Od Qumran do Tablicy - dzisiejsze podejście do BibliiW ciągu ostatnich kilku tygodni zdjęcie Jezusa stworzone za pomocą sztucznej inteligencji na podstawie obrazu wydrukowanego na świętym całunie stało się wirusowe. Czy to tylko chorobliwa ciekawość, czy możemy wyciągnąć z tego coś dobrego?
Przede wszystkim należy wyjaśnić, że Kościół katolicki widzi w Całun Turyński tylko relikwią o wielkiej wartości, ale w żadnym wypadku nie potwierdził, że jest to naprawdę prześcieradło, w które owinięto ciało Pana, bez względu na to, jak wiele dowodów na to wskazuje.
Jak powiedział święty Jan Paweł II, "Kościół nie ma szczególnych kompetencji do wypowiadania się w tych kwestiach", ale "powierza naukowcom zadanie kontynuowania badań w celu znalezienia odpowiedzi".
Po drugie, konieczne jest zrelatywizowanie zdolności sztuczna inteligencja aby zrekonstruować twarze, niezależnie od tego, jak szokujące mogą być wyniki.
Nie zapominajmy, że sztuczna inteligencja nie może tworzyć z niczego, ale opiera się na tym, co już widziała. Wykorzystuje imponujące bogactwo danych dostarczanych przez Internet, aby "odczytać", jak wyglądają rzeczy i, korzystając z tych informacji stąd i stamtąd, replikuje. W przypadku tego odtworzenia, wspomagana przez ludzi, którzy nią kierowali, przestudiuje tysiące brodatych męskich twarzy, porówna je z proporcjami linii na Całunie i połączy te dane w obraz, który widzimy.
W ten sposób byłaby to tylko jedna z wielu podobnych twarzy, które byłby w stanie wygenerować, trzymając się proporcji i cech strukturalnych określonych przez oryginalny obraz.
W każdym razie, zakładając, że obraz na arkuszu był obrazem Jezusa Chrystusa i że sztuczna inteligencja była w stanie osiągnąć wierność 99% w odtwarzaniu; poza pierwszym "wow", co to robi dla mnie jako chrześcijanina? Czy ktoś naprawdę wierzy, że gdyby Jezus wcielił się dzisiaj i mielibyśmy nie jedno, ale, jak to jest typowe dla naszych czasów, tysiące zdjęć i filmów z nim, jego świadectwo dotarłoby dalej, a liczba wierzących i naśladowców wzrosłaby? Pozwolę sobie w to wątpić.
Było wiele tysięcy ludzi, którzy go znali i byli świadkami jego cudów, nie poprzez zdjęcia i filmy, ale twarzą w twarz; ale w kulminacyjnym momencie jego życia, u stóp krzyża, ilu mu towarzyszyło, ilu mu ufało, ilu, krótko mówiąc, wierzyło w niego i jego przesłanie? Tylko Maria, Jan i kilka świętych niewiast.
Gdzie byli ci, którzy przez lata uczniostwa podążali za Nim tymi ścieżkami, gdzie byli ci, którzy dzielili z Nim Jego nauki, przyjaźń i przywiązanie, gdzie byli ci, którzy dzielili z Nim Jego nauki, przyjaźń i przywiązanie? Nawet Piotrowi i Jakubowi, którzy byli obecni z Janem przy Jego chwalebnym przemienieniu, nie pomogło uwierzyć to, co widzieli na własne oczy. Czego im brakowało, by dokonać skoku wiary?
Benedykt XVI oferuje nam wskazówkę, wyjaśniając fragment Ewangelii, w którym apostoł Tomasz, który nie był obecny na zgromadzeniu, gdy Zmartwychwstały pojawił się pośród nich, powiedział: "Jeśli nie zobaczę na Jego rękach śladu gwoździ i nie włożę palca mego w otwory po gwoździach, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę". "Zasadniczo - mówi niemiecki papież - słowa te wyrażają przekonanie, że Jezusa nie można już rozpoznać po twarzy, ale raczej po ranach". Tomasz uważa, że charakterystycznymi znakami tożsamości Jezusa są teraz przede wszystkim rany, w których objawia się stopień, w jakim nas umiłował".
Jaki pożytek może nam przynieść w naszym życiu wiary mniej lub bardziej wiarygodny obraz zranionego Jezusa? Cóż, tylko o tyle, o ile jesteśmy w stanie dostrzec w tej ranie, w tej kropli krwi, w tym siniaku, Jego przesłanie nieograniczonej osobistej miłości.
W tych dniach, kiedy świętujemy Podwyższenie Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej, warto pamiętać, że tylko ci, którzy są w stanie odkryć tajemnicę krzyża, mogą przejść od poznania Jezusa (tego na zdjęciu) do rozpoznania Go, tak jak setnik rozpoznał Go, gdy zobaczył, jak umarł i ogłosił: "Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym".
Dziennikarz. Absolwent Nauk o Komunikacji oraz licencjat z Nauk o Religii. Pracuje w diecezjalnej delegaturze ds. mediów w Maladze. Jego liczne "wątki" na Twitterze dotyczące wiary i życia codziennego cieszą się dużą popularnością.
