W najbliższą środę rozpoczyna się Wielki Post 2021, choć wielu z nas czuje, że jeszcze nie wyszliśmy z Wielkiego Postu 2020. Przyniósł ze sobą najbardziej wymagające praktyki ascetyczne, których nikt z nas nie mógł sobie wyobrazić, że rząd może nam narzucić. Po tygodniach spędzonych w domach, jak współcześni stylici, mogliśmy wyjść na zewnątrz w worku maski, choć zabroniono nam dotykać się i całować, chodzić do barów i restauracji, a także zobowiązano nas do licznych ablucji wodno-alkoholowych.
Środki powstrzymujące Covid-19 są dziką deprywacją, którą wszyscy zaakceptowaliśmy dla dobra naszego zdrowia cielesnego i zdrowia tych wokół nas. Cierpienie trochę nie jest złe, jeśli celem jest ochrona życia. Ale co z życiem wiecznym - czy warto o nie dbać?
Wielki Post pomaga nam odkryć łańcuchy, które wiążą nas z małymi przyjemnościami codziennego życia, z kawą, piwem i papierosami.
Wielki Post przypomina nam co roku, że owszem, zdrowie duchowe, podobnie jak zdrowie ciała, wymaga troski i konserwacji. Jest to czas pokuty, modlitwy, postu, jałmużny... Czas wyrzeczenia, który nie szuka ich dla nich samych, ale w perspektywie większego dobra: nadania powagi Wielkanocy, świętu, w którym obchodzimy wyzwolenie z niewoli egipskiej, zwycięstwo Chrystusa nad faraonem.
Jak możemy świętować wolność nie wiedząc, że jesteśmy niewolnikami? Wielki Post pomaga nam odkryć łańcuchy, które wiążą nas z małymi przyjemnościami codziennego życia, z kawą, piwem, papierosami ..... Nazywamy je w zdrobnieniu, ale ich kajdany są grube. Nazywamy ich w zdrobnieniu, ale ich szekle są grube, nie mówiąc już o koncie oszczędnościowym!
Na stronie post i jałmużna Czy będę potrafił zrezygnować z moich upodobań, z moich pieniędzy? Czy będę potrafił zobaczyć ubogiego, nie jako denerwujący przedmiot, ale jako brata, który cierpi i potrzebuje mnie?
Na stronie modlitwa Najintensywniejsze z nich wyprowadzą nas z naszego ego i wprowadzą w obecność wielkiego Ego - Ego.Ego sum qui sum (Jestem, który jestem (Wj 3, 14)) - i uświadomić sobie naszą małość przed tajemnicą Tego, który jest wieczny, o nieskończonej miłości. Te czterdzieści dni ukażą nam, że żyjemy skazani na dawanie sobie wszystkiego i że potrzebujemy prawdziwej wolności, by móc wyciągnąć rękę do innych, by móc kochać.
W swoim orędziu na Wielki Post papież Franciszek stwierdza, że "w obecnym kontekście niepokoju, w którym żyjemy i w którym wszystko wydaje się kruche i niepewne, mówienie o nadziei może wydawać się prowokacyjne". Czy odrobina rock and rolla nie jest wspaniała pośród tych wszystkich nudnych ballad, w które my, dzisiejsi mężczyźni i kobiety, zamieniliśmy naszą użalającą się nad sobą egzystencję pośród pandemii? Mieć nadzieję w Bogu, ufać, że On nas z tego wyprowadzi, jak wyprowadził naród izraelski do Ziemi Obiecanej, przeżywać ten czas pustyni świadomie, nie jako narzucenie, nie jako najnowszy dekret antychrysta, ale jako doświadczenie spotkania z Bogiem; to nas autentycznie wyzwoli.
Czas na wiarę, na nadzieję, na miłość. Jest to czas wolności.
Dziennikarz. Absolwent Nauk o Komunikacji oraz licencjat z Nauk o Religii. Pracuje w diecezjalnej delegaturze ds. mediów w Maladze. Jego liczne "wątki" na Twitterze dotyczące wiary i życia codziennego cieszą się dużą popularnością.
