Jego sposób życia w samotności, porzucenie zwykłego sposobu życia i pozostawienie za sobą dóbr i afektów świata, uczyniły go ojcem tej formy prymitywnego monastycyzmu znanego jako anchoretyzm, wyjaśnił. Antonio Moreno. Później pojawiły się pierwsze cenobityczne wspólnoty mnichów żyjących w klasztorach z regułą, tak jak robi to dziś wiele zgromadzeń zakonnych.

Według Martyrologium rzymskiego, pracował nad wzmocnieniem działań Kościoła, wspierał wyznawców wiary podczas prześladowań cesarza Dioklecjana, wspierał św. Atanazy przeciwko arianom i zgromadził wielu uczniów. Znany jest jako świniopas, ponieważ w średniowieczu Antoniańczycy mieli pozwolenie, aby ich stada świń, które karmiły biednych, mogły bez ograniczeń przechodzić przez wioski. W więcej niż kilku miejscowościach parafie błogosławieństwo w impreza ich obrońcy do zwierzęta krajowe.

La entrada Santo del día. San Antonio Abad, padre del monacato y protector de animales se publicó primero en Omnes.

I to "nie wspominając o dzieciach, które są zniewolone przez handel prostytucją lub pornografią i przymusowe małżeństwa", powiedział, powołując się na przypadek dziecka Loan, które zniknęło w Corrientes (Argentyna) w 2024 roku, prawdopodobnie porwane w celu handlu organami.

Podziękowania dla Polaków: Śpiewający misjonarze i pomoc wojenna

W Auli Pawła VI pełnej pielgrzymów, a także z pokazem cyrkowym, jak podczas poprzedniej audiencji, i małym pieskiem na scenie, papież wygłosił kilka przesłań do pielgrzymów w różnych językach, wiele związanych z Jubileuszem Nadziei i oczywiście do pielgrzymów Jubileuszu Nadziei. mniejszy. 

Na przykład, zwracając się dziś do wielu polskojęzycznych wiernych w Watykanie, podziękował "małym Śpiewakom Misyjnym, którzy w tych dniach śpiewają pieśni bożonarodzeniowe, chodząc od domu do domu, aby zebrać fundusze dla biednych dzieci w krajach misyjnych. Dzięki temu wysiłkowi wielu waszych towarzyszy, nawet w krajach ogarniętych wojną, ma możliwość zjedzenia posiłku, edukacji i opieki medycznej. Błogosławię was z całego serca.

Mocne słowa przeciwko złemu traktowaniu i nadużyciom

W naszych społeczeństwach, niestety, podkreślił papież, "dzieci są wykorzystywane i źle traktowane na wiele sposobów. Znęcanie się nad dziećmi, niezależnie od jego natury, jest czynem nikczemnym i haniebnym. To nie tylko plaga społeczna i przestępstwo; to najpoważniejsze pogwałcenie Bożych przykazań. Brak dzieci powinny być nadużywane. Jeden przypadek to o jeden przypadek za dużo. 

"Walka z wykorzystywaniem, zwłaszcza dzieci, jest sposobem na budowanie lepszej przyszłości dla całego społeczeństwa" - powiedział. "Dlatego konieczne jest obudzenie sumień, praktykowanie bliskości i konkretnej solidarności z wykorzystywanymi dziećmi i młodzieżą, a jednocześnie budowanie zaufania i synergii między tymi, którzy są zaangażowani w oferowanie im możliwości i bezpiecznych miejsc, w których mogą dorastać w pokoju.

Nie kupuj od firm zatrudniających dzieci

W rozdziale poświęconym egzaminowi Ojciec Święty zapytał, co każdy z nas może zrobić. Po pierwsze, nie być współwinnym: "A kiedy jesteśmy współwinni? Jak mogę jeść i ubierać się, wiedząc, że za tym jedzeniem lub ubraniami kryją się wyzyskiwane dzieci, które pracują zamiast chodzić do szkoły?

"Świadomość tego, co kupujemy, jest pierwszym krokiem, aby nie być współwinnym" - powtórzył. "Niektórzy powiedzą, że jako jednostki niewiele możemy zrobić. To prawda, ale każdy z nas może być kroplą, która wraz z wieloma innymi kroplami może stać się morzem.

W tym miejscu zaapelował "do instytucji, w tym instytucji kościelnych, oraz do firm o odpowiedzialność: mogą coś zmienić, kierując swoje inwestycje do firm, które nie wykorzystują ani nie zezwalają na pracę dzieci".

Apele do rządów i dziennikarzy

Wiele państw i organizacji międzynarodowych przyjęło przepisy i dyrektywy przeciwko pracy dzieci, "ale można zrobić więcej". Papież wezwał również "dziennikarzy, aby zrobili to, co do nich należy: mogą pomóc podnieść świadomość problemu i pomóc znaleźć rozwiązania. Potępiać te rzeczy.

I podziękował "wszystkim tym, którzy nie odwracają wzroku, gdy widzą dzieci zmuszone do zbyt szybkiego stawania się dorosłymi. Pamiętajmy zawsze o słowach Jezusa: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40). 

Święta Teresa z Kalkuty

"Święta Teresa z Kalkuty, radosna pracownica w winnicy Pańskiej, była matką najbardziej pokrzywdzonych i zapomnianych dzieci. Z czułością i troską swojego spojrzenia może nam towarzyszyć, abyśmy dostrzegli niewidzialnych maluczkich, zbyt wielu niewolników świata, którego nie możemy pozostawić jego niesprawiedliwości. Ponieważ szczęście najsłabszych buduje pokój dla wszystkich" - skomentował papież. 

"Wraz z Matką Teresą oddajemy głos dzieciom: "Proszę o bezpieczne miejsce, w którym mogę się bawić. Proszę o uśmiech od kogoś, kto wie, jak kochać. Proszę o prawo do bycia dzieckiem, do bycia nadzieją na lepszy świat. Proszę o możliwość rozwoju jako osoba. Czy mogę na ciebie liczyć?" (Święta Teresa z Kalkuty)

Producenci broni są miłosierni

Przed odmówieniem modlitwy "Ojcze nasz" i udzieleniem błogosławieństwa papież poprosił o modlitwę, jak to ma w zwyczaju, w intencji zamęczonej Ukrainy, Birmy (okazał wsparcie ofiarom niedawnego trzęsienia ziemi), Palestyny, Izraela i wielu krajów ogarniętych wojną. Izrael i wiele krajów ogarniętych wojną. "Módlmy się o pokój. Aby producenci broni mieli współczucie w swoich sercach".

La entrada El Papa clama de nuevo contra el maltrato, explotación y abuso infantil se publicó primero en Omnes.

To odbiera chęć do narzekania, bo na przykład Malawi jest trzecim krajem na świecie w rankingu głodu - wyjaśnia o. Feliu. A dla dzieci talerz ryżu z mięsem i kapustą, z którym świętują swoją Pierwszą Komunię Świętą, jest posiłkiem stulecia. "Ale nie ze względu na jakość, ale ze względu na ilość. 

Malawi na trzecim miejscu w rankingu głodu

W wielowyznaniowym Malawi, z nadmiarem urodzeń (1,5 miliona ludzi w 1967 roku, kiedy przyjechałem, mówi Julio Feliú, i 19 milionów obecnie), głód jest czymś normalnym. Ale archidiecezja Lilongwe, w której pracował, otrzymuje coroczną pomoc od Infancia Misionera na projekty ewangelizacyjne, edukacyjne i zdrowotne w szpitalach dziecięcych, które starają się złagodzić potrzeby.

Ponadto biali rodzice nauczyli tamtejsze dzieci "być misjonarzami", otrzymując wsparcie od Papieskiego Dzieła Dzieciństwa Misyjnego na opublikowanie katechizmu dla dzieci w Chichewa, lokalnym języku, który sam opracował.

I oto oni, przedstawieni przez José Maríę Calderóna, krajowego dyrektora OMP HiszpaniaProboszcz parafii, ojciec Feliu, redaktor katechizmu, wyjaśnił, że "dzieci muszą być kształcone w odpowiednim wieku, etapami", a w Malawi "wszystko zależy od kukurydzy".

Hiszpania, lider hojności

Dyrektor Papieskich Stowarzyszeń Misyjnych (PMS), José María Calderónprzypomniał, że Misyjny Dzień Dziecka obchodzony jest w Hiszpanii w najbliższą niedzielę 19 stycznia i w tym roku promuje wzajemną współpracę między dziećmi na całym świecie, pod hasłem "Dzieci pomagają dzieciom". Dzieci stają się wspólnikami misjonarzy poprzez swoje modlitwy i datki. 

Dzięki ich współpracy, a także współpracy wielu dorosłych, Stolica Apostolska pomaga finansować projekty dla dzieci, które misjonarze rozwijają na terytoriach misyjnych, podkreślił Calderón. Każdego roku wspieranych jest łącznie 2700 projektów, z których korzysta ponad cztery i pół miliona dzieci. W 2024 r. Hiszpania zajęła pierwsze miejsce w rankingu krajów, które wnoszą największy wkład do Funduszu Solidarności Powszechnej na rzecz Dzieci Misyjnych.

Z 16 milionów dolarów zebranych we wszystkich krajach, które Fundusz udostępnia papieżowi do dystrybucji na 1 127 terytoriach misyjnych, kwota wysłana przez OMP Hiszpania w 2024 r. wyniosła 2,6 miliona euro, z korzyścią dla 36 krajów w 470 projektach i ponad 700 000 dzieci objętych pomocą.

"Dzielę się tym, co mam".

"Dzielę się tym, kim jestem brzmiało zeszłoroczne motto. "Dzielę się tym, co mam". to motto Misyjnego Dnia Dziecka obchodzonego w niedzielę 19 stycznia 2025 roku. To bardzo ważny dzień, podkreślają Papieskie Stowarzyszenia Misyjne, "w którym my, dzieci, jesteśmy zaproszeni do pomocy innym dzieciom, zwłaszcza tym, które nie mają tego, czego potrzebują do życia lub nie znają Boga. Jesteśmy misjonarzami i pomożemy im naszymi modlitwami i naszymi pieniędzmi" - podkreślają. 

Papieskie Stowarzyszenia Misyjne (PMS) są głównym narzędziem Kościoła katolickiego do zaspokajania wielkich potrzeb misjonarzy w ich pracy ewangelizacyjnej na całym świecie.

La entrada Infancia misionera 2025 impulsa que los niños compartan con otros niños se publicó primero en Omnes.

Udzielając im pierwszego z sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, Franciszek modlił się, aby "wzrastali w wierze, w prawdziwym człowieczeństwie i w radości rodziny".

Następnie, podczas modlitwy Anioł Pański, z wiernymi i pielgrzymami zgromadzonymi na Placu Świętego Piotra, rozpoczął modlitwę Anioł Pański następującymi słowami wskazując na że "święto Chrztu Jezusa, które dziś obchodzimy, zamyka okres Bożego Narodzenia objawieniem się Pana w rzece Jordan". 

Bóg objawia swoje oblicze i sprawia, że Jego głos jest słyszany

W tle sceny ewangelicznej opisanej przez Łukasza znajduje się "lud w oczekiwaniu, z którego wyłania się postać Jezusa, który dołącza do nich, aby przyjąć chrzest na odpuszczenie grzechów". 

A kiedy Jezus przyjmuje chrzest, ma miejsce Epifania Boga, który nie tylko objawia swoje oblicze w Synu, ale także wydaje swój głos, mówiąc: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie" (w. 22). Papież zatrzymał się, aby rozważyć oblicze i głos. 

"Bóg jest miłością".

"To w obliczu umiłowanego Syna poznajemy, kim naprawdę jest Bóg; i to w obliczu umiłowanego Syna możemy również dostrzec nasze istotne elementy, odkryć, że jesteśmy dziećmi Ojca i rozpoznać Jego obecność w naszych siostrach i braciach".

Po drugie, Ojciec wydaje swój głos, mówiąc: "Tyś jest mój Syn umiłowany".

"Bóg poprzez swoje Słowo ukazuje nam istotę swojej natury: miłość. Bóg jest miłością, Bóg kocha nas wszystkich jako dzieci, pamiętajmy o tym! Kto przyjmuje tę miłość, "trwa w Bogu, a Bóg w nim" - pisze św. Jan (1 J 4, 16) - "staje się synem na wzór Jezusa". Głos Ojca mówi także do każdego z nas: "Ty jesteś moim Synem umiłowanym", potwierdził Papież, praktycznie ze słowami Benedykta XVI w jego encyklice Deus caritas est.

Czy pamiętamy datę naszego chrztu? 

Wśród pytań do osobistego rozważenia, Ojciec Święty zapytał: "Zadajmy sobie pytanie: czy czujemy się kochani i towarzyszymy Bogu, czy też myślimy, że jest On od nas daleki? Czy jesteśmy w stanie rozpoznać Jego oblicze w Jezusie i w naszych braciach i siostrach? Czy słuchamy Jego głosu? Przy okazji zadajmy sobie pytanie: "Czy pamiętamy datę naszego chrztu?

Jest to ważny dzień, który należy "wyryć w naszych sercach" - powiedział, zachęcając rodziców i chrzestnych, aby pytali o tę datę. "To dzień, w którym odradzamy się do nowego życia, wprowadzeni w tajemnicę Chrystusa i Kościoła. Powierzmy się Maryi Dziewicy, wzywając Jej pomocy, aby wiedzieć, jak żyć jako umiłowane dzieci". 

Bliskość ofiar i rodzin w Los Angeles

Na zakończenie papież wyraził swoją bliskość z ofiarami i rodzinami niszczycielskich pożarów w Los Angelesw Stanach Zjednoczonych. Papież wysłał telegram do arcybiskupa José Gómeza, w którym złożył kondolencje wszystkim rodzinom i zapewnił o swojej modlitwie. Poprosił również o oklaski dla księdza Jana Merliniego, beatyfikowanego na Lateranie, oraz o modlitwę za dzieci ochrzczone dziś rano.

La entrada El Papa en el Bautismo del Señor: Dios nos ama como hijos muy queridos se publicó primero en Omnes.

Melchiades pochodził z Afryki Północnej, pomimo swojego greckiego imienia. Był papieżem w czasie pokoju przyznanego Kościołowi przez cesarza Konstantyna. Wkrótce po Edykcie Mediolańskim (313), który gwarantował pokój i wolność Kościoła, cesarz Konstantyn podarował papieżowi posiadłość w pałacu cesarskim na Lateranie, który stał się oficjalną rezydencją papieży. Sam Konstantyn nakazał budowę pierwszej rzymskiej bazyliki, Bazyliki Laterańskiej, znanej dziś jako św. Jana na Lateranie, na przyległym terenie.

Święty Melquiades był ofiarą ataków ze strony dawcyi zwołał sobór, aby potępić ich doktryny. Rygorystyczny donatyzm, zapoczątkowany przez Donata, biskupa Kartaginy, głosił, że tylko kapłani o nienagannym życiu mogą udzielać sakramentów, a grzesznicy nie mogą być członkami Kościoła.

Papież Miltiades lub Melquíades wyróżniał się swoimi wysiłkami na rzecz osiągnięcia zgody. Według Liber Pontificalis, rozpoczął on praktykę rozprowadzania w kościołach w Rzymie Eucharystia konsekrowany przez samego papieża. Pracował nad reorganizacją Kościoła i miejsc kultu, zmarł w 314 r. i został pochowany na cmentarzu św. Uważany jest za męczennika za cierpienia, które znosił pod rządami cesarza Maksymiana.

La entrada Santo del día. San Melquíades comenzó a distribuir la Eucaristía en Roma se publicó primero en Omnes.

Jest to kwestia "przezwyciężenia logiki konfrontacji i przyjęcia zamiast niej logiki spotkania", innymi słowy, "aby czas, który nas czeka, nie zastał nas jako zdesperowanych wędrowców, ale autentycznych pielgrzymów nadziei, czyli ludzi i społeczności w podróży zaangażowanych w budowanie przyszłości pokoju", dodał.

Dialog w obliczu zagrożenia wojną światową

"W obliczu rosnącego zagrożenia wojną światową", kontynuował, "powołaniem dyplomacji jest zachęcanie do dialogu ze wszystkimi, w tym z tymi partnerami, którzy są uważani za bardziej "niewygodnych" lub z którymi negocjacje nie są uzasadnione. 

Jest to jedyny sposób na zerwanie łańcuchów nienawiści i zemsty, które więzią i rozbrajają bomby egoizmu, pychy i ludzkiej arogancji, które są powodem każdej wojowniczej woli zniszczenia".

Jubileuszowa "przerwa".

Papież podkreślił na wstępie dyplomatom z 90 państw, z których 90 ma misje akredytowane przy Stolicy Apostolskiej z siedzibą w Rzymie, że "wspólne spotkanie w tym roku, który dla Kościoła katolickiego ma szczególne znaczenie, ma szczególną wartość symboliczną, ponieważ samo znaczenie Jubileuszu polega na "zatrzymaniu się" w szaleństwie, które coraz bardziej charakteryzuje codzienne życie".

Dla papieża chodzi o "uzupełnienie naszych sił i odżywianie się tym, co jest naprawdę niezbędne: ponowne odkrycie siebie jako dzieci Bożych, a w Nim braci i sióstr, przebaczenie przewinień, wspieranie słabych i ubogich, pozwolenie ziemi odpocząć, praktykowanie sprawiedliwości i odnawianie nadziei".

Niech nasz czas znajdzie ukojenie

W perspektywie chrześcijańskiej Jubileusz jest czasem łaski. "I jakże chciałbym, aby ten 2025 rok był naprawdę rokiem łaski, bogatym w prawdę, przebaczenie, wolność, sprawiedliwość i pokój" - powiedział papież. "To jest moje serdeczne życzenie dla was wszystkich, drodzy ambasadorzy, dla waszych rodzin, dla rządów i narodów, które reprezentujecie: niech nadzieja rozkwitnie w naszych sercach i niech nasze czasy znajdą pokój, którego tak pragną".

Coraz bardziej spolaryzowane społeczeństwa

Niestety, rozpoczynamy ten rok, gdy świat jest targany licznymi konfliktami, małymi i dużymi, mniej lub bardziej znanymi, a także utrzymującymi się okropnymi aktami terroru, takimi jak te, które miały miejsce niedawno w Magdeburgu w Niemczech lub w Nowym Orleanie w USA, powiedział w swoim przemówieniu.

Papież zauważa, że "w wielu krajach kontekst społeczny i polityczny jest coraz bardziej zaostrzany przez rosnącą opozycję. Mamy do czynienia z coraz bardziej spolaryzowanymi społeczeństwami, w których panuje ogólny strach i nieufność wobec innych i przyszłości. 

Fałszywe wiadomości, nienawiść i ataki

Fakt ten jest pogarszany, jego zdaniem, przez "tworzenie i ciągłe rozpowszechnianie fałszywych wiadomości, które nie tylko zniekształcają rzeczywistość faktów, ale także zniekształcają sumienia, powodując fałszywe postrzeganie rzeczywistości i generując klimat podejrzeń, który sprzyja nienawiści, szkodzi bezpieczeństwu ludzi i zagraża współistnieniu obywatelskiemu i stabilności całych narodów". 

Przytoczył tu "ataki na premiera Republiki Słowackiej i prezydenta elekta Stanów Zjednoczonych Ameryki". 

W tym kontekście Najwyższy Pasterz Kościoła Katolickiego chciał "podkreślić pewne obowiązki, o których każdy przywódca polityczny powinien pamiętać, wykonując swoje obowiązki, które powinny być ukierunkowane na budowanie dobra wspólnego i integralny rozwój osoby ludzkiej". Podsumował je w kilku punktach: nieść dobrą nowinę ubogim, leczyć zranione serca, głosić wyzwolenie jeńcom i wolność więźniom.

Dyplomacja nadziei, dyplomacja prawdy

Powołując się na biblijną historię wieży Babel, powiedział dyplomatom, że "dyplomacja nadziei jest przede wszystkim dyplomacją prawdy. Tam, gdzie brakuje związku między rzeczywistością, prawdą i wiedzą, ludzkość przestaje być w stanie rozmawiać i rozumieć się nawzajem, ponieważ brakuje jej podstaw wspólnego języka, zakotwiczonego w rzeczywistości rzeczy, a zatem powszechnie zrozumiałego. Celem języka jest komunikacja, która jest skuteczna tylko wtedy, gdy słowa są precyzyjne, a znaczenie terminów jest powszechnie akceptowane.

Dyplomacja przebaczenia: wiązanie zranionych serc

Następnie papież zachęcił do wysiłków na rzecz zakończenia wojen i konfliktów, o które od lat prosi wiernych i pielgrzymów o modlitwę podczas każdej audiencji i modlitwy Anioł Pański: Ukraina, Izrael i Strefa Gazy, Myanmar, "Sudan, w Sahelu, w Rogu Afryki, w Mozambiku, gdzie trwa poważny kryzys polityczny, oraz we wschodnich regionach Demokratycznej Republiki Konga" i w innych miejscach.

"Dyplomacja nadziei jest również dyplomacją przebaczenia, zdolną, w epoce pełnej otwartych i ukrytych konfliktów, do naprawienia relacji rozdartych nienawiścią i przemocą, a tym samym do naprawienia zranionych serc wszystkich ofiar" - powiedział.

Zakończenie wojny na Ukrainie

"Moim życzeniem na 2025 rok jest to, aby cała społeczność międzynarodowa dążyła przede wszystkim do zakończenia wojny, która od prawie trzech lat skąpała ten dotknięty region we krwi. Ukraina co spowodowało ogromną liczbę ofiar, w tym wielu cywilów. 

Na horyzoncie widać pewne zachęcające oznaki, ale nadal potrzeba wiele pracy, aby stworzyć warunki dla sprawiedliwego i trwałego pokoju oraz wyleczyć rany zadane przez agresję.

Zawieszenie broni i uwolnienie zakładników w Strefie Gazy, kryzys humanitarny

Ponownie wezwał też do "zawieszenia broni i uwolnienia izraelskich zakładników w Strefie Gazy". GazaWzywam naród palestyński do otrzymania wszelkiej pomocy, jakiej potrzebuje. Moim życzeniem jest, aby Izraelczycy i Palestyńczycy mogli odbudować mosty dialogu i wzajemnego zaufania, zaczynając od tych najmniejszych, tak aby przyszłe pokolenia mogły żyć razem w pokoju i bezpieczeństwie w obu państwach, a Jerozolima mogła być "miastem spotkania", w którym chrześcijanie, żydzi i muzułmanie mogą żyć razem w harmonii i szacunku. 

Ideologie, ochrona życia

W swoim przemówieniu Ojciec Święty wyraził zaniepokojenie "instrumentalizacją dokumentów wielostronnych, zmianą znaczenia terminów lub jednostronną reinterpretacją treści traktatów dotyczących praw człowieka w celu promowania ideologii, które dzielą, które depczą wartości i wiarę narodów". 

I uznał za "niedopuszczalne, na przykład, mówienie o rzekomym 'prawie do aborcji', które jest sprzeczne z prawami człowieka, w szczególności z prawem do życia. Całe życie musi być chronione w każdym momencie, od poczęcia do naturalnej śmierci, ponieważ żadne dziecko nie jest pomyłką ani nie jest winne istnienia, podobnie jak żadna starsza lub chora osoba nie może być pozbawiona nadziei lub odrzucona.

Papież zwrócił również uwagę na sprzeczność między tym, że "cała społeczność międzynarodowa najwyraźniej zgadza się co do poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego", a "faktem, że nie jest ono w pełni i konkretnie wdrażane".

Wenezuela, Nikaragua, antysemityzm

Odnosząc się do konfliktów, takich jak "poważny kryzys polityczny w Wenezueli", podkreślił, że "można go przezwyciężyć tylko poprzez szczere przestrzeganie wartości prawdy, sprawiedliwości i wolności, poprzez poszanowanie życia, godności i praw każdej osoby - w tym tych, którzy zostali aresztowani w wyniku wydarzeń ostatnich miesięcy - poprzez odrzucenie jakiejkolwiek przemocy i, miejmy nadzieję, rozpoczęcie negocjacji w dobrej wierze i dla wspólnego dobra kraju". 

"Myślę o Nikaragui", dodał, "gdzie Stolica Apostolska, która jest zawsze gotowa do pełnego szacunku i konstruktywnego dialogu, z niepokojem śledzi środki podejmowane w odniesieniu do osób i instytucji Kościoła i ma nadzieję, że wolność religijna i inne podstawowe prawa zostaną odpowiednio zagwarantowane wszystkim".

Podkreślił, że "nie ma prawdziwego pokoju, jeśli nie jest zagwarantowana wolność religijna, która oznacza poszanowanie sumienia jednostek i możliwość publicznego manifestowania swojej wiary i przynależności do wspólnoty". 

Wyraził również zaniepokojenie "rosnącymi przejawami antysemityzmu, które zdecydowanie potępiam i które dotykają coraz większej liczby społeczności żydowskich na całym świecie".

Nieufność wobec migracji

Podsumowując, Franciszek podkreślił godność migrantów, co podkreślał od początku swojego pontyfikatu, i wezwał do "stworzenia bezpiecznych i regularnych tras" oraz "zajęcia się podstawowymi przyczynami wysiedleń, tak aby opuszczenie własnego domu w poszukiwaniu innego było wyborem, a nie "koniecznością przetrwania"". i "zajęcie się podstawowymi przyczynami wysiedleń, tak aby opuszczenie własnego domu w poszukiwaniu innego było wyborem, a nie 'koniecznością przetrwania'".

Jego zdaniem "migracja jest nadal spowita ciemną chmurą nieufności, zamiast być postrzegana jako źródło wzrostu. Przemieszczający się ludzie są postrzegani jedynie jako problem, którym trzeba zarządzać. 

Ci ludzie nie mogą być asymilowani jako przedmioty do umieszczenia, ale mają godność i zasoby, które mogą zaoferować innym; mają własne historie, potrzeby, obawy, aspiracje, marzenia, zdolności, talenty" - powiedział.

Chrześcijanie, Syria, Liban

Wcześniej w swoim przemówieniu zauważył, że "chrześcijanie mogą i chcą aktywnie przyczyniać się do budowania społeczeństw, w których żyją. Nawet tam, gdzie nie stanowią większości w społeczeństwie, są pełnoprawnymi obywatelami, zwłaszcza na tych ziemiach, gdzie żyją od niepamiętnych czasów". 

W tej kwestii papież Franciszek odniósł się w szczególności do "Syriaktóra po latach wojny i dewastacji wydaje się być na ścieżce stabilizacji", oraz do "ukochanego LibanUnia Europejska współpracuje z komponentem chrześcijańskim, mając nadzieję, że kraj, z decydującą pomocą komponentu chrześcijańskiego, może uzyskać niezbędną stabilność instytucjonalną, aby stawić czoła poważnej sytuacji gospodarczej i społecznej, odbudować dotknięte wojną południe kraju i w pełni wdrożyć konstytucję i porozumienie z Taif".

"Niech wszyscy Libańczycy pracują nad tym, aby oblicze kraju cedrów nigdy nie zostało oszpecone przez podziały, ale zawsze lśniło dzięki "wspólnemu życiu" i aby Liban pozostał krajem-przesłaniem współistnienia i pokoju".

La entrada Francisco llama a una diplomacia de la esperanza y el perdón para la paz se publicó primero en Omnes.

Niepokoje Kościoła w Kordobie spowodowane sytuacją religijną i społeczną były szczególnie widoczne w 851 roku. Był tolerowany, ale groziło mu wyginięcie. Doszło do brutalnych represji, a wielu chrześcijan skończyło w więzieniu i poniosło śmierć męczeńską. Św. Eulogiusz wiedział, jak wytrwać w trudnych czasach. obrona wiary i został arcybiskupem-elektem Toledo.

Historyk męczenników i ich apologeta, niosący ulgę i zachętę wspólnocie chrześcijańskiej, św. Eulogiusz zachęcał wszystkich w godzinie męczeństwa, a zmarł w 859 r., skazany za ukrywanie i katechizowanie młodej nawróconej dziewczyny, zwanej Leocricia (Lukrecja), którego święto Kościół obchodzi 15 marca, a który został ścięty cztery dni po świętym Eulogiuszu.

La entrada Santo del día. San Eulogio de Córdoba, firme en la fe ante el emir se publicó primero en Omnes.

W świątecznej atmosferze radości z Bożego Narodzenia i przyjścia Zbawiciela, którego czcili Mędrcy, a także dla Jubileusz Przesłanie papieża, który właśnie rozpoczął rok łaski i wewnętrznej odnowy, jak przypomniał po francusku, angielsku i chińsku, odzwierciedlało trudną sytuację dzieci na świecie.

Sztuczna inteligencja, ale dzieci maltretowane i ranne

"Dziś wiemy, jak projektować siebie w kierunku Marsa lub w kierunku wirtualnych światów, ale trudno nam dostrzec w oczach dziecka, które zostało pozostawione na marginesie, które jest wykorzystywane i maltretowane. Stulecie, które tworzy sztuczną inteligencję i projektuje wieloplanetarne egzystencje, nie bierze jeszcze pod uwagę rany upokorzonego, wykorzystywanego, śmiertelnie zranionego dziecka" - rozpoczął swoją katechezę papież.

Ojciec Święty zauważył, że "słowem, które pojawia się najczęściej w Starym Testamencie, po boskim imieniu Jahwe (ponad sześć tysięcy osiemset razy), jest słowo ben, "syn": prawie pięć tysięcy razy. Dzieci (ben) są darem Pana, owoc łona jest nagrodą (Ps 127,3)". I "niestety, ten dar nie zawsze jest traktowany z szacunkiem".

Zapobieganie i stanowcze potępianie przemocy

"Bracia i siostry, uczniowie Jezusa Chrystusa nigdy nie mogą pozwolić, aby dzieci były zaniedbywane lub wykorzystywane, aby były pozbawiane swoich praw lub niekochane i niechronione" - powiedział papież.

Chrześcijanie mają obowiązek "pilnie zapobiegać i zdecydowanie potępiać przemoc lub stosowanie przemocy jako formy przemocy". znęcanie się nad dziećmi". Nawet dzisiaj zbyt wiele dzieci jest zmuszanych do pracy. Ale dziecko, które się nie uśmiecha i nie marzy, nie będzie w stanie poznać i pozwolić rozkwitnąć swoim talentom - kontynuował. 

"Szczególne miejsce w sercu Boga".

Wszędzie na ziemi są dzieci wykorzystywane przez gospodarkę, która nie szanuje życia, powiedział. Ekonomia, która w ten sposób spala nasz największy magazyn nadziei i miłości. "Ale dzieci mają szczególne miejsce w sercu Boga, a każdy, kto krzywdzi dziecko, zostanie pociągnięty do odpowiedzialności przed Nim" - powiedział.

"Chciałbym szczególnie zwrócić uwagę na plagę pracy dzieci, która wymazuje uśmiechy i marzenia dzieci oraz uniemożliwia im rozwijanie talentów".

Papież zwrócił uwagę, że "burza przemocy Heroda wybucha natychmiast także na nowonarodzonym Jezusie, który masakruje dzieci w Betlejem. Mroczny dramat, który powtarza się na inne sposoby w historii", i przypomniał słowa Jezusa: "Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak małe dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego" (Mt 18, 3).

