Z okazji Światowego Dnia Misyjnego obchodzonego 18 października, papież Franciszek podkreślił znaczenie bycia "Tkacze braterstwa".. Na Anioł Pański tego dnia powiedział: "To piękne słowo, 'tkacze'. Wszyscy chrześcijanie są powołani do bycia tkaczami braterstwa. W sposób szczególny misjonarze - kapłani, osoby konsekrowane i świeckie - którzy sieją Ewangelię na wielkim polu świata. Módlmy się za nich i udzielmy im naszego konkretnego wsparcia".
Całe cywilizacje oparły swoją drogę na umiejętności tkania, w sensie umiejętności naprawiania, reperowania i ponownego dopasowywania przedmiotów w celu przedłużenia ich funkcjonowania lub budowania innych. Nowe posągi z brązu z odlewu innych posągów, kościoły chrześcijańskie z pogańskich świątyń, nowe miasta na szczycie starych miast. Dziś już tak nie jest, bo z ekonomicznego punktu widzenia często nie jest to wygodne: ile razy powiedziano nam, że koszt naprawy jest wyższy niż koszt nowego przedmiotu.
Związek jednak często wymaga sztuki tkania przez cerowanie. Dotyczy to wszystkich, nie tylko misjonarzy. Jeśli nie znamy wartości przywracania i naprawiania złamanego, jesteśmy skazani na emocjonalną izolację.
Ważne jest, aby zrozumieć, że w procesie łamania i naprawiania, kryzysu i przezwyciężania, które dotyczą powołania, jakiekolwiek by ono nie było, naprawianie nie psuje, ale ulepsza. Cerowanie rozdarcia jest jak robienie pięknego haftu, cennego, uważnego, schludnego, ale który, w przeciwieństwie do haftu, zostanie doceniony nie wtedy, gdy zostanie zobaczony, ale właśnie dlatego, że nikt go nie zobaczy. Niektórzy krawcy noszą napis: "Robimy niewidzialne łaty" i szczycą się tym, że umieją naprawiać lekką ręką tak, by nikt nie zauważył. To jest coś, czego każdy z nas musi się nauczyć dla własnego życia.
