Konferencja Episkopatu Hiszpanii zwołała na luty 2025 r. ważny kongres poświęcony powołaniom. Jest to ambitne wydarzenie, na które zarezerwowano Madrid Arena, jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc w stolicy. Propozycja hiszpańskich biskupów ma jako motto "Od myślę, więc jestem, do jestem powołany, więc żyję."Innymi słowy, wychodzi od kartezjańskiego racjonalizmu, który doprowadził nas do indywidualizmu, w którym żyjemy, i zaprasza nas do otwartej refleksji nad chrześcijańskim zbawieniem opartym na miłości Boga do każdego z nas.
Kongres ten jest następstwem Synodu Biskupów, który odbył się w Rzymie w 2018 roku i który dotyczył "młodych ludzi, wiary i rozeznawania powołania". Chociaż prawdą jest, że liczba powołań do kapłaństwa i życia zakonnego stopniowo maleje, prawdą jest również, że w niektórych kontekstach pojawia się wiele powołań i można dostrzec żywe wspólnoty chrześcijańskie.
Jednym z przykładów może być zdrowie Światowych Dni Młodzieży, ale jest też wiele innych, takich jak inicjatywa Światowych Dni Młodzieży FOCUS w Stanach Zjednoczonych czy wzrost powołań w wielu instytucjach wiernych Magisterium.
Propozycja hiszpańskich biskupów zawiera idee, które są powszechne w wielu dokumentach Kościoła po Soborze Watykańskim II, na przykład powszechne powołanie do świętości lub że cała praca duszpasterska musi być wykonywana w kontekście duszpasterstwa powołań, ponieważ nie jest to odrębny i niezależny sektor. Jednak niektóre z przesłań, które biskupi głoszą na stronach 30-35 dokumentu programowego kongresu, który można zobaczyć w Internecie, są następujące (www.paraquiensoy.com)To, co nowe, w dużej mierze kłóci się ze współczesną mentalnością.
Propozycje kontrkulturowe
-Dzieciństwo, dorastanie i młodość, czasy wzrostu, inicjacji i poszukiwań, są uprzywilejowanymi momentami w życiu, aby odkryć plan, który Bóg przygotował dla każdego z nas.
-Stworzyć silny kontekst kultury powołaniowej, która ułatwia hojność wobec Boga. Kultura powołaniowa umożliwia postrzeganie jako obowiązku tego, co zostało odkryte jako dar.
Środowisko kulturowe deklaruje, że podejmowanie decyzji na całe życie jest prawie niemożliwe. Jednak chrześcijańska propozycja przekonuje, że możliwe jest zrozumienie wolności bez oddzielania jej od zdecydowanego zaangażowania.
-Ucieczka od indywidualizmu. Zrozumienie życia jako otrzymanego daru, który jest w pełni realizowany poprzez dawanie siebie innym. Powołanie oznacza oddanie naszych zdolności na służbę innym.
Seksualne ciało jest znakiem "oczywistego powołania", bycia mężczyzną lub kobietą. Jesteśmy stworzeni, by kochać i generować życie.
Młodzi ludzie muszą wiedzieć
Że nie można mieć wszystkich pewności, ale trzeba nauczyć się ufać i zastąpić kalkulację w podejmowaniu decyzji ufną odpowiedzią na Boga.
Powołanie - jak pojawia się w Piśmie Świętym - jest "długą podróżą", która obejmuje czas na samopoznanie i interpretację Bożego wezwania.
Powołanie nie jest ani "gotowym scenariuszem", który należy po prostu wyrecytować, ani "teatralną improwizacją bez konspektu", ale propozycją łaski, która wymaga wolnej i twórczej interpretacji człowieka.
-Centralnym pytaniem rozeznania jest nie tylko "kim jestem", ale "dla kogo jestem", dla czego i dla kogo stworzył nas Pan, który jest przede wszystkim Przyjacielem, który stawia nam wymagania, ponieważ nas kocha.
-Rozeznawanie jest zatem "drogą wolności", a nie "nowym stworzeniem", ale wydobywaniem z siebie tego, co najlepsze i rozkwitaniem własnej istoty na chwałę Boga i dla dobra innych.
O towarzyszeniu duchowym
-Najpilniejszym zadaniem osoby towarzyszącej jest umożliwienie danej osobie podjęcia decyzji.
-Towarzysz musi pomóc młodemu człowiekowi rozeznać jego własne powołanie, rozpoznać i zinterpretować Boże przejście przez jego życie oraz podjąć decyzję w wolności.
-To towarzyszenie powołaniowe oznacza, że kierownicy duchowi poświęcają się, aby poświęcić czas innym.