Apel św. Jana Pawła II: chrońmy życie

W pozdrowieniu skierowanym do polskich pielgrzymów papież Franciszek przypomniał wezwanie "Święty Jan Paweł II budować cywilizację miłości i życia. Nadal podejmujmy to wezwanie Kościoła jako zadanie priorytetowe. Ochrona życia z miłością, na każdym etapie ich rozwoju: od poczęcia do naturalnej śmierci. Wychowujcie wasze dzieci w mądrości i łasce. Z serca wam błogosławię.

Przed udzieleniem błogosławieństwa papież zachęcił, jak zawsze, do modlitwy o pokój na udręczonej Ukrainie, w Izraelu i we wszystkich miejscach ogarniętych wojną, podkreślając, że wojna zawsze jest porażką.

La entrada El Papa alerta a no permitir el maltrato, explotación y abuso de niños se publicó primero en Omnes.

"Rino Fisichella, Pro-Prefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji, któremu powierzono organizację Jubileuszu, skomentował: "To bardzo znaczący początek, z dużą liczbą ludzi. Grupy tłoczące się na Via della Conciliazione dają ważne świadectwo, a to także znak wielkiego poczucia bezpieczeństwa, jakiego pielgrzymi doświadczają w Rzymie i wokół czterech papieskich bazylik".

Biorąc pod uwagę dane z pierwszych dni, oczekuje się stałego wzrostu liczby pielgrzymów, dodano w nocie. "Z pewnością w ciągu tych pierwszych dwóch tygodni wystąpiły pewne trudności w zarządzaniu przepływami, które należy ocenić w czasie", dodał arcybiskup Fisichella, "ale Dykasteria pracuje niestrudzenie, aby zagwarantować pielgrzymom powitanie i doświadczenie, które spełni ich oczekiwania".

Tysiące uczestników uroczystości 

W rzeczywistości na całym świecie trwają przygotowania do dotarcia do Rzymu w nadchodzących miesiącach, a wiele dzieci, młodzieży, dorosłych i osób starszych już weszło w jubileuszową atmosferę podczas uroczystości inaugurujących Rok Święty, które odbędą się we wszystkich diecezjach 29 grudnia 2024 roku.

Od 5 stycznia, wraz z otwarciem Drzwi Świętych Bazyliki Świętego Pawła za Murami, wierni mogą przechodzić przez cztery Drzwi Święte rzymskich bazylik papieskich: oprócz Drzwi Świętego Pawła, także przez Drzwi Świętego Piotra na Watykanie, Świętego Jana na Lateranie i Najświętszej Maryi Panny Większej. 

Aby odbyć pielgrzymkę do Drzwi Świętych, ze względu na długie kolejki wiernych, konieczna jest wcześniejsza rezerwacja na stronie internetowej Jubileuszu, iubilaeum2025.va

W dniach otwarcia Drzwi Świętych tysiące ludzi wypełniło papieskie bazyliki. Pierwszym ważnym wydarzeniem Roku Świętego będzie Jubileusz komunikacjiod 24 do 26 stycznia.

La entrada Medio millón de peregrinos han atravesado ya la Puerta Santa en San Pedro se publicó primero en Omnes.

Uznanie Grzegorza IX dla kultury prawnej święty Raymond był wielki i powierzył mu zebranie wszystkich aktów dyscyplinarnych i dogmatycznych papieży. Uczynił to, a Grzegorz IX zaproponował mu arcybiskupstwo Tarragony. Odmówił jednak, ponieważ chciał pozostać prostym biskupem. Zakonnik dominikański. Dotknięty chorobą powraca do swojego pierwszego klasztoru, by wieść życie w odosobnieniu.

W 1238 roku dominikanie wybrali go Mistrz Generalny ZakonuBył trzecim po św. Dominiku z Guzman i bł. Jordanie z Saksonii. W wieku siedemdziesięciu lat opuścił komisję i powrócił do modlitwy i studiów. Zmarł w Barcelonie 6 stycznia 1275 roku. Został ogłoszony błogosławionym przez Pawła III w 1542 roku, a świętym przez Klemensa VIII w 1601 roku. Jego szczątki znajdują się w katedrze w Barcelonie.

La entrada Santo del día. San Raimundo de Peñafort, patrón de abogados y juristas se publicó primero en Omnes.

Pomoc, jaką mogą zapewnić rodzice i wychowawcy, jest kluczem do popychania ich i uczenia, jak szukać i znajdować własną siłę woli. Siła woli jest jednym z najcenniejszych darów, jakie można dać swoim dzieciom, mówi. Ale trzeba "trenować siłę woli", zachęca w tym wywiadzie i w książce, opublikowanej przez Almuzara. 

Ekspert jest dyrektorem firmy doradztwa edukacyjnego Fernando Alberca, która specjalizuje się w doradztwie edukacyjnym, osiągnięciach szkolnych i talentach, a także relacjach osobistych i rodzinnych. Jest żonaty i uważa, że jego żona i ośmioro dzieci są "boskim darem".

W rozmowie z Omnes, Alberca omawia również kwestie dotyczące refleksja. Jego prośba do Trzech Mędrców na rok 2025 brzmi: "traktujcie nas lepiej. Jakbyśmy wszyscy byli ważni. Innymi słowy, więcej wolności słowa i tolerancji dla tych, którzy są inni, więcej spokoju i mniej konfliktów". Możesz zobaczyć go w całości na końcu wywiadu.

Czy nadal ma dość biedy i kłamstw, jak powiedział kilka lat temu w La Vanguardia?

- Znacznie więcej każdego dnia, to musi być problem mojego wieku, że jestem starszy, bardziej doświadczony lub że kłamców i biednych ludzi przybywa.

W wypowiedzi dla El País powiedziałeś, że dzisiejszym nastolatkom i młodym ludziom brakuje woli, by coś zacząć, kontynuować i skończyć. Czy możesz krótko wyjaśnić: czy są oni pokoleniem szkła, żelaza, czy jak byś to opisał?

- Są z żelaza, co pokazuje ich solidarność w obliczu katastrof, takich jak DANA w Hiszpanii, ale muszą nauczyć się, jak wspierać żelazną sztabę, którą są, odpowiednim punktem podparcia, aby poruszyć swój świat. Przydarzyło im się tylko to, że nie nauczyli się od poprzedniego pokolenia wysiłku z przyjemnością i satysfakcją, ale raczej ucieczki przed przeszkodami, dlatego wydają się nie mieć siły, ponieważ nie nauczyli się jej napinać: z wyjątkiem sytuacji, gdy czują szok emocji, a następnie ich mięśnie napinają się: jak zawsze dzieje się z ludzkimi emocjami.

W swojej książce "Magia wysiłku" powołujesz się na wysiłek i satysfakcję, jaką on przynosi. Jakie jest Twoje przesłanie?

- Wysiłek jest tym, co uwalnia istoty ludzkie i czyni możliwym to, czego pragną, a co wydawało się niemożliwe przed wysiłkiem. To on sprawia, że stajemy się bohaterami własnego życia, aby żyć bardziej satysfakcjonująco, ponieważ im więcej wysiłku, tym więcej satysfakcji. To sprawia, że szczęśliwe życie jest możliwe, niemożliwe bez cieszenia się wysiłkiem. Kluczem jest zmiana celu wygodnego życia, bez napotykania przeszkód i nieszczęśliwego życia, na szczęśliwe życie, pomimo przeszkód, które można nauczyć się pokonywać wysiłkiem. 

Jest to jednak konieczne, a książka zawiera wskazówki, jak to zrobić, nie tylko po to, aby odkryć radykalnie nową koncepcję wysiłku, ale także po to, aby trenować osłabioną siłę woli, a zatem proponuje 15 ćwiczeń treningowych w domu, aby przyzwyczaić się do zdolności podążania za naszą wolą i 17 operacji w obliczu jakiegokolwiek konkretnego wysiłku. 

Jakiej rady udzieliłbyś ojcom, matkom, wychowawcom, aby pomogli swoim dzieciom nabyć nawyk siły woli?

- Nie rozwiązuj łatwych do rozwiązania problemów domowych, które twoje dzieci mogą rozwiązać za ciebie. Przeczytaj te 15 ćwiczeń domowych i zaproponuj je swoim dzieciom przynajmniej raz na jakiś czas. A przede wszystkim zadbaj o satysfakcję swoich dzieci, gdy podejmą wysiłek. Bez uzależniania się od późniejszych zewnętrznych rezultatów, które zależą od kogoś innego i mogą nadejść lub nie, i nie są konieczne, jeśli zmienimy koncepcję wysiłku: konieczność szczególnie dla ojców i matek (pierwszą część książki dedykuję rodzicom, którzy wyzwalają swoje dzieci i sprawiają, że mogą żyć i żyć szczęśliwie).

Magia wysiłku.

AutorFernando Alberca

Redakcja: Almuzara

Liczba stron: 288

JęzykAngielski

Trzy z jego ostatnich książek są bardzo prowokujące do myślenia. Wychowywać bez stresu", "Chłopiec, który pokonał czarownice i smoki" oraz "Geniusze". Błysk każdej z nich.

- Odstresowanie naszego rodzicielstwa i życia dzieci jest koniecznością, która zapobiega poważnym chorobom i zaburzeniom psychicznym, i można to zrobić za pomocą edukacji. 

Chłopiec, który pokonał czarownice i smoki wyjaśnia, jak z pozytywnym skutkiem pokonać 24 najczęstsze przeciwności u dzieci i młodzieży, od nocnych lęków, apatii lub braku entuzjazmu i motywacji, samotności lub braku przyjaciół, których byś chciał, i 21 innych, z rozwiązanymi prawdziwymi przypadkami. 

Y Geniales wyjaśnia, dlaczego należy chronić geniusz dzieci, zwłaszcza w wieku 11 lat, ponieważ kiedy są małe, wszystkie dzieci są geniuszami, a kiedy dorastają, wiele z nich przestaje nimi być. Proponuje, w jaki sposób rodzice i nauczyciele mogą to zrobić i argumentuje, w jaki sposób większość problemów dorosłych można by rozwiązać, gdybyśmy działali tak, jak dzieci i młodzież w obliczu tych samych rodzajów problemów, a książka podaje przykłady każdego z nich, rozwiązanego przez młodzież i dzieci: między innymi problemy emocjonalne, twórcze lub filozoficzne. 

Jeśli chodzi o szkolnictwo, czy możesz wskazać postępy w edukacji w Hiszpanii? Według OECD wydaje się, że szkolenia zawodowe i odsetek dostępu do szkolnictwa wyższego rosną.

- To prawda, ale osiągamy najtrudniejszą rzecz: umożliwienie dostępu do edukacji dla wszystkich, a nie udało nam się zapewnić, że edukacja jest prawdziwą edukacją. Oznacza to edukację, która jest ludzka, która generuje znaczącą i prawdziwą naukę oraz uczy, jak żyć lepiej i być szczęśliwszym. 

W dzisiejszych szkołach niepowodzenia szkolne i nieszczęście rodzin, uczniów, nauczycieli, a nawet władz rośnie, po prostu dlatego, że inteligentne istoty ludzkie nie mogą przystosować się do systemu, który jest tak zniszczony i skoncentrowany na nieszczęściu. Edukacja idzie naprzód, w końcu umożliwiając bycie bardziej kompletnym: nie tylko analitycznym, ale także emocjonalnym. Postęp polega również na tym, że staje się bardziej elastyczna, aby zaspokoić prawdziwą różnorodność każdej jednostki. 

Dobrze: Podoba mi się w nim prawo, to, co jest napisane, a nie to, co jest przenoszone do klasy. Ponieważ te wspaniałe postępy nie przydadzą się na nic, jeśli nauczyciele nie zostaną przeszkoleni w inny, pełniejszy sposób, aby byli skutecznie bardziej ludzcy, emocjonalnie i intelektualnie oraz aby zapewnić naprawdę lepszą, spersonalizowaną i kompleksową obsługę każdemu z nich na każdym etapie ich życia. 

W tym samym raporcie wskazano jednak na problem przedwczesnego kończenia nauki i słabej umiejętności czytania ze zrozumieniem.

- Nikt, kto nie jest nauczycielem, nie może sobie wyobrazić pogorszenia umiejętności czytania ze zrozumieniem uczniów, którzy zostali zmuszeni do odczuwania tej luki na dwa sposoby: dwujęzyczność w myślących przedmiotach, takich jak nauki społeczne i przyrodnicze oraz odpowiednia metoda nauki czytania (rozpoczynanie od alfabetu i sylab powoduje, że czytelnicy nie uczą się czytać tak dobrze, jak potrzebują w przyszłości - było to już zalecane w latach 60. XX wieku). 

Wydaje się, że nikt nie zdaje sobie sprawy z ogromnego wzrostu dysleksji spowodowanego kulturą cyfrową i następstwami COVID. Dwa fakty, które w zakresie umiejętności czytania i pisania wymagają ogromnych zmian w szkołach, począwszy od niemowląt, ale także na uniwersytetach. 

Jego kolega zauważa, że "powtórzenie" (oczywiście) natychmiast wywołuje "potencjalne szkody emocjonalne". repeater"Jak myślisz? Mówię o Gregorio Luri.

- Mój przyjaciel Gregorio Luri zwykle ma rację i ma rację także tym razem. Szczerze mówiąc, od 30 lat potwierdzam, że nie mogę znaleźć żadnego pedagogicznego powodu, który uzasadniałby powtarzanie roku szkolnego. Żadnego. Rzucam nawet wyzwanie moim studentom kształcenia nauczycieli, aby znaleźli taki w zamian za "A", ale nie udaje nam się nawet tego zrobić. To anachroniczna pułapka. Przy obecnym prawie jest to jeszcze bardziej absurdalne, mniej edukacyjne, bardziej szkodliwe. 

Zmieniamy zasady gry w połowie gry: mówimy im, że grupujemy uczniów według wieku (6-latki idą do szkoły podstawowej 1 niezależnie od ich zdolności intelektualnych, dojrzałości lub stymulacji, tylko według roku urodzenia), ale w połowie gry nie ma już znaczenia, w jakim są wieku i że tracą tych w tym samym wieku (ze wszystkim, co to pociąga za sobą), ponieważ mówią, że liczy się to, że nie osiągnęli pewnych celów, które z drugiej strony, jeśli mogą je zdobyć, powtarzając, mogą je również zdobyć w następnym roku: to wszystko jest kwestią dostosowania szkoły, jeśli jest to konieczne, jak przewiduje prawo i jak wiemy my, nauczyciele.  

Wreszcie, co sądzisz o traktowaniu edukacji subsydiowanej i prywatnej? Czy administracja finansuje bezpłatną edukację w ramach edukacji subsydiowanej? Czasami wydaje się, że jest to niezgodne z konstytucją, aby mogli swobodnie decydować. 

- Mam wątpliwości, czy jest to kwestia polityczna, ideologiczna, czy też obie, ale nie mnie to oceniać. Jeśli cokolwiek wiem, to jest to tylko pedagogika i edukacja, a w Hiszpanii i innych krajach finansowanie szkół prywatnych i czarterowych nie wydaje się być kwestią pedagogiczną. Nauczyciele w szkołach prywatnych, państwowych i czarterowych zostali przeszkoleni na tych samych wydziałach, a podatki tych samych rodziców finansują szkołę publiczną i budżet, który władze oświatowe muszą wykonywać swoją niezbędną pracę. 

Uważam za oczywiste, że im więcej wolności, tym lepiej każde dziecko będzie w stanie dostosować się do własnego modelu. Byłem dyrektorem dwóch dotowanych szkół, a administracja tych dwóch społeczności (Aragón i Asturias w moim przypadku), nawet z dobrymi intencjami, nigdy nie sfinansowała wystarczająco dużo, aby rodziny nie musiały podejmować większego wysiłku, dodawanego do ich podatków, chociaż obie społeczności skorzystały z wyników (brak konieczności wspierania kosztów edukacji tysięcy dzieci w wieku szkolnym oraz dzięki wynikom społecznym i talentom większej wykształconej populacji, nie tylko tej, która mieści się w systemie szkół publicznych). 

Gdyby tylko było możliwe, aby każda rodzina mogła wysłać każde ze swoich dzieci lub nastolatków do szkoły w miejscu, które uzna za najlepsze dla swojej rodziny, w zależności od tego, jakie jest każde z nich i ich środowisko. W końcu to oni znają je najlepiej.

O co poprosiłbyś Trzech Mędrców w 2025 roku?

- Traktować się lepiej. Jakbyśmy wszyscy byli ważni. Innymi słowy, więcej wolności słowa i tolerancji dla tych, którzy są inni, więcej spokoju i mniej konfliktów, bardziej osobiste traktowanie siebie nawzajem, więcej zrozumienia i empatii: więcej człowieczeństwa i nienaruszalnych zasad szacunku dla innych.

La entrada Fernando Alberca: “La fuerza de voluntad es un valioso regalo a los hijos” se publicó primero en Omnes.

Ten episkopalny dom doznał poważnego ciosu w 1777 roku: matka zmarła przy porodzie, a wkrótce potem zmarł jeden z młodszych członków rodziny. Ojciec dziewczynki ożenił się ponownie, ale małżeństwo się rozpadło. Ojciec wyjechał do Anglii, a macocha odmówiła przyjęcia Elizabeth. Wraz z siostrą dziewczynka zamieszkała u wuja i w tym czasie prowadziła dziennik swoich duchowych trosk.

W wieku dziewiętnastu lat wyszła za mąż i urodziła pięcioro dzieci, ale jej mąż zbankrutował i postanowili wyjechać do Włoch, gdzie zmarł. Owdowiała przed trzydziestką i miała pięcioro dzieci, Elisabeth Szukała pomocy u partnera męża i żony i została katoliczką. Po powrocie do Nowego Jorku poprosiła o chrzest i wkrótce założyła wspólnotę Sióstr Miłosierdzia św. Józefa, zajmującą się edukacją ubogich dziewcząt, i stała się znana jako Matka Seton. Zmarła w 1821 roku.

La entrada Santa del día. Elizabeth Seton, viuda con 5 hijos, pidió el Bautismo se publicó primero en Omnes.

"Od 6 rano informujemy o upadku reżimu Baszara al-Assada w Syrii. Baszar al-Assad nie jest już prezydentem". Tak rozpoczął się jego program 8 grudnia Weekendowy poranek na kanale Cope, Fernando de Haro, doświadczony dziennikarz, którego można usłyszeć w weekendy od 6 do 8:30. 

Jak widać, w ciągu dwóch i pół godziny można porozmawiać o wielu rzeczach. Ten dzień rozpoczął się od Syrii. De Haro był i jest międzynarodowym reporterem, który ma na swoim koncie kilka książek i filmów dokumentalnych. Jest także autorem esejów, wywiadów, biografii Luigiego Giussaniego (El ímpetu de una vida) i redaktorem czasopisma paginasdigital.es

Teraz właśnie opublikował "The five to seven o'clock photo", edytowany przez RenesansRozmawialiśmy o książce i kilku aktualnych kwestiach. Wśród nich znalazły się Islam, Ziemia Święta, Nigeria i fundamentalizm islamski, Liban czy dobre dziennikarstwo. 

Dlaczego "La foto de las siete menos cinco"? Fernando de Haro zostaje powieściopisarzem, pomyślałem na pierwszy rzut oka. 

- Tytuł odpowiada okresowi w latach 2018-2024, kiedy pracowałem nad "La Tarde" Cope'a. W tym czasie emitowany był ten mini-odcinek. Teraz wraca do obrazu 8.25, ponieważ wróciłem do mojego oryginalnego programu: "La Mañana del Fin de Semana".

A dedykacja dla Mikela Azurmendiego, jednego z założycieli i rzeczników Ermua Forum? 

- Mikel Azurmendi był fanem mojego komentarza/opisu zdjęcia zamykającego program. W rzeczywistości te komentarze były okazją do rozpoczęcia cennej relacji. Mikel był wspaniałym przyjacielem w ostatnich latach swojego życia, nadal jest wspaniałym przyjacielem i ta relacja trwa teraz, gdy nie żyje. Towarzyszyliśmy sobie nawzajem na drodze życia, z naszymi pytaniami i poszukiwaniami, z pewnością, którą zdobywaliśmy. Towarzyszyliśmy sobie w analizach politycznych, społecznych i historycznych, ale przede wszystkim w miłości i wierze.

Jako dyrektor "La Mañana del fin de semana" na Cope, odkryłeś, że w soboty i niedziele o tej porze "są słuchacze, wielu słuchaczy". Czy są tacy sami jak o innych porach, czy inni? Czy lubią twoje "zdjęcia dźwiękowe" o 8.25 rano tak samo jak te za pięć siódma wieczorem?

- Kiedy zacząłem prowadzić program 14 lat temu, wszyscy myśleliśmy, że ten czas radiowy jest mało znaczącym momentem w programie. Ale potem zdaliśmy sobie sprawę, że było wielu "weekendowych rannych ptaszków". O wiele więcej niż w innych, bardziej tradycyjnych i znanych programach radiowych. W rzeczywistości w tym sezonie konkuruję w niektórych sekcjach z wielkimi gwiazdami radiowymi. Nie ma danych EGM dotyczących minut obrazu. Ale jest wiele osób, które mówią mi, że lubią to zamknięcie.

Jesteś zainteresowany zdjęciami, ponieważ są one "przepowiednią zwycięstwa". Zasługuje to na krótkie wyjaśnienie.

- Migawka utrwala teraźniejszość. To jest to, do czego wszyscy dążymy. Dążymy do tego, by teraźniejszość nie zniknęła i nie stała się jedynie wspomnieniem. Przeszłość ma wartość tylko wtedy, gdy pozostaje obecna. Fotografia jest proroctwem, tylko proroctwem, a zatem niekompletnym, otwartym, tej przeszłości, która jest zawsze obecna. W rzeczywistości teraźniejszość, ta chwila, w której mnie czytasz, jest jedyną trwałą rzeczą. Przeszłość jest niczym, jeśli nie jest teraz. Na tym polega różnica między tradycją a tradycjonalizmem. Tradycjonalizmu jest zbyt wiele.

Przyznaję, że nie czytałem wszystkich zdjęć dźwiękowych w książce, ale mogę powiedzieć, że są świetnie napisane, zwłaszcza gdy pomyśli się, że pisze się je w środku niektórych slotów reklamowych dla programu. Nie widzę wspólnego wątku, są bardzo różnorodne.

- To prawda, że tematyka jest bardzo zróżnicowana. Ale zdjęcia w gazetach czy na portalach informacyjnych, z których je biorę, są bardzo różnorodne. Rzeczywistość jest złożona, bogata, składa się z dzieci, które płaczą i śmieją się, z bezdomnych, z dewastacji, z upragnionych nadziei, z zaskakujących i codziennych gestów... Wspólnym wątkiem jest spojrzenie pisarza i spojrzenie słuchacza, który widzi przez to, co słyszy.

Zdjęcie z godziny od piątej do siódmej

AutorFernando de Haro

Redakcja: Renesans

Liczba stron: 308

JęzykAngielski

Odgrywałeś wiele ról w zawodzie dziennikarza. Wygląda jednak na to, że międzynarodowe podróże i reportaż przykuły twoją uwagę...

- Na szczęście w ciągu ostatnich dziesięciu lat mogłem podróżować do wielu zakątków świata, by kręcić filmy dokumentalne. Wydaje mi się, że aby robić dobre dziennikarstwo, trzeba być w miejscu, w którym dzieją się rzeczy, niezależnie od tego, czy jest to wioska w północnej Nigerii, czy ulica w Algeciras, gdzie odbywa się operacja przeciwko handlowi narkotykami. 

Lubię być na miejscu, aby móc zrozumieć i móc powiedzieć. Chcę zrozumieć, a żeby to zrobić, muszę dać się dotknąć, wzruszyć, rozzłościć, przestraszyć, poczuć satysfakcję, radość, spojrzeć ludziom w oczy...

Z twoich książek jasno wynika, że nie jesteś zwolennikiem pokojowych tematów. Oprócz "Islamu w XXI wieku" pisałeś o męczennikach z Egiptu, "Chrześcijanach i lwach": stu tysiącach chrześcijan zabijanych każdego roku na świecie, terrorystach z Boko Haram...

- Wydaje mi się, że zrozumienie islamu jest decydujące, jest to wschodząca religia o rosnącym znaczeniu w Europie. Islam należy odróżnić od islamizmu i dżihadyzmu. W Iraku i Syrii widziałem graffiti Daesh napisane po niemiecku i w innych językach europejskich przez młodych ludzi ze świata zachodniego, którzy wyjechali walczyć z "kalifatem". Przypadek Koptów, chrześcijan z Egiptu, jest inny. Jest to przypadek ważnej mniejszości. Nie wszystko, co robią egipscy chrześcijanie, jest mądre. Ale po wiekach nauczyli się, że marzenie o hegemonii może ich zniszczyć.

Jednocześnie widać, że zależy ci na ludziach, którzy cierpią i na opowiadaniu historii, które pomagają tym ludziom. Słyszeliśmy na przykład wywiady w twoim programie na temat przesiedleńców w południowym Libanie.

- Ty i ja możemy w każdej chwili stracić nasz dom, naszą ziemię. Żyjemy w naiwności, że złe rzeczy przytrafiają się innym. Współczucie, cierpienie z innymi, nie jest uczuciem, jest sposobem używania rozumu, który czyni nas ludźmi. Pierwszym impulsem każdej osoby jest uczynienie potrzeby innych swoją własną potrzebą. Ten pierwszy impuls nie powinien być cenzurowany.

Zastanawiałeś się również nad chrześcijanami w Ziemi Świętej lub edukacją w Strefie Gazy. Nadszedł czas Bożego Narodzenia. Na zakończenie kilka słów o chrześcijanach w Ziemi Świętej...

- Chrześcijaństwo w Ziemi Świętej jest niezbędne do zrozumienia natury chrześcijaństwa. Chrześcijaństwo, jak wskazali dwaj ostatni papieże, nie jest tylko doktryną czy etyką. Chrześcijaństwo jest wydarzeniem, które miało miejsce w historii, w konkretnym miejscu i czasie. Jeśli nie będzie się dalej wydarzać, stanie się systemem idei. Chrześcijaństwo w Ziemi Świętej przypomina nam o tej naturze wydarzenia.

La entrada Fernando de Haro: “Hay muchos madrugadores del fin de semana en la radio” se publicó primero en Omnes.

Później IHS stanie się symbolem Towarzystwo Jezusowezałożona przez Święty Ignacy z Loyoli. Perspektywa grecka, łacińska i żydowska zbiegają się w jednym symbolu. Krzyż "H", teraz również pisany wielkimi literami, zawsze łączy nazwę z krzyżem, a trzy gwoździe często przedstawiane poniżej przypominają mękę Chrystusa, ale także trzy śluby zakonne ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, wyjaśnił O. Jean-Paul Hernandez S.J.

Święta Genowefa (Nanterre, 420), dziewica, jest patronką Paryża. Chroniła Paryżan i zachęcała ich do obrony miasta przed atakami Attyli i Hunów, które ostatecznie ich ominęły, a następnie pomogła im w walce z głodem. 

La entrada Santo del día. Santísimo Nombre de Jesús y santa Genoveva de París se publicó primero en Omnes.

Bazyli podróżował po Poncie, a następnie Egipcie, Palestynie i Syrii, przyciągany życiem mnichów i pustelników: dążył do życia w ciszy, samotności i modlitwie. Po powrocie do Pontu spotkał Grzegorza z Nazjanzu, dawnego kolegę z Aten, z którym założył małą wspólnotę monastyczną. Następnie opuścił miejsce odosobnienia i osiedlił się w Cezarei, gdzie został wyświęcony na kapłana, a następnie na biskupa.

Jego walka z Arianizm rozwijał się w doktrynie i miłości. Przeciwko arianom, którzy bronili swoich majątków, Bazyli argumentował, że gdyby każdy zadowalał się tym, co niezbędne, a to, co zbędne, oddawał innym, nie byłoby już biednych ludzi. Jeśli chodzi o Grzegorza, cesarz Teodozjusz wysłał go do Konstantynopola (dawniej Bizancjum, obecnie Stambuł), aby walczył z herezją ariańską. Dzięki jego przykładnej doktrynie i życiu miasto powróciło do ortodoksji. Są oni znani jako Ojcowie Kapadoccy.

La entrada Santo del día. Basilio el Grande y Gregorio Nacianceno, familias de santos se publicó primero en Omnes.

Podkreślono, że papież Sylwester zbiegł się na wiele lat z cesarzem Konstantynem, którego edykt oznaczał pojawienie się koncepcji wolności religijnej. The Dziki ziemniak zasugerował Konstantynowi ufundowanie Bazyliki Świętego Piotra na Wzgórzu Watykańskim, na grobie apostoła. Dzięki współpracy Konstantyna i papieża Sylwestra powstała również Bazylika Świętego Krzyża w Jerozolimie i Bazylika Świętego Pawła za Murami.

San Silvestre Przyczynił się do rozwoju liturgii i zmienił nazwy dni tygodnia przypominające pogańskie bóstwa, pozostawiając tylko sobotę i niedzielę, a pozostałe dni nazywając "jarmarkami". Możliwe, że za jego pontyfikatu powstało pierwsze rzymskie martyrologium. Jego ciało zostało pochowane w Rzymie, na cmentarzu Pryscylli (335).

La entrada Santo del día. San Silvestre I, el Papa de la era Constantino se publicó primero en Omnes.

Śmierć św. Jakuba Apostoła jest jedyną śmiercią świętych Apostołów opisaną w Nowym Testamencie (Dzieje Apostolskie); a najwcześniejsza wzmianka o grobie św. Jakuba pochodzi od św. Omnes specjalista od historii apostoła Jakuba, Ángel María Leyra Faraldo (+). Martyrologium Florusa z Lyonu (między 808 a 838 r.) odnotowuje "narodziny (dla nieba) błogosławionego apostoła Jakuba, brata Jana Ewangelisty, ściętego przez króla Heroda w Jerozolimie"..

Katalogi apostolskie od VI do VIII wieku odnoszą się do przeniesienia ciała Jakub Apostoł. "W roku 829 Alfons II oświadczył, że szaty tego błogosławionego apostoła, to znaczy jego najświętsze ciało, zostały objawione w naszych czasach. Usłyszawszy to, udałem się z magnatami naszego pałacu, aby modlić się i czcić, z wielką pobożnością i modlitwami, tak cenny skarb i ogłosić go Patronem i Panem całej Hiszpanii", mówi. Ángel María Leyra Faraldo.

La entrada Santo del día. Traslación de los restos del Apóstol Santiago a Galicia se publicó primero en Omnes.

Ekonomista, magister dziennikarstwa, profesjonalny trener i członek stowarzyszenia AECOP-Jako członek Hiszpańskiego Stowarzyszenia Coachingu, jej obecna praca koncentruje się na szkoleniu nauczycieli i profesjonalistów w innych dziedzinach biznesu oraz na towarzyszeniu klientom w sesjach indywidualnych, którzy chcą sprostać osobistym wyzwaniom poprzez poprawę komunikacji. Współpracuje również z Hiszpański Instytut Odporności oraz stowarzyszenie "Mejora tu Escuela Pública".

