Przeżyjmy ten miesiąc dobrze. Nie trzeba wielkiej wyobraźni: odmówić różaniec, ofiarować jakąś Mszę Świętą, poświęcić jakiś czas naszej modlitwy na modlitwę za misjonarzy... złożyć ewentualną ofiarę w tej cennej intencji! Zapytaj w parafii lub w diecezji, jakie działania misyjno-formacyjne i modlitewne będą miały miejsce w naszym mieście... Nie tracimy czasu, ale wspieramy życie Kościoła.
Nie wiem, jakie owoce przyniesie w sercach ludzi, nie wiem, jakie owoce zbierze życie misyjne Kościoła. Wiem, bo jest to oczywiste, że po tym miesiącu nadal będziemy musieli modlić się o misję Kościoła, że po zakończeniu października; nadal będziemy potrzebowali młodych ludzi, aby z wielkodusznością i prostotą pytali siebie, czy Bóg może ich wezwać na drogę poświęcenia i misji; nadal będą mężczyźni i kobiety, którzy nie kochają Pana, ponieważ nie mieli okazji, aby im o Nim powiedzieć....
Jestem księdzem, nie otrzymałem tego daru, aby zamknąć się w swoim pokoju. Macie kapłańskie serce, bo przez chrzest macie też udział w kapłaństwie Chrystusa... To serce kocha Boga i kocha wszystkich ludzi! Serce kapłańskie oznacza serce, które kocha wszystkich i kocha ich miłością Bożą: liczy się dla ciebie, liczy się dla nas, że oni, ci, którzy Go jeszcze nie znają, kochają Go! Liczy się dla ciebie, liczy się dla nas, że oni, ci, którzy Go jeszcze nie znają, odkrywają, jak bardzo Bóg ich kocha! A czy ty będziesz stał w miejscu?
Niech ten Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny służy chociaż wszystkim chrześcijanom do wzrastania w pragnieniu bycia narzędziami Boga i Kościoła w niesieniu Bożej miłości tym, którzy nie są blisko Niego.
