21 maja przeprowadziłem długi wywiad z papieżem Franciszkiem dla mojej sieci Televisa. Ubiegły rok był najtrudniejszym rokiem jego pontyfikatu, ze względu na kilka skandali związanych z pedofilią, pewne błędy w ocenie, przemilczenia, które ważyły i rosnącą krytykę ze strony grup, które poczuły się zaniedbane i doznały pewnego zamieszania w niektórych kwestiach doktryny. Dlatego intencją tego trwającego godzinę i czterdzieści minut wywiadu było rzucenie światła, aby lepiej zrozumieć niektóre z ich priorytetów, zachowań i reakcji.
Była to niezwykle szczera rozmowa, w której papież przyjmował i odpowiadał na wszystkie pytania, dotyczące konkretnych spraw, takich jak sprawy kardynała McCarricka, byłego arcybiskupa Waszyngtonu, argentyńskiego biskupa Gustavo Zanchetty, oskarżonego w Argentynie o rzekome nadużycia wobec dzieci i nadużywanie władzy, czy też sprawy jego najbliższych współpracowników w tzw. C9, która obecnie stała się C6.
W wywiadzie zadałem papieżowi pytania, które zadają mi ludzie: czy to prawda, że woli tych spoza Kościoła od tych wewnątrz; dlaczego tak dużo mówi o migracji, a wydaje się, że niewiele mówi o takich kwestiach jak życie czy rodzina; dlaczego w Argentynie miał reputację konserwatysty, a teraz jest uważany za postępowca; dlaczego wydaje się, że czuje się bardziej komfortowo z "lewicowymi" władcami, którzy mają silny program społeczny, ale nie bronią wartości Kościoła katolickiego; dlaczego wydaje się, że lepiej czuje się z rządzącymi "lewicowymi", którzy mają silny program społeczny, ale nie bronią wartości Kościoła katolickiego, niż z rządzącymi prawicowymi, którzy je popierają, ale nie mają programu na rzecz najbardziej potrzebujących; dlaczego ma uprzywilejowane relacje z ludźmi żyjącymi w skomplikowanych sytuacjach, wśród wielu innych. Franciszek próbował wyjaśnić swój sposób bycia i reagowania z wielkim spokojem, a nawet dobrym humorem.
Podobał mi się nagłówek, że L'Osservatore Romano dedykowany do wywiadu: "Z otwartym sercem", bo takie były moje odczucia.