W wywiadzie zapytaliśmy go o różne profile ludzi oraz o słowa, które często pojawiają się na jego stronach. 

Na początku swojej książki definiujesz siebie jako "profesjonalistę coachingu", coacha (trenera). Czy chodzi o towarzyszenie, doradzanie, tylko w stosunkach pracy?

- Coaching to metodologia towarzyszenia, w której wykorzystywane są różne narzędzia. Klient przychodzi do Ciebie z celem zawodowym lub obawą, a ponieważ osoba jest jednostką, oczywiście jej poprawa ma wpływ na wszystkie obszary.

Jaki jest jej cel? Być może podtytuł daje nam wskazówkę.

- Większość przypadków, z którymi się spotykam, i wierzę, że jest to dziedzictwo ludzkości, ma duży składnik trudności w relacjach międzyludzkich. W tym sensie istnieje cierpienie, a ta książka chce pomóc w nawiązaniu satysfakcjonujących relacji międzyludzkich, które są źródłem szczęścia.

Prosimy o ujawnienie autorów, którzy pracowali nad tymi pomysłami i których można cytować. Czy coaching ma coś wspólnego z psychologią?

- Jest ich wiele... Gdybym miał wskazać jedną, wybrałbym Stephena Coveya, pełnego człowieczeństwa i zdrowego rozsądku; jedna z jego książek to klasyczny7 nawyków skutecznego działania.

Coaching różni się od pracy psychologa, chociaż istnieją psychologowie, którzy są szkoleni jako coachowie. W moim przypadku pracuję z klientem nad celami, które dotyczą całej osoby. Ulepszają ją i całe jej otoczenie.

Pozwól, że wspomnę kilka słów, które często cytujesz i powiedz mi, co ci one sugerują. Na przykład akompaniament. 

- Życzliwość i troska o ludzi.  

 Rozmowa. 

- Nauka.

Posłuchaj. 

- Być obecnym na .

 Wielozadaniowość. 

- Aktywizm.

Emocje. 

- Mimowolna reakcja na wszystko, co dociera do nas za pośrednictwem zmysłów.

Często mówimy o trenerze pracy lub biznesu, trenerze sportowym, trenerze edukacji... Jesteś trenerem w Fundacja Humanae. Słowo dla osób z problemami w pracy lub tracących pracę.

- Byłoby zbyt dużym ograniczeniem rzeczywistości do użycia tylko jednego słowa w obliczu problemów w miejscu pracy lub pozostawania bez pracy. W niektórych przypadkach towarzyszenie może być potrzebne, aby pomóc nam zareagować w sposób, który jest osobistym wzrostem. Istnieje cały proces akceptacji i reagowania na sytuację.

Kolejnym jest pogodzenie pracy z rodziną, czasami skomplikowane. Jakie priorytety doradzasz?

- Priorytety muszą być obecne w naszych zachowaniach, ponieważ mówią o sensie naszego życia i o tym, jakimi ludźmi chcemy być lub jaką rodzinę chcemy zbudować.

Duchowy. Krótka rada. 1) Zaczynamy od ludzi, którzy są daleko od wiary i Kościoła, ale z niespokojnym sercem, jak powiedział święty Augustyn, którzy czegoś szukają.

-  Zamiast doradzać, sugerowałbym, aby spojrzeli wstecz i za pomocą "sztuki zadawania pytań" (maieutics) pomogli im zastanowić się i odkryć boską obecność w tych doświadczeniach życiowych.

2) Młode małżeństwa, czasami również dalekie od praktyk religijnych.

- Dla harmonijnego rozwoju osobowości, a tym bardziej, gdy chodzi o rozpoczęcie wspólnego projektu życiowego, ważne jest, aby pracować nad wszystkimi wymiarami, w tym wymiarem duchowym.

3) Dojrzałe małżeństwa, lata walki.

- Sztuka rozmowy, dzielenia się i kontynuowania pracy nad tymi wszystkimi umiejętnościami podziwu, słuchania, empatii, życzliwości, zrozumienia, asertywności...

 4) Osoby starsze, dziadkowie.

- W każdym cyklu życia ważne jest, aby wiedzieć, że masz talenty, które musisz wykorzystać w służbie społeczeństwu... Jeśli tego nie zrobisz, gniją i nikt z nich nie korzysta.

 Czy masz jakieś uwagi?

 - Zachęcanie do rozmów w rodzinach; wspólne spędzanie czasu na poznawaniu się, samopoznaniu, uczeniu się od siebie nawzajem, cieszeniu się sobą itp. W mojej pracy jako coach lubię upewniać się, że to, co mój klient chce osiągnąć, jest zgodne z prawdziwymi wartościami i że cała nauka jest zinternalizowana.

Juliana Manrique. Transformująca moc słów

AutorJuliana Manrique

Liczba stron: 150

Język Angielski

La entrada Juliana Manrique: “Las conversaciones en familia nos humanizan” se publicó primero en Omnes.

Kościół czci tych niewinnych jako męczennicy i obchodzi je w pobliżu Bożego Narodzenia. Na życzenie Piusa V obchody zostały podniesione do rangi święta. Niektórzy wątpili w prawdziwość relacji św. Mateusza, ale Sobór Watykański II w swojej Konstytucji Dogmatycznej Dei Verbum potwierdził charakter historyczny Ewangelii.

Benedykt XVI w "Jezusie z Nazaretu" wskazuje, że "prawdą jest, że nic nie wiemy o tym fakcie ze źródeł pozabiblijnych, ale w świetle wielu okrucieństw popełnionych przez Heroda nie dowodzi to, że zbrodnia nie miała miejsca". The Papież Franciszek wyraził ubolewanie z powodu "rzezi niewiniątek na całym świecie: w łonach matek, na drogach zdesperowanych w poszukiwaniu nadziei, w życiu tak wielu dzieci, których dzieciństwo zostało spustoszone przez wojnę".

La entrada Santo del día. Los Santos Inocentes, vanguardia de los mártires se publicó primero en Omnes.

Andrzej powiedział swojemu bratu Szymonowi (którego Jezus nazwał Kefasem, pierwszym papieżem), a Jan swojemu bratu Jakubowi, synom Zebedeusza i Salome. Byli oni rybakami z Galilei. Święty Jan jest wspomniany w Ewangeliach, na przykład, gdy zapytał Jezusa w świątyni. Ostatnia Wieczerza który zamierzał Go zdradzić, i za pozostanie na Kalwarii obok Pana na krzyżu, z Marią Magdaleną, Marią z Clopas i innymi kobietami, kiedy wszyscy uciekli.

Jezus, ujrzawszy Matkę swoją i ucznia, którego miłował" (pisze ewangelista), rzekł do Matki swojej z drzewa: "Niewiasto, oto syn Twój! Potem rzekł do ucznia: "Oto Matka twoja"" (J 19:25-27). Tam zostało ustanowione macierzyństwo Maryi, notatki the Kościół. W czterech wierszach Ewangelia Jana cytuje słowo matka 5 razy. Napisał Apokalipsa (Objawienie), a wraz z Maryją Dziewicą mieszkał w Efezie, skąd ewangelizował Azję Mniejszą.

La entrada Santo del día. San Juan apóstol acogió la maternidad universal de María se publicó primero en Omnes.

Po wyjaśnieniu jego uwięzienia i uwięzienia, rozdział 7 Fakty jego dyskurs na temat historii Izraela i jego męczeństwo. Po jego ostatnich słowach - "Widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Boga" - ukamienowali go. Umarł ze słowami: "Panie, nie miej im za złe tego grzechu". "Saul zgodził się na jego śmierć", pisze św.

Miejsce męczeństwa św. Szczepana w Jerozolimie tradycyjnie znajduje się przed Bramą Damasceńską, obecnie kościołem Saint-Etienne. W chrześcijaństwie oddanie Święty Szczepan był silny od samego początku. Jego męczeństwo zostało utrwalone w sztuce. Dante wspomina o nim w "Boskiej komedii". W samych Włoszech 14 gmin nosi jego imię.

La entrada Santo del día. San Esteban, protomártir: lapidado, murió perdonando se publicó primero en Omnes.

Profesor był szanowany za swoją surowość i miłość do biedny i chorym ludziom. Kiedy został profesorem uniwersytetu, każdego dnia dawał obiad biednym ludziom. Mówił: "Jezus Chrystus nadchodzi". Papież Franciszek, w wiadomość wysłanym w 2022 r. do Wielkiego Kanclerza Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, stwierdzono, że jego historia jest naznaczona osiągnięciami naukowymi i edukacyjnymi oraz "duchowością stworzoną przez jego świętych założycieli, profesorów i studentów".

Święta Wiktoria (III wiek) była młodą chrześcijańską męczennicą z Tivoli, niedaleko Rzymu, prawdopodobnie siostrą świętej Anatolii. Odmówiła małżeństwa lub złożenia ofiary bożkom, a kat wbił nóż w jej serce.

La entrada San Juan de Kety, profesor de la universidad de Cracovia y párroco se publicó primero en Omnes.

Autor publikował w Spotkanie Ta poruszająca, udokumentowana relacja zawiera setki zeznań brytyjskich, francuskich, belgijskich i niemieckich żołnierzy, którzy śpiewali, pili, bawili się, wymieniali przedmioty i adresy z wrogiem, a także setki fragmentów pamiętników z I wojny światowej, w której zginęło od 9 do 11 milionów żołnierzy, w zdecydowanej większości żołnierzy, i miliony cywilów, a także około 20 milionów rannych. 

Wydarzenia te miały miejsce, gdy dowództwo wojskowe zabraniało jakiegokolwiek rozejmu, a politycy go potępiali. Álvaro Núñez (Quetzaltenango, 1955), profesor Uniwersytetu w Almerii, ojciec trójki dzieci, wyjawia Omnes, co skłoniło go do napisania książki, apele papieży, przeczucia Churchilla, list niemieckiego porucznika do ukochanej Trude, śpiew "Cichej nocy"...

Dlaczego ta książka? Byłeś prawnikiem, sędzią.

- Tak, to prawda, ale jako wykładowca uniwersytecki piszę od ponad czterdziestu lat i zawsze, gdy temat na to pozwala, wkładam pasję w moje pisma prawnicze. A pasja jest tym, co czuję do Bożego Narodzenia, a zwłaszcza do tego wyjątkowego wydarzenia, w prawdziwym duchu Bożego Narodzenia, jakim był rozejm z 1914 roku.

Powody studiowania Rozejmu 14 i pisania o nim? Przede wszystkim pragnienie opowiedzenia prawdy (ze wszystkimi jej dowodami), która jest piękna, a ponadto zachęca nas do bycia dobrymi, a także dlatego, że kolosalne rozmiary tego, co wydarzyło się na froncie zachodnim w Boże Narodzenie 1914 r., Są nieznane w Hiszpanii. 

Pewną rolę odegrał jednak również fakt, że kilka lat temu jeden z europejskich komisarzy chciał wyraźnie uniemożliwić obchodzenie Bożego Narodzenia, a dwadzieścia pięć lat temu - dobrze to pamiętam - ktoś powiedział mi: "Álvaro, Bożemu Narodzeniu zostało jeszcze dwadzieścia lat". Oczywiście nie zdarzy się tak, że umrę, ale jeśli tak się stanie, chciałbym umrzeć pierwszy. W końcu, jeśli nie był to główny powód powstania tej książki, to był to wielki bodziec: współpracować z historią tej ogromnej prawdy, aby tak się nie stało.

Lato 1914 roku miało być spokojne i pokojowe w Europie, ale co się stało, że wywołało Wielką Wojnę z milionami ofiar?

- Jak wspomniałem w pierwszych wersach tej książki, wojny, podobnie jak śmiertelne choroby, zaczynają się na długo przed ich straszliwą manifestacją. W przypadku Wielkiej Wojny ówczesne mocarstwa już od jakiegoś czasu przygotowywały grunt pod ewentualną wojnę. 

Zabójstwo następcy tronu Austro-Węgier i jego żony w Sarajewie również nie przesądziło o wybuchu wojny. Prawdziwą przyczyną, która sprawiła, że wojna stała się niepowstrzymana i "globalna", było, jak sądzę, ultimatum Austro-Węgier wobec Serbii z 23 lipca: Serbia nie mogła zaakceptować go w całości, a wynikająca z niego wojna nie mogła być tylko regionalna, biorąc pod uwagę system sojuszy, który miał zostać natychmiast uruchomiony.

Papież Pius XWezwał do pokoju w sierpniu, ale zmarł w tym samym miesiącu. Dlaczego zaproponowane przez niego zawieszenie broni nie przyniosło pokoju? Benedykt XV?

- Zanim powiem, dlaczego się nie udało, chciałbym zauważyć, że rozejm został zaakceptowany przez kilku pretendentów: Wielka Brytania, Belgia, Niemcy, a nawet Turcja. Ani Rosja, ani Francja nie zaakceptowały rozejmu. Pierwsza z nich, ponieważ rosyjskie prawosławne Boże Narodzenie obchodzone jest 7 stycznia, ponad dwa tygodnie po katolickim, protestanckim i anglikańskim Bożym Narodzeniu. Ta druga, ponieważ nie chciała zakłócać swoich bieżących operacji.

Należy również powiedzieć, że katoliccy "patrioci" - austriaccy, niemieccy i francuscy - byli bardziej patriotyczni niż katoliccy (mam na myśli tych w ich biurach, w ich gazetach, w ich domach, a nie tych na froncie) i niewiele zrobili, aby powtórzyć apel papieża. 

Młody Churchill zastanawiał się, co by się stało, gdyby armie złożyły broń w tym samym czasie. Co się stało, że w Boże Narodzenie 1914 r. żołnierze złożyli broń i chcieli świętować Boże Narodzenie ze swoim wrogiem?

- Tak, słowa Churchilla w liście do żony były trafne. Churchill, ze swojego doświadczenia jako wojskowy i były reporter wojenny, wiedział, że kiedyś, gdzieś, może pojawić się poczucie zrozumienia, pragnienie zbliżenia między wrogami; że jakiś żołnierz może zobaczyć we wrogu brata, który cierpiał z powodu tego samego nieszczęścia co on i przeciwko któremu nie miał nic. 

Wyjaśnia to, w kontekście wojny w okopach, istnienie krótkich rozejmów, porozumień między rywalami, aby wojna przebiegała łagodniej (the system "żyj i pozwól żyć), ale nie wyjaśnia świątecznego rozejmu. Jedyną rzeczą, która wyjaśnia rozejm bożonarodzeniowy, jest Boże Narodzenie. Ponieważ rozejm nie był tylko rozejmem, czyli zaprzestaniem działań wojennych: był to akt braterstwa, braterstwa, wspólnego świętowania, świątecznych pieśni w unisono. Tak, muzyka bożonarodzeniowa była decydująca. Była wspólnym "językiem", w którym rywale mogli się wzajemnie zrozumieć. W wielu przypadkach była iskrą, która powodowała, że temperamenty wybuchały, a mężczyźni wychodzili z okopów, by się objąć. 

Jaka była postawa dowódców wojskowych, żołnierzy i polityków?

- Naczelne dowództwo w każdej z armii zakazało rozejmu, a w odniesieniu do rozejmu bożonarodzeniowego pociągnęło do odpowiedzialności zaangażowane osoby, ale ostatecznie nie podjęło żadnych działań dyscyplinarnych (z kilkoma wyjątkami).

Inną sprawą byli oficerowie pierwszej linii. Przyzwalali, a w wielu przypadkach zgadzali się na rozejm i uczestniczyli w brataniu się. Rozejm bożonarodzeniowy nie był tylko rozejmem żołnierzy. 

Politycy we wszystkich przypadkach, we wszystkich krajach, ubolewali nad rozejmem.

Jak udało ci się udokumentować te liczne rozejmy, podsumowane w dokumencie "Boże Narodzenie, które zatrzymało Wielką Wojnę"? Praca jest pracochłonna, zawiera 886 notatek.

- Książka jest wytworem osoby, która nie umie pisać w inny sposób; która musi udowodnić wszystko, co mówi. To profesjonalna wada, jak każda inna. Stąd cała dokumentacja, wszystkie źródła, wszystkie cytaty. Zbieranie źródeł z pewnością było pracochłonne, ale miałem pomoc, a także szczęście, że oficjalne źródła, brytyjskie i francuskie, są bardzo dostępne.

W książce znajduje się wiele historii żołnierzy, którzy opowiedzieli o rozejmie mediom w środku wojny. Zacytuję jedną z nich, list w "The Times" z 2 stycznia 1915 r. Czy możesz wymienić jedną lub kilka, które najbardziej Cię poruszyły?

- Tak, książka opowiada wiele małych historii z tych świątecznych dni. Mogłem napisać tę książkę inaczej, ale od samego początku chciałem oddać głos bohaterom. Listy są najcenniejszym źródłem, ale nie najbardziej zaskakującym, bo najbardziej zaskakujące jest to, że pamiętnik batalionu szczegółowo opowiada o tym, co się wydarzyło. Listy są poruszające ze względu na to, co opowiadają, ze względu na to, jak żołnierze o tym opowiadają - wątpliwe, by dziś, chłopcy w wieku osiemnastu czy dwudziestu kilku lat, pisali tak dobrze - i dlatego, że opowiadają o tym z błota swoich okopów, z marznącymi rękami - w rękawiczkach - i z całą emocją czegoś, co przeżyli i czego, jak wielu mówi, nie zapomną tak długo, jak żyją. 

Listy są naprawdę poruszające...

- Emocje? Płakałam wiele razy i nawet dziś, po czterech latach pracy i dwóch latach, które minęły od ukończenia książki, głos mi się łamie, gdy czytam list. 

Ale prosi mnie o jeden, a ja nie wiem, który mu zaproponować... Cóż, to jeden z wielu: ten niemieckiego porucznika, który zaczyna: "Moja ukochana Trude, [...] od tego czasu nieustannie pada, a na zewnątrz, w okopach, woda jest znowu po kolana. Z drugiej strony, Anglicy naprzeciwko stali się całkiem spokojni od Bożego Narodzenia. W Wigilię nie padł ani jeden strzał. Żołnierze zawarli zawieszenie broni, mimo że dowódcy tego zabronili. Anglicy i Niemcy wyszli ze swoich okopów w pierwszy dzień świąt, dali sobie prezenty i siedzieli razem przez długi czas pośrodku wrogich okopów. Następnie nasi ludzie zaśpiewali "Cichą noc" i przynieśli choinkę swoim wrogom. 

Bardzo podobały mi się dwie strony ze Śpiewnikiem Rozejmu. 

- Bardzo się cieszę, że to słyszę. To dowód na to, że muzyka miała z tym wiele wspólnego. Nawiasem mówiąc, za kilka dni zorganizowałem koncert chóralny z niektórymi kolędami z tej listy.

Wreszcie, czy próbowano kolejnego rozejmu bożonarodzeniowego w 1915 roku lub później? Ponieważ Wielka Wojna trwała cztery lata, czy tę inicjatywę można w jakikolwiek sposób przenieść na dzisiejsze wojny?

W Boże Narodzenie 1915 r. nie było rozejmu w sensie zatrzymania wojny i bratania się wrogów, jak to miało miejsce w 1914 r., ale było kilka rozejmów, z których jeden został opisany przez Roberta Gravesa. 

Powód, dla którego to się nie powtórzyło, jest bardzo prosty: naczelne dowództwo zostało uprzedzone i zapobiegło jakiejkolwiek próbie zawarcia świątecznego rozejmu.

Jeśli chodzi o możliwość ponownego zawarcia takiego rozejmu, nie chcę tego wykluczać, nawet jeśli Boże Narodzenie nie stanowi już dla wielu Europejczyków świętego momentu narodzin Chrystusa, kiedy nie można sobie wyobrazić wzajemnego zabijania się, a zamiast tego całkiem naturalne jest wzajemne obejmowanie się. Aby jednak do tego doszło, konieczna byłaby wojna w okopach.

La entrada Álvaro Núñez Iglesias: “Lo único que explica la Tregua de 1914 en la Gran Guerra es la Navidad” se publicó primero en Omnes.

Mnisi z San Millán zauważyli jego pracę i poprosili go, aby został ich przeorem. W ramach tego zlecenia król Nawarry Don García poprosił go o dobra kościelne, ale Domingo broniony patrymonium domu i kościoła. Taka postawa doprowadziła do jego zwolnienia i zamknięcia w Kastylii, gdzie szukał wsparcia króla Ferdynanda, który mianował go opatem Silos.

Santo Domingo de Silos zreformowało to klasztorBył w niebezpieczeństwie i zbudował wielką bibliotekę, która wzbogaciła kulturę, odnowiła i promowała życie duchowe benedyktynów i Kościoła, aż do jego śmierci w 1073 roku.

La entrada Santo Domingo de Silos, abad ejemplar de monasterios se publicó primero en Omnes.

Wielkim celem jego pontyfikatu było przywrócenie stolicy papieskiej w Rzymie, ale mu się to nie udało. W 1366 r., w obliczu sprzeciwu króla Francji i francuskich kardynałów, wyjechał do Rzymu. Wjeżdżając do Wiecznego Miasta, w którym nie było papieża od 50 lat, płakał. Wielkie bazyliki były w ruinie, a on zabrał się za ich naprawę i karmienie biednych.  

Jednak Francja była w stanie wojny z Anglią, jego zdrowie podupadło, a Urban V zdecydował się powrócić do Francji, pomimo błagań Rzymian i św. W 1370 r. oświadczył, że maszeruje dla dobra Kościoła, aby pomóc Francji, ale zmarł 19 grudnia.

La entrada Urbano V, el Papa que intentó que la sede de Pedro volviera de Avignon a Roma se publicó primero en Omnes.

Są również głosem ofiar Shoah (hebr. Holokaust), mordu sześciu milionów europejskich Żydów dokonanego przez nazistów podczas II wojny światowej.

Teraz ambasador Węgier w Hiszpanii, Katalin Tóth, oraz dyrektor Centro Sefarad-Israel, Jaime Moreno Bau, zaprezentowali węgierskie wydanie książki, któremu towarzyszą Leitman-Bohrer, Alexandra Ciniglio i krewni Anioła Budapesztu, aragońskiego dyplomaty Ángela Sanza Briza, który uratował ponad 5000 Żydów przed śmiercią na Węgrzech, wyjaśniają rozmówcy.

Eva, książka w języku węgierskim nosi tytuł "Pápe titkos iratai". Opowiedz nam o Pape i jego nazwisku, Leitman-Bohrer.

- Leitman to nazwisko mojego biologicznego ojca, którego nigdy nie poznałem i który zginął w "marszach śmierci", ponieważ był Żydem. Bohrer (Pape) to osoba, która poślubiła moją matkę, gdy miałem cztery lata, która żyła 98 lat i która zmarła 8 lat temu: jest ojcem, którego miałem przez całe życie. Moje nazwisko to nazwisko dwóch ojców, Leitman-Bohrer.

Alexandro, jaki był Twój cel przy tworzeniu tej książki?

- To, co starałem się zrobić w tej książce, to nie tylko opowiedzieć historię Evy, ale poprzez jej historię opowiedzieć historię milionów rodzin, milionów Żydów, którzy zginęli w takich samych okolicznościach. Dlatego nie tylko opowiadam anegdoty, które mogą być znane, ale także staram się umieścić kontekst historyczny w kontekście. Aby czytelnik, który nie wie nic o II wojnie światowej czy Holokauście, mógł zrozumieć, dlaczego ta czy inna sytuacja była ważna w tamtym czasie.

 Czym były "marsze śmierci"?

- (Alexandra) Eva wiedziała, że Pape był jej przybranym ojcem, ponieważ jej biologiczny ojciec, którego nie znała, zginął w tak zwanych "marszach śmierci", które miały miejsce pod koniec wojny, kiedy niemieckie siły zbrojne upadały. Niemcy w desperacji zaczęli przenosić więźniów z obozów w pobliżu frontu i wykorzystywać ich do pracy przymusowej w obozach w głębi Niemiec. 

Setki tysięcy mężczyzn, kobiet, a nawet dzieci zostało zmuszonych do przemierzania kilometrów przez granice, bez odpowiedniej odzieży i obuwia w zimie, a także bez jedzenia. Byli oni przewożeni do obozów pracy, obozów koncentracyjnych lub obozów zagłady, a wielu z nich zmarło po drodze, a ich ciała leżały na ziemi.      

 Czy dziecko z żydowskiej rodziny miało szansę na przeżycie w 1944 roku na Węgrzech?

 - (Eva) Praktycznie żadnego. Urodziłam się 29 czerwca 1944 r., a moja matka zawsze mówiła, że był to najgorszy czas na narodziny, ponieważ w tym czasie na Budapeszt spadały z nieba alianckie naloty bombowe, a na ziemi "skrzyżowane strzały" węgierskiej partii nazistowskiej szukały Żydów, aby nas zabić, a z drugiej strony od 19 marca 1944 r. Węgry zostały najechane przez Niemców. Hitler wysłał na Węgry swojego najlepszego specjalistę od deportacji do obozów zagłady, który w tym czasie przebywał w Budapeszcie, Adolfa Eichmanna. W tym czasie moja matka, biedaczka, była już wdową i jeszcze o tym nie wiedziała.

Mojemu dziadkowi zostało trochę złota i mógł umieścić moją matkę w klinice, ale została wyrzucona na ulicę i szukała schronienia pod ziemią z powodu bombardowań. Mama nie miała mi co dać, bo była koścista, chyba dawali mi gotowane obierki z ziemniaków i marchewkę.

Wspomniałeś o aniele z Budapesztu i szwedzkim aniele.

Kiedy bombardowania ustały, moja matka usłyszała od portiera w swoim starym domu, że przychodzą listy z Hiszpanii od mojej babci, która wyjechała do Tangeru w 1939 roku, a następnie do Madrytu. Portier powiedział jej o niektórych domach chronionych przez hiszpański rząd. Był tam nasz Anioł Zbawiciel, ambasador Ángel Sanz Briz, który w tamtym czasie był młodym mężczyzną w wieku 30 lat, odważnym, hojnym, który nie mógł patrzeć na te masakry Żydów na ulicach - podobnie jak inni prawi ludzie z różnych narodów, tacy jak wielki Raoul Wallemberg, Szwed i także dyplomata - i który uratował życie około 5200 Żydów.

 Jak on to zrobił?

 - (Eva) Anioł Budapesztu uratował nas przed pewną deportacją. Umieścił hiszpańską flagę na mieszkaniach i domach, aby były pod hiszpańską ochroną. Nie było jedzenia, ale był już koniec '44, a w '45 przyszli Rosjanie. Mam wielki podziw i obowiązek pamięci i wdzięczności wobec Ángela Sanz Briza i jego rodziny, z którymi łączy mnie wielka przyjaźń. Wraz z moimi dziećmi często wygłaszam prelekcje w szkołach i instytucjach.

Przyjechaliśmy do Hiszpanii w 1954 r. Byliśmy bezpaństwowcami, ponieważ Węgry były okupowane przez Sowietów, którzy przeszli od bycia sojusznikami w wyzwoleniu Europy do okupacji Węgier i zamknięcia granic.

Jak Eva i jej rodzina poradzili sobie w następstwie tego żydowskiego Holokaustu?

 - (Alexandra) Rodzinie udało się uciec z Węgier pod rządami sowieckimi, a uciekając, zostali zarejestrowani jako bezpaństwowcy. Przez wiele lat ona i jej rodzina cierpieli z powodu braku obywatelstwa. Właśnie dlatego ponowne spotkanie z Węgrami jest dla Evy ważne. Wydanie książki w języku węgierskim jest kwestią sprawiedliwości historycznej. Miło jest to podkreślić, ponieważ czuję, że ta publikacja jest dla Węgier sposobem na pogodzenie się z własną przeszłością. W książce Węgry oczywiście nie wyglądają dobrze, ponieważ jest to fakt historyczny, że współpracowały z nazistami, a w naszych badaniach podkreślamy postać "Strzałokrzyżowców", węgierskich nazistów, którzy byli równi, a czasem nawet gorsi od Niemców.

Nie jest to piękna książka dla Węgier i dlatego podkreślam wartość niezaprzeczania ich przeszłości. W Budapeszcie można odwiedzić House of Terror, muzeum, w którym pokazują, jak przesłuchiwano Żydów, miejsca tortur itp. Ciekawostką jest to, że to samo miejsce było później wykorzystywane przez Sowietów do robienia tego samego.

Rekonstruują pamięć...

- (Eva) Przez wiele lat byłam Węgierką, nie będąc Węgierką, to znaczy nie przejmując się tym zbytnio. W domu rozmawiałam po węgiersku z ojcem i matką, to mój język ojczysty, i nagle ambasador poprosił mnie o pomoc w odtworzeniu pamięci, ponieważ w Hiszpanii było wielu węgierskich uchodźców żydowskich.

Następnie, wraz z obecnym ambasadorem, który jest moim przyjacielem, nauczyli mnie doceniać kraj, który jest krajem moich rodziców, z 10 nagrodami Nobla, około 10 milionami mieszkańców, który miał artystów, muzyków, intelektualistów... Byłem w Budapeszcie kilka razy i zahaczyłem o ten kraj, mój ojciec nigdy nie wrócił, ponieważ był w trzech obozach pracy, a przeżył, ponieważ był księgowym i był w kuchni.

Węgierska inicjatywa przetłumaczenia tej książki jest godna pochwały.

- (Eva) Jestem głęboko wdzięczny. Zostałem odznaczony węgierskim Wielkim Złotym Krzyżem Zasługi Narodowej za pracę na rzecz pamięci o węgierskim Holokauście Węgrów w Hiszpanii. Jestem bardzo wdzięczny za tłumaczenie książki na język węgierski, w którym nie brałem udziału. Mój poziom węgierskiego jest znany w domu, a nie do tłumaczenia książki. Jestem również bardzo wdzięczny Alexandrze, której udało się udzielić mi głosu w książce.

(Alexandra) Mam nadzieję, że teraz, będąc w języku węgierskim, historia ta dotrze do młodszych ludzi, którzy nie wiedzą o tych sprawach. Obecnie Eva jest jedną z niewielu osób ocalałych z Holokaustu mieszkających w Hiszpanii i wykonuje bardzo piękną pracę, opowiadając tę historię w książce, i chciałabym, aby mogła zrobić to samo na Węgrzech. To nadawanie twarzy historii i możliwość zrozumienia, że tak, zginęło sześć milionów Żydów, ale każdy z nich miał swoją historię, rodzinę, to humanizowanie historii, abyśmy mogli połączyć się z tym, co się wydarzyło i uczyć się.

Co jest najbardziej uderzające w pracy z Evą Leitman-Bohrer?

 - (Alexandra) Kiedy poznałam Evę, nie była w stanie opowiedzieć mi swojej historii. Podobnie jak wielu innych ocalałych z Holokaustu, jej rodzice nie rozmawiali o tym: "czyste konto". Mieszkała również z dziadkami i ani jej rodzice, ani dziadkowie nie rozmawiali o tym, a ona ich o to nie pytała. To było jak wspólny kod: lepiej było nie rozmawiać o bolesnych tematach.

