Omnes W drukowanym wydaniu z kwietnia 2021 r. znajduje się wywiad z tym Francuzem, członkiem Wspólnoty Błogosławieństw, który odpowiada na aktualne pytania, takie jak ból, wolność i potrzeba modlitwy w naszym świecie.
Doświadczenie pandemii "rozregulowało" wielu niewierzących, ale także wielu innych, którzy mają wiarę, ale teraz zadają sobie pytanie: "Jak Bóg może dopuścić do takiej sytuacji?".
Stajemy przed odwiecznym pytaniem o istnienie zła w świecie. Prawdziwe pytanie, które musimy sobie zadać, moim zdaniem, nie brzmi: "Dlaczego ta sytuacja?", ponieważ zawsze jest jakaś nieznana część... ale "Jak mogę przeżyć tę sytuację w pozytywny sposób i przyjąć ją jako możliwość ludzkiego i duchowego wzrostu?".
Zauważyłem, że ta sytuacja spowodowała, że wiele osób dokonało duchowego skoku, większej intensywności modlitwy, mocniejszego zaangażowania w głoszenie Ewangelii, chociażby dzięki Internetowi. Do każdego człowieka należy odkrycie, jak ta sytuacja zaprasza go do postępu w wierze, nadziei i miłości.
Czy jako społeczeństwo myśleliśmy, że możemy robić co chcemy? Czy i tego ludzkiego doświadczenia nie przenieśliśmy w sferę życia chrześcijańskiego?
Czasami tak. Kruchość, a nawet bezsilność, której doświadczamy, przypomina nam, że wiara nie jest sprawowaniem władzy, ale oddaniem naszej słabości i kruchości w ręce Boga. Ta sytuacja słabości, przez którą przechodzimy, zaprasza nas, abyśmy nie znajdowali naszego bezpieczeństwa w naszej mocy, w naszej zdolności do rozwiązania lub zrozumienia, ale abyśmy złożyli nasze bezpieczeństwo w ufnym oddaniu się w ręce naszego Ojca Niebieskiego, jak proponuje nam Ewangelia.
W jaki sposób osoba taka jak Jacques Philippe, która poświęca swoje życie na mówienie o Bogu, rozmawia z Bogiem?
Często sięgam po słowa Pisma Świętego, zwłaszcza psalmów, oraz po modlitwy ofiarowane nam przez Kościół. Wierzę, że najgłębsza modlitwa polega nie tyle na rozmowie z Bogiem, ile po prostu na byciu w Jego obecności w akcie wiary, na przyjęciu Jego miłości i ofiarowaniu Mu w zamian siebie. Wszystko to, poprzez bardzo prostą postawę serca, poza słowami i wrażliwymi doświadczeniami. Modlić się to przede wszystkim przyjąć obecność.
Jedną z cech naszego świata jest kultura selfie: cały czas patrzymy na siebie. Jak zapobiec temu w naszej relacji z Bogiem?
W naszym świecie panuje pewna obsesja na punkcie obrazu siebie. Staramy się dać innym dobry obraz siebie. Kończymy istniejąc tylko w oczach innych. Modlitwa pomaga nam żyć pod spojrzeniem Boga. Nasza prawdziwa tożsamość, nasze głębokie piękno, nie jest czymś, co musimy wyprodukować, sfabrykować, czymś, o czym musimy przekonać innych, ale jest to coś, co otrzymujemy za darmo od Boga.
