Na stronie Evangelii gaudium (102) już Ojciec Święty zauważył, że "wzrosła świadomość tożsamości i misji świeckich w Kościele. Istnieje duża, ale niewystarczająca liczba świeckich, o głębokim poczuciu wspólnoty i wielkiej wierności w zaangażowaniu w działalność charytatywną, katechezę i celebrację wiary".
Z jednej strony papież jest świadomy szczególnego powołania świeckich: głoszenia Ewangelii na placu publicznym. Sobór Watykański II uznał, że "są oni szczególnie powołani do tego, aby Kościół był obecny i aktywny w tych miejscach i okolicznościach, w których tylko przez nich może stać się solą ziemi". Podobnie Ojcowie Soboru uznali, że "świeccy mogą być również na różne sposoby powołani do bardziej bezpośredniej współpracy z apostolstwem Hierarchii, podobnie jak ci mężczyźni i kobiety, którzy pomagali apostołowi Pawłowi w ewangelizacji, ciężko pracując dla Pana" (Lumen gentium, 33).
W ten sposób, poprzez posługę katechistów, papież Franciszek odpowiada na potrzeby naszych czasów, a jednocześnie odzyskuje same korzenie Kościoła. Każdy świecki ma misję niesienia radości Ewangelii na peryferie świata. Ich życie rodzinne i zawodowe, ich przyjaźnie i zainteresowania, ich wykształcenie i profesjonalizm pozwalają im zaangażować się w społeczeństwo, które tęskni za przesłaniem nadziei.
Jednakże są oni również powołani do pełnienia własnej misji we wspólnocie, dlatego Pasterze powinni wzbogacać życie Kościoła poprzez uznanie posług świeckich. Tak właśnie uczynił Ojciec Święty, ustanawiając posługi akolity, lektora i katechety.
Ponieważ od początku Kościół opiera się na wszystkich swoich członkach, aby funkcjonować. Każdy zgodnie ze swoją specyfiką, zgodnie ze swoim charyzmatem, aby sprawować swoją posługę. Paweł przypomina nam: "I wyświęcił jednych na apostołów, drugich na proroków, trzecich na ewangelistów, trzecich na pasterzy i nauczycieli, aby wyposażyć świętych w ich posługi, dla budowania ciała Chrystusowego" (Ef 4, 11-12).
Rzeczywiście, w jedności tego samego ciała istnieje różnorodność powołań. A świeccy też mają swoje specyficzne charyzmaty, z których część musi być formalnie uznana, jak to uczynił Papież, poprzez ministerstwa.
Potrzebujemy nauczycieli, teologów, którzy badają, jak dać powód naszej nadziei (1 P 3,15) i katechetów, którzy przekazują z solidności nauczania entuzjazm zbawienia.
W ten sposób ustanowienie posługi świeckiej, takiej jak posługa katechety, pomaga nadać większy nacisk na zaangażowanie misyjne każdego ochrzczonego. Misja, która w każdym razie musi być realizowana w pełni włączona w obiegowy strumień społeczeństwa, bez wpadania w pokusę samozachowawczej natury każdej grupy ludzkiej.
Dziękujmy Panu za zachętę papieża Franciszka skierowaną do świeckich: protagonistów ich osobistego procesu wzrastania w wierze, współpracowników z pasterzami w zadaniach apostolskich i członków Ciała Chrystusa, wspólnoty wierzących, którzy zostali powołani przez chrzest, aby stać się ludem królów, kapłanów i proroków.
Biskup pomocniczy Barcelony i wikariusz generalny. W swojej posłudze kapłańskiej łączył pracę parafialną z duszpasterstwem katechetycznym i wychowawczym. W Konferencji Episkopatu Tarragony jest przewodniczącym Międzydiecezjalnego Sekretariatu Katechezy, a w Konferencji Episkopatu Hiszpanii członkiem Komisji Episkopatu ds. Ewangelizacji, Katechezy i Katechumenatu.