Wyobraźmy sobie osobę, która po siedemdziesiątce zaczyna odkrywać swoją własną historię. Dzień, w którym zaprezentowaliśmy książkę w jej hiszpańskiej wersji, był dla mnie bardzo ekscytujący, ponieważ po raz pierwszy mogłem wysłuchać Evy opowiadającej swoją historię w spójny sposób, po badaniach, które przeprowadziła, i móc pozostawić ją udokumentowaną dla swoich dzieci i wnuków.

Ile osób zginęło w Mauthausen koło Linzu?

- (Alexandra) Osobiście pojechałam do Budapesztu, do Tangeru, do Mauthausen, obozu koncentracyjnego położonego około 20 kilometrów od Linzu i około 150 kilometrów od Wiednia (w latach 1938-1945 deportowano do tego obozu około 190 000 osób, może więcej, a ponad 100 000 z nich zostało pobitych na śmierć, zastrzelonych lub zabitych zastrzykami lub śmiercionośnym gazem: większość z nich stanowili Polacy, Sowieci i Węgrzy) oraz do innych miejsc, aby jak najdokładniej zbadać sprawę.

Podkreślam wartość dokumentalną książki, w której udało mi się zrekonstruować fakty historyczne z prawdziwych dokumentów, takich jak świadectwa, listy i fotografie, oferując cenne świadectwo o doświadczeniach ofiar Holokaustu i działaniach tej rodziny. Z drugiej strony, starałem się, aby tekst był prosty i emocjonalny, czyniąc złożoną historię dostępną dla szerokiego grona odbiorców. Prace nad książką trwały trzy lata i jesteśmy bardzo dumni z tego, co udało nam się osiągnąć.

La entrada Eva Leitman-Bohrer:  “Nací en el peor momento, en el Holocausto húngaro” se publicó primero en Omnes.

Aula Pawła VI, w której w środę, tuż przed Bożym Narodzeniem, obecny był papież, relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz około 900 członków Kongregacji Nauki Wiary Ojca Świętego. Bractwo Matki Bożej z El Rocío, w towarzystwie biskupa Huelvy, bpa Santiago Gómeza, na pamiątkę pielgrzymki św. Jana Pawła II do Matki Bożej z El Rocío w 1993 roku.

Na Korsyce "wiara nie jest sprawą prywatną".

Podczas swojej ostatniej podróży do KorsykaPapież podkreślił, że został "ciepło przyjęty, byłem pod szczególnym wrażeniem żarliwości ludzi, dla których wiara nie jest sprawą prywatną, oraz liczby obecnych dzieci: wielka radość i wielka nadzieja!". Temat przyrostu naturalnego i dzieci, na który Franciszek kładzie szczególny nacisk w 2024 roku.

W swoim apelu o pokój, tuż przed udzieleniem błogosławieństwa, Papież poprosił: "Módlmy się o pokój, nie możemy pozwolić, aby ludzie cierpieli z powodu wojen, Palestyna, Izrael i wszyscy, którzy cierpią, Ukraina, Myanmar, nie zapomnijmy modlić się o pokój, o zakończenie wojen, prośmy Księcia Pokoju, aby dał nam tę łaskę, pokój na świecie, wojna jest zawsze porażką".

Dziadkowie i osoby starsze: nie pozwól im być samotnymi w Boże Narodzenie

W słowach skierowanych do portugalskojęzycznych pielgrzymów papież podkreślił inny temat, który jest bliski jego sercu i który wiąże się z tematem poruszonym w dzisiejszej katechezie: "Genealogia Jezusa każe nam myśleć o naszych przodkach, o naszych dziadkach i o bogactwie wszystkich osób starszych. Są oni darem Boga, za który powinniśmy być wdzięczni i o który powinniśmy się troszczyć. Nie pozwólmy im być samotnymi podczas nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, niech Matka Boża i święty Józef ich chronią".

Dzieciństwo Jezusa

Tematem poruszonym dziś rano przez papieża byłoDzieciństwo Jezusa - Genealogia Jezusa (Mt 1,1-17). Wejście Syna Bożego w historię". 

Tak podsumował to Ojciec Święty: "Dzisiaj rozpoczynamy nowy cykl katechez na Rok Jubileuszowy pod hasłem "Jezus Chrystus naszą nadzieją". W tej pierwszej części zastanawiamy się nad dzieciństwem Jezusa, o którym opowiadają pierwsze rozdziały Ewangelii Mateusza i Łukasza. Podczas gdy Łukasz opisuje wydarzenia z punktu widzenia Maryi, Mateusz czyni to z perspektywy Józefa, co jest szczególnie widoczne w genealogii".

Postać Maryi: Jezus narodził się z Niej

Ewangelie dzieciństwa, podkreślił papież, opowiadają o dziewiczym poczęciu Jezusa i jego narodzinach z łona Maryi; przypominają mesjańskie proroctwa wypełnione w nim i mówią o legalnym ojcostwie Józefa, który zaszczepił Syna Bożego na "pniu" dynastii Dawidowej ". 

"W genealogii przedstawionej przez Mateusza, w której wymienieni są zarówno mężczyźni, jak i kobiety, postać Maryi wyróżnia się, oznaczając nowy początek: od Jej Jezus się urodziłprawdziwy człowiek i prawdziwy Bóg". 

Wdzięczna pamięć o naszych przodkach

Papież Franciszek podkreślił, że "w przeciwieństwie do genealogii Starego Testamentu, w których pojawiają się tylko imiona męskie, ponieważ w Izraelu to ojciec narzuca imię swojemu synowi, na Mateuszowej liście przodków Jezusa są również kobiety". 

"To, co podkreśla Mateusz", powiedział, "to fakt, że, jak napisał Benedykt XVI, "przez nich (...) świat pogan wchodzi w genealogię Jezusa: objawia się Jego misja wobec Żydów i pogan" (Dzieciństwo Jezusa, Mediolan-Watykan 2012, 15)".

Kończąc swoją katechezę, Papież zachęcił nas, abyśmy "obudzili w sobie wdzięczną pamięć o naszych przodkach. A przede wszystkim dziękujmy Bogu, który przez Matkę Kościół dał nam życie wieczne, życie Jezusa, naszą nadzieję.

La entrada El Papa resalta que el belén es “importante en nuestra espiritualidad y cultura” se publicó primero en Omnes.

Zapewnił również, że modli się "za wstawiennictwem Maryi Dziewicy, aby naród syryjski mógł żyć w pokoju i bezpieczeństwie". pokój i bezpieczeństwo w ich ukochanej ziemi, i aby różne religie mogły iść razem w przyjaźni i wzajemnym szacunku, dla dobra narodu, dotkniętego tak wieloma latami wojny".

Z lekko zachrypniętym głosem i siniakiem na szczęce w wyniku uderzenia o stolik nocny, według Watykanu, który nie przeszkodził mu w realizacji jego programu w tych dniach, papież odniósł się do Publiczność do jego reakcji na wydarzenia w Syrii, do Adwentu, który przygotowuje na przyjście Dzieciątka Jezus w Boże Narodzenie, do zbliżającego się rozpoczęcia Jubileuszu 2025 roku i do święta Matka Boża z Guadalupe która odbędzie się jutro, 12 grudnia.

"Przyjdź, Duchu Święty"

Aula Pawła VI wypełniła się dziś rano pielgrzymami, którzy przybyli, aby wysłuchać papieskiej katechezy na temat: "Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! Duch Święty i chrześcijańska nadzieja", która kończy cykl rozpoczęty 29 maja.

"Przyjdź!" to wezwanie, którym rozpoczynają się prawie wszystkie hymny i modlitwy Kościoła skierowane do Ducha Świętego: "Przyjdź, Duchu Stworzycielu", mówimy w Veni Creator, i "Przyjdź, Duchu Święty", "Veni Sancte Spiritus", w sekwencji Pięćdziesiątnicy; i tak dalej w wielu innych modlitwach", rozpoczął Ojciec Święty.

"I słusznie, że tak jest, ponieważ po zmartwychwstaniu Duch Święty jest prawdziwym "alter ego" Chrystusa, Tym, który zajmuje Jego miejsce, który czyni Go obecnym i aktywnym w Kościele. To On "zapowiada to, co ma nadejść" (por. J 16, 13) i sprawia, że pragniemy tego i mamy nadzieję na to. Dlatego Chrystus i Duch są nierozłączni, także w ekonomii zbawienia. Duch Święty jest nieustannie płynącym źródłem chrześcijańskiej nadziei".

Siać nadzieję, najpiękniejszy dar Kościoła

Papież przypomniał, że "nadzieja jest jedną z trzech cnót teologalnych - obok wiary i miłości - "ponieważ jej źródłem, motywem i przedmiotem jest Bóg, Jeden i Trójjedyny. Te trzy cnoty są gwarancją obecności i działania Ducha Świętego w zdolnościach człowieka. Nadzieja nie jest zatem cnotą bierną, która ogranicza się do oczekiwania na to, co ma się wydarzyć; jest aktywna, ponieważ Duch pobudza nas do dążenia do tego, za czym tęsknimy".

"Dawanie powodów do nadziei, która w nas mieszka, jest jedną z pierwszych i najskuteczniejszych form ewangelizacji i jest w zasięgu każdego z nas. Bądźmy świadkami nadziei, która nie zawodzi", zachęcał wiernych, wśród których było wielu. Meksykanie.

Krótko wcześniej, w głównej części swojej katechezy, zachęcał pielgrzymów, aby nie zadowalali się nadzieją. "Chrześcijanin musi także promieniować nadzieją, być siewcą nadziei. Jest to najpiękniejszy dar, jaki Kościół może dać całej ludzkości, zwłaszcza w czasach, gdy wszystko wydaje się upadać" - powiedział.

Przyjmowanie Jezusa bez zastrzeżeń, we wszystkich językach

Idea przygotowania się w Adwencie na przyjęcie Jezusa w Boże Narodzenie została przypomniana przez papieża w jego przemówieniach do pielgrzymów w różnych językach.

Na przykład do pielgrzymów anglojęzycznych powiedział: "Pozdrawiam pielgrzymów anglojęzycznych obecnych na dzisiejszej audiencji, szczególnie tych z Anglii i Stanów Zjednoczonych. Życzę każdemu z was i waszym rodzinom owocnej drogi adwentowej, aby w Boże Narodzenie powitać Dzieciątko Jezus, Syna Bożego i Księcia Pokoju. Niech Bóg wam błogosławi.

I to samo do osób niemieckojęzycznych: "Drodzy bracia i siostry, Adwent zaprasza nas do przygotowania się na Boże Narodzenie poprzez przyjęcie Jezusa bez zastrzeżeń. On jest naszą nadzieją. Dlatego modlimy się razem, pełni ufności: 'Przyjdź, Panie'.

Chiński, hiszpański, portugalski, arabski...

Do osób mówiących po chińsku, po czytaniu przez tego samego lektora, co w zeszłą środę, powiedział: "Serdecznie pozdrawiam osoby mówiące po chińsku. Drodzy bracia i siostry

Niech wasze serca będą otwarte na łaskę, którą Bóg nigdy nie przestaje obdarzać w obfitości. Błogosławię wszystkich.

Do osób posługujących się językiem hiszpańskim: "Jutro obchodzimy święto Matki Bożej z Guadalupe. Prośmy naszą niebieską Matkę, aby nauczyła nas ufać Bogu i być siewcami nadziei na ścieżce życia. Niech Jezus wam błogosławi, a Virgen Morenita czuwa nad wami. Dziękuję bardzo.

Przypomnienie o nadchodzącym Roku Świętym nastąpiło, gdy zwrócił się do pielgrzymów portugalskojęzycznych: "Drodzy pielgrzymi portugalskojęzyczni, witajcie! Przygotujmy się na przyjście Odkupiciela w tym czasie Adwentu, a przede wszystkim w Roku Świętym. Rok Święty który zbliża się, wołając z nadzieją: "Przyjdź, Panie Jezu! Niech Cię Bóg błogosławi!".

Prawie na zakończenie, do ludności arabskojęzycznej: "Pozdrawiam wiernych arabskojęzycznych. Chrześcijanin, który żyje w Duchu Świętym, staje się światłem nadziei dla tych, którzy są w ciemności. Niech Pan was wszystkich błogosławi i zawsze chroni przed wszelkim złem". Na koniec odprawiono Mszę "rorate caeli" dla Polaków, a na zakończenie pozdrowiono wiernych włoskojęzycznych.

La entrada El Papa reza por la paz y estabilidad en Siria se publicó primero en Omnes.

"Zachęcam was, abyście mieli odwagę przyjechać, pielgrzymki są bezpieczne. Betlejem, Nazaret, Jerozolima... to bezpieczne miasta, ważne jest, aby przyjechać i jest nadzieja na przyszłość. Chrześcijanie zawsze tam byli, nie ma powodu, abyśmy wyjeżdżali. Poza tym Ziemia Święta jest miejscem świadectwa Objawienia" - dodał.

"Zachowanie wiary i pamięci o historycznym Chrystusie".

Na spotkaniu, które odbyło się z Niemczech, zaprezentowane przez Regina Lynchprzewodnicząca zarządu ACN InternationalModerowany przez Marię Lozano, dyrektor ds. komunikacji, kardynał Pizzaballa argumentował za powrotem do Ziemi Świętej.

"Chrześcijanie zawsze tam byli, nie ma powodu, abyśmy stamtąd odchodzili. Co więcej, Ziemia Święta jest miejscem świadectwa Objawienia. Zachowanie wiary i pamięci o historycznym Jezusie Chrystusie jest niezbędne. Wiara chrześcijańska nie jest narracją, jest wiarą historyczną: wierzymy, że Bóg stał się wcielony i żył tam, a obecność chrześcijan podtrzymuje historyczną obecność Jezusa".

"Diabeł chce nas wypędzić, odesłać".

"Diabeł chce nas wypędzić, odesłać z Ziemi Świętej. Ważne jest nie tylko, abyśmy pozostali, ale abyśmy przyprowadzili chrześcijan na pielgrzymkę. Nadszedł czas, aby powrócić do Ziemi Świętej. Pielgrzymi nie mogli przybyć podczas wojny, a to była dla nas rana, ponieważ pielgrzymi są częścią naszej tożsamości jako Kościoła" - powiedział biskup. Kardynał Pizzaballa.

Przemoc emocjonalna: przed i po 7 października

Według łacińskiego patriarchy Jerozolimy ta wojna różni się od poprzednich. "Jest przed 7 października 2023 r., a przed 7 października 2023 r. następnie. Chodzi o rodzaj przemocy i jej wpływ na ludność. Dla Izraelczyków to, co wydarzyło się 7 października, jest traumą, która wywarła na nich bardzo głęboki wpływ, a fakt, że wciąż są zakładnicy, budzi ich emocje".

"Ale także dla Palestyńczyków" - podkreślił. "To, co wydarzyło się, zwłaszcza w Strefie Gazy, bardzo mocno wpłynęło na życie Palestyńczyków z emocjonalnego punktu widzenia. Dla Izraelczyków było to jak małe Shoah (holokaust), które wydarzyło się na izraelskiej ziemi. A to, co wydarzyło się w Gazie, jest jak nowa próba usunięcia ich z Ziemi Świętej.

Gaza: bez pracy, bez edukacji

"To bardzo dramatyczna sytuacja dla obu populacji. Sytuacja jest bardzo dramatyczna w Gaza Z ekonomicznego punktu widzenia, jak wszyscy wiedzą. Nikt nie pracuje. Prawie dwa miliony ludzi (90 procent populacji) zostało przesiedlonych. Domy są zniszczone, ludzie mieszkają w namiotach.

"W Gazie mamy nieco ponad 600 osób, wszyscy są w parafii Świętej Rodziny, warunki są bardzo nędzne. W Gazie potrzebujemy pomocy w nagłych wypadkach, lekarstw, żywności, a innym aspektem, który nie jest uważany za nagły wypadek, jest edukacja: to już drugi rok, kiedy dzieci w Gazie nie chodzą do szkoły, a większość Palestyńczyków została bez pracy, przed wojną wyjeżdżali do Izraela, teraz nie ma pielgrzymek, ponieważ pielgrzymki do Izraela zostały odwołane z powodu wojny.

Nadzieja i codzienne wezwanie papieża

"Jako duszpasterz dostrzegasz poziom nienawiści, który odczuwasz wszędzie, mowy nienawiści, język pogardy, odrzucenia drugiego", ale "my przynosimy argument nadziei, nadziei na przyszłość" - dodał kardynał.

Papież Franciszek dzwoni do parafii codziennie po południu, czasem na pół minuty, czasem dłużej, ujawnił patriarcha, i "stał się dziadkiem dzieci, dziadkiem, który do nich dzwoni. Jest dla nich wielkim wsparciem. "Nie jesteśmy Kościołem umierającym, jesteśmy Kościołem żywym, nawet jeśli jest nas niewielu".

Oznaki nowej sytuacji

Teraz, "po zakończeniu wojny w Libanie i mamy nadzieję, że sytuacja w Strefie Gazy również wkrótce się zakończy, istnieją oznaki, że osiągniemy nową sytuację", powiedział Pizzaballa. Jednak "nie powinniśmy mylić nadziei z rozwiązaniem politycznym", którego obecnie nie widać. "Mam wrażenie, że możliwe jest, że w nadchodzących tygodniach lub miesiącach zostanie osiągnięta jakaś forma porozumienia, ale koniec wojny nie oznacza końca konfliktu", zwłaszcza z powodu nienawiści, która "nadal istnieje" wśród ludności.

Ale "być może dlatego, że nie jesteśmy politycznie istotni, możemy swobodnie łączyć się ze wszystkimi". "Dziękuję za modlitwy", zakończył, "ponieważ modlitwa nie zmieni sytuacji, ale zmieni nasze serca, a kiedy się zmienimy, staniemy się bohaterami zmian w przyszłości.

Kardynał Pierbattista Pizzaballa jest łacińskim patriarchą Jerozolimy od 2020 r., ale w Ziemi Świętej przebywa od 1990 r., gdzie pełnił następujące funkcje Opiekun Ziemi Świętej (Zakonu Braci Mniejszych, franciszkanów) przez dwanaście lat, do 2016 roku. Na początku swojego przemówienia podziękował za wszystko, co ACN robi w Ziemi Świętej, dla Patriarchatu Łacińskiego i innych kościołów oraz dla chrześcijan na całym świecie.

La entrada Cardenal Pizzaballa: “Necesitamos que la gente vuelva a Tierra Santa” se publicó primero en Omnes.

"Kupowanie ich produktów pomaga im żyć zgodnie z zasadą 'ora et labora'", mówi Contemplare. W te Święta Bożego Narodzenia "oczywiście mamy mnóstwo polvorones, mantecados, marcepanu i nugatu; zwykłe wypieki, karmelizowane migdały, panettone i mocne likiery".

Produkty z francuskich klasztorów

Ale targi klasztorne Contemplare "to znacznie więcej niż tylko świąteczne słodycze. Szczególnie w tym roku, po raz pierwszy sprowadzamy produkty z francuskich klasztorów, w ramach wymiany wiedzy i specjalności, i debiutujemy z pasztetem ze słynnych "świń Père Marc" oraz z pysznym produktem, który jest mało znany w Hiszpanii: rilletes de canard (rozdrobniona kaczka). Wszystkie kadzie pochodzą bezpośrednio od cystersów z Normandii.

Piwa rzemieślnicze i bezcukrowe polvorones (słodzone migdały)

Po drugie, fundacja wyjaśnia, że "z drugiej strony męskie klasztory w Hiszpanii specjalizują się w piwach rzemieślniczych - blond, tostowych i pszenicznych - a także dżemach o niewyobrażalnych smakach. Będziemy je również oferować w sprzedaży wraz z ich serami, a nawet mlekiem od krów wypasanych w klasztorach Galicji".

"A dla tych, którzy lubią słodycze i mają specjalne życzenia, w tym roku promujemy integralne linie typowych produktów: polvorón bez cukru to odkrycie!

Ręcznie robione wieńce adwentowe i szopki

Jeśli chodzi o rękodzieło, wielką nowością są ręcznie tkane wieńce adwentowe z pasującymi do nich aniołkami do powieszenia na choince. I oczywiście szopki, które siostry betlejemskie, specjalistki od ozdób choinkowych, aniołków i medalików, wykonały w ciszy i modlitwie przez cały rok. Na szczególną uwagę zasługuje Dzieciątko Jezus Karola de Foucauld, które jest czerwonawe i orientalne.

Krótko mówiąc, Fundacja Contemplare, według osób odpowiedzialnych, stara się pokazać, poprzez bożonarodzeniowe jarmarki klasztorne, "bogactwo" tysięcy mężczyzn i kobiet, którzy byli zaangażowani w działalność klasztoru. poświęcił swoje życie kontemplacjizanurzeni w świecie poprzez swoje modlitwy, ale już oczekujący pierwszych owoców Nieba.

Gdzie ich szukać w tym roku?

Targi odbędą się w tym roku na Plaza Mayor w Madrycie, od środy 11 do niedzieli 15 grudnia, z ekskluzywną sprzedażą w Casa de la Panadería w tygodniu po długim weekendzie. W ABC Serrano od 5 do 20 grudnia, jak co roku, prawie przez cały miesiąc. A poza Madrytem, w centrum Oviedo, z ośmioma drewnianymi stoiskami, od 5 do 22 grudnia. Oczywiście będzie też "dostawa do domu, w stylu Amazon, z naszego strona internetowa".

Alejandra Salinas, dyrektor Fundacji Contemplare, powiedziała Omnes w zeszłym roku, że Contemplare to nie tylko sposób na sprzedaż produktów, ale także wstęp do klasztoru: "Chcemy, aby wszyscy wiedzieli, czym jest życie kontemplacyjne i co ono oznacza, życie klasztoru, tych mężczyzn i kobiet, którzy zamykają się w sobie i modlą się za nas. Zapraszamy ludzi do klasztorów, ponieważ taki jest nasz cel: pokazać bogactwo życia kontemplacyjnego.

La entrada Contemplare vuelve con novedades para ayudar a la vida contemplativa se publicó primero en Omnes.

Pierwszy kongres odbył się w katedrze w Sewilli w dniach 27-31 października 1999 r. i zakończył się kanoniczną koronacją wizerunku Marii Santísimy de la Estrella.

List od papieża Franciszka

Na stronie List Przesłanie papieża zostało zaadresowane w języku łacińskim do jego specjalnego wysłannika do KongresEdgar Peña Parra, zastępca ds. ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. W nim Franciszek pisaćcytując na początku św. Jana Pawła II, że "konieczne jest, aby Matka Kościół kontynuowała ewangelizację na nowo poprzez bractwa, które niosą wszystkim światło, odkupienie i łaskę Zbawiciela" (Międzynarodowy Jubileusz Bractw, 1 kwietnia 1984 r.).

"Jesteśmy przekonani, że pobożność ludowa naszych czasów jest bardzo skuteczną siłą ewangelizacyjną dla mężczyzn i kobiet (...).Evangelii gaudium126)", kontynuuje Papież, "który przekazuje 'pragnienie Boga, jakie mogą poznać tylko ubodzy i prości. Sprawia, że wielkoduszność i poświęcenie są zdolne nawet do heroizmu, gdy chodzi o manifestowanie wiary" (św. Paweł VI, Evangelii nuntiandi, 48)".

"Ewangelia podtrzymuje nasze serca".

Tekst wyraża również radość papieża z okazji kongresu: "Zachęceni świadomością, że Ewangelia karmi i podtrzymuje nasze serca, i zaangażowani w badanie potrzeb całego Kościoła, cieszymy się szczególnie z II Międzynarodowego Kongresu Bractw i Pobożności Ludowej, który, dokładnie w srebrną rocznicę jego pierwszych obchodów, odbędzie się w chwalebnym mieście Sewilli w grudniu przyszłego roku".

Arcybiskup Sewilli: "nieść Chrystusa mężczyznom i kobietom".

Arcybiskup Sewilli, Monsignor José Ángel Saiz Menesespoświęcił swój niedzielny list W pierwszą niedzielę Adwentu, zatytułowaną "Caminando en Esperanza" (Krocząc w nadziei), kongres został zainaugurowany koncertem Królewskiej Orkiestry Symfonicznej z Sewilli w katedrze w Sewilli.

W tekście arcybiskup Sewilli wyjaśnia, że "bractwa są wezwani do podjęcia głębokiego dialogu z dzisiejszymi mężczyznami i kobietami, aby wprowadzić Chrystusa w ich życie; dialogu opartego na osobistej relacji z Panem Jezusem, która wyraża się w spotkaniu z braćmi i siostrami. To musi być ich dusza i ich tożsamość, co oznacza zdecydowane poświęcenie się ewangelizacji i duszpasterstwu Kościoła".

W tym samym duchu dodaje, że "wspólnoty braterskie muszą dawać wiarygodne świadectwo życia braterstwem, które nadaje im nazwę". Jednocześnie podkreśla "wezwanie do bycia latarniami miłości pośród świata pełnego świateł, cieni i wyzwań".

Programowanie, Eucharystia

Według organizatorów, program tego międzynarodowego spotkania uległ pewnym zmianom w stosunku do jego początkowej konfiguracji, ze względu na Konsystorz z 8 grudnia w Rzymie.

Dziewięć wykładów, trzy okrągłe stoły i celebracja Eucharystii na zakończenie każdej z czterech sesji kongresu to ogólny zarys kongresu. program. Salvatore Fisichella, Pro Prefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji, który zostanie przedstawiony przez biskupa Malagi, Monsignor Jesús Catalá.

Następnie kardynałowie Kevin J. Farrell, przedstawiony przez Reyesa Muñiza Grijalvo; Marcello Semeraro, przedstawiony przez biskupa Kadyksu-Ceuty, Rafaela Zornozę; i José Tolentino de Mendonça, przedstawiony przez biskupa Kordoby, Demetrio Fernándeza.

Edgar Peña Parra; Nuncjusz Apostolski w Hiszpanii, Monsignor Bernardito Auza; Arcybiskup Valladolid i Przewodniczący Konferencji Episkopatu Hiszpanii, Monsignor Luis Argüello; Arcybiskup Granady, Monsignor José María Gil Tamayo, a ósmego, podczas ceremonii zamknięcia, Arcybiskup Sewilli, Monsignor Saiz Meneses.

Na stronie Praca socjalna z kongresu zostanie przekazana bezdomnym w kontekście interwencji Cáritas Diocesana de Sevilla i "będzie trwać przez długi czas", jak twierdzą organizatorzy.

La Macarena otrzymuje Złotą Różę

Wczoraj, we wtorek, Santísima Virgen de la Esperanza, popularnie znana jako la Macarena, otrzymała Złota Róża Edgar Peña, w obecności arcybiskupa Sewilli i licznych władz. Ceremonii towarzyszył chór polifoniczny Bractwa Macarena.

Złota róża jest ekskluzywnym prezentem wręczanym przez papieży, aby wyrazić szacunek dla Maryi Dziewicy. Ma ona starożytne korzenie i symbolizuje papieskie błogosławieństwo. Tradycja ta sięga papieża Leona IX, który ustanowił ją w 1049 roku. Wykonana jest z pozłacanego srebra i przedstawia krzew róży z kwiatami, pąkami i liśćmi, a wszystko to umieszczone w srebrnym wazonie w stylu renesansowym i opatrzone herbem papieskim.

La entrada Sevilla impulsa “la fuerza evangelizadora de la piedad popular” se publicó primero en Omnes.

Twoja książka jest w pewnym sensie autobiograficzna, ponieważ "doświadczenie z ikonami kierowało moją modlitwą od młodości. Obraz zawsze był ważny jako wsparcie, jako pomoc" i "włączyłem ikony, które są mi najdroższe, te z mojego codziennego życia".

Są to "ikony pochodzenia prawosławnego, z uwzględnieniem niektórych dzieł z tradycji wschodnioeuropejskiej, ale także z tradycji greckiej", wyjaśnia Anna Peiretti, dla której "ikony przedstawione naszemu spojrzeniu zapraszają nas do wejścia w scenę Ewangelii".

Duchowość piękna. Podróż w boskiej sztuce ikon

AutorAnna Peiretti

RedakcjaTS Edizioni

Rok: 2024

Liczba stron: 208

JęzykWłoski

Jak narodził się pomysł na tę książkę?

- Doświadczenie z ikonami kierowało moją modlitwą od dzieciństwa. młodzież. Obraz zawsze był ważny jako wsparcie, jako pomoc. Czułem potrzebę podzielenia się z tymi, którzy czytają i modlą się tą książką, wyczerpującym doświadczeniem duchowym, trudną wiernością codziennej modlitwie, próbą ucieczki od trosk materialnych, brakiem uwagi w słuchaniu Słowa. Cóż, ikona była "kijem podtrzymującym" w świadomości, że uciekając, jednocześnie Niewidzialny zbliża się w sposób widzialny i poddaje się ludzkiej percepcji.

Ikona jest oknem, które otwiera się na Boga. Jest jak witraż, przez który możemy kontemplować słońce bez zagrożenia dla naszej siatkówki. Dzięki ikonie tworzy się przestrzeń, w której możemy spotkać Boga. I jak każde spotkanie, także i to składa się ze spojrzeń, dialogu, ciszy i radości. Tak narodziła się...

Zdecydowana większość ikon jest pochodzenia prawosławnego, czyż nie?

- Ikona, z greckiego "eikôn", oznaczającego obraz, jest terminem technicznym, którego używamy w odniesieniu do świętych obrazów w sztuce bizantyjskiej, biorąc pod uwagę malarstwo na panelu, w przeciwieństwie do malarstwa na ścianie. Powinniśmy myśleć o przenośnym świętym obrazie, w mozaice, malowanym na drewnie lub płótnie i wykonanym w temperze, enkaustyce, a nawet emalii, srebrze i złocie.

W tym projekcie wybrałem ikony pochodzenia prawosławnego, biorąc pod uwagę niektóre prace z tradycji wschodnioeuropejskiej, ale także z tradycji greckiej. Przez ikonę rozumiemy prawosławną ekspresję religijną... ale nie oznacza to, że pod tym terminem możemy również rozumieć dzieła sztuki o charakterze religijnym należące do innych tradycji i pochodzenia geograficznego.

Gdzie można podziwiać najważniejsze ikony świata?

- Malarstwo ikonowe to nie tylko wspaniała forma sztuki, ale także wymiar, w którym możemy najintensywniej przeżywać naszą wiarę. Ikony przechowywane są w rosyjskich muzeach, z których najsłynniejszym jest Muzeum Tretiakowskie w Moskwie, ale także w klasztorach w Grecji, na Synaju, w Syrii...

Ikony znajdują się również we Włoszech, na przykład w muzeum ikon w Wenecji, w Instytucie Greckim. Katedra w Monreale ma imponujące ikony na ścianach. W mojej książce rozważam jednak wartość modelu ikonograficznego, który reprezentuje ikona. Nie trzeba iść do muzeum, by ją kontemplować. Chcę stworzyć doświadczenie codziennego piękna, w murach własnego domu. W mojej książce zawarłem ikony, które są mi najdroższe, te z mojego codziennego życia.

