W liście, który służy wszystkim katolikom, a zwłaszcza katolikom europejskim, papież pragnie "zachęcanie do poszukiwania parriotycznej odpowiedzi na obecną sytuację".i podkreśla niektóre założenia dla rozeznania eklezjalnego. Pierwsza grupa elementów ma związek z tym, co moglibyśmy uznać za roztropność lub rozeznanie etyczne, zintegrowane z doświadczeniem chrześcijańskim: realizm i cierpliwość; analiza i odwaga, aby iść razem, patrząc na rzeczywistość i z energiami cnót teologicznych. Oto odniesienie do nowego Pelagianizm by powierzyć wszystko "doskonałe struktury i organizacje administracyjne". (Evangelii gaudium, 32), a także nowy gnostycyzm tych, którzy "Pragnąc zdobyć sławę i rozpowszechnić swoją doktrynę i sławę, starają się powiedzieć coś coraz to nowego i odmiennego od tego, co podało im Słowo Boże".. Podobnie jak przy poprzednich okazjach, papież proponuje. "zarządzanie równowagą z nadzieją i nie mając "lęk przed brakiem równowagi (por. Evangelii gaudium, 97).
Aby doskonalić naszą misję ewangelizacyjną, mamy rozeznanie, które dzisiaj musi być realizowane także poprzez synodalność. Chodzi o. "żyć i czuć z Kościołem i w Kościele, co w wielu sytuacjach doprowadzi nas także do cierpienia w Kościele i z Kościołem".zarówno w wymiarze uniwersalnym, jak i indywidualnym. W tym celu należy szukać prawdziwych dróg, aby wszystkie głosy, także te najprostsze i najskromniejsze, miały miejsce i były widoczne.
Franciszek wskazuje także na inne warunki rozeznania, które są specyficznie eklezjalne, ponieważ rozeznanie dokonuje się w życiu Kościoła jako korespondencja z łaską Bożą.
Konieczne jest "utrzymywać zawsze żywą i skuteczną komunię z całym ciałem Kościoła".bez zamykania się we własnych partykularzach czy zniewolenia przez ideologie. Wymaga to połączenia z Żywa tradycja Kościoła. Ramy te zapewnia odniesienie do świętości, którą wszyscy mamy pielęgnować, i do macierzyństwa Maryi; do braterstwa w Kościele i do ufności w prowadzenie przez Ducha Świętego; do konieczności nadania priorytetu szerokiej wizji całości, ale bez utraty uwagi na to, co małe i bliskie.
Aby umożliwić prowadzenie osobistej korespondencji do łaski, szczególnie dla proboszczów, wymaga to również "stan czuwania i nawrócenia".Są to dary Boga, które należy błagać przez modlitwę, na którą składają się adoracja, post i pokuta. W ten sposób możemy dążyć do posiadania tych samych uczuć co Chrystus (por. Flp 2,7), czyli Jego pokory, ubóstwa i odwagi.
Dyplom z medycyny i chirurgii uzyskany na Uniwersytecie w Santiago de Compostela. Profesor eklezjologii i teologii pastoralnej w Katedrze Teologii Systematycznej na Uniwersytecie w Nawarze.
