Rok 2018 był kluczowy w życiu Danieli Mazzone. Ta młoda mieszkanka Nowego Jorku, pochodząca z Dominikany, poznała małżeństwo Mary-Rose i Ryana Verretów, którzy wiele lat wcześniej rozpoczęli projekt Świadek miłościMetoda duszpasterstwa przedmałżeńskiego i rodzinnego, w której zaręczonym parom towarzyszą solidni małżonkowie - mentorzy - z którymi nawiązuje się relacja zaufania i przyjaźni, prowadząca do prawdziwego zaangażowania w Kościele i większego uczestnictwa we wspólnotach parafialnych. Nowatorski sposób przekształcania programów przygotowania do małżeństwa w źródła dynamicznego uczniostwa małżeńskiego.
Oprócz podstawowego programu przygotowania przedmałżeńskiego, Świadek miłości rozwija inne projekty duszpasterstwa małżeństw. Obejmują one to, co nazywają ścieżka zatwierdzaniaCelem tego towarzyszenia jest formowanie par, które zawarły małżeństwo cywilne lub są w związku od wielu lat, do przyjęcia sakramentu małżeństwa.
Mazzone wskazuje na niektóre cechy, które jego zdaniem są charakterystyczne dla latynoskiej populacji, która w dużej mierze uczestniczy w tym projekcie. Świadectwo miłościhiszpańska linia Świadek miłości: "Latynosi, którzy biorą ślub w Kościele, naprawdę pragną przyjąć sakrament. Często dzieje się tak dlatego, że chcą uczestniczyć w Eucharystii i dlatego chcą uregulować swoje małżeństwo. Ale mimo to widzę, że wiele razy parafie i diecezje nie zapewniają odpowiedniej formacji parom, które przychodzą, aby zatwierdzić swoje małżeństwo. Wiele razy mówią: "Jesteście razem od piętnastu lat, nie potrzebujecie wiele przygotowań", a może robią ślub grupowy i nie dają większego wsparcia, ponieważ myślą, że mają już doświadczenie. Ale często te pary, choć pragną Eucharystii, nie rozwiązały trudności, które doprowadziły ich do ślubu cywilnego.
W niektórych krajach Ameryki Łacińskiej ślub cywilny jest wymagany przed ślubem religijnym. Wiele osób bierze ślub cywilny, a następnie migruje do Stanów Zjednoczonych i nigdy nie bierze ślubu kościelnego. Często mają swoich krewnych daleko, co przekłada się na brak wsparcia, ponieważ chcą uregulować swoje małżeństwo, ale nie mają swoich krewnych, nie mają do kogo się zwrócić, gdy pojawiają się trudności. W tej kwestii aspekt doradztwa i towarzyszenia w Testimonio de Amor jest bardzo cenny, ponieważ dla nas, Latynosów, bardziej naturalne wydaje się bycie we wspólnocie. Myślę, że jest to bardzo dobra dynamika dla naszej populacji i działa bardzo dobrze na poziomie parafialnym.
Leczenie ran i budowanie chrześcijańskiego małżeństwa
Jednym z najważniejszych aspektów programu jest to, że jest on Testimonio de Amor / Świadek miłości, jest zaangażowanie par w życie parafii, w naturalny sposób. Z Testimonio de Amor, jak wspomina Daniela, "Prosimy pary, aby wybrały własnych mentorów, którzy są małżeństwem od co najmniej pięciu lat w Kościele, są kimś, kogo oboje podziwiają i którzy praktykują wiarę. Nierzadko pary nie znajdują wśród swoich rodaków małżeństw spełniających te cechy. "W takich przypadkach".mówi Daniela, "Wiele parafii ma coś, co nazywamy wzorowi mentorzy, osoby, o których parafia wie, że praktykują swoją wiarę, zawarły związek małżeński w Kościele i są zaangażowane w ewangelizację. Następnie pary wybierają jedną z tych par jako swoich mentorów i w tej dynamice często są bardziej otwarci na możliwość interakcji z ludźmi z różnych kultur, ponieważ widzą w nich coś innego.
Ta otwartość zapobiega powstawaniu gett w samych wspólnotach parafialnych i tworzy wspólnoty międzykulturowe. Daniela zwraca uwagę na pary przygotowujące się do sakramentu małżeństwa, "Widzą w nich coś innego i podziwiają ich małżeństwo. Daje im to możliwość stworzenia społeczności, której mogą nie mieć i stworzenia wsparcia, którego potrzebuje każde małżeństwo"..
