Tytus Brandsma, drugi patron dziennikarzy katolickich?Święty Izydor Rolnik. 400 lat kanonizacji i 850 lat kultu.Tłumaczenie artykułu na język włoski
Ojciec Święty ogłosi w najbliższą niedzielę na Placu św. Piotra w Rzymie dziesięciu nowych świętych, a wśród nich pierwszego z Urugwaju - włosko-urugwajską zakonnicę Marię Francescę di Gesù, urodzoną jako Anna Maria Rubatto (1844-1904), która część swojego życia spędziła w Ameryce Południowej, zmarła w Montevideo i była założycielką sióstr tercjarek kapucynek w Loano.
W uroczystości wezmą udział liczni wierni z różnych krajów, podczas której nastąpi również kanonizacja francuskiego księdza diecezjalnego Karola de Foucauld (1858-1916), "ubogiego wśród ubogich", oraz holenderskiego dziennikarza karmelitańskiego Tito Brandsma, straconego w hitlerowskim obozie zagłady w Dachau w 1942 r., oraz Łazarza, XVIII-wiecznego męczennika z Indii, zabitego z nienawiści do wiary.
Jak donosi serwis Omnes, grupa dziennikarzy zwróciła się do papieża Franciszka z prośbą o nazwanie holenderskiego karmelity patronem dziennikarzy obok św. Franciszka Salezego. Dla nich Brandsma uosabiała wartości dziennikarstwa pokojowego rozumianego jako służba wszystkim ludziom.
Wśród nowych świętych są też inne Maryje. Maria Rivier, założycielka Zgromadzenia Sióstr Ofiarowania Pańskiego; Maria de Jesus (z domu Caroline Santocanale), założycielka Zgromadzenia Sióstr Kapucynek Niepokalanego Poczęcia z Lourdes; oraz Maria Domenica Mantovaniwspółzałożycielka i pierwsza przełożona generalna Instytutu Małych Sióstr Świętej Rodziny.
"Święci są naszymi braćmi i siostrami, którzy przyjęli światło Boga do swoich serc i przekazali je światu, każdy według własnego tonu" - powiedział kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, profilując trzech błogosławionych, którzy zostali dodani do poprzednich siedmiu przewidzianych do kanonizacji. Na przykład o Titusie Brandsmie zauważył, że zginął on jako męczennik w obozie koncentracyjnym w Dachau, "po dogłębnym przestudiowaniu ideologii nazistowskiej, dostrzegając jej niebezpieczeństwa i krytykując jej antyludzkie podejście" - podkreślił kard. Semeraro.
400-lecie wielkiej kanonizacji
12 marca 1622 r., 400 lat temu, papież Grzegorz XV uroczyście kanonizował pięciu świętych, którzy z czasem zostaną uznani za wielkie postaci w historii Kościoła: św. Filipa Neri, św. Teresę od Jezusa, św. Ignacego z Loyoli, św. Franciszka Ksawerego i św. Izydora Labradora.
"Wśród Włochów, być może motywowanych pewną zazdrością, rozeszła się wieść, że tego dnia papież kanonizował czterech Hiszpanów i jednego świętego. Pewne jest to, że spośród pięciu nowych świętych, czterech było stosunkowo współczesnych, podczas gdy kult św. Izydora sięgał wieków wstecz" - pisał w Omnes Alberto Fernández Sánchez, delegat episkopatu ds. spraw świętych archidiecezji madryckiej.
W rzeczywistości "w tym roku 2022 przypada czwarte stulecie tego wielkiego wydarzenia dla Kościoła, a także 850. rocznica powszechnego kultu oddawanego św. Izydorowi Labradorowi od jego śmierci, która według źródeł miała miejsce w 1172 roku" - dodaje delegat episkopatu.
Z okazji tej rocznicy Stolica Apostolska przyznała archidiecezji madryckiej Rok Jubileuszowy San Isidro, które potrwa od dziś, 15 maja, do tego samego dnia w przyszłym roku".
"W społeczeństwie tak bardzo potrzebującym wzorców życia rodzinnego, święty Izydor wraz ze swoją żoną, świętą Marią de la Cabeza, i synem Illánem, są nam dani jako konkretny przykład rodziny, która żyje we wzajemnej miłości. W społeczeństwie tak bardzo potrzebującym zachęty i przykładu dla robotników, święty rolnik jest nam dany jako wzór pracy ufającej w opatrzność Boga Ojca" - napisał Alberto Fernández.
Jalones de la Ruta de San Isidro
Trasa jubileuszowa to sposób na lepsze poznanie świętego Izydora poprzez odwiedzenie miejsc, w których żył, wraz ze swoją żoną Santa María de la Cabeza i synem Illánem, oraz refleksję nad istotnymi aspektami. Jest to również okazja do uzyskania łaski jubileuszu.