Duchowość piękna. Mówisz, że funkcją ikony jest "modlitwa uczyniona sztuką".

- Symboliczne kolory i obrazowe kanony przekształcają sztukę w modlitwę. Błękit to niebo, czerwień to życie, biel to boskość... Można też powiedzieć odwrotnie: modlitwa przemienia się w sztukę. Jeśli pomyślę o sposobie komponowania ikony, to mamy do czynienia ze sztuką, ale jednocześnie z modlitwą; mnich zawsze poprzedza w kontemplacji tajemnicę, którą chce przedstawić. Nikt nie może podpisać ikony; ikonograf oddaje się na służbę Duchowi Świętemu. Uważam, że ikona jest owocem modlitwy, ale jednocześnie ten obraz, dla tych, którzy go kontemplują, przynosi owoce modlitwy.

"Stanie przed ikoną nie jest zatem aktem czysto estetycznym, ale daje dostęp do przesłania, wymiaru, który pachnie Nieskończonością" - mówi.

- Wierzę, że w sercu jest ta sama dyspozycja rzeczy: słowo i ikona. To, co Ewangelia mówi słowem" - stwierdza się w jednym z Soborów Wschodu - "ikona, gęsty obraz Obecności, obwieszcza ją kolorami i uobecnia". Historia jest jedna, przesłanie jedno, medytacja jedna. Ikona i Słowo (Księga) składają się z tej samej substancji: narracji Boga o Nim samym.

Myślę, że jest to argument wspólny dla wszystkich: w doświadczeniu duchowym Biblia nie może być nieobecna. Obraz, poprzez percepcję wizualną, daje siłę przesłaniu Słowa. Ikona jest modlitwą uczynioną sztuką, w tym sensie, że wprowadza w dynamikę dialogu Księgę, która mówi i mnie, który słucham. To cały Kościół słucha. Nie wierzę zatem, że ikona prosi jedynie o podziwianie kolorów i kształtów, ale że przedstawia się jako epifania teologicznego przesłania. W książce proponuję lekturę i medytację niektórych fragmentów biblijnych, których znaczenie, wśród wielu innych, ujawnia ikona.

Ikony przedstawione naszemu spojrzeniu zapraszają nas do wejścia w scenę Ewangelii, do przesuwania wzroku między szczegółami, do zatrzymania uwagi na jakimś elemencie. Malarz ikon jest reżyserem, który zaaranżował przedstawione obiekty zgodnie z precyzyjnym zamysłem. Ikona zaprasza nas do wejścia w obraz, a jednocześnie zaprasza nas do wejścia w znaczenie fragmentu Ewangelii, do poszukiwania własnego znaczenia.

Ostatnia rzecz. Podczas Jubileuszu 2025 w Rzymie odbędzie się wystawa ikon z Muzeów Watykańskich. Czy znasz ten projekt?

- Nie znam tego projektu, ale mam nadzieję, że będę miał okazję odwiedzić tę wystawę. Myślę, że mówienie o duchowości piękna jest wielkim znakiem nadziei. Oczy pobudzone pięknem wykraczają poza serce; piękno nieustannie wykracza poza nie, karmi nadzieję. Myślę, że nasza wiara, w odniesieniu do niewyczerpanej tajemnicy Boga, musi być karmiona pragnieniem pójścia coraz dalej, w kierunku tego, co wciąż pozostaje ukryte, aby nieustannie to odkrywać.

Ikony są zawsze "obrazami nadziei". Poszukiwanie piękna jest zadaniem chrześcijanina, który chce rozpoznać obraz Boga w świecie i w sobie. Niewidzialny jest nam ofiarowany w twarzach naszych braci i sióstr, w znakach sakramentalnych, ale także w pięknie ikon, w których można Go kontemplować.

La entrada Anna Peiretti: “El icono es una ventana que se abre a Dios” se publicó primero en Omnes.

Ustawa podzieliła ParlamentPosłowie otrzymali wolny głos, pomijając tezę partii. W ostatecznym głosowaniu projekt ustawy o nieuleczalnie chorych dorosłych został przyjęty 330 głosami za, przy 275 głosach przeciw, więc będzie kontynuował procedurę parlamentarną.

Dla kontekstu warto przypomnieć, że w ostatnich wyborach w lipcu tego roku Partia Pracy odniosła znaczące zwycięstwo nad Konserwatystami, zdobywając 412 mandatów z 650, w porównaniu do 121 dla Torysów, 72 dla Liberalnych Demokratów i reszty dla innych partii.

W kilku krajach, zwłaszcza w Europie

Na stronie êutanasia i / lub wspomagane samobójstwo są zdekryminalizowane w kilku krajach na świecie. Holandia. Belgia, Luksemburg, Kanada, Hiszpania, Austria (wspomagane samobójstwo), Kolumbia (konstytucyjnie dozwolone, ale sankcjonowane karnie), Szwajcaria (współpraca z samobójstwem dozwolona pod pewnymi warunkami), niektóre stany USA (gdy oczekiwane przeżycie wynosi sześć miesięcy lub mniej) oraz Nowa Zelandia i niektóre stany Australii (jako "wspomagane umieranie").

Brytyjscy, walijscy i szkoccy biskupi wzywają do modlitwy

Angielscy i walijscy biskupi od dawna wzywają katolików do przyłączenia się do modlitwy o to, by ustawa o wspomaganym samobójstwie nie weszła w życie. Na początku tego miesiąca brytyjski kardynał Vincent Gerald Nichols wezwał katolików, aby wraz z nim i biskupami zatrzymali się na godzinę 13 listopada 2024 r., aby modlić się o godność ludzkiego życia przed dzisiejszym głosowaniem w sprawie wspomaganego samobójstwa w Wielkiej Brytanii. Przed Najświętszym Sakramentem, w kościołach parafialnych lub we własnych domach.

Apel został wystosowany za pośrednictwem strona internetowa Konferencji Episkopatu. W deklaracjapodpisanym również przez szkockich prałatów, biskupi wyjaśniają "co oznacza 'współczucie' u kresu życia: troskę o ludzi i towarzyszenie im, szczególnie w chwilach cierpienia".

Ochrona najsłabszych i opieka paliatywna

W tekście "przedstawiono mocne argumenty na rzecz osób bezbronnych w społeczeństwie, które są zagrożone przez proponowane przepisy, a biskupi opowiadają się za lepszym finansowaniem opieki paliatywnej, aby była ona stale dostępna dla wszystkich potrzebujących w Anglii, Walii i Szkocji".

"Cierpiący ludzie muszą wiedzieć, że są kochani i doceniani. Potrzebują współczującej opieki, a nie pomocy w zakończeniu życia" - mówią biskupi. "Opieka paliatywna, z fachowym uśmierzaniem bólu i dobrym wsparciem ludzkim, duchowym i duszpasterskim, jest najlepszym i najwłaściwszym sposobem opieki nad ludźmi pod koniec życia.

"Niestety za mało czasu".  

"Czas dany parlamentowi na rozpatrzenie ustawy o zakończeniu życia nieuleczalnie chorych dorosłych, która zezwoli na wspomagane samobójstwo, jest żałośnie niewystarczający" - dodają biskupi.

Chociaż projekt ustawy wskazuje, że zostaną wprowadzone zabezpieczenia, "doświadczenia innych krajów, w których wprowadzono wspomagane samobójstwo, pokazują, że obiecane zabezpieczenia szybko odchodzą w zapomnienie. W Belgii, Holandii, Kanadzie i niektórych częściach Stanów Zjednoczonych kryteria wspomaganego samobójstwa zostały znacznie rozszerzone, w prawie lub w praktyce, często o osoby z chorobami psychicznymi i inne osoby, które nie mają nieuleczalnej diagnozy".

Biskupi potwierdzają katolicką wiarę w ludzką godność i świętość życia, ale obawiają się, że prawo zezwalające na wspomagane samobójstwo może doprowadzić niektórych do "obowiązku śmierci".

Prawie pół miliona osób potrzebuje opieki paliatywnej

Korespondent ds. zdrowia BBCNadawca, który zapewnił obszerną relację z debaty parlamentarnej, powiedział podczas przemówień, że szacuje się, że trzy czwarte osób potrzebuje opieki paliatywnej pod koniec życia, około 450 000 osób rocznie w całej Wielkiej Brytanii. Jednak znaczna liczba osób, szacowana na około 100 000, nie ma do niej dostępu.

Podział w szeregach Partii Pracy i Torysów

W swoich końcowych uwagach w Izbie Gmin, posłanka Partii Pracy Kim Leadbeater podkreśliła, że dzisiejsze głosowanie nad "ustawą o wspomaganym umieraniu", jak ją nazwała, oznacza "początek, a nie koniec" debaty na ten temat.

Jednak "należy skupić się na zapewnieniu właściwej opieki paliatywnej", powiedziała Rachel Maskell, członkini Partii Pracy, która zwróciła uwagę, że finansowanie opieki paliatywnej "cofnęło się, a hospicja ograniczają swoje usługi, co jej zdaniem należy rozwiązać, zanim zaczniemy omawiać ustawę o wspomaganej śmierci".

Konserwatywny poseł Danny Kruger argumentował, że usprawniając krajowy system opieki paliatywnej i finansując hospicja, można by zrobić "znacznie więcej" dla ludzi. Kruger powiedział, że można by wtedy "pomóc ludziom umrzeć przy minimalnym cierpieniu". "Nie akceptujmy samobójstw, które, nawiasem mówiąc, ponownie istnieją dowody na to, że na całym świecie samobójstwa rosną w populacji ogólnej, samobójstwo jest zaraźliwe" - powiedział.

La entrada El Parlamento británico permite continuar el proyecto de suicidio asistido se publicó primero en Omnes.

Na przykład, zwracając się do wiernych w różnych językach, Franciszek przypomniał, że "w przyszłą niedzielę rozpoczynamy Adwent, czas przygotowania do Bożego Narodzenia" i zachęcił ich do "przeżywania tego czasu łaski, promieniując radością, która jest owocem spotkania z Jezusem, z czujną modlitwą i żarliwą nadzieją".

Modlitwa za ukraińską młodzież zimą

Wzywając do modlitwy o pokój, zwrócił się w szczególności do paryskich dzieci obecnych na schodach, prosząc je, aby nie zapomniały o chłopcach. Ukraińcy którzy są w stanie wojny, nie mają ogrzewania i cierpią z powodu zimna w bardzo silną, surową zimę. "Módlcie się za ukraińską młodzież i młodych ludzi".

W szczególności w słowach skierowanych do polskich pielgrzymów powiedziałPolska Powiedział: "Bądźcie miłosierni i wprowadzajcie pokój, wspierając tych, którzy są chorzy i cierpią z powodu wojen, zwłaszcza Ukraińców w obliczu zimy. Błogosławię was z serca.

Z Jezusem zawsze jest radość i pokój

W przemówieniu wygłoszonym w języku włoskim papież wznowił cykl katechez "Duch Święty i Oblubienica" i skupił się na temacie "Owoce Ducha Świętego. Radość", czytając fragment Listu św. Pawła do Filipian.

Paweł w Liście do Galatów mówi nam, że "owocem Ducha jest miłość, radość i pokój, wielkoduszność, łagodność, dobroć, ufność, cichość, wstrzemięźliwość" (Ga 5, 22)" - rozpoczął Ojciec Święty. "Owoce te są wynikiem współpracy między łaską Bożą a ludzką wolnością, czymś, do czego wszyscy jesteśmy wezwani, aby kultywować, aby wzrastać w cnocie. Wśród tych wszystkich owoców chciałbym podkreślić radość". 

Radość Ewangelii staje się zaraźliwa

"W przeciwieństwie do jakiejkolwiek innej radości, jakiej możemy doświadczyć w tym życiu, która ostatecznie zawsze będzie ulotna, radość Ewangelii nie podlega czasowi, może być odnawiana każdego dnia i staje się zaraźliwa. Co więcej, dzielenie się nią z innymi sprawia, że rośnie i pomnaża się" - powiedział.

Widzimy ten owoc Ducha widoczny na przykład "w życiu wielu świętych, takich jak Filip Neriktóry wiedział, jak dawać świadectwo Ewangelii, zarażając wszystkich swoją radością, dobrocią i prostotą serca".

"Radujcie się zawsze w Panu".

Papież przypomniał swoją adhortację apostolską Evangelii gaudium. "Słowo 'ewangelia' oznacza dobrą nowinę. Dlatego nie można jej przekazywać z długimi minami i ponurym obliczem, ale z radością tego, kto znalazł ukryty skarb i perłę o wielkiej cenie".

"Przypomnijmy sobie wezwanie, które św. Paweł skierował do wierzących w Kościele w Filippi - podkreślił na koniec - a które teraz kieruje do nas: 'Radujcie się zawsze w Panu, powtarzam, radujcie się i okazujcie wszystkim wielką otwartość ducha. Pan jest blisko" (Flp 4,4-5)".

Felide Neri, papież przypomniał, że "święty wziął udział w Jubileuszu 1575 r., który wzbogacił praktyką odwiedzania siedmiu kościołów, utrzymaną później. W swoich czasach był prawdziwym ewangelizatorem przez radość".

Pogrzeb kardynała Ayuso Guixot

Piotra odbędzie się Msza św. w intencji zmarłego hiszpańskiego kardynała Miguela Angela Ayuso Guixota, prefekta Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego, celebrowana przez kardynała Giovanniego Batistę Re, dziekana Kolegium Kardynalskiego: "W każdej pracy apostolskiej zawsze ożywiało go pragnienie świadczenia, z łagodnością i mądrością, o miłości Boga do człowieka, pracując na rzecz braterstwa między narodami i religiami", stwierdził Papież Franciszek o kardynale Ayuso Guixot, który należał do zgromadzenia Misjonarzy Kombonianów Najświętszego Serca Jezusowego.

La entrada El Papa alienta a “evangelizar con alegría” y apoyar a los ucranianos se publicó primero en Omnes.

W uroczystość Wszystkich Świętych W ubiegłym roku papież podkreślił, że "święci nie są nieosiągalnymi czy odległymi bohaterami, ale ludźmi takimi jak my" oraz że "jeśli się nad tym zastanowimy, z pewnością spotkaliśmy niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich, niektórych z nich". santos "hojni ludzie, którzy z Bożą pomocą odpowiedzieli na otrzymany dar i pozwolili się przemieniać dzień po dniu przez działanie Ducha Świętego".

Co więcej, zdecydowana większość świętych nie została formalnie ogłoszona świętymi ani pobłogosławiona przez Kościół. Oto niektórzy z nich, którzy pomimo młodego wieku są lub wkrótce będą na ołtarzach, np. Carlo Acutis.

Nie uwzględniono młodych ludzi, takich jak błogosławiony Pier Giorgio Frassati, który również zostanie kanonizowany podczas Jubileuszu 2025, ponieważ w chwili śmierci miał 24 lata, czy francuska święta Teresa od Dzieciątka Jezus, patronka misji, która zmarła w tym samym wieku.

St Agnes (13 lat)

"Czysty", "czysta", sto oznacza po grecku Agnes. Jest jedną z męczennicy najbardziej czczony w Kościele. Mamy rok 304, czasy cesarza Dioklecjana. Należała do szlachetnej rzymskiej rodziny. Wolała męczeństwo niż utratę dziewictwa. Jej święto przypada 21 stycznia.

Święty Tarcyzjusz (14 lat)

Za obronę świętości EucharystiaZostał ukamienowany przez tłum. Patron ministrantów. Cmentarz świętego Kaliksta. Młody mężczyzna Tarsicio Powierzono mu niesienie komunii niektórym chrześcijanom uwięzionym podczas prześladowań Waleriana. Święto obchodzone 15 sierpnia.

Santas Eulalias

Czasy Dioklecjana. Dziewica i męczennica w młodym wieku, Eulalia (z Méridy) nie zawahał się ofiarować swojego życia, aby wyznać Chrystusa (304). W Muzeum Prado znajduje się olej o niej przez Gabriela Palencia y Ubanell. Dziewczyna jest również świętą Eulalia z Barcelonypatron Barcelony.

Święci Justus i Pasterz (7 i 9 lat)

Znany jako Święte dzieciurodzeni w Tielmes (Madryt) w Hispano-Romanii, ponieśli śmierć męczeńską w 304 r. w Alcalá de Henares podczas prześladowań cesarza Dioklecjana. Mieli odpowiednio 7 i 9 lat i odmówili wyrzeczenia się chrześcijaństwa.

Święty Pancrazio

Męczennik, który zgodnie z tradycją zmarł w Rzymie, pośród dorastanie Za wiarę w Chrystusa został pochowany na Via Aurelia. Papież św. Simmacus zbudował słynną bazylikę nad jego grobem, a papież św. Grzegorz Wielki często gromadził ludzi wokół jego grobu.

Dominik Savio (14 lat)

Niedziela, co oznacza "ten, który jest poświęcony Panu"., urodził się we Włoszech w 1842 roku. Z dziecko wyraził pragnienie zostania księdzem. Kiedy św. Jan Bosko zaczął przygotowywać kilku młodych mężczyzn do kapłaństwa, aby pomogli mu w pracy na rzecz opuszczonych dzieci w Turynie, proboszcz parafii Dominika polecił go ks. chłopiec.

Błogosławiona Laura Vicuña (13 lat)

Chilijka Laura Carmen Vicuña urodziła się w Santiago w 1891 roku. Wyczuwszy, że jej matka nie żyje w łasce Bożej, ofiarowała się Panu w intencji jej nawrócenia. Osłabiona chorobą, zmarła w Argentynie w 1904 roku. Jan Paweł II beatyfikował ją. Jej święto przypada 22 stycznia.

Maria Goretti (11 lat)

Maria wybaczyła swojemu mordercy, Aleksandrowi, który chciał ją zgwałcić, wezwała Matkę Boską i zmarła dwadzieścia cztery godziny później, w lipcu 1902 roku, kiedy nie miała jeszcze 12 lat. Alejandro nawrócił się później i zaczął żyć po chrześcijańsku. Maria Goretti była beatyfikowany w 1947 r. i kanonizowana trzy lata później przez papieża Piusa XII. Jej święto przypada 6 lipca.

San José Sánchez del Río (14 lat)

Nastoletni Cristero, sądzony, torturowany i stracony przez meksykańskich urzędników państwowych. Ogłoszony błogosławionym przez kardynała José Saraiva Martins na stronie Guadalajara w 2005 r. i kanonizowany przez papieża Franciszka w 2016 r. w Rzymie. Aby zmusić go do wyparcia się wiary, aby mógł zostać zbawiony, był torturowany i zmuszony do uczestniczenia w powieszeniu innego chłopca uwięzionego razem z nim. Kiedy Józef został ranny, krzyknął: "Niech żyje Chrystus Król, niech żyje Dziewica z Guadalupe!

Święci Franciszek i Hiacynta Marto - Fatima (10 i 9 lat)

13 maja 2017 r., w setną rocznicę objawień Matki Bożej, papież Franciszek kanonizowany w Fatimie (Portugalia), do błogosławionych Franciszka i Hiacynty Marto, dwojga z trojga pastuszków pochodzących Fatima. Proces Siostry Łucji jest w toku. 

Papież powiedział 13 maja: "Jako przykład mamy przed oczyma świętych Franciszka Marto i Hiacyntę, których Maryja Panna wprowadziła w niezmierzone morze Światła Bożego, aby mogli Go adorować. Stamtąd otrzymali siłę do pokonywania przeciwności i cierpienia. Boska obecność stawała się coraz bardziej stała w ich życiu, co wyraźnie widać w ich natarczywej modlitwie za grzeszników i nieustannym pragnieniu bycia blisko "ukrytego Jezusa" w Tabernakulum.

Święci Krzysztof, Antoni i Jan

Na stronie dzieci męczenników z Tlaxcala są uważani za pierwszych męczenników Ameryki, ponieważ zostali zabici w Meksyku w latach 1527-1529. Cristobal został wprowadzony do wiary katolickiej poprzez pracę ewangelizacyjną franciszkanów w latach 1524-1527. Po przyjęciu chrztu pracował nad nawróceniem swojej rodziny i zmarł w wieku 12 lat od ciosów i poparzeń zadanych przez ojca. Antonio i Juan przeszli szkolenie u franciszkanów i dominikanów i zostali zabici.

Carlo Acutis (15 lat)

Podczas środowej audiencji papież Franciszek ogłosił kanonizację błogosławionego Franciszka podczas Jubileuszu 2025. Carlo Acutis, młody Włoch który zmarł w wieku 15 lat na piorunującą białaczkę.

11 października 2020 r. papież powiedział: "Wczoraj w Asyżu został beatyfikowany Carlo Acutis, piętnastoletni chłopiec zakochany w Eucharystii. Nie osiadł w wygodnym bezruchu, ale rozumiał potrzeby swoich czasów, ponieważ w najsłabszych widział oblicze Chrystusa. Jego świadectwo wskazuje współczesnym młodym ludziom, że prawdziwe szczęście można znaleźć, stawiając Boga na pierwszym miejscu i służąc Mu w naszych braciach i siostrach, zwłaszcza w tych najmniejszych. Oklaskujmy nowego młodego błogosławionego.

Ojciec Święty odniósł się do przyszłego błogosławionego w swojej adhortacji Christus vivitw którym wspomina o ryzyku związanym z cyfrowym światem, który może narazić młodych ludzi na "zaabsorbowanie sobą, izolację lub pustą przyjemność". 

Y cytat "Kreatywny i błyskotliwy" młody człowiek, Carlo Acutis, który "dobrze wiedział, że te mechanizmy komunikacji, reklamy i sieci społecznościowych mogą być wykorzystywane do odrętwienia, uzależnienia od konsumpcji lub obsesji na punkcie wolnego czasu". Zamiast tego był w stanie wykorzystać "nowe techniki komunikacji do przekazywania Ewangelii oraz wartości i piękna".

La entrada 17 niños y adolescentes santos para la Iglesia de hoy se publicó primero en Omnes.

Trzech członków grupy terrorystycznej ETA wystrzeliło ponad osiemdziesiąt pocisków z broni maszynowej kalibru 9 milimetrów parabellum, marki "house", w kierunku 59-letniego Araluce'a, kierowcy i ochroniarzy, na Avenida de España (obecnie Avenida de la Libertad), przed budynkiem, w którym mieszkali w San Sebastián (Donosti). Zostało to opisane w mediach, a ETA (V Zgromadzenie) przyznała się do odpowiedzialności w rozmowach z niektórymi z nich.

Jego żona i ośmioro jego dzieci jedli "talerz spaghetti, kiedy usłyszeli grzmiący odgłos wystrzałów. Wyjrzeli na balkon, skąd przez korony drzew ujrzeli potworną scenę, która wciąż rozgrywała się u ich stóp", wspomina dziennikarz i historyk Juan José Echevarría Pérez-Agua, w swojej książce pt. biografia zatytułowany "Juan Maria Araluce. Obrońca fueros zamordowany przez ETA".

Juan Maria Araluce. Obrońca fueros zamordowany przez ETA.

AutorJuan José Echevarría Pérez-Agua

Redakcja: Almuzara

Liczba stron: 648

JęzykAngielski

Praktycznie na oczach swojej rodziny

"Pięcioro dzieci, Juan, Ignacio, Javier, José i Maite, pospieszyło schodami w dół", a podczas gdy ksiądz był w stanie udzielić ofiarom ostatnich obrzędów, a karetka zajęła się eskortą, wsadzili ojca do samochodu i postanowili zabrać go do Nuestra Señora de Aránzazu Residence, dziś szpitala w Donostii. Około trzeciej po południu stwierdzono jego zgon.

Był to taki sam szok, jaki niżej podpisany przeżył przy innych zabójstwach. Na przykład, dwa lata później, José María Portell 28 czerwca 1978 r., kilka miesięcy przed referendum konstytucyjnym 6 grudnia, kiedy dwóch terrorystów zastrzeliło go z broni maszynowej przed jego domem w Portugalete.

Jego żona Carmen Torres, która usłyszała strzały ze swojego domu i wyszła na balkon ze swoimi dziećmi (5), była w stanie zejść na ulicę i objąć go, zanim przyjechały karetki pogotowia. Echevarría Pérez-Agua, autor biografii Araluce'a, wielokrotnie cytuje Portella w swojej książce.

Profil

Praca na temat postaci Araluce autorstwa Juana José Echevarríi, profesora Uniwersytetu Carlosa III, który pracował dla El País i CNN+, liczy ponad 600 stron i można powiedzieć, że jest to również dogłębne śledztwo w sprawie karlizmu, Montejurry, społeczeństwa baskijskiego i ETA.

"To znacznie więcej niż biograficzne przywołanie kogoś, kto był przede wszystkim dobrym człowiekiem", pisze w prologu Jon Juaristi. To "wspaniały portret człowieka, czasów i kraju, to prawdziwa historia, a nie "opowieść", "narracja", "pamięć" czy jakakolwiek inna haniebna maska kłamstwa i tego, co szlachta biskajska nazywała w średniowieczu "caloña", oszczerczych kalumnii wylewanych na zmarłych", dodaje profesor i eseista Juaristi, który wcześnie i przelotnie należał do ETA pod koniec lat sześćdziesiątych.

Fundacja, przebaczenie

Po ataku "moja matka była 56-letnią wdową z dziewięciorgiem dzieci. Moja starsza siostra (María del Mar) i ja byliśmy jedynymi, którzy ukończyli studia uniwersyteckie. Ja, druga z rodzeństwa, miałam 23 lata, a nasza najmłodsza siostra dziewięć. Z dnia na dzień cały twój świat się wali", powiedział Juan Araluce Letamendía w rozmowie z Omnes.

"Od pierwszej chwili moja mama, z hartem ducha niewytłumaczalnym z czysto ludzkiego punktu widzenia, mówiła nam, że 'musimy być szczęśliwi, bo tata jest w niebie, że jesteśmy chrześcijanami i że musimy wybaczać'. To był fundament, na którym opierała się cała rodzina.

Była to pierwsza wiadomość z dziedzictwa jego ojca, Juana Mari, który był zagrożony na różne sposoby i formy, wraz ze swoją rodziną. Przebaczenie. Autor biografii odnotowuje to przed i na ostatniej stronie książki: przypuszczalnie nie przez przypadek:

"Maité Letamendía powiedziała "Informe Semanal" TVE: "Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że mamy go, Juana Mari, w niebie, a on pomaga nam stamtąd (...). Wybaczam wszystkim, którzy go zabili i chcemy, aby nienawiść się skończyła (...). Modlimy się za nich wszystkich i wybaczamy im z całego serca".

Odejście od nienawiści i braku wolności

"Pozostaliśmy w San Sebastián przez kolejny rok, ale we wrześniu 1977 r. cała rodzina przeniosła się do Madrytu. Moja matka nie chciała, aby jej dzieci dorastały w atmosferze nienawiści, strachu i braku wolności, tak jak to miało miejsce w tamtych latach w Kraju Basków", dodaje Juan Araluce.

"Mój ojciec był z zawodu notariuszem. Cała rodzina żyła z jego pracy. Świadomy tego, co może się wydarzyć, mawiał, że jeśli coś mu się stanie, zabierze ze sobą klucz do spiżarni. Tak właśnie było.

Chrześcijański światopogląd

Juan Mari Araluce i Maite Letamendía pobrali się 13 czerwca 1949 r. w kościele San Vicente Mártir w San Sebastián, chociaż ona nieformalnie powiedziała, że był "nudziarzem", jak mówi biograf. Para Araluce mieszkała w gipuzkoańskim mieście Tolosa przez prawie dwie dekady. "To były najszczęśliwsze lata ich życia, w których wychowali dziewięcioro dzieci", od Maríi del Mar do Marty, mówi autor, bez wątpienia opierając się na zeznaniach ich dzieci i przyjaciół. W niedziele para wychodziła na obiad z dwiema parami bliskich przyjaciół, jedną karlistowską, a drugą nacjonalistyczną".

"Światopogląd Araluce'a był religijny", pisze autor, który zajmuje się tą kwestią, kluczową dla Araluce'a i jego rodziny, w kilku rozdziałach, wplatając inne historie. Będąc notariuszem w mieście Gipuzkoa, "chrześcijaństwo nadal znajdowało się w centrum jego egzystencji, co ujawnia jego noc poślubna, z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem". Matka Boża Fatimska".

Barruntos, rodzina i powołanie do Opus Dei

Tam Juan Mari zabrał swoją najstarszą córkę do kościoła parafialnego Santa María i mieszkali w czwartki eucharystyczne. "Araluce pomagał swoim dzieciom w odrabianiu lekcji przed wyjściem do kancelarii notarialnej. Chłopcy uczyli się w Escolapios (...), a dziewczynki w szkołach jezuickich. Juan, najstarszy syn Araluce'a, miał w szkole kolegę Francisco (Patxi) Arratibela, "który został zamordowany przez ETA" wiele lat później, w 1997 r., podkreśla autor.

Juan Mari Araluce pochodził z Nocna adoracjaDziałalność ta została zorganizowana przez "arcykapłana Santa Maria, Wenceslao Mayora Tellería, który 11 września 1949 r. obchodził kanoniczną koronację Dziewicy z Izaskun", o której opublikował swoją historię w tym samym roku.

I tam zrobił kolejny krok, kiedy w 1961 roku wstąpił do Opus Dei (rok później jego żona, Maité, wstąpiła do Opus Dei). "Była to decyzja, którą przemyślał i podjął z czasem, ponieważ w 1959 r. zwrócił się do Dzieła stworzonego przez Josemaríę Escrivá de Balaguer, za pośrednictwem swojej szwagierki Any" (Letamendía), pisze.

Powołani do świętości w zwyczajności, w miejscu pracy

"Dla Araluce'a Opus Dei stanowiło przesłanie religijnego spełnienia dla rodziców takich jak on", pisze historyk i dziennikarz. "Kilkoro z jego dzieci, takich jak María del Mar i Juan, poszło w jego ślady, a José, jego szósty syn, został nawet księdzem, wyświęconym w Torreciudad, sanktuarium maryjnym zbudowanym przez Opus Dei w Secastilla (Huesca)".

Po nawiązaniu do beatyfikacji Josemarii Escrivy w 1992 r. przez św. Jana Pawła II, później kanonizowanego w 2002 r., oraz do jego książki "Camino" (Droga)Autor opisuje, że "Araluce otworzył swoje domy w Tolosa i Estella dla sąsiadów, aby szerzyć przesłanie powszechnego powołania do świętości i apostolstwa" katolików, "przesłanie, które przekonało Araluce'a, który był wówczas żonaty i miał sześcioro dzieci". Było to drugie przesłanie jego spuścizny. Słuchaj Pana i podążaj za Nim.

Etyka pracy

Biograf wspomina, że "para Araluce poznała Josemarię Escrivę osobiście podczas spotkania, które dla nich zorganizował". założyciel Opus Dei we wrześniu 1960 r. w Pampelunie, gdzie pobłogosławił Maité, będącą w ciąży z jego przedostatnim dzieckiem, Maite, które miało się urodzić w następnym roku". Autor opowiada również w tym miejscu o obawach i działaniach siostrzeńca, Francisco (Patxi) Letamendía, "Ortzi", który rozmawiał ze swoim wujem Juanem Mari i jego braćmi.

