José María TorralbaChrześcijaństwo o mentalności mieszczańskiej jest problematyczne".Wydaje mu się, że znajdujemy się w bardzo odpowiednim momencie, by spróbować odwrócić dekadencję, z jaką w ostatnich dekadach wlokła się zachodnia edukacja. Wymaga to odwagi i entuzjazmu, bez obawy pójścia pod prąd w społeczeństwie, które ma dość ogłupiania go czterema kliszami, które nie wytrzymują spokojnej refleksji. Nowe pokolenia są bardziej świadome sytuacji niż wielu sądzi. W rzeczywistości chętnie się edukują, aby nie dać się zmanipulować przez Wielki Brat na służbie.
Głos zabierze Santiago Leyra-Curiá (Madryt, 1980), koordynator Core Curriculum of the Uniwersytet Villanueva w MadrycieProfesor Leyra-Curiá jest członkiem korespondentem Królewskiej Akademii Orzecznictwa i Legislacji Hiszpanii oraz profesorem prawa informacyjnego na tej uczelni. Profesor Leyra-Curiá jest jedną z tych osób, które są zdecydowane wykorzystać obecną sytuację, aby wyciągnąć wnioski z błędów popełnionych w przeszłości i pomóc nowym studentom, którzy teraz przybywają na Uniwersytet, zdobyć solidne wykształcenie, które pozwoli im formułować własne opinie i konstruktywnie uczestniczyć w wielkich sprawach współczesnej debaty.
Właśnie wrócił z dorocznego kongresu organizowanego przez Stowarzyszenie na rzecz Podstawowych Tekstów i Kursów (ACTC) w Uniwersytet Notre DameKurs, w którym biorą udział profesorowie z amerykańskich i europejskich uczelni posiadających programy Core Curriculum. Ponadto profesor Leyra-Curiá zorganizowała ten kurs na Universidad Villanueva de Madrid, we współpracy z Hiszpańskim Stowarzyszeniem Personalizmu, kongresem Engendering Beauty: osoba w sztuce i twórczości".", które zakończyło się inauguracją wystawy obrazkowej prac Joaquína Planella..
W czasach kryzysu rozumu piękno sztuki może być dobrym sposobem na odzyskanie moralnej północy w społeczeństwie, które szuka już różnych dróg wyjścia z obecnej sytuacji egzystencjalnej perypetii. Jak mówi Dostojewski w "Braciach Karamazow", piękno uratuje świat i wydaje się, że chodziło mu o piękno moralne, o Dobro i o dobrych ludzi, krótko mówiąc. Jest przykładem działań rozwijanych w celu zapewnienia uczniom zasobów intelektualnych i moralnych, które pozwolą im w pełni rozwinąć swój potencjał.
Jak powiedział dokładnie rektor Universidad Villanueva de Madrid, José María Ortiz Ibartz, podczas pierwszej ceremonii otwarcia roku akademickiego jako uczelni prywatnej: "W uczelni powinniśmy myśleć w kategoriach możliwości nie tylko dla tych, którzy wiedzą, jak wykorzystać nowe scenariusze. To prawda, że nieporządek, zmienność, przypadkowość i niepewność mogą przynieść komuś więcej korzyści niż strat. Ale główny wkład Uniwersytetu jest zorientowany na budowanie nowej cywilizacji, ponieważ myśli on o dobru wspólnym: o generowaniu warunków dla możliwości uzyskania lepszych dóbr dla wszystkich, a nie tylko dla nielicznych, którzy potrafią adekwatnie odczytać naturę zdarzeń, podczas gdy reszta pozostaje oszołomiona, próbując wyjaśnić, dlaczego doszło do tak wysoce nieprawdopodobnych zdarzeń".
O tych i innych aktualnych sprawach mówi w tym wywiadzie Santiago Leyra-Curiá.
Panie Profesorze, krótko, jak by się Pan przedstawił?
- Studiowałem prawo na Uniwersytecie Complutense w Madrycie i jestem pasjonatem filozofii i nauk duchowych w ogóle.
Pracuję jako koordynator Core Curriculum na Universidad Villanueva de Madrid, gdzie uczę również prawa informacyjnego studentów komunikacji.
Kilka miesięcy temu wydałem książkę "Partycypacja polityczna a prawo do sumienia w sprawie aborcji", a wkrótce ukaże się kolejna - "Pluralizm a wolność słowa, informacji i myśli". Zawsze interesowała mnie trajektoria ruchów obywatelskich na rzecz praw człowieka.
Co to jest Podstawa programowa?
- Jak wyjaśnił Profesor Jose María Torralba w tym samym dziennikuPodstawa programowa to edukacja humanistyczna skierowana do studentów dowolnego kierunku studiów na uniwersytecie. To prosty i genialny pomysł, który nie rezerwuje wiedzy humanistycznej dla niewielkiej i kurczącej się elity, ale przekonuje, że edukacja humanistyczna jest trzonem każdej edukacji uniwersyteckiej, która pretenduje do miana takiej. Jeśli chcemy mieć bardziej humanitarne społeczeństwo, potrzebujemy więcej humanistycznej edukacji.
