Dar z siebie, obietnica owocnościUzdrawianie zranionych miłościMałżeństwo: "Mission PossibleBudzenie sumień
Ujawnienie w powieściach Charlesa Dickensa, który stał się prorokiem nowoczesnej cywilizacji, poważnych wad systemu edukacyjnego swoich czasów miało decydujące znaczenie dla obudzenia sumień we wszystkich dziedzinach życia i uruchomienia ruchu na rzecz przemian społecznych.
Na stronie Życie i przygody Nicholasa Nickleby'egoPan Wackford Squeers prowadzi i niedbale kieruje szkołą z internatem, do której wielu mieszczańskich lordów potajemnie wygania swoje nieślubne dzieci. Ten pozbawiony skrupułów właściciel nędznej szkoły nie tylko stara się osiągnąć jak największy zysk, ale daje upust swoim najgorszym instynktom, zaciekle maltretując i wykorzystując biednych uczniów, którzy cierpią głód, przemoc fizyczną i różne trudności. To właśnie młody pomocnik nauczyciela - Mikołaj, bohater opowieści - przerywa łańcuch degradacji i nieprawości, stając po stronie ułomnego chłopca i dokonując z nim brawurowej ucieczki.
W innej historii, Trudne czasy (Ciężkie czasy), angielski pisarz wyśmiewa pretensje pewnego utylitaryzmu do trzymania się w nauczaniu dzieci i młodzieży danych i faktów z pretensjami naukowymi, pomijając inne istotne wymiary, takie jak właściwy zmysł moralny, zrównoważona afektywność czy twórcza siła wyobraźni. Druzgocącym skutkiem podstępnej metody będzie zrujnowanie życia dzieci profesora Thomasa Grangrinda, Louisy i Toma. Z drugiej strony Sissy Jupe, cyrkowiec, pogardzany za swoją nieporadność z liczbami i statystykami, wzruszony wielkoduszną miłością uratuje dzieci profesora z wraku ich życia.
Nadzór nad szkoleniem
Przy kilku okazjach Benedykt XVI zastanawiał się nad ".pogotowie edukacyjne(Patrz np. "Powszechna niewydolność obecnego systemu". Przemówienia: 21-9-2006; 11-6-2007; 1-12-2008; 27-5-2010). Wyjaśnił, że głównych przyczyn tej sytuacji należy szukać w fałszywej koncepcji autonomii człowieka, a także w sceptycyzmie i relatywizmie, na które cierpi nasza kultura.
Powołanie, czyli "pasja wychowawcza", wymaga ze swej strony towarzyszenia osobom w klimacie zaufania, aby ułatwić rozwijanie ich zdolności z odpowiedzialną wolnością, wysiłkiem i zaangażowaniem, w celu osiągnięcia ludzkiego spełnienia zgodnie z prawdą dobra i miłości.
Edukacja rodziny
W rzeczywistości rodzina jest pierwszą instancją, która w naturalny sposób ma charakter wychowawczy i humanizujący. Oto co przypomniał Franciszek: "Rodzina jest pierwszą szkołą wartości ludzkich, w której człowiek uczy się właściwego korzystania z wolności". (napomnienie Amoris laetitia, n. 274). "Rodzina jest podstawowym obszarem socjalizacji, ponieważ jest pierwszym miejscem, w którym człowiek uczy się stawiać czoła innym, słuchać, dzielić się, wspierać, szanować, pomagać, żyć razem". (ibid, n. 276).
Rodzina chrześcijańska jest również "Kościołem domowym", idealnym miejscem przekazywania wiary. Rodzice katoliccy są pierwszymi i najważniejszymi ewangelizatorami swoich dzieci, nauczycielami i świadkami przez swoje konsekwentne życie zbawienia świata dokonanego przez Jezusa Chrystusa.
Prawa i obowiązki edukacyjne
Ta rzeczywistość bycia wspólnotą, która w naturalny sposób przekazuje życie, jest podstawą do objęcia prawnego, na które zasługuje instytucja rodziny - a w szczególności rodzice - aby móc odpowiednio wykonywać swoją niezastąpioną misję wychowawczą. Zgodnie z nauczaniem nauki społecznej Kościoła, "Prawo i obowiązek wychowawczy rodziców jest pierwotny, podstawowy i niezbywalny. Jest przedłużeniem ojcostwa i macierzyństwa. Rodzice muszą mieć możliwość korzystania z niej zgodnie ze swoimi przekonaniami religijnymi i moralnymi. I muszą móc liczyć na ochronę prawną, system organizacji instytucjonalnej i szacunek władz politycznych". (Granados Temes, J. M., Ewangelia o małżeństwie i rodzinie, EUNSA, Navarra 2021, 178 f.). Przeszkody i naruszenia tej podstawowej gwarancji prawnej skutkują opłakaną dekadencją narodów. Jest to bolesny przejaw totalitarnego dryfu, ku któremu osuwają się różne rzekomo demokratyczne reżimy, uniemożliwiając formacyjną inicjatywę rodziny. Należy zatem bronić, bronić i promować wychowawcze zadanie rodziców, aby odzyskać i poszerzyć obszary wolności i autentycznego rozwoju jednostek i społeczeństwa.
