Święci Marta, Maria i Łazarz do włączenia do Ogólnego Kalendarza RzymskiegoŚwięci kapłani: Święty Dominik z GuzmanTwoje życie
Święty Jan z Avila urodził się 6 stycznia 1499 roku w Almodóvar del Campo (Ciudad Real). W wieku 14 lat rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Salamance, które porzucił pod koniec czwartego roku z powodu doświadczenia duchowego nawrócenia, w związku z czym postanowił wrócić do rodzinnego domu.
Z zamiarem zostania księdzem, w 1520 roku rozpoczął studia artystyczne i teologiczne na Uniwersytecie w Alcalá de Henares, a w 1526 roku został wyświęcony. Postanowił wyruszyć jako misjonarz do Ameryki i w tym celu przeniósł się do Sewilli, aby wyruszyć do Nowego Świata.
Jednak biskup tego miasta, przekonany o wielkich zaletach młodego kapłana, poprosił go o pozostanie w jego służbie. Z powodu źle interpretowanych kazań, w 1531 roku został zadenuncjowany do inkwizycji i uwięziony. Po uniewinnieniu w 1533 r. przeniósł się do Kordoby i został inkardynowany do tej diecezji. Zatroskany o kształcenie kandydatów do kapłaństwa, założył kilka mniejszych i większych kolegiów, które po Soborze Trydenckim stały się seminariami. Założył również Uniwersytet w Baeza (Jaén), który przez wieki był ważnym punktem odniesienia dla kształcenia duchownych i świeckich.
Po głoszeniu kazań w całej Andaluzji i innych regionach Hiszpanii, w 1554 r. przeszedł definitywnie na emeryturę do Montilli (Kordoba). W towarzystwie uczniów i przyjaciół, z Krucyfiksem w rękach, zmarł w tym mieście 10 maja 1569 roku.
Został beatyfikowany przez Leona XIII 6 kwietnia 1894 roku. Mianowany przez Piusa XII 2 lipca 1946 r. patronem hiszpańskiego duchowieństwa świeckiego. Kanonizowany przez św. Pawła VI 31 maja 1970 r. 7 października 2012 roku Benedykt XVI ogłosił świętego Jana z Avila doktorem Kościoła.
Jego pisma
Choć był przede wszystkim wielkim kaznodzieją i kierownikiem duchowym, to jednak w mistrzowski sposób posługiwał się także piórem, by wykładać swoje nauki. Jego główne dzieło nosi tytuł Audi, filiaKatechizm, systematyczny i wyczerpujący traktat o życiu duchowym, stał się klasykiem duchowości. Katechizm lub doktryna chrześcijańskajest pedagogiczną syntezą treści wiary. W Traktat o miłości BogaKościół, wnika głęboko w tajemnicę Wcielonego Słowa i Odkupiciela. Na stronie Traktat o kapłaństwie to kompendium duchowości kapłańskiej.
Istnieją dwie propozycje reform Pomniki dla Soboru Trydenckiego i Ostrzeżenia dla Rady Toledo. Na stronie Kazania y Rozmowyjak również EpistolarneJego komentarze biblijne - od Listu do Galatów do Pierwszego Listu św. Jana - to systematyczne ekspozycje o niezwykłej głębi biblijnej i wielkiej wartości duszpasterskiej. Jego komentarze biblijne - od Listu do Galatów do Pierwszego Listu św. Jana - to systematyczne ekspozycje o niezwykłej głębi biblijnej i wielkiej wartości duszpasterskiej.
Wpływ eklezjalny jego magisterium
Jan z Avila wywierał wielki wpływ eklezjalny nie tylko poprzez swoje pisma, ale także poprzez swoich uczniów, dużą grupę liczącą prawie sto osób, którą nazwano "szkołą kapłańską Mistrza Avila", którzy rozpowszechniali naukę Mistrza poprzez swoje przepowiadanie i katechezę w całej Hiszpanii. Jego najważniejszym uczniem jest Fray Luis de Granada (†1588), który cytuje go często i obszernie. To on napisał 19 lat po śmierci świętego jego pierwszą biografię: "Vida del Padre Maestro Juan de Ávila" (Madryt 1588).
