Ekologia integralna

Blanca Catalán de Ocón y Gayolá, pionierka botaniki

Była pierwszą kobietą, która pojawiła się w uniwersalnej nomenklaturze naukowej. Jakość notatek Blanki Catalán de Ocón y Gayolá na temat botaniki skłoniła Moritza Willkomma do włączenia jej do grona autorów dzieła Hispanic Flora. Ta seria krótkich biografii katolickich naukowców została opublikowana dzięki współpracy Sociedad de Científicos Católicos de España.

Ignacio del Villar-17 marca 2024 r.-Czas czytania: 2 minuty
Blanca Catalan de Ocon

Portret Blanki Catalán de Ocón y Gayolá

Urodziła się w Calatayud w 1860 roku, a jej matka, która kształciła się w Szwajcarii, rozbudziła w Blance i jej siostrze Clotilde głębokie zainteresowanie przyrodą. Spędzały one długie okresy czasu w rodzinnej rezydencji w górach Albarracín, La Campana. Znajdowała się tam kaplica i biblioteka. Podczas gdy Clotilde była bardziej zainteresowana światem owadów, Blanca rysowała i szczegółowo opisywała gatunki roślin, które znalazła w tym wyjątkowym miejscu.

Blanca liczyła na pomoc kanonika z Albarracín, przyrodnika Bernardo Zapatera. Ten religijny człowiek, z doskonałym wykształceniem w dziedzinie matematyki, fizyki i nauk humanistycznych, często bywał w madryckich kręgach przyrodników i naukowców. To on skontaktował ją z niemieckim botanikiem Moritz Willkommktóry wówczas przygotowywał swoje wielkie dzieło na temat Flora Hispanica. Kiedy Willkomm otrzymał notatki Blanki, chciał umieścić jej nazwisko obok głównych kolekcjonerów roślin w swojej pracy na temat hiszpańskiej flory. 

Jego katalog zawiera 83 gatunki roślin, w tym jeden nieznany wcześniej gatunek: skalnica biała, której nazwa opisuje sposób, w jaki ten kwiat rodzi się, przebijając się przez twardą skałę Sierra.

Do dziś zachowały się dwa zielniki Blanca Catalán: jeden z rzadkimi roślinami Valdecabriel, w Albarracín, które jest wyjątkowym miejscem ze względu na różnorodność kwiatów, a drugi z roślinami Vallée d'Ossau, obok kurortu Formigal.

Ponadto Canon Zapater skontaktował Blancę z aragońskim botanikiem Francisco Loscosem Bernalem, który umieścił ją w swoim Tratado de plantas de Aragón (Traktacie o roślinach Aragonii), czyniąc Blancę pierwszą kobietą, która pojawiła się w uniwersalnej nomenklaturze naukowej. 

Kiedy wyszła za mąż, przeniosła się do Vitorii, gdzie zmarła na chorobę płuc w wieku 40 lat 17 marca 1904 roku. Jej wnuki zachowały spuściznę Blanki, która wiernie odzwierciedla jej kulturowe, naukowe i religijne obawy. Jednym z przykładów są wiersze, które pisała o naturze jako odzwierciedleniu miłości Stwórcy. 

AutorIgnacio del Villar

Publiczny Uniwersytet Nawarry.

Stowarzyszenie Katolickich Naukowców Hiszpanii

Biuletyn informacyjny La Brújula Zostaw nam swój e-mail i otrzymuj co tydzień najnowsze wiadomości z katolickim punktem widzenia.