Argüello: "Powołaniem, które najbardziej przeżywa kryzys w Hiszpanii, jest małżeństwo".Jako Katechizm Kościoła Katolickiego w numerze 1809 "The umiarkowanie jest cnotą moralną, która łagodzi pociąg do przyjemności i zapewnia równowagę w korzystaniu z dóbr stworzonych. Zapewnia panowanie woli nad instynktami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości (...)". Warto zwrócić uwagę na słowa "umiarkowanie" i "równowaga".
Dla dzisiejszego świata - i prawdopodobnie dla świata przed nim - dość dziwnie brzmi mówienie o umiarkowaniu, oszczędności, oderwaniu, skromności, czystości, skromności, skromności itp. Nie jest na to gotowy. Te formy wstrzemięźliwości zderzają się czołowo z konsumpcjonizmem i hedonizmem, które stały się głęboko zakorzenionymi trendami w naszych czasach, przynajmniej w społeczeństwie zachodnim.
Pomyślmy na przykład o ciągłym i masowym bombardowaniu wszelkiego rodzaju zmysłowymi obrazami przekazywanymi za pośrednictwem sieci społecznościowych, telewizji, gazet, kina lub mody, które pośrednio lub wyraźnie manifestują nieumiarkowanie, marnotrawstwo, ostentację, zaostrzenie przyjemności lub satysfakcję, którą można natychmiast osiągnąć za pomocą prostego "kliknięcia".
W obliczu nieumiarkowanego życia?
Dlaczego wstrzemięźliwość lub umiarkowanie jest konieczne? Ponieważ jako istoty rozumne, posiadające inteligencję i wolę, musimy zaspokajać nasze naturalne potrzeby nie zgodnie z instynktem, ale zgodnie z prawym rozumem, tj. racjonalnie.
Zauważamy, że po naturalnych operacjach zachowania jednostki - odżywiania - i gatunku - zjednoczenia seksualnego - następuje pewna rozkosz lub przyjemność.
Na przykład, co by się stało, gdybyśmy nie cieszyli się jedzeniem, którego potrzebujemy do życia, ale brzydzili się nim? W takim przypadku istniałaby pewna szansa, że nie zjedlibyśmy go tylko dlatego, że czulibyśmy do niego obrzydzenie, narażając w ten sposób nasze życie. To samo dotyczy przyjemności wenerycznej lub seksualnej i jej prokreacyjnego celu.
Jeśli chodzi o samokontrolę, wstrzemięźliwość pomaga również kontrolować agresywność; jest zatem niezbędna do jasnego działania i rozumowania, unikając stanu zaciemnienia namiętności.
Najpierw mężowie/rodzice, potem dzieci
Rodzice potrzebują silnego wnętrza, "wyrzeźbionego" przez zapomnienie o sobie, które jest obecne w domu, gdzie wchodzą w interakcje z innymi członkami rodziny, ze spokojem, bez niepokoju i wstrząsów w obliczu zmian i kryzysów, które pojawiają się w życiu każdej osoby, która przechodzi proces osobistego dojrzewania, jak to ma miejsce na przykład w przypadku dzieci i młodzieży. To jest wstrzemięźliwość.
Podobnie, ta misja rodziców wymaga od nich bycia przykładem realizmu i pokory. Realizmu wymaganego z umiarem i cierpliwością, ponieważ dzieci, podobnie jak wszyscy ludzie, mają swoje własne rytmy i ograniczenia.
I pokora, by zaakceptować, że są obciążeni nieszczęściami i wewnętrzną siłą własnych wrażliwych apetytów, które w pewnych okolicznościach wykraczają poza porządek właściwego rozumu i stają się oczywiste dla ich dzieci. W takich sytuacjach konieczna jest pokora, aby uznać własną nieumiarkowanie i, jeśli to konieczne, prosić o przebaczenie.
Wstrzemięźliwość to nie tylko wewnętrzna harmonia z samym sobą. To także konsekwencja dawania siebie i przyjmowania innych: małżonków, rodziców, dzieci itd.
Można to zaobserwować w codziennym życiu rodziny. Na przykład, jest to wyraźnie zauważalne, gdy rodzice w domu tylko "dają rzeczy" swoim dzieciom, spełniając czysto dozującą funkcję dóbr materialnych, bez jakiejkolwiek miary, dystansu i trzeźwości.
