy zostało przydzielonych do niegościnnej niegościnny teren w Sierra Gorda de Querétaro, zamieszkany przez aborygenów z grupy etnicznej Pame. Pame, którego tradycje i język przetrwały do dziś dzięki hiszpańskiej ochronie. Hiszpańska ochrona. Ponieważ w regionie istniały już osady prowadzone przez dominikanów i augustianów i mnichów augustiańskich, nasi ludzie udali się w najbardziej nieznane części terytorium, wśród koczowniczych ludów wciąż nieoświeconych wiarą.
Pozostali tam do 1758 roku, kiedy to wrócili do wrócili do San Fernando College, by objąć kierownictwo nad miastami na północ od Rio Grande w Teksasie. na północ od Rio Grande w Teksasie. Gdy to się nie udało, Palau wrócił do Sierra Gorda, natomiast Serra pozostał w Meksyku jako wizytator. Sierra Gorda, natomiast Serra pozostał w Meksyku jako wizytator braci i misji pod zakonników i misji zależnych od wspomnianego kolegium. Kiedy w 1767 roku jezuici zostali wypędzeni z Jezuici zostali wypędzeni z Hiszpanii i z ich dominiów w Indiach Zachodnich, misje misje w Baja California, jałowym terytorium zajmowanym przez ludy drapieżne, zostały powierzone misje w Dolnej Kalifornii, jałowym terytorium zajętym przez drapieżne ludy, zostały powierzone naszym braciom z Kolegium San Fernando. Fernando College, a Junípero wraz z czternastoma braćmi wyruszył do nich 23 marca 1768 roku. 1768.
Niedługo potem dotarli do Alta California, choć konieczne było przekazanie części enklaw półwyspowych dominikanom. Okazja nadarzyła się, gdy wizytator generał José de Gálvez y Gallardo (1720-1787) w imieniu Karola III postanowił założyć osady w całym regionie. (1720-1787), w imieniu Karola III, postanowił założyć osady wzdłuż wybrzeża Pacyfiku, z myślą o sprowadzeniu wybrzeże Pacyfiku, z myślą o zażegnaniu niebezpieczeństwa, że poddani rosyjskiego cara zejdą z Rosyjski car zszedłby z Alaski wzdłuż wybrzeża na południe i zaatakowałby Hiszpanów i ich misje lub Hiszpanów i ich misji lub zagrozić swobodnemu ruchowi ważnego galeonu Manila. ważny galeon Manila. Do serii tzw. Wioski hiszpańskiegwarancja wolności nieuznanych dla ludności tubylczej, ani ani przez Rosję, ani przez Anglię, Fray Junípero i nasi ludzie byli osiedla lub redukcje Indian, zgodnie ze zwykłymi prawami i metodami ewangelizacji i i metody ewangelizacji i kultury. Oto dziewięć słynnych misji Camino Real, z których część dała Kalifornii i U.S.A. ludnych miast, począwszy od 1769 roku, kiedy to założono San Diego i innych, które Zakon które Zakon zasadził po śmierci wędrowca, pokutnika i pracowitego Majorczyka misja San Carlos Borromeo 28 sierpnia 1784 r. 1784.
Osadnictwo Indian, do którego zachęcał Junípero, nigdy nie było przymusowe, podobnie jak chrzest tych istot, których Junípero nigdy nie były wymuszone, ani też chrzest tych istot, których szczerość i dobroć on o których pomysłowości i dobroci zawsze śpiewał; choć dla mentalności ówczesnej pewne zwyczaje, obyczaje i ofiary, które i przerażające pewne zwyczaje, obyczaje i wyrzeczenia, które dziś, ignorując je, my dziś, nieświadomi ich istnienia, odrzucamy z prostą etykietą "własnej kultury". kultura". Ponad sto lat temu prawa Korony Hiszpańskiej uwolniły Indianie od niewolnictwa i złego traktowania lub znęcania się, choć przestępcy lub buntownicy - Indianie także rebelianci - Indianie również dokonywali notorycznych ataków i masakr - byliby sądzeni i karani jak wszyscy inni, zostałby osądzony i ukarany jak każdy inny poddany Korony po obu stronach oceanu. oceanu. Wprowadzone do pracy na roli (głównie w winnicy i winiarstwo, które nadaje blask dzisiejszej Kalifornii), poszanowanie praw i życia społecznego, higiena życie społeczne, higienę osobistą i czystość, czy też w rękodzieło i wszelkie oznaki cywilizacji, tubylcy jakiekolwiek oznaki cywilizacji, tubylcy nie byli masakrowani czy unicestwiani przez Hiszpanię. unicestwiony przez Hiszpanię.
