Święci kapłani: Święty Franciszek SalezyŚwięci kapłani: Święty Jan z AvilaŚwięci kapłani: Święty Dominik z GuzmanWincenty de Paul urodził się w 1581 roku, we francuskiej wiosce Pouy, obecnie nazywanej Saint-Vincent-de Paul.
Twoje życie
Niewiele wiadomo o jego młodości. Święcenia kapłańskie przyjął 23 września 1604 roku, uzyskawszy licencjat z teologii.
Do Paryża przybył w 1608 roku i w okresie od 1608 do 1617 roku przeszedł głęboką przemianę wewnętrzną pod wpływem kardynała Pierre'a de Bérulle. W 1617 roku nastąpiło jego "nawrócenie" na nieewangelizowanych ubogich i najbardziej potrzebujących.
W 1625 r. założył wspólnotę księży poświęconą ewangelizacji ubogich chłopów, która odpowiadała na konkretną potrzebę, gdyż w ówczesnej Francji 85 % ludności mieszkało na wsi. Wspólnota ta zajmowała się również kształceniem duchownych. Nazwał to Zgromadzenie MisjiPopularnie nazywane jest "Misjonarzami św. Wincentego", "Wincentianami" lub "Lazarystami" (ponieważ Dom św. Łazarza w Paryżu był domem macierzystym Zgromadzenia aż do Rewolucji Francuskiej). Kongregacja została zatwierdzona przez papieża Urbana VIII 12 stycznia 1633 roku bullą Salvatoris nostri.
Założyła też, wraz ze św. Louise de Marillac, wspólnotę służby kobiet, zwaną Córki Miłosierdzia.
Św. Wincenty de Paul był prawdziwym gigantem dobroczynności i geniuszem zdolności organizacyjnych. Jego dzieła charytatywne były pomyślane ze strategią planu bitwy. Jego zasługą było również to, że potrafił bardzo dobrze dobierać i szkolić swoich współpracowników.
Święty Wincenty de Paul zmarł w Paryżu 27 września 1660 roku, a kanonizowany został przez Klemensa XII 16 marca 1737 roku. Jego święto obchodzone jest 27 września, w rocznicę śmierci. dies natalis.
Jego dzieła
Jego dzieła zebrane są w klasycznym wydaniu przez P. Coste, Saint Vincent de Paul. Correspondance, entretiens, documents14 tomów, Paryż 1920-1925. Są to niemal wyłącznie listy i notatki sporządzone przez osoby uczestniczące w jego wykładach. Napisał około 30 000 listów, z których do nas dotarło zaledwie 2500.
Jego duchowa doktryna
Można powiedzieć, że na duchowość św. Wincentego a Pauli mieli wpływ zarówno kardynał Pierre de Bérulle, jak i św. Franciszek Salezy. Opracował on bardzo osobistą syntezę duchowej doktryny tych dwóch wielkich autorów.
Jego duchowość koncentruje się na Bogu, Kościele i ubogich, i zajmuje się przede wszystkim tematami ascetycznymi: pokorą, miłosierdziem, modlitwą itp. Jego dążeniem jest osiągnięcie gruntownej praktyki cnót chrześcijańskich w okolicznościach życia codziennego.
Bóg, którego kontempluje, to Słowo Wcielone, które widzi obecne w ubogich. Dlatego pisze: "Bóg kocha ubogich, a więc kocha tych, którzy kochają ubogich; bo gdy się bardzo kocha człowieka, to czuje się przywiązanie także do jego przyjaciół i sług. Tak więc małe towarzystwo Misji stara się z miłością poświęcić się służbie ubogim, którzy są ulubieńcami Boga; dlatego mamy powód, by mieć nadzieję, że z miłości do nich Bóg będzie nas kochał. Poświęćmy się z odnowioną miłością służbie ubogim, wręcz szukajmy najbardziej nędznych i opuszczonych, uznajmy przed Bogiem, że są naszymi panami i że nie jesteśmy godni oddać im naszych pokornych usług".
Dla św. Wincentego jego duchowi synowie powinni być "kartuzami w domu i apostołami w terenie". Od św. Franciszka Salezego bierze myśl, że doskonałość nie polega na ekstazach, ale na wypełnianiu woli Bożej. Według św. Wincentego miłość "afektywna" musi stać się "miłością skuteczną", która polega na "czynieniu tego, co nakazuje i czego pragnie osoba kochana". O tym właśnie zamierza mówić Nasz Pan, gdy mówi: Si quis diligit me, sermonem meum servabitJeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo".
Miłość skuteczna jest najpewniejszym dowodem wszelkiej miłości: "Miłujmy Boga, bracia, miłujmy Boga, ale za cenę naszych rąk, w pocie czoła. Bardzo często bowiem tak wiele aktów miłości, życzliwości i innych podobnych uczuć i praktyk czułego serca, chociaż są bardzo dobre, są jednak podejrzane, gdy nie dochodzą do praktyki skutecznej miłości. Wielu bowiem, będąc pełnymi wielkich uczuć, myśli, że zrobili już wszystko; a gdy znajdą się w okazji do działania, cofają się. Wielu zadowala się łagodnymi rozmowami, jakie prowadzą z Bogiem na modlitwie, ale gdy wychodzi z niej kwestia pracy dla Boga, cierpienia, umartwiania się, pomocy ubogim, szukania zagubionej owcy, znoszenia trudów z radością, przyjmowania choroby lub innego nieszczęścia, brakuje im niezbędnej odwagi."
Św. Wincenty chce, aby jego duchowi synowie i córki byli ludźmi zdolnymi do znalezienia w służbie bliźniemu tego, co musieli porzucić na modlitwie: "Nie zostawia się Boga dla Boga".
Powołaniem Misjonarki Miłości i Córek Miłości jest kochać Boga i czynić Go kochanym: "Nie wystarczy mi kochać Boga, jeśli nie kocha Go mój bliźni".
