Młody Carlo Acutis, niedawno beatyfikowany, powiedział: "Jestem szczęśliwy, że umrę, ponieważ przeżyłem swoje życie, nie marnując ani minuty na rzeczy, które nie cieszą Boga". Żywoty świętych są potężnym argumentem wiarygodności. Ukazują one w sposób konkretny i skuteczny prawdziwość Ewangelii, która nie pozostaje jedynie teoretyczną doktryną, a tym bardziej ideologią, ale zawiera w sobie boskie ziarno dla rozwoju doskonałości w egzystencji osobistej, w społeczeństwach i w kulturach.
Blisko i potężnie
Ich intensywne życie, napędzane wiarą, ukazuje w sposób bliski i mocny ostateczny humanizm zawarty w orędziu chrześcijańskim, które uobecnia w świecie nadprzyrodzoną nowość Królestwa Bożego. Ich istnienie, wypełnione ogniem Ducha, obala nie tylko oszustwo udawanego ateistycznego humanizmu, któremu przeczą straszliwe totalitaryzmy współczesnego świata, ale także pozory letniego i miernego chrześcijaństwa, światowego, niezdolnego do przekazywania życia wiary.
Żywa Ewangelia
Święci są naprawdę żywą, przeżywaną Ewangelią, wyrażoną w historii ludzi ze wszystkich środowisk: są przedłużeniem lub kontynuacją samego Chrystusa i Jego dzieła w czasie i przestrzeni, w najróżniejszych okolicznościach, formach i wyborach. Kościół przedstawia wszystkie te zadziwiające, ale przystępne, namacalne świadectwa - świętych "obok" (Franciszek), "zwykłego życia" (św. Josemaría) - jako podstawową siłę napędową swojej misji ewangelizacyjnej.
Przyciąganie do Jezusa
Świetliste i proste, prawdziwie cnotliwe życie świętych przekonuje o pełni ofiarowanej przez Chrystusa. Są "najpiękniejszym obliczem Kościoła, oblubienicy Chrystusa" (Franciszek); są spojrzeniem na wcielone boskie piękno. Pociągają one mocno ku Jezusowi, sprawie powszechnego odkupienia i skończonemu wzorowi dla wszystkich, przez swą wyższą, wieczną mądrość; wpływają potężnie przez swe życie modlitwy, wstawiennictwa i ukrytej ofiary; odnawiają narody przez swój przykład wielkodusznej, śmiałej i heroicznej miłości.
Tak modliła się św. Faustyna Kowalska: "Pomóż mi, Panie, aby oczy moje były miłosierne, abym nigdy nie była podejrzliwa i nie sądziła według pozorów, ale szukała piękna w duszy bliźniego i szła mu na pomoc".
Święci "zawsze byli źródłem i początkiem odnowy w najtrudniejszych okolicznościach historii Kościoła" (św. Jan Paweł II). Wyróżniają się one jako "gwiazdy nadziei", wskazując na Chrystusa jako jedynego Zbawiciela (Benedykt XVI). Są one jasnymi luminarzami i pewnymi przewodnikami w ziemskiej pielgrzymce do nieba.