Jedność chrześcijan. "Trwajcie w mojej miłości, a wydacie obfity owoc".

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 2021 r.

Od 1908 r. co roku w dniach 18-25 stycznia obchodzony jest Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Była to pierwsza inicjatywa ekumeniczna popierana i zachęcana przez Kościół katolicki. 

Na stronie cel Główne założenia niniejszego wniosku są następujące podwójny. Po pierwsze, jest to czas, by poznać i odczuć ból i dramat podziałów w Kościele Chrystusowym.. Podziały te, powstałe w toku historii głównie z powodu grzechu samych chrześcijan, ale także z powodu skomplikowanych procesów historycznych, kulturowych, społecznych i teologicznych, ranią istotę eklezjalną i są zgorszeniem dla świata. 

Z drugiej strony ten tydzień modlitwy, jak sama nazwa wskazuje, to. zaproszenie do modlitwy, do błagania, do proszenia o łaskę jedności dla wszystkich chrześcijan. w pewności, że jest to dar z nieba, jest to działanie Ducha Świętego w nas. Tylko z dynamiki coraz głębszego i szczerego nawrócenia do Boga każdego z wiernych oraz Kościołów i wspólnot chrześcijańskich będziemy mogli przeorientować nasze życie na Jedność, która jest życiem Trójcy Świętej i która z niej wypływa jako łaska dla świata. W ten sposób, dzięki temu dorocznemu wydarzeniu ekumenicznemu, podkreśla się, że inne możliwe inicjatywy ekumeniczne, na płaszczyźnie teologicznej, społecznej i świadectwa, znajdują swój fundament i zachętę w ekumenizmie duchowym.

Co roku materiał do prowadzenia modlitw i kluczy medytacyjnych jest przygotowywany przez grupę chrześcijan z różnych wyznań, zwykle z tego samego regionu lub kraju. W roku 2021 to właśnie Wspólnota Grandchamp podjęła się tego zadania. Wybrane hasło wprowadza nas w Serce Chrystusa, w Jego życie w komunii z Ojcem i w Jego pragnienie komunii z ludźmi, ukierunkowując nas na tzw. "dyskursy pożegnalne" z Ewangelii Jana, rozdziały od 14 do 17. Konkretnie chodzi o cytat z J 15, 5-9, w którym obraz krzewu winnego i gałęzi symbolizuje komunię z Chrystusem jako jedyną drogę do komunii między braćmi i siostrami. "Trwajcie w mojej miłości, a wydacie obfity owoc"..

W tym roku jesteśmy również zaproszeni do poznania ekumenicznego świadectwa Wspólnota Grandchamp. Kobieca wspólnota religijna zrodzona w środku reformacji protestanckiej w środku II wojny światowej. Narodziny doświadczenia życia zakonnego są w historii Reformacji wydarzeniem łaski Ducha Świętego, który w swej kreatywności wciąż rodzi nowe doświadczenia ewangeliczne i odnawia życie wiernych. Od czasu zniesienia przez Lutra ślubów zakonnych w XVI wieku życie zakonne zanikło w protestantyzmie, a jednak w tak przełomowym momencie historii, jakim była pierwsza połowa XX wieku, w odpowiedzi na straszliwy dramat humanitarny drugiej wojny światowej, z silnym piętnem ekumenicznym i kontemplacyjnym, pojawiło się, bardzo harmonijnie ze Wspólnotą z Taizé, doświadczenie inspiracji monastycznej w ramach wspólnot zakonnych Kościoła, To doświadczenie inspiracji monastycznej w Kościołach Reformacji, ratyfikując w ten sposób to, co Sobór Watykański II uznał za elementy eklezjalne obecne poza widzialnymi obrębami Kościoła katolickiego, a które, ponieważ pochodzą od Chrystusa i należą z prawa do Kościoła Chrystusowego, pokazuje, że żyjemy już jednością wśród chrześcijan, nie pełną, ale rzeczywistą i prawdziwą.

Położona w Szwajcarii, nad brzegiem jeziora Neuchâtel, wspólnota Grandchamp rozpoczęła się dzięki małej grupie kobiet, które odczuwały rosnące pragnienie otwarcia dróg duchowości dla siebie i innych poprzez rekolekcje, spotkania modlitewne i formację duchową. Odbywały się one sporadycznie w Grandchamp, ale stały się tak poważne i silne, że niektórzy z nich poczuli się powołani do rozpoczęcia życia wspólnotowego poświęconego głównie modlitwie, pracy i gościnności. 

W 1940 roku pierwsza z tych kobiet osiedliła się w Grandchamp, a niemal natychmiast dołączyła do niej kolejna. W 1944 r. przybyła Geneviève Micheli i prowadziła wspólnotę w jej pierwszych krokach, aż przekazała pałeczkę s. Minke de Ivres, która była odpowiedzialna za wspólnotę przez prawie trzydzieści lat od 1970 r., towarzysząc i wspierając ją w trudnych latach jej dojrzewania i konsolidacji. W pierwszych latach siostry rozwijały swoją regułę życia pod egidą Wspólnoty z Taizé i pod wpływem książki wielkiego teologa protestanckiego Dietricha Bonhoeffera Życie wspólnotowe.

Wspólnota rozrastała się i obecnie liczy ponad pięćdziesiąt sióstr pochodzących z różnych krajów i wyznań chrześcijańskich, mających pewne doświadczenie misyjne lub miłosierdzia w innych częściach świata, zwłaszcza tych najbardziej naznaczonych ubóstwem lub niesprawiedliwością.

W stryszku na siano w dawnym gospodarstwie, które było niegdyś klasztorem w Grandchamp, znajduje się obecna kaplica wspólnoty. Jest to cenna ikona tego życia: obraz Trójcy Świętej z Rublowa w centrum, Słowo zawsze otwarte, duży drewniany krzyż, prosty i ubogi jak życie Chrystusa na tej ziemi, piękny i harmonijny w braterstwie, otwarty na świat, radosny i pełen kolorów. Jego ewangeliczny styl, zainspirowany pierwszymi wspólnotami chrześcijańskimi w Jerozolimie, uczynił to miejsce i tę wspólnotę życia miejscem komunii i jedności, gdzie każdy chrześcijanin może czuć się uznany, przyjęty i bezwarunkowo kochany.