Jeśli rodzic nie ma samokontroli, nie będzie w stanie promieniować życzliwością i łaskawością w kontaktach ze swoim dzieckiem; będzie raczej często uciekał się do krzyków, agresji słownej i fizycznej, co oznacza brak wrażliwości, okrucieństwo itp.
Podobnie, jeśli jeden z małżonków nie szanuje i nie rozumie drugiego, zdominowany przez swoje impulsy, uczucia i namiętności, trudno mu będzie szanować i szanować drugiego.
Wychowanie do wstrzemięźliwości wymaga od rodziców życia w oszczędności, z elegancją, bez popadania w skąpstwo z jednej strony i marnotrawstwo z drugiej.
Z tego powodu muszą utrzymywać stały wysiłek, ducha poświęcenia, stanowczość, zdolność do wyrzeczenia się i wielką odwagę, aby wiedzieć, jak czekać bez rozpaczy, mając świadomość, że nie ma czegoś takiego jak idealna rodzina, ani nieomylni rodzice, ani nie powinni oczekiwać, że dorastają idealne dzieci.
Miłość między małżonkami pomaga i zapobiega temu, by w domu jedno "uległo zgorszeniu" z powodu "nieumiarkowania" drugiego, ponieważ zło nigdy nie jest przezwyciężane przez zło, ale zawsze przez moc dobra.
Postawą, która pomaga w doświadczaniu wstrzemięźliwości w codziennym życiu rodzinnym, jest łagodność. W szczególności łagodność łagodzi nadmierny i niesprawiedliwy gniew. Generuje ona pokój, pogodę ducha, spokój i harmonię w domu i w relacjach międzyludzkich, które w nim panują.
Edukacja w zakresie wstrzemięźliwości lub oszczędności poprzez konkretne działania
Małżeństwo, które chce na poważnie podjąć wysiłek dbania i przywracania równowagi, stabilności i harmonii w swoim "wnętrzu", musi ustanowić "samodyscyplinę". Na przykład w korzystaniu z urządzeń elektronicznych oraz zasobów technologicznych i komputerowych.
Rodzice, jako osoby przede wszystkim odpowiedzialne za wychowanie rodziny, są wezwani do określenia środków dotyczących korzystania z sieci społecznościowych, telewizji i innych urządzeń elektronicznych.
W ten sposób mogą - powinni - ustalić, że w sypialniach nie powinno być komputera ani telewizora, smartfona ani tabletu, ani żadnego urządzenia, które je przypomina; że tylko jedno urządzenie powinno działać w danym momencie, we wspólnym i widocznym miejscu w domu; że powinny być jasno określone godziny i momenty korzystania z niego itp. Niewłaściwe jest włączanie telewizora podczas dzielenia się rodzinnym stołem lub w innych momentach komunii w domu, takich jak uroczystości, wizyty itp.
Trzeźwość i oderwanie wymagają dobrego życia, z tym, co jest niezbędne do utrzymania człowieka, a w tym celu musimy unikać marnotrawstwa, niepotrzebnych wydatków i ostentacji. Tym bardziej, że w naszym konsumpcyjnym świecie jest wiele rodzin, które nie mają nawet minimum do godnego życia.
Oszczędności, które nie oznaczają ubóstwa, sprawiają, że wspieramy i jesteśmy hojni wobec tych, którzy mają mniej.
Kolofon
Rozmawialiśmy o umiarkowaniu, wstrzemięźliwości i oszczędności, które w kontekście małżeństwa i rodziny sprowadzają się do tego samego. Widać, że jest to coś, na czym warto się skupić.
Warte jest życie małżeńskie, życie rodzinne, skoncentrowane na spokojnym i pełnym nadziei spojrzeniu na rzeczy, na pogodzie ducha, na wewnętrznej i zewnętrznej równowadze oraz na wielkodusznym dystansie wobec tego, co przyjemne i pożądane.
W rodzinie jest to weryfikowane i osiąga właściwe proporcje, gdy składa się z emocjonalnie zrównoważonych członków, wolnych i kontrolujących swoje wewnętrzne impulsy, a nie na łasce kaprysów i nagłych zmian.
