Małżeństwo i rodzina w myśli św. JosemariiWybitne dowartościowanie małżeństwa przez św. Josemaríę jest obecne już u św. Pawła (1 Tim 4, 3-5), ale jest odkrywany na nowo i rozwijany w swoim przesłaniu, jako droga do świętości.
Jego nauki wykraczają poza sferę jedynie spekulatywną. Św. Josemaría jest przede wszystkim duszpasterzem i nauczycielem życia chrześcijańskiego. I nie tylko wypowiedział się On nie tylko jako pierwszy mówił o możliwości stania się świętym w stanie małżeńskim, ale prowadził - najpierw osobiście, a potem przez innych - tysiące ludzi po tej drodze uświęcenia. W tym sensie przyczynił się do rozpowszechnienia w Kościele powołania do świętości w stanie małżeńskim. Z tego powodu jego nauczanie niewątpliwie stanowi kamień milowy w historii duchowości.
W konsekwencji przyjęcia sakramentu mąż i żona mogą przekształcić miłość ludzką w miłość nadprzyrodzoną. Małżeństwo jest więc przejawem i objawieniem miłości Chrystusa do Kościoła.
Większość chrześcijan jest powołana do uświęcenia w życiu rodzinnym. Ale - możemy zapytać - jakie konkretne siły i zdolności tkwią w człowieku i jakie dary musi on otrzymać, aby nastąpił rozwój życia duchowego?
Doskonałość życia chrześcijańskiego nie jest zwykłym zewnętrznym naśladowaniem, ale dąży do utożsamienia się z Chrystusem. Staraliśmy się przedstawić na czym polega świętość w życiu rodzinnym i co zmienia się w tych, którzy do niej dążą.
Św. Josemaría uczy, że fundamentem uświęcenia chrześcijańskiego życia rodzinnego jest poczucie Bożego synostwa. Wolność z kolei jest darem pozwalającym osiągnąć cel, jakim jest utożsamienie z Chrystusem, które rozwija się poprzez praktykę cnót teologicznych i moralnych.
Boska filiacja i wolność są stałym stanem podmiotu, który chce wzrastać w swojej miłości do Boga, a tym samym jest gotowy do rozwijania cnót.
Poczucie Bożego synostwa, wraz z korzystaniem z wolności, jest podstawą wzrostu w cnotach, które konfigurują chrześcijanina do Chrystusa.
Powołanie chrześcijańskie rozwija się więc dzięki łasce Bożej, ale także dzięki cnotom teologicznym i moralnym. Transcendencja celu, do którego człowiek jest powołany, sprawia, że musi on poszerzać siły czy cnoty, którymi jest obdarzony.
Cnoty teologalne muszą informować o całym życiu rodzinnym, które jest powołane do bycia szkołą świętości. Wiara rozświetla istnienie. Oznacza to, że wiemy, iż znajdujemy się w historii, którą Bóg zarządza i kieruje. Pozwala nam przezwyciężyć doświadczenie bólu i groźbę śmierci, która nie ma ostatniego słowa.
Nadzieja jest cnotą, która kieruje ludzką zdolność do pragnienia ku Bogu, a z kolei ufa boskiej pomocy, która umożliwia pokonanie trudności i osiągnięcie celu. Miłość, dzięki której możliwa jest nieograniczona miłość do Boga, jest najważniejszą cnotą w chrześcijańskim życiu duchowym.
Świętość małżeńska jest osiągana w takim stopniu, w jakim człowiek stara się harmonijnie wzrastać w cnotach moralnych, czyli ludzkich, tak aby wspierały one cnoty teologiczne. Wszystkie cnoty muszą przejawiać się w miłości małżeńskiej i wzajemnej pomocy.
Jeśli chrześcijanin rozwija cnoty w wypełnianiu obowiązków rodzinnych, zawodowych i społecznych, a także w korzystaniu z własnych praw, to jest na drodze do utożsamienia się z Chrystusem. Zwykły chrześcijanin jest powołany do uświęcenia siebie właśnie poprzez uświęcenie swojego zwykłego życia.
Utożsamienie z Chrystusem musi informować o wszystkich rzeczywistościach, które określają życie poprzez miłość, sprawiedliwość, wierność, lojalność itp. Jest to ideał, który z konieczności wymaga ćwiczenia cnót w celu przezwyciężenia egoizmu.
Autentyczna miłość małżeńska jest nastawiona na owocność i wzajemną pomoc. Życie małżeńskie opiera się na cnocie czystości, która pozwala małżonkom przezwyciężyć egoizm i podobać się Bogu swoją miłością, która jest czysta i zawsze otwarta na życie. Troska o współmałżonka, a także o dzieci, jest koniecznym elementem uświęcenia każdego z małżonków w małżeństwie. Św. Josemaría ukazuje konieczną komplementarność małżonków oraz niezastąpiony wkład kobiety w życie małżeńskie i rodzinne.
Św. Josemaría podziwiał władzę płodzenia, przy zachowaniu absolutnej wierności Magisterium Kościoła. Każde dziecko jest boskim błogosławieństwem i chwali duże rodziny, gdy są one owocem odpowiedzialnego rodzicielstwa.
Ostrzega natomiast, że zaślepienie źródeł życia przynosi niefortunne konsekwencje dla życia osobistego, rodzinnego i społecznego.
Na stronie materializm chrześcijański Książka - głęboko przekazana przez św. Josemaríę - okazuje się ważnym punktem wyjścia do właściwego zrozumienia bogactwa chrześcijańskiego małżeństwa, rzeczywistości natury. wysoki do nadprzyrodzonej godności. W małżeństwie sprawą uświęcenia jest miłość małżeńska. Sprawdzianem autentyczności tej miłości jest jej otwartość na życie.
Kapłan.
