W tym roku procesja Bożego Ciała, której przewodniczył Ojciec Święty, odbyła się po raz pierwszy na przedmieściach Rzymu, w Casal Bertone, a więc bardzo blisko via Facchinetti i via Satta, dwóch ulic, na których miały mieszkać rodziny romskie, którym władze miasta przydzieliły mieszkania, i gdzie jeszcze kilka miesięcy temu miały miejsce epizody wielkich napięć z tego powodu, o które dzień po dniu gwałtownie spierał się cały kraj.
Jeszcze dwa lata temu procesja, której przewodniczył papież, odbywała się na bardzo centralnej trasie prowadzącej od św. Jana na Lateranie do Matki Boskiej Większej i blokowała ruch w centrum. W ubiegłym roku przeniesiono ją do Ostii, na obrzeżach diecezji: w tym roku odbędzie się na obrzeżach Rzymu.
Proces, dzięki któremu papież zmienił kierunek procesji, sięga daleko wstecz. Od początku Bergoglio, w przeciwieństwie do Jana Pawła II i Benedykta XVI, nie chciał wsiąść na ciężarówkę obok Najświętszego Sakramentu, ale szedł pieszo jak wszyscy inni.
Dwa lata temu z szacunku dla społeczeństwa obywatelskiego procesja została przeniesiona z czwartku na najbliższą niedzielę, aby nie stwarzać problemów komunikacyjnych. Wreszcie, jak już wspomniałem, w zeszłym roku - na wypadek, gdyby ktokolwiek był jeszcze w stanie uwierzyć, że działania Franciszka są improwizowane, a nie są wynikiem rygorystycznej logiki - przeniesiono je na obrzeża diecezji.
W tym roku procesja organizowana jest na jednych z najgorętszych peryferii metropolii i wydaje się, że można zrozumieć, że od tej pory będzie co roku na innych peryferiach. Z drugiej strony istotą sensu procesji Bożego Ciała jest ukazanie, że Chrystus jest obecny nie tylko w tabernakulach kościołów, ale także w codziennym życiu ludzi. n
