Nowi błogosławieni męczennicy dominikańscy

Powiązane

"Święty Dominik de Guzman ma wiele do powiedzenia w dzisiejszym dialogu".

27 męczennicy dominikańscy XX wieku w Hiszpanii stają się częścią Błogosławionego Kościoła katolickiego 18 czerwca. Należy do nich 25 braci, świecki dominikanin i mniszka dominikańska.

Ponieśli oni męczeństwo w trzech miejscach: w Almerii, Huéscar i Almagro (Ciudad Real), a wielu z nich nie osiągnęło nawet wieku 30 lat, gdy oddali życie za to, że nie wyparli się Chrystusa.

Młodzież, która pokazuje, że "także dzisiaj są młodzi ludzie zdolni oddać życie za wielką sprawę, a niewątpliwie za Ewangelię Jezusa Chrystusa", jak podkreśla Fray Emilio García, przeor klasztoru Santo Tomás de Aquino w Sewilli.

"Jego przykład mówi do nas o radykalizmie ewangelicznym."

Zatwierdzenie beatyfikacji tej grupy dominikanów posłużyło także do rozsławienia, także w obrębie ich zakonu, życia i męczeństwa tych braci.

Emilio García, który wyjaśnia, że "jest to kwestia męczennicy jednej z trzech prowincji, które istniały w Hiszpanii do 2016 roku - Prowincji Betica lub Andaluzji. Oznacza to, że ci z nas, którzy należeli do jednej z dwóch pozostałych prowincji, mieli mniejszą wiedzę na temat braci z Almagro, Almerii czy Huéscar i ich specyficznej historii. Z tego powodu uważamy, że ta beatyfikacja nie ma dla nas takiego samego oddźwięku, jak dla tych, którzy należeli do tej Prowincji, a nawet byli z nimi spokrewnieni lub żyli razem z nimi. Ale, najwyraźniej, są naszymi braćmi i ich przykład jest dla nas wszystkich bardzo stymulujący i mówi do nas o radykalizmie ewangelicznym i wierności własnemu powołaniu, a także o postawie wielkiej chrześcijańskiej hojności w przebaczaniu tym, którzy odebrali im życie".

W istocie, przybycie na ołtarze tych 27 dominikanów skłoniło "najbardziej weteranów tej starożytnej Prowincji do okazania swojego wzruszenia i przywiązania do historii i pozostałości, które dotarły do nas od tych świadków Chrystusa".

Męczennik, świecki i dziennikarz

Przykład Fructuoso Pérez Márquez, świeckiej dominikanki, jest najbardziej odmienny z tej grupy nowych błogosławionych.

Pochodzący z Almerii, żonaty i ojciec czwórki dzieci, w wieku 24 lat rozpoczął pracę w gazecie "La Independencia", której został dyrektorem. Współpracował również z innymi mediami, takimi jak El Correo Español, El Universo i El Debate.

W swoich artykułach jasno wyjaśniał doktrynę Kościoła, zwłaszcza w sprawach społecznych. To doświadczenie charyzmatu kaznodziejskiego w świecie mediów jest obecne do dziś.

męczennicy-dominikanie — Plakat beatyfikacyjny

"Fakt, że także w naszym Zakonie jest dziś wielu świeckich, którzy współpracują w tym świecie, z powodów zawodowych, a jednocześnie związanych z naszą duchowością, każe nam myśleć, że gdy nadejdzie czas, także oni będą gotowi dać świadectwo swojej wiary, wykonując ten szlachetny zawód" - mówi br. Emilio Pérez.

Ci, którzy go znali, zapamiętali Fructuoso jako gorliwego katolika, odważnego obrońcę prawdy, sympatycznego i dobroczynnego, był denuncjowany, ścigany, a nawet więziony.

26 lipca 1936 roku Fructuoso został aresztowany w swoim domu i przewieziony do prowizorycznego więzienia w klasztorze Adoratorów. 3 sierpnia został przeniesiony na statek "Segarra". Na tym statku, wraz z innymi towarzyszami, został stracony, a jego ciało wrzucono do morza.

Jego głowa została rozbita między dwoma kamieniami

Szczególnie surowe jest świadectwo męczeństwa jedynej kobiety w tej grupie męczenników. Siostra Ascensión de San José zmarła w Huéscar, gdzie się urodziła w 1861 roku po krwawym procesie.

Ta dominikańska zakonnica rozpoczęła swój nowicjat w klasztorze dominikanów w Huéscar około maja 1884 roku. Jej życie naznaczone było chorobą, którą znosiła z cierpliwością i wielkim spokojem.

Była, przez wiele lat, służącą w klasztorze. 4 sierpnia 1936 r. zakonnice zostały zmuszone do opuszczenia klasztoru, schroniły się w domach krewnych i osób dobroczynnych.

Nowa błogosławiona została przygarnięta przez siostrzenicę do lutego 1937 roku, kiedy to została aresztowana za noszenie krucyfiksu na szyi. W wieku 76 lat była bita i poniewierana za odmowę bluźnierstwa. Okrucieństwo było takie, że staruszka skończyła leżąc na podłodze we krwi.

Następnego dnia, 17 lutego, wraz z innymi więźniami została załadowana na ciężarówkę i przewieziona do bramy cmentarza. Tam rozstrzelali więźniów, w tym jej bratanka Florencio. Gdy ponownie odmówił bluźnierstwa, położyli jego głowę na kamieniu i innym kamieniem zmiażdżyli mu czaszkę.

Męczennicy z Almagro

Wśród nowo beatyfikowanych dużą grupę, bo aż 13, stanowili członkowie klasztoru w Almagro. Na początku lipca 1936 r. w klasztorze przebywało kilkunastu studentów, braci bednarzy i rodziców. Tuż po wybuchu wojny miejscowy burmistrz namawiał je do opuszczenia klasztoru. Tej samej nocy kilku mężczyzn przeszukało klasztor w poszukiwaniu broni.

W kolejnych dniach zagrożenia nasiliły się i 25 lipca bracia zaczęli ewakuować klasztor. Na wniosek Ateneo Libertario, które argumentowało, że rozproszenie braci stanowi trudność w utrzymaniu ich pod kontrolą, burmistrz nakazał zamknięcie braci w niezamieszkałym domu. 30 lipca burmistrz zaczął wydawać zakonnikom bezpieczne kondukty.

Środek był bezużyteczny, członkowie Ateneo Libertario wyciągnęli z pociągów tych, którzy wychodzili, bardzo młodych, i rozstrzelali ich w różnych miejscach. Pozostali zakonnicy poszli drogą męczeństwa 13 sierpnia. Zabrano ich na obrzeża Almagro, gdzie zostali zastrzeleni podczas modlitwy błogosławionych.