Papieski Uniwersytet Urbaniana, między reformami a misyjnym ślademWe wtorek 15 października kardynał Giorgio Marengo zainaugurował 397. rok akademicki Uniwersytetu Rzymskiego. Papieski Uniwersytet Urbaniana z refleksją, w której zdefiniował misję jako "tajemnicę", która wzbudza głęboką miłość do Zmartwychwstałego i do tych, do których jest się posłanym. W swoim wystąpieniu - zatytułowanym "Kościół misyjny i misyjna natura Kościoła: spojrzenie od strony Asia"Obecny prefekt apostolski Ułan Bator w Mongolii podzielił się z obecnymi kilkoma kluczowymi elementami natury misji, nie zapominając o znaczeniu formacji, która pozostaje niezbędna, aby apostolat ad gentes był naprawdę owocny.
"Przedmiotem badań, nauczania i studiowania nie jest opinia tego czy innego myśliciela", rozpoczął kardynał Marengo, były student Urbaniana, "ale 'wszystko, co odnosi się do Niego, Pana i Zbawiciela, który objawiając oblicze Ojca, zmienił przeznaczenie ludzkości, wyzwalając dynamizm misji'".
Ceremonii otwarcia dokonał kardynał Luis Antonio Gokim Tagle, Wielki Kanclerz Urbaniana i Pro-Prefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji, podczas gdy uwagi końcowe zostały powierzone profesorowi Vincenzo Buonomo, Delegatowi Papieskiemu na urząd Rector Magnificus.
Misja ad gentes: współczesne wyzwanie
W swoim przemówieniu kardynał Marengo zgłębił koncepcję misji "ad gentes", najwyraźniej czerpiąc z osobistego doświadczenia jako misjonarza w Mongolii, kraju, który papież Franciszek odwiedzi w sierpniu 2023 roku. Wyjaśnił, że ta forma apostolatu, skierowana do kontekstów, w których Ewangelia jest mało znana lub w których Kościół nie jest jeszcze w pełni ukonstytuowany, pozostaje kluczowa nawet dzisiaj: "świat potrzebuje tej dobrej nowiny i ma do niej prawo".
W takich warunkach - weźmy pod uwagę, że w Mongolii Kościół jest obecny dopiero od 32 lat ze społecznością liczącą około 1500 lokalnych wiernych - aby być naprawdę skutecznym, każdy aspekt życia Kościoła może mieć znaczący wpływ na ludzi, do których jest posłany, ale wymaga to solidnego przygotowania doktrynalnego i świadectwa, które ma prawdziwą jakość.
Znaczenie szkolenia misyjnego
"Czy misji można się 'nauczyć'? Tak, podobnie jak uczniowie z Emaus musieli słuchać Zmartwychwstałego, który "wyjaśnił im we wszystkich Pismach, co było dla Niego przeznaczone"", zastanawiał się Marengo, podkreślając fundamentalną rolę studiów w przygotowaniu przyszłych misjonarzy.
Przywołując myśl bł. Giuseppe Allamano, przypomniał, że dla misjonarza konieczna jest nie tylko świętość życia, ale także solidne przygotowanie naukowe i kulturowe: "pobożność może uformować dobrego pustelnika, ale tylko nauka połączona z pobożnością może uformować dobrego misjonarza".
Formacja ta musi mieć charakter "holistyczny": filozofia jest z pewnością konieczna, "ale także nauki społeczne, językoznawstwo, prawo kanoniczne; przede wszystkim teologia".
W końcu studiuje się "nie tylko dlatego, że to "nasza kolej", jak nakazali nam nasi przełożeni, nawet nie po to, by karmić próżne ambicje zawodowe", dodał prefekt apostolski Ułan Bator, ale przede wszystkim "studiuje się z miłości do Chrystusa, do Kościoła i do ludzi, do których jesteśmy posłani jako misjonarze", poważnie traktując "spotkanie Ewangelii z kulturą".
W tym kontekście Marengo przytoczył trwające prace nad pełnym tłumaczeniem Biblii na język mongolski jako przykład wyzwania, które z pewnością wymaga wiedzy językowej, ale nieuchronnie głębokiego zrozumienia lokalnej kultury. Pozostając w kontekście, w którym pracuje jako prefekt, wypełnianie misji "ad gentes" oznacza zatem zanurzenie się w bogatej tradycji nomadów, zrozumienie buddyzmu tybetańskiego i szamanizmu oraz znalezienie sposobów przedstawiania Ewangelii, które szanują i wzbogacają te tradycje, nie wypierając ich.
Jest świadomy, że te "mediacje" zawsze odbywają się za pośrednictwem "konkretnych osób" zdolnych do nadania "ciała słowom Jezusa i zaproszenia na ucztę Królestwa".
Reforma i renowacja
Papieski Uniwersytet Urbaniana przechodzi obecnie przez proces reforma Celem jest wzmocnienie tożsamości misyjnej, aby dostosować ją do nowych globalnych wyzwań. Przekłada się to na zmiany w organizacji akademickiej i podejściu pedagogicznym, zawsze z myślą o zwiększeniu zaangażowania w formację osób zakonnych i świeckich zdolnych do reagowania na potrzeby społeczeństwa w ciągłej ewolucji.
