Święty Antoni został osierocony w wieku 20 lat i od samego początku jego życie było związane z samotnością i postem. Rozdał swój majątek ubogim i wycofał się na pustynię, gdzie walczył z pokusami diabła i poświęcił się modlitwie, prowadząc surowe życie. Wraz z nim, grupy mnisi poświęcone służbie Bogu. Ze względu na ich zdolność do wyprowadzania dusz grzeszników z piekła, na ich cześć często rozpalane są ogniska. "Diabeł boi się postu, modlitwy, pokory i dobrych uczynków", powiedział, "i jest zredukowany do bezradności przed znak krzyża".
Jego sposób życia w samotności, porzucenie zwykłego sposobu życia i pozostawienie za sobą dóbr i afektów świata, uczyniły go ojcem tej formy prymitywnego monastycyzmu znanego jako anchoretyzm, wyjaśnił. Antonio Moreno. Później pojawiły się pierwsze cenobityczne wspólnoty mnichów żyjących w klasztorach z regułą, tak jak robi to dziś wiele zgromadzeń zakonnych.
Według Martyrologium rzymskiego, pracował nad wzmocnieniem działań Kościoła, wspierał wyznawców wiary podczas prześladowań cesarza Dioklecjana, wspierał św. Atanazy przeciwko arianom i zgromadził wielu uczniów. Znany jest jako świniopas, ponieważ w średniowieczu Antoniańczycy mieli pozwolenie, aby ich stada świń, które karmiły biednych, mogły bez ograniczeń przechodzić przez wioski. W więcej niż kilku miejscowościach parafie błogosławieństwo w impreza ich obrońcy do zwierzęta krajowe.