Postulował to na początku ubiegłego wieku amerykański humanista i historyk Charles F. Lummis, zdegustowany Amerykański humanista i historyk Charles F. Lummis, zdegustowany ignorancją, w której jego ignorancję, w której pogrążona była historiografia jego kraju: "W zakresie ich zachowania wobec. zachowania wobec Indian, należy przyznać, że ci, którzy stawiali opór Hiszpanom, byli traktowani z dużo mniejszym okrucieństwem niż ci, którzy znaleźli Hiszpanie byli traktowani z dużo mniejszym okrucieństwem niż ci, którzy znaleźli się na drodze innych europejskich kolonizatorów. na drodze innych europejskich kolonizatorów. Hiszpanie nie wytępili żadnych narodów aborygeńskich - bo nasi przodkowie, Anglicy, wytępili ich dziesiątki. przodków, Anglików - a ponadto po każdej pierwszej i koniecznej lekcji krwi następowała krwawa nastąpiło humanitarne wychowanie i opieka. Faktem jest, że że populacja Indian w dawnych hiszpańskich posiadłościach w obu Amerykach jest dziś większa niż w czasach niż w czasie podboju, a ten zadziwiający kontrast warunków i lekcja, której uczy warunki, a lekcja, którą zawiera w odniesieniu do kontrastu metod, jest najlepszą odpowiedzią dla tych, którzy mają najlepsza odpowiedź dla tych, którzy wypaczyli historię". (Hiszpańscy odkrywcy z XVI wieku, 2012, p. 27).
Do takiego wniosku doszedł również hiszpański jurysta i naukowiec Santiago Muñoz Machado w Hiszpański jurysta i naukowiec Santiago Muñoz Machado, w Ucywilizować czy wytępić barbarzyńców (Barcelona Crítica, 2019): "The Hiszpańska metoda integracji i mezaliansu ułatwiła wszczepianie europejskich europejską wiedzę i przemysł, edukację ludności oraz zachowanie ich języków i tych zachowanie ich języków i zwyczajów, które nie kolidowały z doktryną katolicką. Doktryna katolicka. Metoda angielskich osadników doprowadziła do tego, że Indianie zostali zmuszeni do porzucenia swoich Metoda angielskich osadników doprowadziła do tego, że Indianie zostali zmuszeni do porzucenia swoich ziem lub w przypadku oporu, do poniesienia wojen eksterminacyjnych, do wojen eksterminacyjnych".
Junípero - pod hasłem Zawsze do przodu, nigdy do tyłu- Poświęcił swoją inteligencję i energię, aby zaszczepić energii, aby zaszczepić godność ludzką w tubylcach Querétaro i obu Kalifornii, za pomocą doktryny ewangelicznej, postępu cywilizacyjnego i Kalifornii, poprzez ewangeliczną doktrynę, cywilizacyjny postęp i przykładne życie w cierpliwości, pokorze, ubóstwie i ogromnym przykładne życie w cierpliwości, pokorze, ubóstwie i ogromnych wyrzeczeniach, które pochłaniały jego ciało. jego ciało. Nie zaprzestał konfrontacji z władzami cywilnymi, gdy uznał, że jego działania krzywdziły niewinnych: przed nimi błagał o litość dla Indian, których podpalił w 1717 r. Indian, którzy w 1775 roku podpalili misję w San Diego, torturując i męcząc ojca Luisa Jaime. męczeństwo ojca Luisa Jaime: "Jeśli chodzi o winnych, ich przestępstwo musi być Jeśli chodzi o winnych, ich przestępstwo powinno być ułaskawione po poddaniu ich lekkiej karze - powiedział. "Przez Dzięki temu mogli zobaczyć, że w praktyce stosujemy zasadę, której ich nauczyliśmy: dobrze oddawać. zasada, której ich uczymy: odpłacać dobrem za zło i przebaczać naszym wrogom. wrogów. I dla nich, stary i kulejący, przemierzał tysiące kilometrów, by czytać przed Publiczność Reprezentacja na czasowym i duchowym podboju Baja Kaliforniaprecedensowy statut na prawa Indian, w tradycji szkoły z Salamanki.
Jeśli wyrwawszy ich z bagna ich pierwotnych i niedoskonałych, czasem zbrodniczych i niedoskonałe, czasem zbrodnicze, zastosowania, dzisiejsi aktywiści nazywają ludobójstwem kulturowym, to ludobójstwo kulturowe polega na tym, że nie mówimy tym samym językiem, nie mierzymy tym samym miernikiem, nie rozumujemy tym samym mierzenie tą samą miarą, ani rozumowanie z metodą i inteligencją. wywiad.
Stopień naukowy w zakresie historii współczesnej