W rozdziale zatytułowanym "Etyka pracy" profesor Echevarría Pérez-Agua kończy tę część, nawiązując do włączenia Juana Mari Araluce, już jako przewodniczącego Rady Prowincji Guipúzcoa, do rady powierniczej Szkoły Inżynierii Uniwersytetu Nawarry (obecnie Tecnun) oraz wsparcia dla Wyższego Instytutu Studiów Sekretarskich i Administracyjnych (ISSA), założonego w 1963 roku.

"W podejściu polegającym na wprowadzeniu Boga do społeczeństwa obywatelskiego w celu jego przemiany, fundamentalne znaczenie mieli mężczyźni, ale także kobiety, w zwykłych okolicznościach pracy", zauważa autor, podążając za ideami "Josemarii de Escrivá" (sic), "w zrozumieniu, że Opus Dei powinno być wspierane, "ponieważ w samym swoim rdzeniu, w zwykłej pracy, w praca zawodowa sprawowany pośród świata". Oto trzecie przesłanie dobrze wykonana pracaJego uświęcenie pasowało do niego i jego żony.

Diputación de Guipúzcoa, Consejo del Reino (Rada Królestwa)

Jeśli chodzi o jego spuściznę polityczną, "był architektem przywrócenia porozumienia gospodarczego, interpretując fueros jako istotny element przywróconej monarchii po śmierci Franco", podsumowuje autor. Po przewodniczeniu Radzie Prowincji Guipúzcoa, w marcu 1971 r. dołączył do Rady Królestwa: prokuratorzy w Kortezach wybrali go na jednego z dwóch swoich przedstawicieli w najwyższym organie doradczym głowy państwa, 86 głosami za i żadnym przeciw.

Rada Królestwa, składająca się z 17 członków, w tym Araluce, była odpowiedzialna za przekazanie królowi Juanowi Carlosowi w dniu 3 lipca 1976 r. listy kandydatów na premiera Hiszpanii. Król wybrał Adolfo Suáreza zamiast Silvy Muñoza i Lópeza Bravo.

Znaczenie śmierci Juana Mari Araluce, trzy miesiące później, nikomu nie umknęło, a nawet pojawiło się w The Washington Pot i The New York Times, "podkreślając umiarkowane usposobienie zmarłego i jego obronę zdecentralizowanej koncepcji terytorialnej", pisze biograf. Ale tutaj wolimy zakończyć z niektórymi z jego dzieci i wnuków.

"Czyste sumienie bez nienawiści".

Wspominając swojego ojca i wszystko, co wydarzyło się w rodzinie w tamtych latach, Juan Araluce Letamendía powiedział Omnes: "Minęło czterdzieści osiem lat. Moja matka zmarła spokojnie 14 lat temu, w towarzystwie dziewięciorga dzieci i 25 wnuków. Żadne z nich nie znało swojego dziadka. Kiedy pytają mnie, jak sobie radziliśmy, odpowiadam, że nie potrafię tego wyjaśnić.

"Jesteśmy dumni, że odziedziczyliśmy po naszych rodzicach czyste sumienie bez nienawiści i wiarę, która prowadzi nas do zaufania Opatrzności, która splata nasze życie z ciągłymi i często niewytłumaczalnymi zwrotami akcji. Ale po 48 latach spoglądasz wstecz i zdajesz sobie sprawę, że wszystko, co się wydarzyło, ma znaczenie. Jak mawiają Francuzi, 'tout se tient", wszystko pasuje".

Jego siostra Maite, wspomniana powyżej, jest przewodniczącą Stowarzyszenia Ofiar Terroryzmu. Tak więc opisał do swojego ojca nie tak dawno temu: "Mojemu ojcu udało się zabrać nas ze sobą do Madrytu, kiedy tylko pozwalał nam na to kalendarz szkolny lub uniwersytecki. Nauczył nas nawet biegać w biegu byków w Estelli, gdzie spędzaliśmy lato. Był niezwykle hojną osobą, myślącą o innych i świetnym rozmówcą. Był także świetnym słuchaczem. Wiedział, jak słuchać".

I jego wnuk Gonzalo, dziennikarz, napisałZ takim poczuciem humoru dziadek starał się bagatelizować zagrożenia. Moja babcia Maite, jego żona, cierpiała na migreny. który zmusił go do pozostania w łóżku, milcząc: ból tak nie do opisania, jak nawracający, który znikał po morderstwie. Nigdy nie powiedział, że to z powodu tej presji.

"Jeśli mój dziadek stawił czoła temu terrorowi", dodaje, "to ze względu na moją babcię Maite, wiedząc, że będzie w stanie zająć całą przestrzeń, którą mógłby opuścić", mówi.

La entrada El legado cristiano de Juan Mari Araluce se publicó primero en Omnes.

Pomoc odpowiada wsparciu hiszpańskich organów administracji publicznej (wspólnot autonomicznych, rad prowincji i stolic prowincji) na rzecz macierzyństwa, zwracając szczególną uwagę na wsparcie dla matek znajdujących się w trudnej sytuacji z powodu ciąży.

Z całkowitej kwoty 63,2 miliona, Wspólnota Madrytu przeznaczyła 60,4 miliona na swój plan wsparcia macierzyństwa, co stanowi 95,5%. "Pomijając tę kwotę, która sprawia, że liczby gwałtownie rosną, rzeczywistość w Hiszpanii jest taka, że Wspólnoty Autonomiczne zainwestowały tylko 2,7 miliona euro we wsparcie dla matek, czyli średnio 6,50 euro pomocy na kobietę, aby poradzić sobie z trudnościami, które mogą pojawić się w związku z ciążą", wskazuje mapa przedstawiona przez RedMadre.

Potrojenie dzięki planowi madryckiemu

W 7. raporcie Mapa de la Maternidad en 2022 wielkość wsparcia macierzyństwa wyniosła 20 mln euro, co oznacza potrojenie całkowitej kwoty do 63,2 mln euro. RedMadre zauważa jednak, że wzrost ten wynika w szczególności z planu wsparcia macierzyństwa wdrożonego przez Wspólnotę Madrytu, która przeznaczyła ponad 14 milionów euro na bezpośrednią pomoc dla kobiet w ciąży poniżej 30 roku życia.

Więcej AC wspierających

Według. raportW ubiegłym roku liczba regionów autonomicznych oferujących wsparcie kobietom w ciąży wzrosła z 7 do 11. Jednocześnie tylko 7 rad prowincji (z 42) i 10 (z 50) stolic prowincji wspiera tę grupę. Według raportu tylko Madryt i La Rioja oferują znaczące kwoty matkom w swoich regionach.

RedMadre wskazuje, że "trudności, z jakimi borykają się hiszpańskie kobiety w obliczu macierzyństwa, prowadzą do tego, że 1 na 4 ciąże jest przerwany". Jej zdaniem "bezdzietne kobiety w wieku poniżej 39 lat uważają, że macierzyństwo będzie miało negatywny wpływ na ich możliwości zatrudnienia, spełnienie zawodowe i sytuację ekonomiczną". 

Ponad połowa nieaktywnych zawodowo osób w Hiszpanii to kobiety (52,7 1,7 %), z których 15,4 % twierdzi, że są nieaktywne zawodowo z powodu opieki nad dziećmi lub rodziną, a 55 % gospodarstw domowych prowadzonych przez kobiety-matki jest zagrożonych ubóstwem, to tylko niektóre z dostarczonych danych.

Wydawanie 12 razy więcej na aborcję niż na pomoc kobietom

"Polityka wsparcia macierzyństwa od początku ciąży jest niewystarczająca lub w ogóle nie istnieje, pozostawiając kobiety bez niezbędnego wsparcia, aby mogły stawić czoła temu kluczowemu etapowi ich życia. To niezrozumiałe, że w Hiszpanii kobiety wyrażają chęć posiadania więcej niż jednego dziecka, a administracja publiczna wydaje 12 razy więcej na aborcję niż na pomoc w korzystaniu z macierzyństwa", powiedziała María Torrego, przewodnicząca RedMadre.

"Jak pokazuje nasz raport, utrata możliwości zatrudnienia, strach przed zubożeniem i niedobór polityk ułatwiających ciągłość ciąży skłaniają kobiety do rezygnacji z macierzyństwa" - dodała dyrektor generalna Amaya Azcona. W 2023 r. w Hiszpanii odnotowano łącznie 103 097 aborcji lub, w terminologii statystycznej, dobrowolnych przerwań ciąży (VTP), co stanowi zwiększenie o 4,8 % w wartościach bezwzględnych w porównaniu do 2022 r., kiedy to wykonano 98 316 aborcji, zgodnie z danymi Ministerstwa Zdrowia.

La entrada El 95,5 % de ayudas públicas a embarazadas en España se sitúa en Madrid se publicó primero en Omnes.

Vicenta Rodríguez podkreśliła znaczenie solidarności w trudnych czasach i podziękowała za otrzymane wsparcie i wyrazy sympatii. "Nadszedł czas, aby skoordynować sponsoring między szkołami", powiedziała, "aby połączyć ręce i pomagać sobie nawzajem. Stąd kampania rozpoczęta przez Escuelas Católicas pod hasłem "Szkoły na nogachna odbudowę dotkniętych szkół".

"Pomoc od wszystkich".

Sekretarz Walencji podkreśliła, że duchem, który ich teraz prowadzi, jest ten wyrażony w regionalnym hymnie Wspólnoty Walencji: "Walencianie, wstańmy i pozwólmy światłu ponownie powitać słońce", i to właśnie robią szkoły z pomocą wszystkich, ponieważ "z Walencji szkoły już wstają", dodała.

Podczas ceremonii otwarcia publiczność wysłuchała przesłania wideo od papieża, nagranego niedawno przez zespół zarządzający EC podczas wizyty w Rzymie. W swoich słowach podkreślił znaczenie pracy edukacyjnej i powiedział: "Edukacja jest inwestycją na przyszłość". W tym przesłaniu papież Franciszek podkreślił wartość edukacji jako podstawowego filaru budowania bardziej sprawiedliwego i pełnego nadziei społeczeństwa, inspirując obecnych do dalszego zaangażowania w kształtowanie przyszłych pokoleń".

"Umieszczenie każdej osoby w centrum".

W nawiązaniu do motta Kongres -Prezes Escuelas Católicas, Ana Mª Sánchez, powiedziała, że wypowiadanie naszej nazwy oznacza uznanie naszej osobistej tożsamości, a wspólne wypowiadanie jej przypomina nam o tym, czym jesteśmy: "katolickimi szkołami, które ewangelizują i czynią edukację swoją pasją". 

Na zakończenie przypomniał nam, abyśmy pamiętali o celu Globalnego Paktu Edukacyjnego zaproponowanego przez papieża Franciszka: "stawiać każdego człowieka w centrum, każdego dnia, z naszym sposobem bycia i edukacji".

"Idź i nauczaj".

Ze swojej strony, sekretarz generalny Pedro Huerta, który zamknął kongres wraz z dyrektor Victorią Moya, podkreślił, że mottem kongresu były "trzy czasowniki, do których przez miesiące przygotowań do tego wydarzenia włączono inne atrybuty, takie jak dopełnienia bezpośrednie, dopełnienia pośrednie i podmioty, które są "tymi, które dają życie, dają siłę i odchodzą od bezokolicznika czasowników, aby je urzeczywistnić". 

"Podmioty, którymi są, zgodnie z jego słowami, uczestnicy kongresu, członkowie KE organizatorzy kongresu, rodziny, uczniowie, wspólnoty edukacyjne, parafialne i religijne... i przyimki, że "z właściwym imieniem", ale nie w jego własnym imieniu, ale w imieniu Jezusa, który dziś ponownie mówi 'Idźcie i nauczajcie'".

Ministerstwo Edukacji: "komplementarny charakter dotowanej edukacji".

Zastępca dyrektora generalnego ds. ośrodków i programów, Librada María Carrera, która przybyła w imieniu Ministerstwa Edukacji, wygłosiła kilka pierwszych słów otuchy i sympatii dla szkół katolickich w Walencji i dotkniętych nimi rodzin. Podkreśliła, że motto tego kongresu jest odzwierciedleniem tego, czym są i powinny być szkoły katolickie: "szkoły, które nie tylko przekazują wiedzę, ale które odkrywają potencjał każdego ucznia z jego własnym imieniem, które uznają różnorodność w klasie, które prowadzą, towarzyszą i personalizują naukę".

Wysoki rangą urzędnik ministerstwa wyraził prawdziwe zaangażowanie ministerstwa w dotowaną przez państwo szkołę, doceniając jej pracę na rzecz integracji, solidarności, wysokiej jakości edukacji i wydobywania tego, co najlepsze w każdym uczniu, zgodnie ze szkołami katolickimi. 

Librada María Carrera podkreśliła również "znaczenie i komplementarny charakter obu sieci", publicznej i dotowanej, z których każda ma swoją specyfikę, a także świadomość, że aby nadal wypełniać swoją misję, dotowana szkoła musi mieć zapewnione niezbędne i wystarczające zasoby oraz godziwe wynagrodzenie dla swojej kadry nauczycielskiej. "Ministerstwo jest świadome znaczenia i komplementarnego charakteru dotowanej edukacji", powiedział.

Arcybiskup Argüello: "iść razem".

W ceremonii otwarcia wziął udział monsinior Luis Argüello, przewodniczący Konferencji Episkopatu Hiszpanii, który wezwał do wspólnej drogi, do kroczenia razem, zaapelował do synodalności i zaproponował publiczności, aby pomogła każdemu uczniowi odkryć jego sekretne imię zapisane w księdze życia, które odkryje "kim jest" i "dla kogo jest".Ceremonię zakończenia poprzedziła Eucharystia celebrowana wczesnym rankiem przez monsignora Alfonso Carrasco Rouco, przewodniczącego Komisji Episkopatu ds. Edukacji i Kultury, animowana przez chór złożony z przedstawicieli 10 instytucji edukacyjnych. W kongresie wzięło udział około dwóch tysięcy nauczycieli szkół katolickich.

La entrada Vicenta Rodríguez: “Las escuelas de Valencia estamos ya en pie” se publicó primero en Omnes.

W wydarzeniu uczestniczyły również osobistości kościelne, takie jak nuncjusz Bernardito Auza. pobłogosławił rzeźbę Niedawno odrestaurowana figura Niepokalanej Dziewicy, Patronki Zawodów Prawniczych; biskup pomocniczy Madrytu, bp Jesús Vidal i wicesekretarz ds. ogólnych Konferencji Episkopatu, Carlos López Segovia.

Przemówienie wygłosił Jesús Rodríguez Torrente z Albacete, sędzia audytor Trybunału Roty Nuncjatury Apostolskiej w Madrycie i szef Służby Koordynacji i Doradztwa Biur Ochrony Nieletnich Konferencji Episkopatu Hiszpanii (CEE), który mówił o "Kościele i nieletnich".

Omnes rozmawiał z nim o nadużywanie i te biura, które wdrożyły procesy szkoleniowe, które w ciągu dwóch lat dotarły do ponad 350 000 nieletnich i ponad 125 000 dorosłych.

Czy możesz podsumować swoją tezę na temat wydarzenia w Izbie Adwokackiej?

- Od 2019 r., kiedy Ojciec Święty wezwał Kościół do jasnej i zdecydowanej reakcji na plagę nadużyć, utworzono ponad 200 biur przyjmujących skargi i donosy od ofiar nadużyć w Kościele katolickim w Hiszpanii. Utworzyły je wszystkie diecezje i większość zgromadzeń zakonnych, zatrudniając w nich pracowników i zapewniając im środki. Biura te przyjmują ofiary. Promują one tworzenie protokołów, które znajdują się na stronach internetowych ich instytucji i są publikowane na stronie internetowej www.paradarluz.com Konferencji Episkopatu Hiszpanii. Są również zaangażowani w opracowywanie planów prewencyjnych. Są również zaangażowani w tworzenie bezpiecznych środowisk i kodeksów dobrych praktyk.

Najważniejszą rzeczą jest to, że jest to wspólne dzieło zarówno CONFER, jak i Konferencji Episkopatu Hiszpanii, i jesteśmy zjednoczeni we wszystkim, co podejmujemy. Jest to odpowiedź całego Kościoła w Hiszpanii.

Madryt był gospodarzem VII spotkania osób odpowiedzialnych i członków biur ds. opieki i zapobiegania wykorzystywaniu dzieci w środowiskach kościelnych. Czy ich przydatność została udowodniona? W Repara (Madryt) w 2023 r. uczestniczyło w nich 180 osób, 78 bezpośrednich ofiar. A w innych biurach?

- Niewątpliwie jest to spotkanie, które daje impuls i otwiera nowe pola działania w dziedzinie leczenia, uzdrawiania i monitorowania krzywdzonych nieletnich. Spotkania dostarczają narzędzi do pracy w zakresie zapobiegania i działania w dziedzinie wykorzystywania dzieci ze wszystkich obszarów Kościoła. Tym razem tematem przewodnim były nadużycia w rodzinie: wykrywanie, formy leczenia i zadośćuczynienia. Ale równie ważne były tematy poruszane na poprzednich spotkaniach: wykorzystywanie nieletnich, pornografia w zdrowiu nieletnich, działania w szkołach i ośrodkach publicznych, zadośćuczynienie, szkolenie duszpasterzy oraz zaangażowanie i działania prawne.

Jeśli chodzi o pracę biur, w ciągu ostatnich dwóch lat obsłużyły one około 900 osób - nie tylko ofiar - które zwróciły się do nich z prośbą o informacje lub szkolenie, w celu złożenia zapytania lub uzyskania pomocy. Nie wszystkie biura proszą o to samo lub potrzebują tego samego. 

Należy również zauważyć, że większość z nich zajmuje się wyłącznie przypadkami wykorzystywania dzieci, podczas gdy inne biura zajmują się wszystkimi rodzajami nadużyć, jak ma to miejsce w przypadku Repara Madrid. Ponadto biura wdrożyły procesy szkoleniowe, które dotarły do ponad 350 000 nieletnich i ponad 125 000 dorosłych tylko w latach 2022-2023. Dlatego wydaje się jasne, że jest to bardzo przydatna usługa, a większość ofiar jest wdzięczna za wysłuchanie i gotowość do integralnego uzdrowienia.

 Czy niektórzy sprawcy, tj. osoby znęcające się, również uczęszczają do tych biur?

- Przestępcy zazwyczaj nie trafiają do tych ośrodków. Doświadczenie i uznanie faktów zmusza ich do podążania zupełnie inną ścieżką niż ofiara, która do czasu zgłoszenia przestępstwa dojrzała i jest w stanie to zwerbalizować. Większość sprawców znajduje się gdzieś pomiędzy zaprzeczeniem a akceptacją. Niektórzy z nich przeszli przez procesy sprawiedliwości naprawczej. Jest ich jednak najmniej.

Mówiono o nadużyciach w rodzinie. W różnych mediach księża i zakonnicy, nauczyciele w katolickich instytucjach itp. są ostro krytykowani za brak wzorowego zachowania. Ale prawie w ogóle nie wspomina się o sprawcach nadużyć w rodzinie. środowiska cywilneCzy to prawda?

- Tak, to prawda. Niestety największa liczba napaści na nieletnich ma miejsce w środowisku rodzinnym. Z pewnością nie usprawiedliwia to ani jednego nadużycia w Kościele. Żaden ksiądz, zakonnik czy zakonnica nie powinni dopuszczać się nadużyć. Mężczyźni i kobiety Boga nie mogą przejść od przemawiania w imię Boga do bycia niegodziwymi w imię Boga. Ale społeczeństwo nie powinno odwracać głowy, siedzieć z założonymi rękami i myśleć, że jest to problem Kościoła katolickiego, podczas gdy jest to tylko jego niewielka część, i nie dostrzegać trudnej rzeczywistości, która jest w naszej tkance społecznej.

Odnoszę wrażenie, że w sferze publicznej zaczyna pojawiać się ogólne odrzucenie nadużyć w społeczeństwie, zwłaszcza w odniesieniu do kobiet. Nie wiem, czy taka sama siła istnieje w odniesieniu do nieletnich, którzy są jeszcze bardziej narażeni....

- Odrzucenie wszelkiego rodzaju nadużyć coraz bardziej rośnie w naszym świecie i społeczeństwie. Podnoszenie świadomości na ten temat i uczynienie go widocznym zmusiło nas wszystkich do spojrzenia w lustro. Uważam, że konieczne jest dalsze podkreślanie tej rzeczywistości, zapewniając większą jasność, a jednocześnie proponując plan szkoleniowy, który dociera do całej tkanki społecznej. 

Z drugiej strony, popyt na edukację w szkołach dotowanych przez państwo w Hiszpanii nadal rośnie, więc rodzice wydają się izolować te zidentyfikowane przypadki nadużyć, z których każdy jest bardzo poważny.

- Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Chociaż nadużycia w szkołach są znane, wiele z nich pochodzi z minionej epoki, a społeczeństwo i rodzice widzieli reakcję szkół i silne zaangażowanie w zapobieganie i powstrzymywanie nadużyć. Są również informowani o programach bezpiecznego środowiska. Wszystkie te elementy dodają im pewności siebie, ponieważ widzą, że w obliczu problemu udzielane są jasne i zdecydowane odpowiedzi.

 Czy Plan integralnego zadośćuczynienia nieletnim ofiarom nadużyć seksualnych w EWG (PRIVA) i jego Komisja Doradcza posuwają się naprzód? Po lecie odbyło się pierwsze spotkanie, chyba pamiętam, po tym jak zostało zatwierdzone wcześniej przez Zgromadzenie Plenarne.

- Rzeczywiście, Komisja jest już gotowa do działania. Podjęto wiele kroków, a teraz Komisja doradcza Wewnętrzny regulamin jest w trakcie opracowywania, tak aby pierwsze wnioski mogły zostać rozpatrzone już w grudniu. Jest to wyjątkowy plan, ponieważ będzie dotyczył spraw, które uległy przedawnieniu lub których sprawcy nie żyją. Moralny obowiązek wobec ofiar oznacza, że będą one rozpatrywane rygorystycznie i obiektywnie.

La entrada Jesús Rodríguez Torrente: “Los abusos están en nuestro tejido social” se publicó primero en Omnes.

"Uświęcające działanie Ducha Świętego przychodzi do nas przede wszystkim przez dwa kanały: Słowo Boże i sakramenty. Wśród wszystkich sakramentów jest jeden, który jest, par excellence, sakramentem Ducha Świętego, i to na nim chciałbym się dzisiaj skupić. Jest to, jak zrozumieliście, sakrament chrztu lub bierzmowania" - powiedział.

Spośród siedmiu sakramentów "bierzmowanie jest sakramentem Ducha Świętego par excellence". W Nowym Testamencie widzimy pewne elementy sakramentu bierzmowania. Na przykład, gdy wspomniane jest "nałożenie rąk", które przekazuje Ducha Świętego w sposób widzialny i charyzmatyczny. Znajdujemy również "namaszczenie" i "pieczęć", które manifestują niezatarty charakter tego sakramentu".

Chrzest, narodziny; bierzmowanie, wzrost

Możemy powiedzieć, że jeśli chrzest jest sakramentem narodzin do życia w Chrystusie, to bierzmowanie jest sakramentem wzrostu" - powiedział Papież. "Oznacza to początek etapu dojrzałości chrześcijańskiej, która pociąga za sobą dawanie świadectwa swojej wiary. 

Aby wypełnić tę misję, ważne jest, aby nie przestawać pielęgnować darów Ducha, które otrzymaliśmy".

Wydaje mi się, że to, czym jest sakrament bierzmowania w rozumieniu Kościoła - dodał Papież - opisuje w sposób prosty i jasny Katechizm dla dorosłych Konferencji Episkopatu Włoch. Mówi on: "Bierzmowanie jest dla każdego wiernego tym, czym Pięćdziesiątnica była dla całego Kościoła. [Umacnia ono chrzcielne włączenie w Chrystusa i Kościół oraz poświęcenie się prorockiej, królewskiej i kapłańskiej misji. Przekazuje obfitość darów Ducha Świętego [...]".

"Jeśli zatem chrzest jest sakramentem narodzin, to bierzmowanie jest sakramentem wzrostu. Z tego właśnie powodu jest również sakramentem świadectwa, ponieważ jest ściśle związany z dojrzałością życia chrześcijańskiego".

Niech bierzmowanie będzie "inicjacją", a nie "ekstremalnym namaszczeniem".

Problem polega na tym, w jaki sposób zapewnić, że sakrament bierzmowania nie zostanie w praktyce zredukowany do "ekstremalnego namaszczenia", tj. sakramentu "opuszczenia" Kościoła, ale że jest to sakrament inicjacji aktywnego uczestnictwa w ich życiu, kontynuował papież.

"Jest to cel, który może wydawać się niemożliwy, biorąc pod uwagę obecną sytuację w prawie całym Kościele, ale to nie znaczy, że powinniśmy przestać do niego dążyć. Nie będzie tak w przypadku wszystkich bierzmowanych, czy to dzieci, czy dorosłych, ale ważne jest, aby było tak przynajmniej w przypadku niektórych, którzy później staną się animatorami wspólnoty" - powiedział.

"Pomoc od wiernych świeckich".

W tym celu "przydatne może być wsparcie, w przygotowaniu do Sacramentoprzez wiernych świeckich, którzy przeżyli osobiste spotkanie z Chrystusem i mieli prawdziwe doświadczenie Ducha Świętego" - powiedział.

W pozdrowieniu skierowanym do pielgrzymów w różnych językach Ojciec Święty zachęcał: "Prośmy Ducha Świętego, aby rozpalił ogień miłości w naszych sercach i pobudził nas do dawania radosnego świadectwa o Jego obecności w naszym życiu. Niech Jezus was błogosławi, a Święta Dziewica czuwa nad wami".

Wszystkich Świętych: ci, którzy odeszli przed nami, chcą nam pomóc

Kończąc swoje słowa w języku włoskim, przed łacińskim "Pater Noster" końcowego błogosławieństwa, odniósł się do faktu, że "jesteśmy już blisko uroczystości Matki Bożej Anielskiej". Wszystkich ŚwiętychZapraszam was do przeżywania tego święta w roku liturgicznym, w którym Kościół chce nam przypomnieć o istotnym aspekcie swojej rzeczywistości: niebiańskiej chwale braci i sióstr, którzy poprzedzili nas na drodze obecnego życia i którzy teraz, w wizji Ojca, chcą być w komunii z nami, aby pomóc nam osiągnąć cel, który nas czeka".

"Co dzieci mają wspólnego z wojną?"

I wreszcie, jak zwykle, papież poprosił nas, abyśmy "modlili się o pokój, który jest darem Ducha Świętego". Pokój na udręczonej Ukrainie, w Palestynie, w Izraelu, w Birmie i w wielu innych krajach doświadczających czasu wojny. "Wczoraj widziałem 150 niewinnych osób zastrzelonych z broni maszynowej. Co dzieci mają wspólnego z wojną? One są pierwszymi ofiarami. Módlmy się o pokój. Wszystkim błogosławię".

La entrada Que la Confirmación sea “inicio, crecimiento” y no “adiós”, insta el Papa se publicó primero en Omnes.

"Wasze cierpienie otworzyło nas na fakt, że jako Kościół nie zatroszczyliśmy się o ofiary, nie chcieliśmy was zrozumieć, a wszystko, co zrobimy, nie wystarczy, aby naprawić wszystkie szkody, których doznaliście" - dodał.

"Mamy nadzieję, że ten raport i kolejne raporty, wraz z pomocą ofiar, pomogą zapewnić, że te straszne wydarzenia nie będą już miały miejsca. Niniejszy raport, który ukazuje się z okazji dziesiątej rocznicy powstania Komisji, stanowi migawkę tego, co jest podróżą Komisji. konwersja podjęliśmy.

"Jest to podróż w kierunku przejrzystej i odpowiedzialnej posługi ochrony" - powiedział kardynał - "w kierunku większej bliskości, przyjęcia i wsparcia dla ofiar i ocalałych w ich poszukiwaniu sprawiedliwości i uzdrowienia.

Okres "zdrad" i "braku profesjonalizmu".

Przewodniczący "Tutela Minurum" wyróżnił dwa etapy "naszej drogi jako Kościoła", po "bolesnych doświadczeniach, które przeżyliśmy". "Pierwszy z nich przeżywałem nieprzerwanie przez prawie 40 lat jako biskup, poprzez osobistą bliskość z ofiarami, ich rodzinami, bliskimi i wspólnotami. Słyszałem mocne świadectwa zdrada jak to jest być wykorzystywanym przez osobę, której się zaufało, i jakie są konsekwencje takiego wykorzystywania przez całe życie. 

"Jestem niezmiernie wdzięczny ofiarom za ich otwartość" - kontynuował - "która pozwoliła mi iść razem z nimi. Ich historie ujawniają okres nieufności, w którym przywódcy Kościoła tragicznie zawiedli tych, których mamy naśladować. Był to również czas, w którym nie panował profesjonalizm".

Teraz "ścieżka uzdrowienia i kultura ochrony".

"Rozpoczynamy teraz drugi etap, który obserwujemy w wielu częściach świata, gdzie odpowiedzialność, troska i opieka nad ofiarami zaczynają rzucać światło na ciemność. Jest to okres, w którym istnieją silne systemy raportowania, które pozwalają nam słuchać i reagować na ofiary, w podejściu opartym na traumie.

Jest to okres, w którym protokoły zarządzania ryzykiem i świadome monitorowanie promują bezpieczne środowisko. Kościół zapewnia obecnie profesjonalne usługi towarzyszące ofiarom jako zobowiązanie do tej uzdrawiającej podróży i promowania kultury ochrony". "To czas, w którym Kościół w pełni przyjmuje swoją posługę ochrony".

Deficyt danych w Meksyku

Wciąż jednak istnieją niejasne punkty. Na przykład podczas przesłuchania członkowie Papieskiej Komisji potwierdzili jeden punkt raportu: tylko 20 procent meksykańskich diecezji odpowiedziało na wysłany kwestionariusz. Sekretarz Komisji potwierdził to, ale dodał, że niektóre konferencje biskupów początkowo zwlekały, ale od tego czasu dostarczyły więcej informacji. Kardynał O'Malley wyraził swoje "rozczarowanie brakiem odpowiedzi ze strony Meksyku".

"Nie ma związku między celibatem a molestowaniem".

W odpowiedzi na inne pytanie, kardynał O'Malley powiedział, że nie widział żadnych poważnych badań łączących celibat księży z wykorzystywaniem dzieci, "nie ma żadnego związku". "Celibat nie powoduje pedofilii" - dodał. "Dzieci muszą być szanowane i chronione" - dodał inny członek komisji.

Zeznanie ofiary

Na spotkaniu z mediami w Watykanie obecna była ofiara, która pracuje w komisji, Juan Carlos. W swoich słowach powiedział, że praca nad nią bardzo mu pomogła i że ma nadzieję pomóc innym ofiarom podążać tą drogą. Pochwalił również akt na rzecz ofiar zorganizowany kilka dni temu przez arcybiskupa Madrytu, kardynała José Cobo, w szczególności gdy podkreślił, że "nie zamierzamy odwracać biegu wydarzeń".