Podczas Roku Świętego w Archidiecezji Madryckiej odbędą się liczne uroczystości religijne i kulturalne. Ci, którzy odwiedzą grób świętego, w królewskiej kolegiacie San Isidro, będą mogli uzyskać odpust zupełny, czyli odpuszczenie przed Bogiem doczesnych kar za grzechy.
W tym celu muszą mieć dyspozycję wewnętrzną, odmawiać Credo, modlić się w intencji papieża, przystąpić do sakramentu pokuty (ok. 15-20 dni przed lub 15-20 dni po) oraz przyjąć komunię na Eucharystii w pobliżu daty wizyty - poinformowała archidiecezja madrycka za pośrednictwem różnych mediów.
Jubileuszowy Szlak Świętego Izydora składa się z sześciu etapów: 1) kaplica Narodzenia Pańskiego; 2) kościół parafialny San Andrés, w którym San Isidro został ochrzczony i przeżywał swoją wiarę; 3) Muzeum San Isidro, które było kiedyś domem Ivána de Vargasa, dla którego święty pracował; 4) Colegiata de san Isidro, która była tymczasową katedrą, kiedy utworzono diecezję Madrid-Alcalá w 1885 roku, kategorię tę utraciła w 1992 roku, kiedy konsekrowano katedrę w La Almudena; 5) Ermita de san Isidro, znajdująca się w Pradera; oraz 6) Ermita de santa María la Antigua, gdzie tradycja umieszcza dwa z cudów przypisywanych san Isidro.
Beatyfikacje - przykład synodalności
"Świętość w życiu Kościoła jest odczuwalna w odczuciach wiernego ludu Bożego" - pisze Alberto Fernández. "Procesy beatyfikacyjne i kanonizacyjne są być może jednym z wydarzeń kościelnych, w których najbardziej dochodzi do głosu 'sensus fidelium', synodalność, o której tak wiele się dziś mówi, ponieważ w nich Kościół wsłuchuje się w głos wiernego ludu, który spontanicznie, poruszony wewnętrznie przez Ducha Świętego, prosi o uroczyste uznanie tego, co wierni wiedzą już z całą pewnością: że osoba ta żyła i umarła świętym życiem, wypełniając wolę Bożą, i może być stawiana za wzór i orędownika przed Ojcem".
W przypadku św. Izydora, zaledwie sto lat po jego śmierci, "kodeks Jana Diakona zgromadził całą tę sławę świętości świętego rolnika z Madrytu, jego oddanie się woli Bożej, jego miłość do ubogich i potrzebujących, jego ufną modlitwę, jego pracę przeżywaną pod opatrznościowym okiem Ojca" - dodaje delegat episkopatu z Madrytu.
Tak więc "to, co chrześcijanie madryccy przekazywali sobie nawzajem, zostało spisane w tym kodeksie, a po wiekach, jak już powiedzieliśmy, 12 marca 1622 roku, zostało uroczyście uznane przez papieskie magisterium. Jego kult szybko rozprzestrzenił się w całym Kościele i nierzadko można spotkać kaplice i pustelnie poświęcone temu świętemu, który w 1960 r. został również nazwany przez papieża Jana XXIII patronem hiszpańskich rolników".
"San Isidro nie było supermanem".
Izydora Labradora, która jest przechowywana i czczona w Madrycie nieprzerwanie od jego śmierci i która poza cudami, których był bohaterem, jest kolejnym przykładem oddania, jakie mieszkańcy Madrytu, z królami i władzami na czele, okazali temu wielkiemu świętemu" - mówi Alberto Fernández.
Monsignor Juan Antonio Martínez Camino, biskup pomocniczy Madrytu, stwierdził, właśnie w akt przemówienie kończące konferencję zorganizowaną przez Fundację Kulturalną Ángela Herrery Oria z okazji czwartej rocznicy kanonizacji z 12 marca 1622 r., że "nie możemy poznać oblicza Boga, jeśli nie znamy świętych".
"W naszym wzorcu widzimy wyraźnie to, czego czasem nie dostrzegamy. Często wierzymy, że święci są supermenami, że urodzili się doskonali. Spójrzmy jednak na nich w ich prawdzie: to ludzie tacy jak my. Jedyną różnicą jest to, że umieli przyjąć Bożą miłość i poświęcili swoje życie, aby dawać tę miłość innym" - napisał kardynał Carlos Osoro, arcybiskup Madrytu, w liście, z którym można zapoznać się tutaj. tutaj.