Św. Jan z Avila był najczęściej konsultowanym kapłanem w XVI-wiecznej Hiszpanii. Prawie wszyscy wielcy hiszpańscy święci Złotego Wieku korzystali z jego rad, a w niektórych przypadkach był ich kierownikiem duchowym. Na przykład św. Teresa od Jezusa, w trudnych czasach, poprosiła go o opinię na temat "Libro de la Vida" (1562). Po przeczytaniu rękopisu napisał do niej list, w którym zatwierdził jej doktrynę i uznał boskie pochodzenie jej niezwykłych zjawisk mistycznych. Ten list bardzo ją pocieszył i po jego otrzymaniu napisała: "Mistrz Avila pisze do mnie obszernie i jest ze wszystkiego zadowolony; mówi tylko, że trzeba niektóre rzeczy bardziej stwierdzić i zmienić słowa innych, co jest łatwe".
Mistrz Avila został zaproszony do udziału w drugiej konwokacji Soboru Trydenckiego (1551) przez arcybiskupa Granady, ale z powodu choroby nie mógł w niej uczestniczyć. Wpływ jego doktryny na ten Sobór podkreślił św. Paweł VI w homilii podczas Mszy św. kanonizacyjnej (31 maja 1970 r.), gdzie powiedział: "Nie mógł osobiście uczestniczyć w Soborze z powodu słabego zdrowia; napisał jednak znany memoriał pt. Reforma państwa kościelnego (1551), którą arcybiskup Granady, Pedro Guerrero, uczynił swoją własną na Soborze Trydenckim, ku ogólnemu aplauzowi. Sobór Trydencki przyjął decyzje, za którymi opowiadał się już dużo wcześniej".
Pisma św. Jana z Avila odcisnęły niezatarte piętno na życiu Kościoła. Z jego najpoczytniejszej książki, Audi, filiaJak powiedział kardynał Astorga, arcybiskup Toledo: "Ta książka nawróciła więcej dusz niż ma listów".
O kapłaństwie
Jego doktryna dotycząca kapłaństwa została szeroko rozpowszechniona, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, poprzez cieszący się ogromnym powodzeniem traktat, zatytułowany Instrukcja dla kapłanów, zaczerpnięta z Pisma Świętego, Ojców Świętych i Świętych Doktorów Kościoła. (Burgos 1612), przez kartuskiego mnicha Antonio de Molina (†1619). W tej książce autor nieustannie cytuje dzieła świętego i kopiuje całe ustępy bez wyraźnego cytowania go, a o Mistrzu Avili mówi: "Święty i czcigodny człowiek, człowiek o wielkiej doskonałości i bardzo wysokim duchu, i rzadkiej mądrości, święty i apostolski, który z bardzo wysokim duchem, jaki posiadał, i wielkim światłem, jakim go Duch Święty oświecił, pokazał, jak ważne i konieczne jest, aby kapłani byli bardzo oddani duchowi modlitwy".
Wpływ mistrza Avili widać także u innych autorów duchowych, którzy odnieśli sukces, jak np. jezuita Luis de la Puente (†1624), który w trzecim tomie swojego dzieła O doskonałości chrześcijanina we wszystkich jego stanach (Pampeluna 1616), bierze wiele rzeczy z doktryny świętego. Św. Franciszek Salezy (†1622) również często cytuje ustępy z Audi, filiaw jego Wprowadzenie do życia dewocyjnego. Jest też często cytowany w dziełach św. Alfonsa Liguori (†1787). Wreszcie kolejny przykład tego wpływu znajdujemy w dziełach św. Antoniego Marii Klareta (†1870), który obszernie cytuje Mistrza z Avili.
