Dlaczego przyspieszają promocję eutanazji?Uwagi do refleksji i argumentacji na temat ustawy o eutanazjiOd czasu przed wejściem w życie i przez te miesiące liczni lekarze i różni eksperci krytykowali artykuły ustawy organicznej regulującej eutanazję, która została przyjęta przez Parlament w środku pandemii z inicjatywy grupy socjalistycznej, bez konsultacji lub dialogu ze społeczeństwem obywatelskim, stowarzyszeniami zawodowymi lub organizacjami pozarządowymi. Komitet Bioetyki w Hiszpanii. Organ doradczy odnowiony Komitet został prawie w całości przywrócony w połowie lata przez Ministra Zdrowia, a w Komitecie pozostał tylko jeden członek poprzedniego Komitetu.
Otóż eksperci ze sfery akademickiej dokonują obecnie usystematyzowanej analizy, dokonując przeglądu takich pojęć, jak konstytucyjna i międzynarodowa ochrona wolności sumienia oraz sprzeciw sumienia w prawie porównawczym, w książce Eutanazja i sprzeciw sumienia", niedawno opublikowane przez Palabra. Zawiera ona na ostatnich stronach rozdział zatytułowany "Ustawa, która powinna być jak najszybciej zrewidowana", w którym autorzy dokonują syntezy aspektów opracowanych wcześniej (epigramat 7 i ostatni).
"Jeśli do hiszpańskiego systemu prawnego wprowadzono nowe prawo - prawo do śmierci i do pomocy w niej - naturalne jest odwołanie się do ograniczeń wynikających z innych praw, takich jak wolność sumienia osób, które mogłyby być zobowiązane prima facie do współdziałania w tej celowo sprowokowanej śmierci" - wskazują autorzy, Rafael Navarro-Valls, Javier Martínez-Torrón i María José Valero (s. 104-105)..
Ważne kwestie etyczne
Skąd to odniesienie do wolności sumienia? Można by wymienić wiele powodów, ale może te wystarczą. Hiszpańska ustawa "nie tylko dekryminalizuje eutanazję i wspomagane samobójstwo, ale także przekształca życzenie niektórych ludzi, by umrzeć dobrowolnie, w obowiązkowe i bezpłatne świadczenie ze strony państwa poprzez jego system opieki zdrowotnej i tych, którzy dla niego pracują" (wstęp), jak donosi Omnes.
Oczywiście "nikt nie może być zaskoczony", że "poważne problemy etyczne pojawiają się u dużej liczby pracowników służby zdrowia". "Problemy, które są łatwo zrozumiałe, gdyż dla wielu pojęcie medycyny jest nierozerwalnie związane z ochroną życia i zdrowia i w żadnym wypadku nie usprawiedliwia jej eliminacji, niezależnie od podawanych powodów zakończenia życia ludzkiego i legalności takiego postępowania z punktu widzenia prawa". (s. 13-14).
"W rzeczywistości", dodają autorzy, "sama ustawa organiczna 3/2021, jak zobaczymy poniżej, reguluje sprzeciw sumienia lekarzy i innych pracowników służby zdrowia" (art. 16).
Wolność sumienia
"Wolność sumienia jest podstawowym prawem chronionym zarówno przez hiszpańską konstytucję, jak i przez międzynarodowe instrumenty ochrony praw człowieka", a "te ostatnie, od czasu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, zaliczają 'wolność myśli, sumienia i religii' do zasadniczego dziedzictwa prawnego osoby, którego państwo nie udziela łaskawie, ale jest zobowiązane uznać i chronić" - piszą prawnicy.
Inne instrumenty międzynarodowe wiążące Hiszpanię to Europejska Konwencja Praw Człowieka (art. 9) i Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych (art. 18), a także Karta Praw Podstawowych (art. 10) w Unii Europejskiej.
Konstytucja hiszpańska nie przytacza wprost terminu "wolność sumienia", ale "Trybunał Konstytucyjny od początku swojej pracy bardzo wyraźnie deklarował, że "wolność sumienia jest konkretyzacją wolności ideologicznej" uznanej w art. 16 Konstytucji i że oznacza ona "nie tylko prawo do swobodnego kształtowania własnego sumienia, ale także do postępowania zgodnie z imperatywami tegoż" - wskazują Navarro-Valls, Martínez-Torrón i Valero.
Na temat konfliktów między sumieniem a prawem, o których również traktują strony książki, moglibyśmy się rozwinąć, ale lepiej przeczytać ją wraz z pewnymi refleksjami, które Navarro-Valls wygłosił niedawno w Świat.
Restrykcyjny stosunek do wolności i sprzeciwu
Artykuł 16 dotyczący sprzeciwu sumienia jest przedmiotem szczegółowej analizy w książce. Przed sformułowaniem apelu o zmianę ustawy, autorzy zauważają, że tekst "literalnie wskazuje, że pracownicy służby zdrowia może korzystają z prawa do sprzeciwu sumienia, jak gdyby było to łaskawe ustępstwo ze strony ustawodawcy. pro bono pacisaby uniknąć problemów z profesjonalistami, którzy w bardzo wysokim procencie wyrazili swój sprzeciw wobec tej ustawy, a których stowarzyszenia zawodowe nie były konsultowane podczas procesu legislacyjnego".
