Dziś wielu ludzi uważa, że człowiek jest bardziej wolny - i szczęśliwy - w takim stopniu, w jakim pozostaje wolny od więzów. Że więzi z innymi to więzi, które ograniczają, a na dłuższą metę więzią. To nie przypadek, że myślimy w ten sposób.
Panujący na Zachodzie liberalizm wprowadził nas w coraz bardziej indywidualistyczny i autoreferencyjny styl życia.
Relacje osobiste, z tego punktu widzenia, stają się narzędziem do osiągnięcia naszych celów lub ciężarem, który uniemożliwia nam robienie tego, co chcemy. Generuje to to, co Bauman określił jako "płynną kondycję" nowych pokoleń: jednostki "luźne", bez zakorzenienia w przeszłości, o zmiennej tożsamości i niewielkiej projekcji na przyszłość.
To ubóstwo więzi prowadzi do samotności. Dlatego powstające ostatnio "ministerstwa samotności" nie są wymysłem pierwotnych rządów, ale próbą odpowiedzi na narastający problem.
Związki są po to, by łączyć, a nie wiązać. Relacje międzyludzkie same w sobie są bogactwem, bo pozwalają nam wyjść z siebie i otrzymać od innych. Jeśli dzieje się to w kontekście bezwarunkowej miłości, jaką jest rodzina, to dobro jest nieobliczalne. Dlatego największym skarbem dla każdego człowieka powinien być "jego własny".
Włoska neuropsychiatra Mariolina Ceriotti, którą już wcześniej cytowałam, twierdzi, że to nie związki są problemem, a raczej brak właściwej równowagi między nimi. Aby związek funkcjonował, bardzo ważna jest odpowiednia pozycja w rodzinie, poszanowanie granic drugiej osoby oraz zachowanie odpowiedniego dystansu w relacjach z innymi ludźmi. Często wiele kryzysów osobistych i rodzinnych ma związek z niepowodzeniem jednego z tych aspektów.
Dziś bardziej niż kiedykolwiek ważne jest, by dbać o nasze osobiste więzi, zwłaszcza te rodzinne i przyjacielskie. Uprawiaj je jak roślinę, którą najbardziej pielęgnujemy. Lato oferuje nam uprzywilejowany czas, aby to zrobić.
Dzielenie czasu testuje niezbędną równowagę więzi: może być czasem separacji lub czasem zwiększonej więzi.
Moja propozycja nie może być inna: powinien to być czas, w którym priorytetem są relacje rodzinne; czas korzystania ze wspólnej przestrzeni, aby lepiej się poznać; aby ci, którzy nas otaczają, czuli się wyjątkowo; aby dzielić się zadaniami i obowiązkami; aby zachęcać do kreatywnej rozrywki i ograniczać to, co jedynie bierne.
Krótko mówiąc, cieszyć się życiem rodzinnym za to, czym ono jest: prawdziwym darem dla każdego.
