Vicente Aparicio awansował w kategorii Klinika Uniwersytetu NawarryWydarzenie, które obecnie odbywa się po raz czwarty, nosi nazwę "Nociones de medicina para sacerdotes" (Pojęcia medycyny dla księży). "Nie chodzi o to, aby księża działali jako lekarze; chodzi o to, aby ułatwić księżom działanie jako to, czym jesteśmy, ale z większym przeszkoleniem w skomplikowanych kwestiach, z którymi często mamy do czynienia" - powiedział Omnes.
W pierwszą sobotę treść skupi się na cierpieniu i bólu, powszechnym zagadnieniu, z lekarzami Francisco Lealem, dyrektorem oddziału leczenia bólu w centrum medycznym w Madrycie i specjalistą w dziedzinie anestezjologii i resuscytacji; Agustín Martínez, specjalizujący się w tym samym temacie; i Borja Montero, z oddziału leczenia bólu w Madrycie. Opieka paliatywna z Clínica Universidad de Navarra.
11 listopada poruszony zostanie temat terapeutycznego uwięzienia, a 2 grudnia - patologii, które mogą warunkować życie małżeńskie, oraz tego, co medycyna może wnieść w tym zakresie. Rozmawialiśmy z kapelanem Vicente Aparicio, który z wykształcenia jest geologiem, a od 2017 roku pełni funkcję kapelana Kliniki Uniwersytetu Nawarry.
Najpierw kilka informacji osobistych. Gdzie się urodziłeś i gdzie studiowałeś.
- Moja rodzina pochodzi z Walencji, choć urodziłem się w Kartagenie. Studiowałem nauki geologiczne w Madrycie. Praktykowałem swój zawód przez osiem lat. Później przeniosłem się do Rzymu, ze stypendium od CARFZostałem wyświęcony na księdza w 1996 roku.
Następnie rozpocząłem pracę kapłańską we Włoszech, w Neapolu i Salerno, kończąc doktorat z teologii. Spędziłem trzy lata w Walencji, a w 2000 roku wróciłem do Madrytu. W 2017 r. powierzono mi posługę kapelana w madryckiej siedzibie Klinika Uniwersytetu NawarrySpółka miała rozpocząć działalność w listopadzie tego samego roku.
Skąd wziął się pomysł na serię "Pojęcia medyczne dla księży" i czy lepsza znajomość zagadnień medycznych może im pomóc?
- To właśnie w trakcie tej pracy - o której nic nie wiedziałem, ponieważ nigdy nie otrzymałem podobnych zadań - w rozmowach z lekarzami i w mojej codziennej pracy, kiedy konsultowałem z nimi pewne wątpliwości, a także otrzymywałem ich konsultacje, zrodził się ten pomysł. Mam to szczęście, że mogę liczyć na tak wielu profesjonalistów o dobrych kryteriach etycznych i wielkim autorytecie zawodowym, którzy mogą wyjaśnić mi kwestie medyczne, aby móc stawić czoła tak wielu pytaniom moralnym, które przychodzą do nas, kapłanów, a nie tylko do kapelanów szpitalnych.
Nie chodzi o to, aby księża działali jak lekarze; chodzi o to, aby ułatwić księżom działanie tak, jak jesteśmy, ale z większym przeszkoleniem w skomplikowanych kwestiach, z którymi często mamy do czynienia. Byłoby szkoda, gdybyśmy, gdy zadaje się nam ważne pytania, przez niewiedzę nie przywiązywali wagi do czegoś, co ma znaczenie, lub udzielali niewłaściwych rad, a zatem nie pomagalibyśmy tym, którzy w potrzebie przychodzą do nas. Pomyślałem, że mógłbym podzielić się tym losem z innymi księżmi, którzy mają takie obawy. Jeśli spojrzysz na poprzednie wydania, zobaczysz, że są to tematy, o których powinniśmy przynajmniej wiedzieć, przynajmniej mieć jakieś "pojęcia".
Opowiedz mi o niektórych z poruszonych kwestii.
- Na przykład, co oferują kliniki płodności; jak pomóc ludziom cierpiącym na niektóre choroby psychiczne; świat uzależnień, depresji itp. i jak zmienia się moralna ocena ich działań; mężczyźni i kobiety: różnice w zrównoważonym projekcie małżeńskim; problemy wynikające z dysfunkcyjnej rodziny w kształtowaniu osobowości dzieci; rozwój afektywności w okresie dojrzewania.
Porozmawiajmy o cierpieniu i bólu. Pytam go o znaczenie cierpienia, prawdopodobnie trudne do wyjaśnienia, jeśli nie jesteś wierzący, a nawet dla wierzących.
