Seminarium, misja każdego z nas

6 grudnia 2016 roku Kongregacja ds. Duchowieństwa opublikowała nowe wydanie Ratio Fundamentalis - dokumentu, na którym opierają się plany formacyjne Wyższych Seminariów Duchownych na całym świecie. Zastąpiła ona poprzednią z 1985 roku, która z kolei była aktualizacją tej ogłoszonej w 1970 roku. Nasz obecny plan formacyjny dla seminariów w Hiszpanii jest inspirowany właśnie tym dokumentem i pochodzi z 1996 roku. Minęło wiele lat, a zmiany zachodziły w zawrotnym tempie, świat, do którego służby jesteśmy powołani, nie jest już tym, czym był wtedy.

Zmiany zaszły nie tylko w mediach, gdzie były chyba najbardziej widoczne, ale także w sposobie odnoszenia się do siebie i tego, jak się do siebie odnosimy. Uderzające jest to, jak bardzo dzisiejsze postrzeganie przez społeczeństwo postaci księdza różni się od tego, co było jeszcze kilka lat temu. Kontekst historyczny jest zróżnicowany, podobnie jak społeczeństwo i kultura, w której księża są zanurzeni. Każdy z nich zadaje sobie pytanie, jak lepiej służyć ludziom i społeczeństwu, w którym żyje, a Kościół w tym historycznym momencie zadaje sobie również pytanie, jak lepiej formować dzisiejszych i przyszłych kapłanów, aby byli lepszymi sługami.

Komisja Episkopatu ds. Seminariów, z pomocą ekspertów i Rady Doradczej Rektorów, pracuje od pewnego czasu nad nowym planem formacyjnym dla Wyższych Seminariów Duchownych. Zbliżamy się do finału i mamy nadzieję, że w niedalekiej przyszłości rektorzy i formatorzy naszych Seminariów będą mieli do dyspozycji to cenne narzędzie w zadaniu formowania przyszłych pokoleń kapłanów. Dokument ten opisuje proces formacyjny, który muszą przejść, począwszy od lat seminaryjnych - formacja początkowa - do tych po święceniach - formacja ciągła. Są to dwa momenty jednej drogi "uczniowsko-misyjnej", która przebiega przez całą ich egzystencję, od chrztu i innych sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, poprzez moment wstąpienia do Seminarium, aż do końca życia.

Aktualna panorama powołań w Hiszpanii, w czasie i okolicznościach, które nie są wcale łatwe, pokazuje nam, że w hiszpańskich seminariach kształci się około 900 kleryków niższych i ponad 1200 kleryków wyższych. Chociaż te liczby są podobne do tych z ostatnich lat, nadal mówią nam o pilnej potrzebie modlitwy i pracy na rzecz powołań.

Temat tegorocznego dnia seminaryjnego to. Seminarium, misja każdego z nasprzypomina nam, że musimy uczynić tę instytucję diecezjalną naszą własną. Nasze seminaria, małe czy duże, kryją w sobie przyszłość, która wykuwa się w teraźniejszości w każdej z tych instytucji. Obowiązkiem nas wszystkich jest ich utrzymywanie i zachęcanie, aby powstawało tam coraz więcej dobrych duszpasterzy. Od czasu mojego pobytu w seminarium do dzisiaj - jestem księdzem od 24 lat - poza zmianami, które zaszły, a o których mówiłem powyżej, dostrzegam w tych młodych ludziach głód Boga i pragnienie oddania życia za swoich braci, są zaangażowani w radości i frustracje swoich rówieśników. Ich świadectwo jest, że tak powiem, płomieniem, który nie gaśnie, ogniem, który rozpala inne ognie, świadectwem, które nie pozostawia nikogo obojętnym, widząc ich napełnia mnie nadzieją.

Dlaczego należy obchodzić Dzień Seminaryjny? Po pierwsze, uświadomić wspólnocie chrześcijańskiej, że Seminarium jest misją każdego z nas, naszą odpowiedzialnością. Po drugie, trzeba pamiętać, że mamy tworzyć w naszych rodzinach i parafiach sprzyjające środowisko, w którym Boże wezwanie może być słyszane i wzrastać. I po trzecie dlatego, że musimy być wdzięczni za życie tak wielu kapłanów, którzy byli dla nas ważni, którzy uobecniali nam Bożą miłość i miłosierdzie, i bez których nie bylibyśmy tym, kim jesteśmy.