Zbliżenie się do źródełPismo Święte, światło na drogę
"Twoje słowo jest lampą dla moich stóp, światłem na mojej drodze". (Ps 119, 105). Słowo Boże oświetla naszą drogę, ukierunkowuje sytuacje naszego istnienia, uczy nas dobra, które mamy czynić i kieruje nas w stronę nieba. "Mistrzowskim sposobem na odkrycie naszej drogi jest częste czytanie Pisma Świętego natchnionego przez Boga".powiedział św. Bazyli Wielki.
Niestety, wielu miota się w toksycznym dymie fałszywych ideologii, ale ci, którzy są ugruntowani w Słowie Bożym, mają udział w spójności wiecznego Boga. Albowiem, jak zapewnił nas Chrystus, "kto słucha tych moich słów i wprowadza je w życie, jest jak mędrzec, który zbudował swój dom na skale".(Mt 7,28); "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą". (Mt 24,35; por. Iz 40,8).
Źródło życia
Ewangelia Jezusa Chrystusa jest Słowem życia i nadziei, Słowem światła i siły, Słowem prawdy i mądrości, Słowem miłości, która prowadzi do braterskiej miłości, Słowem pełnego zbawienia. "Jezus Chrystus jest źródłem życia, dlatego zaprasza nas do siebie jak do źródła (por. J 7, 37-38); ci, którzy Go kochają, piją z Niego, ci, którzy karmią się Jego Słowem. Jeśli jesteś spragniony, pij z tego źródła życia". (św. Kolumbanus).
Ci, którzy nie czytają i nie rozważają pilnie Słowa Bożego, stają się nieodwracalnie światowi, pozostają w ciemności, z fałszywą, materialistyczną i redukcyjną perspektywą; tracą wzrok wiary, który daje nam sam Pan, i pozostają bez energii do walki duchowej. Tak dzieje się z tak wieloma ochrzczonymi, którzy przestają uczestniczyć w zgromadzeniach liturgicznych i oddzielają się od Pisma Świętego. Bez Słowa Bożego, które jest pokarmem duszy, dusza marnieje i usycha. Dla "człowiek nie żyje samym chlebem, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Boga". (Mt 4,4; por. Pwt 8,3).
Dary Ducha Świętego
Jednocześnie medytacja nad Słowem Bożym dostarcza różnych darów Ducha Świętego: radości i łagodności (por. Ps 119, 103; Ez 3, 3), pokoju i pocieszenia (por. Rz 15, 4), czystości serca (por. J 15, 3), siły (por. Pr 30, 5), zbawienia (por. 1 P 2, 2-3), mądrości (por. Pr 4, 5), prawdy (por. J 17, 17), wiary (por. Rz 10, 17), miłości (por. Łk 16, 29; J 13, 34-35; 1 J 2, 2-10) i nadziei (por. Rz 15, 4; 1 P 3, 15-16).
Dla ewangelizacji
Paweł napomina swojego ucznia Tymoteusza, aby korzystał ze znajomości Pisma Świętego, które daje mądrość prowadzącą do zbawienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa; ponadto zachęca go do nauczania zdrowej nauki (por. 2 Tm 3,10-4,5). Dlatego miłość Chrystusa przynagla nas do ewangelizacji (por. 2 Kor 5, 14). Głoszenie i świadectwo Słowa Bożego stanowi sedno ewangelizacji.
Tylko Słowo Boże - jako boskie ziarno (por. Mt 13, 1-9; Mk 4, 1-9; Łk 8, 4-8), nasączone krwią Chrystusa i łaską Ducha Świętego - jest w stanie uczynić płodnymi kultury ludów; tylko ono może zaprowadzić autentyczny humanizm, prawdziwą cywilizację miłości.
Celem głoszenia Ewangelii, centrum Bożego objawienia, jest wyznanie wiary w Chrystusa Jezusa i pełne przylgnięcie do Niego, aby uzyskać zbawienie i życie wieczne, które On nam oferuje. Przyjęcie Słowa Bożego w komunii jego eklezjalnego ciała stanowi podstawowy i niezbędny element życia w Chrystusie.
Dlatego Kościół, matka i nauczycielka, wzywa wszystkich do lepszego poznania Słowa Bożego, dążąc przez nie do spotkania z Panem. "Poznajmy ten wspaniały ogród Pisma Świętego, ogród pachnący, miękki, pełen kwiatów, który raduje nasze uszy śpiewem wielu duchowych ptaków, pełnych Boga; który dotyka naszego serca i pociesza je, gdy jest smutne, uspokaja, gdy jest rozdrażnione, napełnia je wieczną radością". (św. Jan Damasceński).