W tym sensie, jak zauważa Mazzone, wspólne doświadczenie jest również kluczowe w parach, które realizują program. Ścieżka walidacji: "Nawet przy najlepszym szkoleniu, jeśli jest to jednotygodniowy kurs, jeśli nie jest się związanym ze związkiem, jeśli nie doświadczyło się zdrowego życia małżeńskiego innej pary, słowa te padają na podatny grunt, ponieważ potrzebujemy tego żywego doświadczenia. Często zapominamy, że sakrament małżeństwa to nie tylko coś, co para otrzymuje w dniu ślubu. Sakrament małżeństwa jest narzędziem, w którym doświadczamy Bożej miłości poprzez miłość pary. Mentorzy również pełniej przeżywają swój sakrament, będąc obrazem Bożej miłości, dzieląc się swoją miłością z innymi, odnawiając ten sakrament i tę łaskę. To nie tylko Kocham cię, a ty kochasz mnie. To coś, czym należy dzielić się z innymi".
Mazzone podkreśla, że wielu Latynosów uczestniczących w tym projekcie "... ma wiele do powiedzenia na temat tego, w jaki sposób są zaangażowani w projekt.mają różne rany i sytuacje. Dlatego tak ważny jest wybór własnych mentorów. Jeśli dana osoba ma historię migracji, może wybrać kogoś, kto ma podobne doświadczenie i czuje się bardziej komfortowo, mówiąc o tym doświadczeniu bycia migrantem lub o tym, jak się czuje, przychodząc do parafii, w której być może mają tylko mszę w języku hiszpańskim, z anglojęzycznym księdzem, który nauczył się języka, ale może nie czują się komfortowo rozmawiając z nim, nawet w spowiedzi, może nie może udzielić im porady i wsparcia, którego potrzebują..... Są to kwestie, o których oczywiście rozmawiają podczas sesji, zwłaszcza w rozdziale dotyczącym budowania wspólnoty i tego, jak założyć rodzinę, wspólnotę, jak będą wykorzystywać swój wolny czas, jak będą służyć swojej parafii...".
Bardzo ważny rozdział dla latynoskich rodzin, które przybywają do Ścieżka walidacji na stronie Świadectwo miłości jest podejście do przeszłości, do rodzin pochodzenia, a nawet do przeszłych związków. Jak zauważa MazzoneBardzo często zdarza się, że przychodzą z dziećmi z innego związku. Mogą istnieć rany, które należy przepracować, a jeśli wybiorą mentorów, którzy mają podobne doświadczenia, znacznie łatwiej będzie im się otworzyć bez poczucia, że są oceniani za swoją przeszłość. Myślę, że te kwestie są ważne dla każdej pary, ale szczególnie dla populacji latynoskiej są to kwestie, które pojawiają się podczas mentoringu.
Pomoc dla małżeństw... i księży
Projekt Świadectwo miłości nie tylko ożywia parafie, w których się odbywa, ale jest nieocenioną pomocą dla księży w tych wspólnotach. Daniela mówi, że "Ponieważ w każdej parafii jest tylko kilku księży, są oni bardzo odizolowani, często mieszkają sami.
Mazzone przypomina związaną z tym anegdotę: "Mieliśmy księdza, który przeżywał kryzys w swoim powołaniu, chciał odejść z kapłaństwa, ponieważ czuł się bardzo samotny. Próbował różnych inicjatyw, ale nie działały; wkrótce potem został przeniesiony do parafii, w której korzystano ze Świadka Miłości.
Częścią naszego programu jest to, że na piątym spotkaniu w programie tradycyjnym lub na trzecim spotkaniu w programie konwalidacyjnym ksiądz lub diakon jest zapraszany do domu mentorów, aby omówić teologię małżeństwa i łaskę sakramentalną. To było bardzo mocne dla księdza, aby udać się do domu mentorów i przeprowadzić z nimi rozmowy na temat teologii małżeństwa. Podzielił się swoim własnym świadectwem o tym, jak doszedł do rozeznania kapłaństwa, porównując kapłaństwo z małżeństwem itp. Doświadczył wspólnoty z rodzinami, obserwując ich codzienne życie, jedząc domowe jedzenie, a nie z puszki... Dla niego to doświadczenie było odpowiedzią na jego modlitwę, na jego kryzys. Być w stanie nawiązywać ludzkie relacje z rodzinami, nie tylko dziękować im za pełnione funkcje, za ich pracę, ale być w stanie nawiązywać relacje międzyludzkie, które prowadzą ich do ponownego odkrycia swojego powołania"..