"Rzeczywiście" - jego zdaniem - "brzmienie art. 16 zdaje się sugerować, że ustawodawca jest ostrożny wobec tego podstawowego prawa. Tak jakby uznawał ją, bo nie ma wyboru, ale bardziej zajmuje się nakreśleniem jej ograniczeń operacyjnych niż gwarancji prawnych".
Na przykład ust. 1 ogranicza korzystanie z prawa do "pracowników służby zdrowia bezpośrednio zaangażowanych w świadczenie pomocy w umieraniu". I omawia, co należy rozumieć pod pojęciem "pracownicy służby zdrowia" oraz kolejną refleksję nad pojęciem "bezpośrednio zaangażowani". Ponadto przypomina, że "Hiszpański Komitet Bioetyczny, wychodząc z założenia, że tak zwana 'pomoc w umieraniu' nie może być w żadnym wypadku konceptualizowana jako czynność medyczna, ale po prostu jako czynność zdrowotna, potwierdza, że wyrażenie 'pracownicy służby zdrowia' powinno być interpretowane w szerokim sensie", a nie ograniczone do "tych, którzy interweniują bezpośrednio w czynność...".
Propozycje zmian w ustawie
W rozdziałach 5 i 6 książki eksperci wskazują na aspekty obecnego ustawodawstwa hiszpańskiego, które ich zdaniem "wymagają modyfikacji". Na koniec podsumowują niektóre z nich w następujący sposób
–"Dokonać przeglądu i zmiany tekstu obowiązującej ustawy organicznej 3/2021 w drodze procedury odbywającej się w otwartym dialogu i współpracy ze społeczeństwem obywatelskim".Należą do nich stowarzyszenia zawodowe, innego rodzaju podmioty społeczne, prawnicy z doświadczeniem w zakresie ochrony wolności sumienia i prawa zdrowotnego, bioetycy (w tym Hiszpański Komitet Bioetyczny), przedstawiciele lub osoby posiadające autorytet moralny w głównych wyznaniach religijnych działających w Hiszpanii itp.
"Ten proces powinien być przeprowadzony przed uchwaleniem ustawy. Ostra krytyka tekstu, który wyraźnie można poprawić, powinna skłonić rząd do refleksji nad znaczeniem jak najszybszego podjęcia nowelizacji ustawy - dodają.
Podczas procedury parlamentarnej w Senacie, zdaniem autorów, "najbardziej krytyczne głosy pochodziły od rzecznika Konfederacyjnej Grupy Lewicy, Koldo Martínez (lekarz intensywista, z Geroa Bai), który przypomniał rządowi o "braku pewności prawnej" w nowych przepisach. Ustawa jest wadliwa, źle skonstruowana i prowadzi do ogromnego zamieszania" - powiedział". (s. 56-57).
–"Rejestr osób zgłaszających sprzeciw powinien zostać zlikwidowany, ze względu na przewidywalny efekt odstraszający i hamujący, jaki może wywołać - i rzeczywiście wydaje się, że wywołuje - w niektórych częściach Hiszpanii, na wolność sumienia personelu medycznego w tak wrażliwym i transcendentnym materiale".
Autorzy sugerują wtedy, jeśli w ogóle, by zrobić to w drugą stronę. Czyli "w związku z powszechnym odrzuceniem ustawy przez pracowników służby zdrowia, obecny rejestr może zostać zastąpiony w tym czasie bazą danych zawierającą (poufne) informacje o osobach i zespołach chcących uczestniczyć w świadczeniu pomocy w umieraniu".
Z najnowszych opublikowanych danych wynika, że w Hiszpanii, do lipca, ok. 175 eutanazjioraz, że liczba zarejestrowanych sumiennych obrońców przekracza 4 tysiące.
-Trzecia sugestia, "o szczególnym znaczeniu, zarówno teoretycznym, jak i praktycznym" to. "wyraźnie uznać możliwość instytucjonalnego sprzeciwu wobec praktyki eutanazji i wspomaganego samobójstwa w przypadku instytucji prywatnych, nastawionych na zysk lub nie, których ideologia etyczna jest sprzeczna z takimi działaniami".
W przypadku wyznań religijnych "ich autonomia została wyraźnie uznana w środowisku międzynarodowym". A w innych rodzajach instytucji, "w tym w instytucjach nastawionych na zysk, jurysprudencja porównawcza zaczyna wykazywać wrażliwość w uznaniu znaczenia ich tożsamości, w tym wartości moralnych, które determinują ich działanie, a także działanie tych, którzy dla nich pracują".
W lipcu ubiegłego roku Federico de Montalvo, profesor prawa w Comillas Icade i jeszcze kilka tygodni temu przewodniczący Hiszpańskiego Komitetu Bioetycznego, uznał w wywiadzie dla Omnes Prawnicy dodają, że "nie byłoby zbyteczne odmawianie sprzeciwu sumienia wobec prawa eutanazji wykonywanego przez instytucje i wspólnoty". uznanie całego art. 16 ustawy za ustawę organiczną, nie wyłączając jej pierwszego ustępu, gdyż cały odnosi się do rozwoju chronionej przez Konstytucję wolności sumienia".
