Opracowania akademickie dotyczące relacji i wzajemnego wpływu rodziny i religii pojawiają się cyklicznie. W tych dniach przeczytałem właśnie taki, który analizuje związek między przekonaniami religijnymi a relacjami rodzinnymi w 11 krajach o większości chrześcijańskiej w Ameryce (Północnej i Południowej), Europie i Oceanii.
Wśród innych czynników badano wpływ przekonań religijnych na jakość relacji rodzinnych. Wyniki badań są jednoznaczne. Wierzenia religijne mają tendencję do przypisywania szczególnego znaczenia i wagi życiu rodzinnemu. Dostarczają one norm i sieci, które sprzyjają solidarności rodzinnej.
Osoby religijne mają większą zdolność adaptacji do życia rodzinnego i doświadczają niższego poziomu konfliktów. Istnieją wyraźne wskaźniki mniejszego prawdopodobieństwa rozpadu małżeństwa, tak że wskaźnik stabilności rodziny wśród wierzących-praktykujących jest znacznie wyższy niż wśród niewierzących.
Kolejnym ważnym czynnikiem jest poziom zaangażowania w relacje rodzinne, nie tylko w relacje małżeńskie, ale także w opiekę i troskę nad dziećmi. Po trzecie, związek między przekonaniami religijnymi a dzietnością jest również bardzo istotny - w ostatnich dekadach nawet bardziej. Osoby o silnych przekonaniach religijnych mają więcej dzieci.
Raport wskazuje również, że małżeństwo odgrywa ważną rolę w wyjaśnianiu pozytywnego wpływu religii na dzietność. Dzieje się tak, ponieważ wierzący mężczyźni i kobiety częściej są żonaci niż ich niewierzący rówieśnicy, a żonaci mężczyźni i kobiety mają więcej dzieci niż niewierzący mężczyźni i kobiety.
Tego typu prace potwierdzają na poziomie statystycznym, za pomocą naukowej metodologii, to, co zdrowy rozsądek i doświadczenie pozwalają nam przeczuwać. Konkretnie, że wiara w Boga i w inne życie, daleka od zmniejszania zainteresowania obecnym życiem, czyni ludzi bardziej zaangażowanymi i bardziej wspierającymi innych, począwszy od własnej rodziny.
Profesor na Wydziale Prawa Międzynarodowego Uniwersytetu Katalonii i dyrektor Instytutu Wyższych Studiów nad Rodziną. Kieruje Katedrą Solidarności Międzypokoleniowej w Rodzinie (IsFamily Santander Chair) oraz Katedrą Opieki nad Dzieckiem i Polityki Rodzinnej w Fundacji Joaquima Molinsa Figuerasa. Jest również prodziekanem Wydziału Prawa na UIC Barcelona.