Poprzez szereg przedmiotów przekrojowych, które biorą wszyscy studenci uniwersytetu, staramy się zapewnić im zasoby intelektualne, aby mogli zatrzymać się, pomyśleć i przeczytać o wielkich pytaniach ludzkości, poza ceną benzyny i elektryczności, które oczywiście również są istotnymi kwestiami.
Na przykład wszyscy jesteśmy teraz wstrząśnięci wojną Rosji o inwazję na Ukrainę. Gdybyśmy mieli dobre wykształcenie humanistyczne, znalibyśmy historię tych dwóch krajów na przestrzeni ostatnich stuleci, wiedzielibyśmy, jak odróżnić Putina od narodu rosyjskiego i wielki wkład kulturowy, jaki Rosja wniosła na przestrzeni dziejów, bez demonizowania wszystkiego, co rosyjskie, jak to się dzieje w wielu miejscach. Bylibyśmy również w stanie rozróżnić różne wersje konfliktu, które do nas docierają, a nie tylko trzymać się tego, co mówi nam jedna strona, nawet jeśli jest to strona, która cierpi najbardziej niesprawiedliwie i z którą wszyscy spontanicznie empatyzujemy.
"Gdybyśmy mieli dobre wykształcenie humanistyczne, bylibyśmy w stanie rozróżnić różne wersje konfliktu na Ukrainie".
Santiago Leyra-CuriáKoordynator podstawowego programu nauczania na Uniwersytecie Villanova
Jakie konkretne przedmioty są nauczane?
- Są to takie przedmioty jak: Przywództwo osobiste, Kultura i cywilizacje, Antropologia, Twórczość i doświadczenie artystyczne, Społeczeństwo informacyjne oraz Etyka i deontologia. Poprzez prezentacje i debaty w klasie staramy się skłonić uczniów do nabycia kultury i znajomości głównych nauk o duchu, do zatrzymania się i zastanowienia nad tym, jakie jest ich zdanie w głównych sprawach bieżących, do docenienia tej części rozumu, którą mają ci, którzy nie myślą tak jak oni, do odważnego bronienia tego, co myślą, bez obawy, że znajdą się w mniejszości, o ile robią to pokojowo i z szacunkiem dla tych, którzy nie myślą tak jak oni itd.
Innym kluczowym elementem są seminaria dotyczące transformacyjnej mocy muzyki, ekologii integralnej czy przywództwa, prowadzone przez ekspertów, którzy wiedzą, jak przekazać swoim doświadczeniem humanistyczny sposób podejścia do tych zagadnień.
Które z tych seminariów mógłby Pan wyróżnić?
- Na przykład na seminariach dotyczących przywództwa pojawiają się prawdziwi liderzy z różnych obszarów społeczeństwa, którzy pokazują, jak opłaca się wyjść ze strefy komfortu do zawodów o największym wpływie społecznym i z optymizmem stawiać czoła wyzwaniom, które nigdy nie są odległe.
Seminaria "Great Books", które istnieją już na innych uniwersytetach w Europie i obu Amerykach, mają na celu zachęcenie studentów do czytania wielkich dzieł literatury światowej jako konkretnego sposobu na zdobycie części mądrości przekazywanej przez te literackie skarby. Odyseja, Boska Komedia, Les Miserables, Moby Dick, Kobieta w czerwieni na szarym tle - to tytuły, które w tym roku omawialiśmy z uczniami. Ponadto każdy przedmiot w Core wymaga krytycznej lektury klasycznego dzieła związanego z danym tematem.
Wreszcie, prezentacje studentów na koniec kursu, w których sami przygotowują wystąpienie do kolegów z klasy na jeden z głównych tematów poruszanych w ramach przedmiotu, wydają nam się przydatne, aby nauczyli się oni płynnie wypowiadać na te tematy bez obaw przed podejmowaniem kwestii konfliktowych, które często są najciekawsze. Nie możemy się pogodzić z tym, że z przyjaciółmi możemy rozmawiać tylko o błahostkach, aby nie ranić wrażliwości. Dopóki robi się to z szacunkiem i uczuciem, można rozmawiać cywilnie na każdy temat, a nawet uczyć się w tych rozmowach od innych.
"Nie możemy się pogodzić z tym, że z przyjaciółmi możemy rozmawiać tylko o błahostkach, żeby nie ranić wrażliwości. Dopóki robi się to z szacunkiem i uczuciem, można rozmawiać cywilnie na każdy temat, a nawet uczyć się od siebie w tych rozmowach".
Santiago Leyra-CuriáKoordynator podstawowego programu nauczania na Uniwersytecie Villanova
Jak podsumowałaby Pani w kilku słowach cel projektu?
- Krótko mówiąc, chodzi o to, by Uniwersytet służył celowi, dla którego został stworzony: by pomagał studentom w kształceniu, w zdobywaniu dobrej kultury, by pomagał im myśleć, bez obaw szukać prawdy, nawet jeśli czasem ta prawda jest niewygodna i zmusza nas do zmiany poglądów czy stylu życia. Wyczuwam w dzisiejszych studentach głód możliwości wyrobienia sobie świadomej opinii na temat tego, czego naprawdę chcą od życia, bez konieczności ulegania modom czy temu, co ustalają nowe współczesne inkwizycje, a to wydaje mi się zaproszeniem do optymizmu.