Zlecenie i zarys raportu

"Słuchanie i uczenie się od ofiar: od 2014 r. do 2024 r. i w przyszłości", to tytuł ostatniej części niedawno przedstawionego Raportu, po przypomnieniu na początku, że jest to komisja Komisji Europejskiej ds. Papież Franciszekponieważ "bez postępu (w ochronie nieletnich i osób dorosłych wymagających szczególnej troski) wierni nadal traciliby zaufanie do swoich duszpasterzy, co coraz bardziej utrudniałoby głoszenie Ewangelii i dawanie o niej świadectwa" (papież Franciszek, 29 kwietnia 2022 r.).

Rzeczywiście, "wnioski wyciągnięte z tych bezpośrednich kontaktów z ofiarami stanowią podstawę analizy przedstawionej w niniejszym raporcie rocznym. Komisja jest w pełni zaangażowana w dalsze poszerzanie udziału ofiar w procesie sporządzania tego cyklicznego sprawozdania".

Zawarty w raporcie model "sprawiedliwości i nawrócenia" składa się z pięciu głównych, powiązanych ze sobą filarów: odwrócenie się od zła, prawda, sprawiedliwość, zadośćuczynienie i gwarancje nieodwracania.

Doskonalenie procesów, inicjatywa "Memorare

Kardynał przewodniczący podsumował treść pierwszego raportu "Tutela Minorum" w dwóch lub trzech aspektach. Po pierwsze, "poprawa kanonicznych procesów przyjmowania i rozpatrywania skarg na korzyść ofiar i ich rodzin, z jednoczesnym poszanowaniem prawa dostępu do informacji, prawa do prywatności i prawa do ochrony danych osobowych".

Po drugie, "profesjonalizacja osób zaangażowanych w ochronę nieletnich i bezbronnych dorosłych w Kościele poprzez zapewnienie im formalnych możliwości akademickich i odpowiednich zasobów". 

W tym miejscu wspomniał o inicjatywie "Memorare", pierwszym słowie Memorare do Najświętszej Maryi Panny, która na prośbę Ojca Świętego rozwija zadania ochrony na globalnym południu, według Moru Proprio Vos estis lux mundi.

Jurysdykcja w Kurii Rzymskiej, uproszczenie

Inne istotne punkty wśród spostrzeżeń Komisji obejmują następujące kwestie.

- Potrzeba jasnego określenia jurysdykcji różnych dykasterii Kurii Rzymskiej w celu zapewnienia skutecznego, terminowego i rygorystycznego rozpatrywania przypadków nadużyć seksualnych skierowanych do Stolicy Apostolskiej".

- Potrzeba uproszczonego procesu, w uzasadnionych przypadkach, w celu rezygnacji lub usunięcia przywódcy Kościoła". 

- Potrzeba dalszego rozwoju Magisterium Kościoła w zakresie ochrony małoletnich i bezbronnych dorosłych, z integralnej perspektywy teologiczno-pastoralnej, która promuje nawrócenie Kościoła w odniesieniu do godności dziecka i praw człowieka oraz ich związku z nadużyciami".

"Rygorystyczna obsługa napraw".

- Potrzeba bycia świadomym polityki odszkodowań i rekompensat, która promuje rygorystyczne zarządzanie odszkodowaniami, jako część zobowiązania i odpowiedzialności Kościoła za wspieranie ofiar/ocalałych w ich drodze do uzdrowienia".

Jak przypomniano na wstępie, Papieska Komisja "jest zaangażowana w dalsze poszerzanie udziału ofiar w procesie tworzenia tego cyklicznego raportu".

Tegoroczny wrześniowy numer magazynu Omnes, który koncentruje się na nadużyciach i którego artykuł redakcyjny nosi tytuł "Czas na uzdrowienie", zawiera artykuły ekspertów, które zapowiadają niektóre aspekty dzisiejszego raportu.

La entrada ‘Tutela Minorum’ urge al “camino de sanación” de los abusos se publicó primero en Omnes.

Kardynał-elekt ks. Radcliffe mówi:

"Odpowiedź kardynała Ambongo nie odnosiła się do artykułu opublikowanego w L'Osservatore Romano, ale do artykułu Phila Lawlera w Catholic Culture z 17 października. Jest to artykuł, który kardynał pokazał mi na swoim telefonie i o którym rozmawialiśmy.

2. Lawler czytając artykuł Osservatore błędnie zinterpretował to, co napisałem. Nigdy nie napisałem ani nie zasugerowałem, że na stanowisko zajmowane przez Kościół katolicki w Afryce miały wpływ względy finansowe. Przyznałem jedynie, że Kościół katolicki w Afryce znajduje się pod silną presją ze strony innych religii i dobrze finansowanych kościołów ze źródeł zewnętrznych.

3. Jestem bardzo wdzięczny kardynałowi Ambongo za jego wyraźną obronę mojego stanowiska".

To tyle, jeśli chodzi o oficjalną notę kardynała-elekta ks. Radcliffe'a, który przyznaje, że "Kościół katolicki w Afryce znajduje się pod silną presją ze strony innych religii i kościołów".

Co powiedział kardynał Ambongo

Aby lepiej zrozumieć tę notatkę, warto wiedzieć, co wydarzyło się na konferencji prasowej dzień wcześniej.

Podczas wczorajszej konferencji prasowej na Synodzie dziennikarz zapytał kardynała Fridolina Ambongo, arcybiskupa Kinszasy (DRKongo) i członka Rady Kardynałów (C9), która doradza papieżowi w sprawach zarządzania Kościołem: "Eminencjo, w L'Osservatore Romano ks. Radcliffe skomentował reakcję "Fiducia Suplicans", w której wspomniał o pieniądzach pochodzących z Rosji i krajów Zatoki Perskiej, co ma związek z afrykańską reakcją na "Fiducia Suplicans". Czy możesz nam coś powiedzieć? Ponieważ byłeś zaangażowany w reakcję.

Kardynał Ambongo odpowiedział już na pytanie dotyczące diakonatu kobiet, które zostało powtórzone w prawie wszystkich briefingach i które zobaczymy za chwilę, i był w stanie odeprzeć pytanie, między innymi dlatego, że prawdopodobnie nikt lub bardzo niewielu znało artykuł cytowany w L'Osservatore Romano.

"Nie rozpoznaję o. Radcliffe'a w tym, co przeczytaliśmy".

Jednak skonfrontował się z tą kwestią i odpowiedział w następujący sposób, zgodnie z osobistymi notatkami: "Ważne jest, aby wyjaśnić pewne rzeczy, ponieważ w przeciwnym razie ludzie pomyślą, że coś ukrywamy. Przeczytaliśmy również ten artykuł, w którym oskarża się nas o uzyskanie pieniędzy od Rosji, monarchii Zatoki Perskiej i Stanów Zjednoczonych za pośrednictwem kościołów zielonoświątkowych.

"Jednakże", dodał kardynał z Kinszasy, "jesteśmy w Synodzie i podążamy za kazaniami i nauczaniem ks. Radcliffe'a (kardynała-elekta) i nie uznaję ks. Radcliffe'a w najmniejszym stopniu w tym, co przeczytaliśmy w tym artykule".

"Radcliffe przyszedł do mnie dzisiaj, ponieważ przeczytał wczorajszy artykuł i był zszokowany (zszokowany), czytając te rzeczy przypisywane jemu. A ponieważ ich zadaniem jako dziennikarzy jest mówienie właściwych rzeczy", mówię, że "o. Radcliffe nigdy tego nie powiedział, to w najmniejszym stopniu nie odpowiada jego osobowości".

Następnie kardynał Ambongo powtórzył: "Obiecuję, że nie odpowiada to temu, co mógł powiedzieć ks. Nie wiem, kto napisał ten artykuł. Myślę, że intencją tego artykułu było wywołanie incydentu. Na szczęście tak się nie stało.

Agencja Watykańska: artykuł ukazał się w "The Tablet", został przetłumaczony na język włoski i przedrukowany

Po tej sekwencji, kilka godzin później, oficjalna agencja watykańska, na swoim kronika Na temat briefingu dnia na Synodzie i pytań zadawanych przez prasę, relacjonował w ten sposób: "Kolejne pytanie dotyczyło refleksji teologa Timothy'ego Radcliffe'a, opublikowanych w 'The Tablet' w kwietniu, przetłumaczonych na język włoski w lipcowym numerze czasopisma 'Vita e pensiero' i powielonych w L'Osservatore Romano 12 października, w których przytoczył on "silne naciski ze strony ewangelików, z amerykańskimi pieniędzmi; od rosyjskich prawosławnych, z rosyjskimi pieniędzmi, i od muzułmanów, z pieniędzmi z bogatych krajów Zatoki Perskiej", którym rzekomo poddawani byli "afrykańscy biskupi".

"W ogóle nie rozpoznaję ojca Radcliffe'a w tym, co zostało napisane" - powiedział kardynał Ambongo Besungu, odnosząc się do spotkania, na którym teolog powiedział, że jest "zszokowany" publikacją "tego rodzaju rzeczy, które mu przypisano". Ojciec Radcliffe nigdy tego nie powiedział", powtórzył afrykański kardynał".

Jak powszechnie wiadomo, Deklaracja Fiducia suplicans otworzył drzwi do "możliwości błogosławienia par w sytuacjach nieregularnych i par jednopłciowych", pod pewnymi warunkami. Kardynał Ambongo utrzymał jednak, że refleksja nad "Fiducia supplicans" będzie kontynuowana w Kościołach afrykańskich, które potwierdzają swoją "niezachwianą przynależność" do papieża, ale podkreślił wolność wyboru każdego biskupa w jego własnej diecezji. Wiadomości Watykańskie.

Karta. Ambongo: w pierwszych wiekach było inaczej

Przed wspomnianym pytaniem inny dziennikarz zapytał kardynała Ambongo o diakonat dla kobiet, a jego odpowiedź rzuciła światło, prawdopodobnie zgodnie z tym, co kardynał Fernández powiedział kilka godzin wcześniej, na myślenie papieża Franciszka na ten temat: uważa on, że "w tej chwili kwestia diakonatu kobiet nie jest dojrzała i poprosił, abyśmy nie rozwodzili się teraz nad tą możliwością".

Kardynał z Kinszasy zwrócił uwagę, że w pierwszych wiekach chrześcijaństwa istniały kobiety diakonisy, "ale były one związane ze służbą, nie był to pierwszy etap kapłaństwa.

Komisja zbada kwestię teologiczną i będziemy przestrzegać tego, co mówi Ojciec Święty" - powiedział.

Kardynał Prevost i dokument końcowy

Podczas ostatniego briefingu prefekt Dykasterii Biskupów, kardynał Robert Prevost, wskazał w swoich odpowiedziach na kilka pytań, że wybór biskupów był omawiany na Synodzie i będzie nadal omawiany, a władza jest służbą. Dodał również, że władza doktrynalna Konferencji Biskupów ma ograniczenia i nie jest autonomiczna i musi być spójna ze Stolicą Piotrową.

Według prefekta Dykasterii ds. Komunikacji Paolo Ruffiniego, między dniem dzisiejszym, jutrzejszym i pojutrzejszym odbędzie się faza poprawek do projektu dokumentu końcowego (zgłoszono ich już ponad tysiąc) i jest bardzo prawdopodobne, że dokument końcowy zostanie zatwierdzony w sobotę rano i wysłany do papieża Franciszka.

La entrada Los cardenales Ambongo y Radcliffe protagonizan la última fase del Sínodo se publicó primero en Omnes.

Większość z nich to młodzi konsumenci treści audiowizualnych w wieku od 16 do 29 lat, czyli grupa docelowa niniejszego badania. Analiza tego pokolenia jest kluczowa, ponieważ są oni pierwszymi cyfrowymi tubylcami, co oznacza, że badanie ich obecnych zachowań w świecie audiowizualnym jest szczególnie interesujące dla zrozumienia przyszłych trendów w branży treści, wyjaśniają eksperci.

Silnie rozwijający się rynek

W Hiszpanii przychody z usług wideo online przekroczyły 700 mln euro w 2023 r., a w Europie usługi SVoD na żądanie potroiły się z 5,3 mld euro w 2017 r. do 16,2 mld euro w 2021 r. W rezultacie udział usług na żądanie w całkowitych przychodach audiowizualnych wzrósł z 5 do 13 %.

Platformy streamingowe, takie jak Netflix, Amazon Prime Video czy HBO Max, są drugim po mediach społecznościowych najpopularniejszym kanałem konsumpcji treści dla 93,5% użytkowników z Pokolenia Z. Netflix jest preferowaną płatną platformą audiowizualną online w czterech na dziesięć gospodarstw domowych, a następnie Amazon Prime Video, zgodnie z raportem. W ostatnim kwartale 2023 r. młodzi ludzie spędzali dwie godziny dziennie na platformach usług na żądanie.

Generowanie niecierpliwości i indywidualnie

Zdecydowana większość młodych ludzi przyznaje, że ogląda seriale i filmy na swoich smartfonach (7 na 10), a następnie na Smart TV. Jest to tak zwane "pokolenie niecierpliwości", które chce konsumować w najwygodniejszy możliwy sposób i tak szybko, jak to możliwe, dlatego chcą oglądać seriale i filmy przez krótszy czas.

Według ekspertów ważne jest, aby przeanalizować, że - format oglądania jest zwykle indywidualny, co zmienia koncepcję "rodzinnego oglądania" w ćwiczenie indywidualizmu.

Rola rodziców

Podobnie, "rola ojców i matek jako głównych wychowawców swoich dzieci staje się jeszcze ważniejsza, ponieważ powinni oni starać się zachęcać do wspólnego oglądania produktów audiowizualnych, ponieważ będzie to służyć poprawie komunikacji w rodzinie i słuchaniu nastolatków i młodych ludzi w domu".

Spośród 50 przeanalizowanych postaci, 38 % nie wie, jak wyglądają ich relacje z rodziną, podczas gdy rodzina z dwójką rodziców z dziećmi jest najliczniej reprezentowana (18 %), a następnie rodzina z dwójką rodziców z dziećmi (18 %), podczas gdy rodzina z dwójką rodziców z dziećmi jest najliczniej reprezentowana (18 %). rodzina zrekonstruowana (10 %) i duża rodzina (10 %).

Według think tanku zaskakujące jest to, że "odniesienia do rodziny prawie nie istnieją w produktach najczęściej konsumowanych przez młodych ludzi, a jeśli pojawiają się relacje rodzinne, to w negatywny sposób, aby usprawiedliwić traumy w dzisiejszych czasach". 

Jednak "w serialu szacunek i relacje rodzinne są promowane jako sposób na dzielenie się problemami. Przyjaźń i miłość są ponad relacjami rodzinnymi.

Zniekształcone obrazy

Gema López, wykładowca na Universidad Europea, uważa, że "okres dojrzewania to bardzo delikatny wiek, w którym młodzi ludzie budują swoją samoocenę i obraz siebie. Jeśli nastolatki pojawiające się w serialu są grane przez dorosłych aktorów, młodzi widzowie mogą mieć zniekształcony obraz tego, czym jest ciało nastolatka. Może to sprzyjać rozwojowi kompleksów.

Rafael Carrasco, profesor i badacz sieci na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, zauważa, że "uderzające jest to, że w sieci społecznościowej X komentarze na temat hiszpańskich seriali i filmów odnoszą się do aktorów, podczas gdy w amerykańskich filmach używane są imiona bohaterów".

"Korzystanie i nadużywanie ekranów przez nieletnich i młodzież".

Cristina Gallego, profesor i badacz na Universidad Rey Juan Carlos, jest zaniepokojona pojawieniem się "wysokiego spożycia alkoholu w połączeniu z normalizacją lekkomyślnej jazdy, co rodzi pytanie, czy odzwierciedla to lub wpływa na młodych Hiszpanów".

Carmen LLovet, badaczka z Innomedia na Uniwersytecie Nebrija, uważa, że "powinno to prowadzić do refleksji, że młodzi ludzie w Hiszpanii decydują się oglądać seriale, które nie reprezentują ich pod względem wieku lub sytuacji społeczno-ekonomicznej, tak jakby seriale były nową strategią aspiracyjną".

Na koniec María José Olesti, dyrektor generalna The Family Watch, skomentowała, że "rodziny od kilku lat wykazują, zwłaszcza za pośrednictwem naszego Barometru, szczególne zaniepokojenie korzystaniem i nadużywaniem ekranów przez dzieci i młodzież, tym, jak zarządzają swoim wizerunkiem i jak jest on seksualizowany, zwłaszcza u dziewcząt, a także tym, jak wszystko to może wpływać na relacje osobiste i rodzinne oraz rozwój psycho-afektywny, naukę i ustanowienie zdrowych nawyków stylu życia".

Niektóre zalecenia

Wśród głównych zaleceń raportu firmy doradztwa rodzinnego i specjalistów znajdują się "zachęcanie do krytycznego myślenia wśród nieletnich"; "aby kryteria wyboru serialu lub filmu nie opierały się wyłącznie na wieku zalecanym przez platformy"; "prowadzić dialog z dziećmi na temat fikcyjnych faktów, które są im przedstawiane"; podczas "oglądania treści z młodszymi dziećmi, podkreślać to, co jest pozytywne i pozwolić im zobaczyć negatywne rzeczy"; "a w przypadku nastolatków/przedszkolaków, pomagać im kwestionować wszystko, podkreślając nie tylko to, co jest dla nich najlepsze, ale także znaczenie dotarcia do prawdy, zawsze opartej na wolności".

La entrada Expertos aconsejan pensamiento crítico de los menores ante series y cine se publicó primero en Omnes.

Temat należy do Grupy 5, jednej z dziesięciu grup ustanowionych przez papieża rzymskiego w celu zbadania pewnych kwestii, w List wysłany przez papieża do kardynała Mario Grecha 14 marca br.

"Kwestie teologiczne i kanoniczne w formularzach ministerialnych".

Niektóre kwestie teologiczne i kanoniczne dotyczące konkretnych form ministerialnych".

Kardynał Fernández wyjaśnił, że grupa ta "jest koordynowana przez Sekretarza Doktrynalnego Dykasterii Nauki Wiary. W ubiegły piątek przeszedł on interwencję medyczną, a na jego miejsce zaproponowano dwie osoby bardzo zdolne do wysłuchania propozycji. Później dowiedziałem się, że niektórzy oczekiwali mojej obecności i zaproponowałem spotkanie w czwartek o 16:30".

Troska o rolę kobiet w Kościele

"Zamiast tego - kontynuuje kardynał - Ojciec Święty jest bardzo zaniepokojony rolą kobiet w Kościele i jeszcze przed prośbą Synodu poprosił Dykasterię Nauki Wiary o zbadanie możliwości rozwoju bez skupiania się na święceniach kapłańskich. Nie możemy pracować w innym kierunku, ale muszę powiedzieć, że w pełni się z tym zgadzam. Dlaczego?".

"Ponieważ myślenie o diakonacie dla kilku kobiet nie rozwiązuje kwestii milionów kobiet w Kościele", dodaje. "Z drugiej strony, nie podjęliśmy jeszcze pewnych kroków, które moglibyśmy podjąć", kontynuuje. 

Kilka przykładów

"1) Kiedy powstała nowa posługa katechety, Dykasteria ds. Kultu Bożego wysłała list do Konferencji Biskupów. Zaproponował w nim dwa różne sposoby konfiguracji tej posługi. Jeden odnosił się do kierunku katechezy. Drugi natomiast nawiązuje do tego, co papież powiedział w Dear Amazonia o katechetkach, które wspierają wspólnoty pod nieobecność kapłanów, kobietach, które są odpowiedzialne, prowadzą wspólnoty i pełnią różne funkcje".

"Konferencje Biskupów mogły przyjąć ten drugi sposób, ale bardzo niewiele z nich to zrobiło. Propozycja ta była możliwa, ponieważ papież wyjaśnił w swoich dokumentach, że władza kapłańska, związana z sakramentami, niekoniecznie jest wyrażana jako władza lub autorytet, i że istnieją formy autorytetu, które nie wymagają święceń kapłańskich. Teksty te nie zostały jednak przyjęte".

Kobiety diakonisy nie są najważniejszą rzeczą, którą należy promować.

"2) Akolitat dla kobiet został faktycznie przyznany w niewielkim odsetku diecezji, a często to księża nie chcą przedstawiać kobiet biskupowi do tej posługi" - czytamy w dokumencie.

"Te kilka przykładów", według kardynała, "uświadamiają nam, że pośpieszne wzywanie do święceń diakonatu kobiet nie jest najważniejszą odpowiedzią na promowanie kobiet w dzisiejszych czasach".

Aby zachęcić do refleksji, kardynał Fernandez "poprosił o przesłanie do mojej dykasterii świadectw kobiet, które przewodzą wspólnotom lub zajmują ważne stanowiska. Nie dlatego, że narzuciły się wspólnotom lub w wyniku badań, ale dlatego, że zdobyły tę władzę pod wpływem impulsu Ducha Świętego w odpowiedzi na potrzebę ludzi".

"Szczególnie proszę członkinie tego Synodu o pomoc w podjęciu, uwydatnieniu i przesłaniu do Dykasterii różnych propozycji, które możemy usłyszeć w ich kontekście, na temat możliwych sposobów uczestnictwa kobiet w kierowaniu Kościołem. W tym duchu oczekujemy na propozycje i refleksje".

"Dla tych, którzy byli bardzo zaniepokojeni procedurami i nazwiskami, w czwartek wyjaśnię to i podam nazwiska, aby skojarzyć niektóre twarze z tą pracą", dodał.

Komisja pozostanie aktywna

"Niezależnie od powyższego, dla tych, którzy są przekonani na temat diakonatu kobiet, Ojciec Święty potwierdził mi, że Komisja pozostanie aktywna pod przewodnictwem kardynała Giuseppe Petrocchi", dodał prefekt.

"Członkowie Synodu, którzy chcą to zrobić - indywidualnie lub jako grupy - mogą przesyłać rozważania, propozycje, artykuły lub obawy na ten temat do tej Komisji. Kardynał Petrocchi potwierdził mi, że prace zostaną wznowione w nadchodzących miesiącach i przeanalizuje materiały, które napłynęły".

Kardynał Giuseppe Petrocchi jest arcybiskupem L'Aquili (Włochy) od 2013 r., a w 2018 r. został mianowany kardynałem przez papieża Franciszka.

Wsparcie à la carte

s. Nathalie Becquart (Fontainebleau, Paryż, FrancjaFrancuska zakonnica i podsekretarz Synodu, która poparła list, powiedziała w odpowiedzi na liczne pytania dziennikarzy dotyczące kwestii diakonatu kobiet, że "nic nie stoi na przeszkodzie, aby kobiety odgrywały ważne role w Kościele". W innym miejscu powiedziała: "Jestem kobietą, nie możemy mylić roli kobiet w Kościele z chęcią ich klerykalizacji", podobnie jak kardynał-elekt ks. Timothy Radcliffe, który ostrzegł przed zamiarem szukania "nagłówków" w projekcie dokumentu końcowego, który zgromadzenie synodalne ma już od dzisiejszego popołudnia.

La entrada Cardenal Fernández: el Papa cree que el “diaconado femenino no está maduro” se publicó primero en Omnes.

Teraz ponownie rozmawiamy z tym pedagogiem, jedną z wiodących postaci w edukacji w Hiszpanii i aktywną w sieciach społecznościowych (@GregorioLuri w X), z okazji jego książki "Prohibido repetir. Una propuesta apasionada para salvar la escuela" (Zakaz powtarzania. Namiętna propozycja ratowania szkoły), opublikowanej przez Rosameron. Jest to już trzecia edycja w ciągu niecałych dwóch miesięcy.

Bez powtórzeń. Pełna pasji propozycja ocalenia szkoły

AutorGregorio Luri

RedakcjaRosameron

Długość druku303 strony

JęzykAngielski

Jedno z jego głównych przesłań: "Nikt nie jest skazany na przeciętność przez przeznaczenie. Bieda warunkuje, i to bardzo, ale nie determinuje. I to jest przesłanie, które musimy przekazać uczniom z najbardziej defaworyzowanych środowisk. Jeśli nie traktujemy ich jak wolnych i odpowiedzialnych ludzi, nie szanujemy ich godności, ponieważ, niezależnie od tego, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie, uważamy ich za amoralnych.

Rozmawialiśmy z ekspertem, gdy wracał z pobytu w jednym z krajów Ameryki Łacińskiej, a w niedzielę 27 będzie można go posłuchać na antenie kanału Spotkanie Madryt 24. Teraz mówimy o przeciętności, jakości, dyskryminacji prywatnej i dotowanej edukacji....

Podtytuł twojej książki "Forbidden to repeat" brzmi "A passionate proposal to save the school". Nie mówi Pan "ulepszyć", tylko "uratować". Czy odnosisz się do naszego kraju i/lub do różnych krajów, które analizujesz w książce?

- Przeciętność jest trudna do ulepszenia, ponieważ brakuje jej wiernej reprezentacji własnej przeciętności. Nie wie, czego nie wie. Dlatego trzeba ją ocalić. Należy ją uchronić przed kultywowaniem tego, co łatwe (począwszy od kultywowania łatwego piękna) i przed tendencją, która popycha nas do żądania mniej i jednoczesnego poprawiania wyników.

W swojej krótkiej prezentacji pytasz, co się dzieje? Jesteś filozofem i pedagogiem z wieloletnim doświadczeniem. Opowiedz nam o tym.

- Godność ucznia nie jest już szanowana. Dlatego zaczynam tę książkę od opowiedzenia o dwóch doświadczeniach, które skłoniły mnie do jej napisania. Po pierwsze, bardzo skromna szkoła w Cúcuta w Kolumbii, która, gdy zaprosiła mnie do wygłoszenia wykładu, dodała: "Szanuj naszych uczniów; nie ułatwiaj im tego zbytnio". Po drugie, nauczyciele oddziału onkologii dziecięcej szpitala Montepríncipe, którego treść pozostawiam ciekawości czytelnika.

Twierdzisz, że wśród nas "powtórzenie" (oczywiście) natychmiast wywołuje "potencjalne szkody emocjonalne". repeater"a on się nie zgadza. I odnosi się również do czytania ze zrozumieniem minimalnie złożonego tekstu. Porozmawiajmy o tym trochę.

- Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje biedna osoba z trudnościami w uczeniu się, jest poklepywanie po plecach, mówienie jej, że cokolwiek zrobiła, zrobiła to bardzo dobrze. Jeśli wynik nie ma znaczenia, to nie ma też znaczenia wysiłek (wola) i uwaga. Dobrze wiemy, gdzie w naszym systemie szkolnym znajdują się uskoki (3/4 klasa), więc albo przeznaczamy zasoby na zapobieganie uskokom, albo przeznaczamy je na zrekompensowanie ich konsekwencji.

Czym był tak zwany "cud Mississippi", o którym opowiadasz w swojej książce? Wskazówka.

- Nikt nie jest skazany na przeciętność przez przeznaczenie. Bieda warunkuje, i to bardzo, ale nie determinuje. I to jest przesłanie, które musimy przekazać uczniom z najbardziej defaworyzowanych środowisk. Jeśli nie traktujemy ich jak wolnych i odpowiedzialnych ludzi, nie szanujemy ich godności, ponieważ, niezależnie od tego, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie, uważamy ich za amoralnych.

Na stronie prezes CECE, Alfonso Aguiló, przyznał dyskryminujące traktowanie prywatnej i dotowanej edukacji" w naszym kraju. Cztery bardzo krótkie pytania: 1) Czy zgadzasz się z diagnozą? 2) Podaj powód. 3) Czy to samo dzieje się w którymś z krajów, które analizujesz w swojej książce? Szwecja, Finlandia, Holandia, Szkocja, Francja... 4) Dyskryminacja, jeśli istnieje, jest alarmującym faktem. Czy zagrożona jest wolność rodzin?

- 1) Tak. 2) Niezrozumienie tego, co oznacza wolność wyboru. 3) Jedynym krajem, który poważnie potraktował tę kwestię, była Szwecja z bonem szkolnym, ale szczerze mówiąc, musimy powiedzieć, że jego wyniki są mniej satysfakcjonujące niż oczekiwano. 4) Oczywiście. To, co państwo powinno zrobić, to nie stawiać przeszkód na drodze edukacji prywatnej i czarterowej, ale uczynić szkoły publiczne tak atrakcyjnymi, aby ich wyniki były lepsze od wyników szkół prywatnych i czarterowych.

Katalońska nauczycielka z Girony, Damiá Bardera, zdemontowała "edukacyjny nonsens" w Katalonii poprzez deklaracjaSzkoła zrezygnowała z nauczania" i "opiera się na kłamstwie, że istnieją skróty do wysiłku". Zgadzasz się?

 - Ale ważne jest nie to, że jest katalońskim nacjonalistą, ale to, że odważył się stwierdzić to, co oczywiste.

Ostatnia rzecz. Twój epilog zatytułowany jest "Szkolnictwo to nie instruktaż", to nie nauka. Czy istnieją alternatywy? Jakie jest twoje przesłanie?

- Dziś wiemy, że nauka studentów nie zależy od liczby godzin lekcyjnych, ale od jakości zajęć. Oczywiście istnieje alternatywa: zacznijmy od nauczenia się czegoś od hiszpańskich społeczności, które robią to lepiej.

La entrada Gregorio Luri: «Se ha dejado de respetar la dignidad del alumno» se publicó primero en Omnes.

Wraz z modlitwami o pokój w wielu miejscach, takich jak Ukraina, Palestyna, Izrael, Myanmar, Sudan, wymienione w szczególności, były to końcowe słowa papieża Franciszka w orędziu. Ogólna publiczność w środę, z licznymi pielgrzymami na Placu Świętego Piotra.

"Życie w Chrystusie, które nadaje sens naszej egzystencji".

W swojej dziewiątej katechezie o Duchu Świętym, tym razem poświęconej Parakletowi w życiu Kościoła, papież podkreślił w końcowych słowach, że "Duch Święty daje nowe życie wszystkim wierzącym, życie w Chrystusie, które czyni nas dziećmi Bożymi. Oznacza to, że Duch Święty daje nam życie wieczne, a to jest dobra nowina, która nadaje sens naszej egzystencji".

Na początku Ojciec Święty przedstawił krótki rys historyczny. "Dzisiaj zastanawiamy się nad obecnością i działaniem Duch Święty w życiu Kościoła. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa nie było potrzeby wyraźnego formułowania wiary w Ducha Świętego".

Sobór w Konstantynopolu, rok 381

"To pojawienie się herezji w IV wieku skłoniło Kościół do zdefiniowania jego boskości" - kontynuował. "Kiedy ten proces się rozpoczął - wraz ze św. Atanazym w IV wieku - to doświadczenie Kościoła uświęcającego i przebóstwiającego działania Ducha Świętego doprowadziło go do pewności Jego pełnej boskości.

