Argüello: "Powołaniem, które najbardziej przeżywa kryzys w Hiszpanii, jest małżeństwo".Jak uratowałem swoje małżeństwoTeraz, kiedy cię mam
Wiem, czym jest strach,
myśląc, że pewnego dnia to się skończy
cały ten nowy świat, który mi dajesz.
Ten wers z pięknego najnowszego singla Amaii Romero zasmucił mnie, ponieważ pomyślałem: czy przestaliśmy wierzyć w miłość na całe życie?
Tekst piosenki "Mam pewną myśl"Uważa za oczywiste, że historia miłosna, o której mówi, prędzej czy później się skończy. Jest to coś, co nowe pokolenia przyjmują za pewnik. Porażka małżeństwa "aż śmierć nas rozłączy" jako projektu życiowego jest na porządku dziennym, a para common law jest modelem związku, który rozwija się najsilniej. Moim zdaniem refleksja antropologiczna wykracza daleko poza oklepane "dzisiejsi młodzi ludzie nie zniosą więcej" i jest zakorzeniona w samym celu małżeństwa, który obejmuje otwartość na życie.
Dzieci nadają sens nierozerwalności i wierności, ponieważ reprezentują wspólne przedsięwzięcie, które wykracza poza życie pary, nawet po śmierci. Są tymi ludźmi, którzy przychodzą, aby "złamać" związek dwojga i przekształcić go w trójcę (dlatego papież mówi w "Amoris Laetitia"Rodzina jest żywym odbiciem Boga w Trójcy, a dzieciom muszą towarzyszyć ci, którzy dali im życie. I nie odnoszę się tylko do wczesnych lat, kiedy są bardzo zależne, ale także kiedy są nastolatkami i potrzebują jasnych odniesień, kiedy są młodzi i potrzebują impulsu, aby zacząć latać samodzielnie, lub kiedy są dorośli i potrzebują dziadków (bardzo ważna postać) dla swoich dzieci. Wreszcie, to rodzice potrzebują pomocy swoich dzieci w podeszłym wieku, dopełniając w ten sposób krąg trynitarnej miłości.
Rewolucja seksualna zredukowała wielkość transcendentnej miłości, zastępując ją mgliście obiektywnym uczuciem, które nazywamy miłością romantyczną. Po wyeliminowaniu trzeciej strony z równania (dzieci nie nadają już znaczenia temu nowemu modelowi), para jest niczym więcej niż okolicznością, co skutkuje mniej lub bardziej tymczasowymi związkami i społeczeństwami takimi jak te w samozwańczych krajach rozwiniętych, w których ludzie są coraz bardziej samotni. Trzeba było nawet stworzyć ministerstwa samotności!
Odrzucam tych, którzy uważają, że młodzi ludzie są głupi i nie będą w stanie zaciągnąć hamulca ręcznego na czas. Są tacy, którzy zdają sobie sprawę, że szaleństwem jest wyrzucanie domu przez okno związkami, które nigdy nie wypełnią wewnętrznej pustki. Są też tacy, którzy otwarcie wyrażają swój podziw dla tych małżeństwa które pozostają razem przez dziesięciolecia wbrew wszelkim przeciwnościom. Ale jak to zrobić?
Sama Amaia w tej samej piosence wypowiada zdanie, które może być początkiem powrotu do rozsądku. Śpiewa mówiąc:
...chcę być z tobą do końca życia.
i chcę to wykrzyczeć.
I nie, nie chcę dać ci wszystkiego
i nawet jeśli nadal masz dużo chęci
i nigdy nie zmęczy się przebywaniem ze mną.
Wiele osób doświadczyło już rozczarowania związanego z ochłodzeniem romantycznych relacji po daniu z siebie "wszystkiego" i tęskni za czymś trwalszym i głębszym. Być może jeszcze nie odkryli - starzeję się i mając za sobą 25 lat małżeństwa, mogę udzielać rad - że tak naprawdę nigdy nie dali z siebie wszystkiego, ponieważ zawsze coś powstrzymywali ze względu na bardzo przejściowy charakter rozpoczynania związku. To tak samo jak fast food kontra kuchnia śródziemnomorska z naturalnymi, wolno gotowanymi produktami?
Naturalne małżeństwo jako całkowite oddanie siebie, na stałe, w wierności i otwarte na generowanie więcej życia, ze wszystkimi jego błędami właściwymi naszemu człowieczeństwu, otwiera nas na wieczność i zaspokaja najgłębsze pragnienia, które między piosenkami, a nawet między zasłonami, nasi młodzi ludzie zdają się wołać.
Myśleliśmy, że Bóg jest przeszkodą do szczęścia w miłości i odkrywamy, że miłość bez Boga, który nas stworzył i zostawił nam instrukcję obsługi swojego stworzenia w Ewangelii, stała się mała i uproszczona. Mam myśl, jak mówi Amaia, która nie daje mi spokoju, a mianowicie, że miarą miłości jest kochać bez miary.
Dziennikarz. Absolwent Nauk o Komunikacji oraz licencjat z Nauk o Religii. Pracuje w diecezjalnej delegaturze ds. mediów w Maladze. Jego liczne "wątki" na Twitterze dotyczące wiary i życia codziennego cieszą się dużą popularnością.