- Cierpienie i ból są rzeczywistością w życiu każdego człowieka. Prędzej czy później napotykamy je w naszej duszy. Istnieją jednak również bardzo subiektywne aspekty, zwłaszcza w cierpieniu. Spotkałem ludzi, którzy byli zdruzgotani możliwością, że ich choroba może mieć negatywne rokowania; a także ludzi, którzy podchodzili do śmierci z radością, jak ktoś zbliżający się do daty wielkiego upragnionego wydarzenia: wiedzieli, że idą do nieba, na spotkanie z Bogiem, z Miłością ich życia...; i mówię o różnych ludziach, niektórych samotnych, innych żonatych i z dziećmi; ale to Bóg naprawdę nadał najgłębszy sens ich życiu, sens, który nadaje sens wszystkiemu innemu.
Oczywiście ci, którzy nie wierzą w życie wieczne lub ufają tylko sobie, odczuwają udrękę, gdy zdają sobie sprawę, że nic tak naprawdę nie jest w ich rękach lub że życie dobiega końca. Ale ci, którzy ufają Bogu, mogą przyznać, że, jak mówi św. Paweł, "tym, którzy miłują Boga, wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu" (Rz 8:28), że Bóg jest wspaniałym Ojcem, że nikt nie kocha nas bardziej niż On,
Myślę, że znaczenie bólu jest czymś, co każdy z nas musi odkryć osobiście; dlatego ośmielę się powiedzieć, że nie ma idealnej książki, chociaż jest kilka bardzo dobrych, które oferują wspaniałe pomysły. Moim zdaniem, kontemplując i medytując nad Męką Pańską, naukami Ewangelii i rzeczywistością życia, każda osoba będzie w stanie znaleźć sens swojego istnienia i swojego bólu. Oczywiście niewierzący mają o wiele trudniej.
Towarzyszenie jako kapelan. Czy rozumieją ofertę duszpasterską kapelana?
- Tak, pacjenci i ich rodziny na ogół rozumieją i doceniają naszą obecność, nasze wizyty, duchowe towarzyszenie kapłana blisko rodziny i chorego. Oczywiście spotykamy ludzi, którzy grzecznie odmawiają, ale ogólnie są wdzięczni i korzystają z tego.
Podczas pierwszej sesji kursu Pojęcia medyczne dla kapłanów, która odbędzie się w najbliższą sobotę, wiele zostanie powiedziane na temat towarzyszenia. Dr Agustín Martínez przeprowadził bardzo interesujące badanie na temat tego, co czasopisma medyczne mówią o obecności kapelana na oddziale intensywnej terapii. Wnioski są bardzo zachęcające. Dr Montero, specjalista w dziedzinie opieki paliatywnej, jest mistrzem w tej trudnej sztuce towarzyszenia i z pewnością będzie w stanie udzielić nam bardzo przydatnych porad.
Na razie odważyłbym się dać tylko jedną radę: jeśli chcesz towarzyszyć, nie spiesz się: spróbuj poświęcić im czas, zarówno pacjentowi, jak i krewnym. Są to rozmowy, w których stopniowo ujawnia się wszystko, co każda osoba nosi w sercu.
Krótki komentarz do sesji z 11 listopada i 2 grudnia
-W drugiej sesji, 11 listopada, zajmiemy się "terapeutycznym uwięzieniem". Może się wydawać, że jest to temat niemal zamknięty: wszyscy mamy minimalne kryterium dotyczące "nadzwyczajnych środków", ale kiedy dochodzimy do rzeczywistości praktyki medycznej, a zatem do rzeczywistej sytuacji chorego krewnego lub parafianina, sytuacja się zmienia; nie jest już tak łatwo znaleźć właściwą miarę rzeczy.
W ostatniej sesji, 2 grudnia, zajmiemy się bardzo rozpowszechnionym i przemilczanym problemem: patologiami, które mogą warunkować życie małżeńskie. Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet istnieją patologie, które sprawiają, że relacje seksualne są niewygodne, bolesne lub niemożliwe.
Logicznie rzecz biorąc, jest to ważny problem w małżeństwie. Przede wszystkim konieczne jest zrozumienie problemu i jego konsekwencji, ale także poznanie rozwiązań oferowanych przez medycynę, a w tej dziedzinie - jak w prawie wszystkich - dokonuje się duży postęp. Bardzo smutne jest to, że niektóre pary małżeńskie mają częste nieporozumienia i napięcia w tej kwestii, nie będąc w stanie zrozumieć siebie nawzajem i nie udając się do lekarza, który może im pomóc, a być może także do księdza, który może ich zrozumieć.