"Stało się to na Soborze Ekumenicznym w Konstantynopolu w 381 r., który zdefiniował boskość Ducha Świętego tymi dobrze znanymi słowami, które powtarzamy do dziś: "Wierzę w Ducha Świętego, Pana i dawcę życia, który od Ojca [i Syna] pochodzi, który z Ojcem i Synem odbiera tę samą cześć i chwałę, i który mówił przez proroków". Powiedzieć, że Duch Święty jest "Panem", to tak, jakby powiedzieć, że dzieli On "panowanie" Boga, które należy do świata Stwórcy, a nie do świata stworzeń" - powiedział papież w katechezie.

"Filioque

Odnośnie do "Filioque", przyczyny sporów między Kościołem Wschodnim i Zachodnim, Papież wskazał: "W przeszłości zajmowaliśmy się głównie stwierdzeniem, że Duch Święty 'pochodzi od Ojca'. Kościół łaciński wkrótce uzupełnił to stwierdzenie, dodając w Credo mszalnym, że Duch Święty "pochodzi również od Syna". Ponieważ w języku łacińskim wyrażenie "i od Syna" jest tłumaczone jako "Filioque", dało to początek sporowi znanemu pod tą nazwą, który był powodem (lub pretekstem) wielu sporów i podziałów między Kościołem Wschodnim i Zachodnim".

"Z pewnością nie chodzi o to, aby zajmować się tutaj tą kwestią", podkreślił papież, "która z drugiej strony, w klimacie dialogu ustanowionym między dwoma Kościołami, straciła surowość przeszłości i pozwala nam mieć nadzieję na pełną wzajemną akceptację, jako jedną z głównych 'pogodzonych różnic'".

"Wspaniała i pocieszająca wiadomość dla nas".

"Teraz, w nowym stworzeniu", dodał w swojej refleksji katechetycznej, "to Duch Święty daje wierzącym nowe życie, życie Chrystusa, życie nadprzyrodzone, życie dzieci Bożych (...) "Gdzie w tym wszystkim jest dla nas wielka i pocieszająca nowina? W tym, że życie dane nam przez Ducha Świętego jest życiem wiecznym. Wiara uwalnia nas od horroru konieczności przyznania, że wszystko kończy się tutaj, że nie ma odkupienia dla cierpienia i niesprawiedliwości, które panują na ziemi". 

Inne słowo Apostoła zapewnia nas: "Jeśli Duch Boży, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, to ten sam Duch, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który w was mieszka" (Rz 8:11). 

Na koniec papież poprosił, abyśmy "nie zapomnieli dziękować Temu, który przez swoją śmierć uzyskał dla nas ten nieoceniony dar!

Ignacego z Antiochii, jutro

W końcowych słowach, zwracając się do pielgrzymów po włosku, papież pozdrowił uczestników światowego zjazdu Radia Maryja, przybyłych z różnych krajów, którzy szerzą wartości braterstwa i solidarności, oraz różne włoskie grupy.

Przypomniał również o jutrzejszym święcie liturgicznym św. Ignacego Antiocheńskiego, "gorliwego pasterza miłości do Chrystusa. Niech jego przykład pomoże wszystkim odkryć na nowo radość bycia chrześcijaninem".

La entrada El Papa anima a “hablar al Espíritu Santo, que nos da la vida eterna” se publicó primero en Omnes.

"Camino jest opatrznościową okazją, oświeconą darem wiary, aby szukać Boga i dać się znaleźć przez Niego, który czeka na nas na końcu, w Celu", dodaje ks. prałat Prieto, który wraz z Dyrektorem Generalnym Fundacji Pawła VI, wręczył jej Katedrę, Jesus Avezuelai reżyser Marta PedrajasArcybiskup Rzymu, abp. Luis MarínSynodu Biskupów, podsekretarz Synodu Biskupów, wśród innych osobistości.

Dodatkowo, "the  Droga św. Jakuba pokazuje, że Europa (ludzkość) jest wspólnym projektem, przede wszystkim jednostek i narodów, a nie tylko strategii politycznych i gospodarczych, których należy słuchać, aby budować lepsze braterstwo społeczne" - powiedział.

Arcybiskup Composteli apeluje, aby "każda katastrofa nadal nas bolała (...). Każda katastrofa jest porażką społeczeństwa". A także do dążenia do pokoju, do "prawdziwego rozwoju" i do "rozmowy z migrantami".

Podczas swojej podróży apostolskiej papież powiedział, że Luksemburg "wyróżnił się (w swojej historii) zaangażowaniem w budowanie zjednoczonej i zjednoczonej Europy". Z drugiej strony, wojna między Rosją a Ukrainą przeciąga się. Co byś podkreślił z apeli Ojca Świętego o pokój?

- Ponad uprzedzeniami i barierami ideologicznymi, ponad niemożliwymi do pogodzenia stanowiskami, papież Franciszek nie przestaje wzywać nas do wysiłku, który musi być udziałem całego społeczeństwa, nie tylko przywódców politycznych: ten wysiłek jest zadaniem, które każdy mężczyzna i każda kobieta muszą wykonać, aby osiągnąć prawdziwy, sprawiedliwy i trwały pokój.

To właśnie dążenie do pokoju, zawsze opartego na sprawiedliwości i prawdzie, jest naszą zasługą jako jednostek, jako społeczeństwa, a także jako Kościoła. Papież jest proroczym i politycznie niepoprawnym głosem, ponieważ nie szuka częściowych opcji dla pokoju opartego na własnym interesie. Jego apele rodzą się z samej Ewangelii, która wzywa nas i przynagla do skutecznego i skutecznego pojednania.

Papież zachęcał do ustanowienia relacji solidarności między narodami, aby wszyscy mogli być uczestnikami i protagonistami uporządkowanego projektu integralnego rozwoju. Co możesz nam o tym powiedzieć?

- Przypominają mi się słowa św. Pawła VI, gdy stwierdza, że prawdziwy rozwój to taki, który obejmuje wszystkich ludzi i całego człowieka (Populorum Progressio  nr 14). Integralny rozwój, nie tylko technologiczny lub handlowy, który zapewnia godność, pracę i schronienie dla wszystkich; rozwój osoby, który uznaje wartości duchowe i religijne, który zapewnia wolność sumienia i wolność religijną.

Rozwój nie jest wynikiem zestawu technik produkcyjnych, ale obejmuje całą istotę ludzką (całego człowieka i wszystkich ludzi): godność jego pracy, odpowiednie warunki życia, możliwość dostępu do edukacji i niezbędnej opieki medycznej. "Rozwój jest nową nazwą pokoju", powiedział Paweł VI, ponieważ nie ma prawdziwego pokoju, gdy ludzie są marginalizowani i zmuszani do życia w nędzy. Nie ma pokoju tam, gdzie nie ma pracy lub oczekiwania na płacę wystarczającą na życie.

Zarówno w Belgii, jak i w Luksemburgu papież nalegał na "Powitanie" jako duch "otwartości na wszystkich". Przyjął również rodziny migrantów z krajów chrześcijańskich i muzułmańskich. Czy potrafimy postawić się na miejscu innych? 

- Trudno nam wczuć się w sytuację innych, postawić się na miejscu tych, którzy opuścili dom i ziemię w poszukiwaniu szansy na godne życie, do którego każdy człowiek ma prawo. Polaryzujemy debatę na temat migrantów do skrajności, zapominając o ludziach, którzy są ofiarami nędzy, wojny i mafii, które wykorzystują ich potrzeby.

Być może powinniśmy zrewidować nasze osobiste i społeczne podejście i zachowanie wobec migrantów i cudzoziemców. Nie mówmy o nich, rozmawiajmy z nimi, przypomnieliśmy niedawno z okazji Światowego Dnia Migrantów i Uchodźców.

Ruchy migracyjne. Na przykład Hiszpania ma rekordową populację w 2023 r.: 48,5 miliona mieszkańców z 13,4 % obcokrajowców. Niedawno byliśmy świadkami kolejnej śmiertelnej katastrofy statku na Wyspach Kanaryjskich. Jakieś komentarze?

- Niech każda katastrofa nadal nas boli: złamane życie, zawiedzione nadzieje. Każda katastrofa jest porażką społeczeństwa. Nie możemy być jedynie medialnymi widzami takich wiadomości: przyjmować to nie tylko przyjmować, ale także wyciągać konsekwencje z wzajemnego i wzajemnego wzbogacania się tych, którzy przyjmują i tych, którzy są przyjmowani.

Lundacja Pawła VI i Arcybiskupstwo Santiago de Compostela utworzyły w Rzymie Katedrę Studiów Europejskich nad Drogą św. niepewności i wyzwań. Mówiłeś o humanizacji i nadziei, prawda?

- Katedra ta ma być propozycją dla odnowionej i pełnej nadziei Europy, której jesteśmy częścią. Droga św. Jakuba jest w niej przedstawiona jako cenna tożsamość, o którą musimy dbać ze względu na jej ludzką i chrześcijańską wartość. 

Możemy zatem skonstruować lub podtrzymać wspaniałą i niezbędną metaforę dla mężczyzn i kobiet naszych czasów, dla Europejczyków tej godziny i dla tej zdezorientowanej ludzkości: metafora Drogi św. Jakuba mówi, że świat lub życie ma przestrzenie i firmy, które zachęcają i podtrzymują, a pielgrzymka życia jest podróżą podtrzymywaną przez tysiąc sfer, tysiąc obecności i podpór, które ją chronią i zabezpieczają.

 Czy uważasz, że papież Franciszek może odwiedzić grób apostoła przy jakiejś ważnej okazji?

- Podobnie jak święty Jan Paweł II (1982 i 1989) i papież Benedykt XVI (2010), Kościół w Santiago de Compostela ponawia zaproszenie papieża Franciszka do odwiedzenia swojego przyjaciela, świętego Jakuba Większego, jako następcy Piotra. Z Santiago słowa papieża zawsze rozbrzmiewają ze szczególną siłą: Europa musi powrócić do swoich korzeni, aby odpowiedzieć na pytanie o Boga i człowieka, aby, jak powiedziałby Dante, nadzieja mogła ponownie odrodzić się w sercu ludzkości.

Opowiedz nam przez chwilę o Camino de Santiago. Jego atrakcyjność wśród ludzi jest ogromna.

- Droga i jej cel, drogi i grób apostoła św. Jakuba są przedstawione jako wielka otwarta przestrzeń i horyzont, po którym kroczą i ku któremu zmierzają ci, którzy szukają i ci, którzy nie szukają, niespokojni i obojętni, wierzący i niewierzący. Na tej drodze musimy postawić pytanie o sens życia, o jego transcendentny horyzont. Droga jest opatrznościową okazją, oświeconą darem wiary, aby szukać Boga i pozwolić się znaleźć przez Niego, który czeka na nas w końcu u celu.

Jakuba pokazuje, że Europa (ludzkość) jest wspólnym projektem, przede wszystkim osób i narodów, a nie tylko strategii politycznych i gospodarczych, których należy słuchać, aby lepiej budować braterstwo społeczne, które prowadzi nas do bycia "orędziem nadziei opartym na zaufaniu, że trudności mogą stać się silnymi promotorami jedności, aby przezwyciężyć wszystkie lęki, które przeżywa Europa - wraz z całym światem. Nadzieja w Panu, który przemienia zło w dobro, a śmierć w życie" (Franciszek, przemówienie do Parlamentu Europejskiego, Strasburg, 25 listopada 2014 r.).

La entrada Mons. Prieto: “Debemos cuidar el Camino de Santiago, es vía de esperanza” se publicó primero en Omnes.

W ten sposób papież Franciszek rozpoczął swoją refleksję w 28. Niedzielę Zwykłą, przed odmówieniem Maryjnej Modlitwy Godzin Eucharystii. Angelus. "Trudno jest zostawić wszystko. Widzimy dwa ruchy tego człowieka: na początku biegnie, aby zobaczyć Jezusa. Na końcu jednak ze smutkiem odchodzi. Najpierw biegnie na spotkanie z Nim, a potem odchodzi".

"Czuje się niezadowolony, pomimo bogactwa".

"Zatrzymajmy się nad tym. Biegnie tam, gdzie jest Jezus, jakby coś w jego sercu go przynaglało. W rzeczywistości, pomimo tak wielu bogactw, czuje się niezaspokojony, nosi w sobie niepokój, poszukuje pełnego życia i klęka u stóp Mistrza".

"Jezus patrzy na niego z miłością: proponuje, aby sprzedał wszystko, co posiada, rozdał to ubogim i poszedł za Nim. Ale tutaj dochodzi do nieoczekiwanego wniosku. Mężczyzna wygląda na smutnego i żegna się z nim chłodno i szybko". 

"Dobrem, za którym tęsknimy, jest sam Bóg".

"My również nosimy w naszych sercach nieodpartą potrzebę szczęścia i życia pełnego sensu" - podkreślił papież. "Możemy jednak popaść w iluzję myślenia, że odpowiedź można znaleźć w dobrach materialnych i ziemskim bezpieczeństwie. Zamiast tego Jezus chce doprowadzić nas do prawdy o naszych pragnieniach i sprawić, byśmy odkryli, że w rzeczywistości dobrem, za którym tęsknimy, jest sam Bóg, Jego miłość do nas i życie wieczne, które On i tylko On może nam dać".

"Prawdziwym bogactwem jest to, że On patrzy na nas z miłością, tak jak Jezus patrzy na tego człowieka. I kochać się nawzajem, czyniąc nasze życie darem dla innych. Jesteśmy zaproszeni do podjęcia ryzyka sprzedania wszystkiego, aby dać to ubogim. Co to oznacza?" - zapytał papież.

"Nie chciał ryzykować miłości"

To nie jest tylko kwestia "dzielenia się rzeczami, ale tym, kim jesteśmy, naszą przyjaźnią, naszym czasem". Bracia i siostry, ten bogacz nie chciał zaryzykować miłości, kochać i odszedł ze smutną miną. Zadajmy sobie pytanie: do czego przywiązane jest nasze serce? Jak zaspokajamy nasz głód życia i szczęścia? Czy wiemy, jak dzielić się z tymi, którzy są ubodzy, z tymi, którzy są w trudnej sytuacji, lub którzy potrzebują trochę wysłuchania, trochę bycia wysłuchanym, lub potrzebują uśmiechu, słowa, które pomoże im odzyskać nadzieję?

Pamiętajmy o tym: prawdziwym bogactwem nie są dobra tego świata, ale bycie kochanym przez Boga i uczenie się kochać jak On. Prośmy o wstawiennictwo Maryję Pannę, aby pomogła nam odkryć w Jezusie skarb życia.

Milion dzieci modli się w piątek o pokój

Po modlitwie Anioł Pański papież Franciszek wezwał do natychmiastowego zawieszenia broni i uwolnienia zakładników na Bliskim Wschodzie oraz okazał swoją bliskość z Palestyną, Izraelem i Libanem, 

Wyraził również zaniepokojenie dramatyczną sytuacją na Haiti i pokazał swoją "bliskość z naszymi haitańskimi braćmi i siostrami". Sytuacja, która zmusza ich do ucieczki z domów, a nawet z własnego kraju.

Odniósł się również do inicjatywy fundacji Pomoc Kościołowi w PotrzebieW wydarzeniu, które odbędzie się w najbliższy piątek, weźmie udział milion dzieci, które odmówią różaniec w intencji pokój i wezwał nas, byśmy stanęli po stronie tych dzieci.

Papież przypomniał również, że dziś, 13 października, przypada rocznica ostatniego objawienia Maryi Panny w Fatimie i dlatego zawierzył Jej męczenników Ukrainy, Birmy, Sudanu i wszystkie narody cierpiące z powodu wojny, aby przyniosła pokój tym, którzy cierpią z powodu wojny. pokój. 

La entrada El Papa invita a preguntarnos “a qué está apegado nuestro corazón” se publicó primero en Omnes.

"Jego decydujący wkład w modernizację kraju, w jego międzynarodową projekcję i, krótko mówiąc, w jego prestiż, jest niepodważalny", pisze Alberto Horcajo, prezydent Impactunktórej López Bravo był promotorem. W rzeczywistości, w 1981 r., po odejściu z polityki, promował utworzenie Instytutu Edukacji i Badań w celu wsparcia Uniwersytetu Nawarry, który później stał się obecną Fundacją Impactun. 

Autor biografii, Gabriel Pérez Gómez, posiada tytuł doktora nauk informacyjnych i jest dziennikarzem. Był dyrektorem Televisión Española w Nawarze i prezesem Stowarzyszenia Prasowego w Pampelunie, a w tym czasie zagłębił się w tysiące stron różnych archiwów. Uważa on za "wyjątkowo ważne" memorandum Lópeza Bravo napisane w samolocie, który przywiózł go z powrotem do Hiszpanii po napiętej rozmowie, którą odbył z papieżem Pawłem VI w 1973 roku.

Omnes przeprowadził wywiady z wieloma członkami charyzmatów i instytucji Kościoła. Także z wiernymi Opus Dei lub o nich. Na przykład rozmawiał z mediolańczykami Marta Risari lub młoda litewska matka nadliczbowa Judita VelzieneKilka dni temu opublikował wywiad na temat hiszpańskiego bankiera i filantropa. Luis Vallsktórego wiara sprawiła, że został bankierem społecznym. Teraz, na temat bieżących spraw, rozmawia z Gabrielem Pérezem o Lópezie Bravo w tej biografii, którą publikuje Rialp.

López Bravo. Biografia

AutorGabriel Pérez Gómez

Redakcja: Rialp

Długość druku334 strony

JęzykAngielski

Na początek zwykłe pytanie: Co skłoniło cię do zbadania życia Gregorio Lópeza Bravo?

 -Cóż, to był łut szczęścia. Nie uważam się za biografa, zwłaszcza gdy czytam pełne pasji i mistrzowsko napisane biografie. Kilka lat temu, po przejściu na wcześniejszą emeryturę z TVE i mając czas dla siebie, zacząłem pisać biografię mojego teścia, Álvaro d'Ors, ponieważ miałem wobec niego dług wdzięczności za wiele rzeczy, których mnie nauczył. Wygląda na to, że ta książka zainspirowała kogoś z Fundacji Impactun, który zasugerował mi napisanie tej biografii Lópeza Bravo, zbiegającej się z setną rocznicą jego urodzin.

W tej biografii odnosisz się do spraw o znaczeniu historycznym, ponieważ López Bravo, twój biograf, odegrał w nich precyzyjną rolę. Plan stabilizacji, modernizacja Hiszpanii, jak do tego podszedłeś? Ponieważ wyzwanie było ważne.

- Przede wszystkim z wielkim szacunkiem dla faktów historycznych, a następnie starając się dostrzec osobistą rolę, jaką odegrał bohater. Pozostawiam tyle tła i konsekwencji, ile działania biografa miały dla historyków, co mogłoby zaowocować bardzo ciekawymi monografiami, ale doprowadziłoby czytelnika do zagubienia się w gąszczu danych.

Ze względu na status Lópeza Bravo jako supernumerariusza Opus Dei, został on włączony do klisz politycznych wśród tak zwanych "technokratów", "Lópeces". Ale jego książka stwierdza, że nie było więcej niż trzech członków Opus Dei w dwóch lub trzech gabinetach ministerialnych. Co więcej, istniały między nimi różnice zdań, nie wspominając o przeciwstawnych intelektualistach, takich jak Calvo Serer, który również był członkiem Opus Dei.

- Oczywiście. Wydaje mi się, że istniał bardzo wyraźny interes polityczny w przedstawianiu Dzieła jako niejasnej organizacji, która próbowała przejąć wszystkie dźwignie władzy. To, co robię, to podaję postacie członków Dzieła, którzy stali na czele jakiejś posługi, a jednocześnie powtarzam natarczywe nauczanie świętego Josemaríi, że każdy działa w sferze zawodowej, społecznej lub politycznej zgodnie z własnymi przekonaniami, za które są osobiście odpowiedzialni i że w żadnym wypadku te działania nie reprezentują Opus Dei ani Kościoła. Wyjaśnia to, na co zwracasz uwagę, że w samym Dziele istnieją rozbieżne stanowiska polityczne.

Łączy informacje z licznych archiwów z udokumentowanymi doniesieniami o katastrofie lotniczej, w której zginął, czy o pełnej napięcia rozmowie ówczesnego ministra Lópeza Bravo z papieżem Pawłem VI w 1973 r. Czy López Bravo nie miał problemów sumienia? W rzeczywistości został zdymisjonowany podczas kryzysu w tym samym roku.

- Przeczytałem tysiące stron archiwów, na które się powołuje. Wiedziałem, co zostało opublikowane na temat wywiadu Lópeza Bravo ze świętym Pawłem VI i praktycznie napisałem ten rozdział, kiedy w jednym z ostatnich dni przeglądania jego osobistych archiwów (ponad 120 pudeł pełnych dokumentów), kiedy myślałem, że nie pojawi się nic interesującego, natknąłem się na memorandum Lópeza Bravo napisane w tym samym samolocie, który przywiózł go z powrotem do Hiszpanii, w którym treść tego wywiadu jest podsumowana. 

Jest to wyjątkowo ważny dokument. Jeśli chodzi o osobisty wpływ tego wywiadu, nie znalazłem nic napisanego przez Lópeza Bravo, co mówiłoby o tym, jak wpłynęło to na niego, chociaż przypuszczam, że musiał dokonać wewnętrznej przemocy wobec siebie: musiał wykonywać swoją pracę jako pastor, wiedząc, że ma do czynienia z Wikariuszem Chrystusa.

Ma rozdział poświęcony swojemu ludzkiemu profilowi, przyjaźniom... Mówi o swojej oszczędności, dużej rodzinie, pomocy tak wielu ludziom, do tego stopnia, że po latach spędzonych w polityce jest prawie potrzebujący, podczas gdy zwykle jest odwrotnie.

 - Gregorio López Bravo poświęcił się przyjaźni ponad wszystko. Świadectwa jego przyjaciół są przytłaczające. Nawet teraz, gdy biografia właśnie się ukazała, otrzymuję listy i telefony od ludzi, którzy go znali i którzy opowiadają mi o szczegółach swoich relacji z nim. A miał przyjaciół różnego rodzaju; wydaje mi się nawet, że był lepszym przyjacielem dla tych, którzy myśleli inaczej.

Książka odzwierciedla również wagę, jaką przywiązywał do duchowej i doktrynalnej formacji religijnej. Na przykład w rozmowach formacyjnych, które prowadził w swoim domu przez lata, niezależnie od tego, czy były to trzy czy dwanaście osób, czy też jego postawa w dniu zamachu stanu 23-F. 

- Jest bardzo wyraźnym przykładem osoby, która działa tak, jak myśli, co prowadzi go do dzielenia się swoimi duchowymi troskami z przyjaciółmi. Niektórzy z nich zastanawiali się nawet, czy jego obecność na rekolekcjach lub medytacji, na które zaprosił go Gregory, wynikała z jego zainteresowania zbliżeniem się do Boga, czy też z faktu, że odpowiadał na zaproszenie swojego przyjaciela.

"Jego największą pasją zawsze była polityka", powiedziała twoja żona, Marián. Jak López Bravo poradził sobie z rezygnacją z rządu, rzekomo w wyniku decyzji Carrero Blanco? Powiedziałeś, że byłeś przy nim, zanim zginął w brutalnym ataku. Spotkali się na mszy o 9 rano.

- Myślę, że musiał się przekwalifikować. Polityka, a zatem służba publiczna, zajmowała centralne lata jego życia i niespodziewanie, w środku sukcesu, przewodnicząc sesji plenarnej OECD w Château de la Muette w Paryżu, dowiedział się, że Carrero Blanco nie liczy na niego w rządzie, który właśnie utworzył. Żył z dnia na dzień, bez rachunku bieżącego zapewniającego pewną stabilność, ponieważ nigdy nie wykorzystywał swoich stanowisk do uzyskiwania "dodatkowych" dochodów, jak widzimy w tak wielu przypadkach w przeszłości i obecnie. Jego przyjaciele pomogli mu i szybko odnalazł się w świecie biznesu, któremu poświęcił się aż do śmiertelnego wypadku, który odebrał mu życie.

La entrada Gabriel Pérez: “López Bravo actuó con libertad, sin representar al Opus Dei” se publicó primero en Omnes.

"W tej katechezie zastanawiamy się nad Duchem Świętym i Kościołem w Dziejach Apostolskich. Autor tej świętej księgi - ewangelista Łukasz - podkreśla powszechną misję Kościoła jako znak nowej jedności między wszystkimi narodami. Istnieją zatem dwa ruchy: powszechność i jedność", powiedział Papież na początku swojej refleksji.

Powszechna misja Kościoła

"Relacja o zstąpieniu Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy rozpoczyna się od opisu niektórych znaków przygotowawczych - porywistego wiatru i języków ognia - ale znajduje swoje zakończenie w stwierdzeniu: "I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym" (Dz 2:4). Łukasz - autor Dziejów Apostolskich - podkreśla, że to Duch Święty zapewnia powszechność i jedność Kościoła. 

"Natychmiastowym skutkiem "napełnienia Duchem Świętym" jest to, że apostołowie "zaczęli mówić innymi językami" i opuścili Wieczernik, aby głosić Jezusa Chrystusa tłumom" - kontynuował. "Czyniąc to, Łukasz chciał podkreślić, że uniwersalna misja Kościoła, jako znak nowej jedności między wszystkimi narodami". 

Kościół na zewnątrz, "kolejna Pięćdziesiątnica".

Papież podkreślił, że Duch Święty działa na rzecz jedności na dwa sposoby. "Z jednej strony popycha Kościół na zewnątrz, aby mógł przyjąć coraz więcej osób i narodów; z drugiej strony gromadzi go w sobie, aby umocnić jedność, którą osiągnął. Uczy go rozszerzać się w powszechności i gromadzić w jedności". 

Pierwszy z tych dwóch ruchów, powszechność, widzimy w akcji w Dziejach Apostolskich w rozdziale 10, w epizodzie nawrócenia Korneliusza, dodał: "W dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie głosili Chrystusa wszystkim Żydom i przestrzegającym prawa Mojżeszowego, niezależnie od tego, do jakiego ludu należeli. Potrzeba było kolejnej "Pięćdziesiątnicy", bardzo podobnej do pierwszej, w domu setnika Korneliusza, aby skłonić Apostołów do poszerzenia horyzontu i przełamania ostatniej bariery, oddzielającej Żydów od pogan (por. Dz 10-11).

Ewangelia wyszła poza Azję i dotarła do Europy

"Do tej ekspansji etnicznej dodaje się ekspansję geograficzną. Paweł - czytamy ponownie w Dziejach Apostolskich (por. 16:6-10) - chciał głosić Ewangelię w nowym regionie Azji Mniejszej; ale, jak napisano, "Duch Święty mu przeszkodził"; chciał udać się do Bitynii "ale Duch Jezusa mu nie pozwolił". Powód tych zaskakujących zakazów Ducha jest natychmiast widoczny: następnej nocy Apostoł otrzymał we śnie polecenie przejścia do Macedonii. W ten sposób Ewangelia opuściła jego rodzinny region, Azję, i wkroczyła do Europy", podkreślił papież.

Jedność. Sobór Jerozolimski - Synod

Drugi ruch Ducha Świętego - ten, który tworzy jedność - jest widoczny w Dziejach Apostolskich w rozdziale 15, w rozwoju tak zwanego Soboru Jerozolimskiego. "Problem polega na tym, jak zapewnić, by osiągnięta powszechność nie zagroziła jedności Kościoła" - podkreślił Franciszek.

"Duch Święty nie zawsze doprowadza do jedności nagle, poprzez cudowne i zdecydowane interwencje, jak w dniu Pięćdziesiątnicy. Czyni to także - i w większości przypadków - poprzez dyskretną pracę, z poszanowaniem czasu i ludzkich różnic, przechodząc przez ludzi i instytucje, modlitwę i konfrontację. W pewnym sensie powiedzielibyśmy dzisiaj, synodalny". 

"Tak właśnie stało się na Soborze Jerozolimskim w kwestii obowiązków wynikających z Prawa Mojżeszowego, które miały być nałożone na nawróconych z pogaństwa. Jego rozwiązanie zostało ogłoszone całemu Kościołowi słowami, które dobrze znacie: "Takie było zdanie Ducha Świętego i nasze..." (Dz 15:28).

Trudne również w małżeństwie i rodzinie

Z drugiej strony "Duch Święty gromadzi wspólnotę wokół Chrystusa, który jest "więzią jedności". Wiemy jednak, że osiągnięcie i utrzymanie jedności w Kościele nie jest łatwe, podobnie jak w innych dziedzinach", kontynuował Następca Piotra, odnosząc się do małżeństwa i rodziny.

"Punktem badania, aby zobaczyć, dlaczego jest to dla nas tak trudne, jest sprawdzenie, kogo stawiamy w centrum. Nie zapominajmy, że jedność Pięćdziesiątnicy, to znaczy jedność możliwa dzięki Duchowi Bożemu, osiąga się poprzez umieszczenie Chrystusa w centrum, a nie nas samych.

Jak to osiągnąć: iść razem naprzód ku Chrystusowi

Papież Franciszek zakończył katechezę wskazując, że "jedność Kościoła jest jednością między ludźmi i nie osiąga się jej działając w sposób teoretyczny, ale w życiu. Wszyscy pragniemy jedności, pragniemy jej z głębi naszych serc, ale jest ona tak trudna do osiągnięcia, że nawet w małżeństwie i rodzinie jedność i harmonia są jednymi z najtrudniejszych rzeczy do osiągnięcia, a jeszcze trudniejszymi do utrzymania.

"Powodem jest to, że każdy chce jedności, tak, ale wokół własnego punktu widzenia, nie myśląc o tym, że druga osoba przed nim myśli dokładnie tak samo o "jego" punkcie widzenia. W ten sposób jedność tylko się oddala".

"Jedność Pięćdziesiątnicy, według Ducha Świętego, osiąga się, gdy dąży się do postawienia w centrum Boga, a nie siebie" - podkreślił. "Jedność chrześcijan buduje się również w ten sposób: nie czekając, aż inni dołączą do nas tam, gdzie jesteśmy, ale idąc razem w kierunku Chrystusa. Prośmy Ducha Świętego, aby pomógł nam być narzędziami jedności i pokoju".

Miesiąc poświęcony misjom i Maryi: codzienny różaniec

W tym miesiącu poświęconym misjom, przypomniał papież, prośmy Ducha Świętego, aby pomógł nam odnowić nasze zobowiązanie chrzcielne i niech Chrystus będzie kamieniem węgielnym naszego życia, abyśmy mogli dawać radosne świadectwo jedności i pokoju, które On nam daje.

Na koniec papież zachęcił nas do modlitwy do Maryi Dziewicy. "Miesiąc październik, poświęcony Różańcowi Świętemu, jest cenną okazją do wzmocnienia tej tradycyjnej modlitwy maryjnej. Zachęcam was wszystkich do codziennego odmawiania różańca, oddając się z ufnością w ręce Maryi". 

"Jej, naszej troskliwej Matce, powierzamy cierpienie i pragnienie pokoju narodów cierpiących z powodu szaleństwa wojny, zwłaszcza udręczonej Ukrainy, Palestyny, Izraela, Myanmaru. Palestyna, Izrael, Myanmar, Sudan".

La entrada La unidad se consigue poniendo a Cristo en el centro, exhorta el Papa se publicó primero en Omnes.