W tym tygodniu Ministerstwo Edukacji Narodowej spotkało się z przedstawicielami związków zawodowych nauczycieli Religii. Z drugiej strony, dialog z Konferencją Episkopatu jest otwarty, co można było zauważyć podczas pierwszej z sesji promowanych przez Konferencję Episkopatu Hiszpanii w celu aktualizacji programu nauczania religii.
Warto zatem zapytać, po zatwierdzeniu LOMLOE, na jakim etapie gry jesteśmy. I, jeśli pozwolisz na taką symulację, żeby zobaczyć, jak się układa wynik.
Decydujący moment
Pierwszą rzeczą, którą należy powiedzieć jest to, że jesteśmy w środku gry. Niektórym może się wydawać, że uchwalenie ustawy w parlamencie to ostatni moment tej całej batalii, ale to nieprawda.
LOMLOE ustanawia ramy i podstawowe linie, ale te ogólne idee muszą być następnie sprecyzowane w dekretach królewskich zatwierdzanych przez Ministerstwo i w rozporządzeniach stosowanych w regionach autonomicznych, które mają zasadnicze znaczenie ze względu na główne kompetencje przekazywane w dziedzinie edukacji.
W tej przestrzeni prawnej przed nami stawka jest wysokaMinimalny wymiar godzin zajęć na poszczególnych kierunkach oraz rodzaje umów, jakie należy ustanowić dla kadry dydaktycznej.
Jak mawiał mój znajomy, "ty stanowisz prawo, a ja pozwolę sobie na dekrety królewskie". Prawdę mówiąc, są one naprawdę decydujące.
Nieruchawość ministerstwa
I w tym momencie gry ministerstwo spotyka się ze związkami zawodowymi, jak powiedzieli im ich właśni przedstawiciele, na ich naleganie, ze zwykłej uprzejmości. I odmawiają przyjęcia jakiejkolwiek z przedstawionych im próśb, czy też utworzenia Komisji Negocjacyjnej dla Nauczycieli Religii w związku z przypuszczalną redukcją etatów, jaką niewątpliwie pociągnie za sobą zastosowanie tej ustawy.
W skrócie, że wszystko pozostanie tak jak wskazano w LOMLOE,. Religia bez alternatywy, ewentualny przedmiot bezwyznaniowy historia religii będzie wykładany przez nauczyciela nauk społecznych, a oni będą mogli jedynie "kształcić w wierze, do czego zostali wybrani", zgodnie ze słowami Fernando Gurrea, podsekretarza ds. edukacji i kształcenia zawodowego. W każdym razie odnoszą się one do negocjacji ze wspólnotami autonomicznymi.
Poza konkretnymi działaniami, które zostały przedstawione do negocjacji, ton Ministerstwa Edukacji z pewnością był zniechęcający. I najwyraźniej kontrastuje to z własnym, znacznie grzeczniejszym podejściem ministerstwa do Konferencji Episkopatu.
W rzeczywistości dyrektor Komisji Edukacji i Kultury, Raquel Pérez Sanjuan, została mianowana przez Isabel Celaá członkiem Rady Szkół Państwowych. Co jest przyczyną tej różnicy, przynajmniej w formie?
Trudno wiedzieć, bo ministerstwo nic nie daje, a zawsze trzyma się możliwości dialogu, nawet jeśli jest to jak chwytanie się słomki. Ale ja osobiście mam wrażenie, że na różne sposoby - bardziej brutalne ze związkami zawodowymi, bardziej dyplomatyczne z EWG, bardziej dyplomatyczne z UE - zawsze będą mogli ze sobą rozmawiać, nawet jeśli będzie to jak płonący gwóźdź. Ministerstwo ma plan działania, z którego nie zamierza rezygnować.. A to po to, by stopniowo zdusić przedmiot Religia, tak jak robi się to również z innymi obszarami wolności edukacyjnej, jak w przypadku szkół dotowanych przez państwo.
Otwartość na dialog
ERZ ma rację, że trzyma drzwi dialogu otwarte, ale powinna też mieć oczy otwarte, bo w tej grze politycznej Ministerstwo Edukacji może chcieć je wykorzystać do przedstawienia społeczeństwu obrazu dialogu, który nie odpowiada rzeczywistości.
W międzyczasie, w oczekiwaniu na publikację dekretów królewskich i negocjacje z regionami autonomicznymi, prace, które pozostają do wykonania, już trwają: ustanowienie profesjonalizmu nauczycieli, odnawianie programu nauczania Szkolnej Edukacji Religijnej i dozbroić się na podróż przez pustkowie, jakim będą lata LOMLOE.
A my wszyscy, którzy wierzymy w wolność edukacji i cenimy ten przedmiot, musimy stanąć zjednoczeni. Ponieważ czeka nas długa gra.
