Kilka lat temu, w tym samym czasopiśmie, straszna rzeczywistość nadużyć seksualnych w środowiskach Kościoła katolickiego została omówiona pod tytułem "Głęboka rana. Nie ulega wątpliwości, że zwłaszcza od początku XXI wieku odkrycie tych przestępczych zachowań przez niektóre osoby w Kościele oznaczało coś więcej niż kryzys: był to prawdziwy kataklizm, który gwałtownie wstrząsnął sumieniem Kościoła, ale jednocześnie wewnętrznie wywołał głęboki rachunek sumienia u jego członków, zarówno osobiście, jak i jako wspólnota.
Droga jest żmudna, naprawdę skomplikowana, o wiele bardziej niż mogłyby sugerować teorie i refleksje, jak wynika z artykułów w tym numerze Omnes, napisanych przez różnych ekspertów, którzy na co dzień pracują w tej dziedzinie. Zrewidowanie i poprawienie błędnych, a jednocześnie zaakceptowanych wzorców; odzyskanie zaufania tych, którzy zostali zranieni - albo jako ofiary tych nadużyć, albo jako zgorszeni wierni, a nawet zranieni przez bezinteresowne ataki; uzdrowienie serc i relacji wewnątrz i na zewnątrz wspólnot wymaga siły i solidnej duchowej, duszpasterskiej i ludzkiej podstawy ze strony członków Kościoła, a zwłaszcza tych, którzy ponoszą w nim jakąkolwiek odpowiedzialność.
Kościół znajduje się na etapie uzdrawiania, oczyszczania i formacji, aby zawsze i w każdych okolicznościach unikać wszelkich nadużyć, czy to sumienia, władzy, fizycznych czy seksualnych, w środowiskach kościelnych, ale także w społeczeństwie jako całości.
Podejmowane przez nią wysiłki inspirują postawy i działania, które mogą służyć jako przewodnik dla innych instytucji.
"Nadszedł czas, aby naprawić szkody wyrządzone pokoleniom, które były przed nami i tym, którzy nadal cierpią". Papież Franciszek powiedział członkom Papieskiej Komisji ds. Ochrony Nieletnich w maju 2023 roku. "Ten okres wielkanocny jest znakiem, że przygotowywany jest dla nas nowy czas, nowa wiosna, która zaowocuje pracą i łzami dzielonymi z tymi, którzy cierpieli. Dlatego ważne jest, abyśmy nigdy nie przestawali iść naprzód"..
Zawsze ufając, że Kościół należy do Chrystusa i że to On nim kieruje, konieczne decyzje i ustalenia mogą być podejmowane tylko tam, gdzie zbyt długo tolerowano skorumpowane zachowanie, brak przejrzystości, niedostateczną formację w sferze afektywnej lub błędne koncepcje wolności.
Krótko mówiąc, jest to kwestia rozwijania w naszych wspólnotach tego, co papież nazwał uzdrawiająca duchowość i mieć świadomość, że każda reforma instytucjonalna, każda odnowa społeczna wymaga przede wszystkim reformy serca każdego człowieka..
