Oryginalny tekst artykułu w języku hiszpańskim tutaj
Niewiele jest miejsc tak odległych jak ta mała miejscowość Ozernoje na północy Kazachstanu. Jego położenie, z dala od wszelkich zamieszkałych terenów, od autostrad i dużych miast, czyniło go idealnym miejscem do deportacji. W 1936 roku przywieziono tu setki deportowanych - mówi się o 70 tysiącach, pochodzenia polskiego i ukraińskiego, jedna ogromna grupa za drugą. W większości przypadków ich jedynym przestępstwem wobec reżimu sowieckiego była wiara. Ta sama wiara, która pomogła im zaufać, że zagubieni na tych opuszczonych ziemiach będą mogli z pomocą Boga rozpocząć jakieś godne życie.
Wspomnienia i przeżycia z tych lat utrwalone są w historycznych lub fabularyzowanych relacjach w książkach, m.in. Bezkresny step oraz Zuleikha otwiera oczy: potężne książki opisujące wyzwania mężczyzn i kobiet, często prawdziwie bohaterskich, ludzi, którzy przeciwstawili się naturze w jej najsurowszych formach, aby odbudować swoje życie, które władze sowieckie zamierzały na zawsze przekreślić.
Ci zesłańcy, których liczbę w Azji Środkowej i na Syberii szacuje się na setki tysięcy, budowali miasta, otwierali kopalnie, opanowali klimat, lepiej powiedzieć, zawarli milczące porozumienie z ekstremalnymi warunkami klimatycznymi, aby przynajmniej niektórym udało się przeżyć. Krótko mówiąc, zalążek wiary, oaza w niegościnnych warunkach w środku stepu.
Pod opieką Matki Bożej
Ta wiara zaprowadziła ich pojedynczo do Matki Bożej, aby prosić o przetrwanie ich rodzin. W pierwszych latach zimno i ekstremalne warunki zabiły dziesiątki zesłańców: zimy w tych niemal syberyjskich warunkach sięgały nawet minus 40, a lodowate wiatry mroziły do szpiku kości. Stąd nadejście wiosny oznacza świeże odrodzenie i zdumienie, że można, po raz kolejny, dalej żyć.
Ale głód był zawsze realnym zagrożeniem i uśmiercił wiele istnień. Kiedy w marcu 1941 roku, w okolicach święta Zwiastowania Pańskiego, pojawiło się sezonowe jezioro, wynik wiosennej odwilży, wypełnione rybami, katolicy z okolicy uznali to za odpowiedź Najświętszej Panny na ich wytrwałe modlitwy.
Ulewne strumienie roztopionego śniegu stanowiły niespodziewaną przeszkodę i jakimś cudem w pobliżu miasteczka utworzyło się jezioro o szerokości 5 km i głębokości 7 metrów. Ryby, które również pojawiły się jak cud, były ratunkiem dla wielu istnień.
Od tego czasu teren ten zawsze cieszył się opieką Matki Bożej. Wokół jeziora, gdy jest ono widoczne (ponieważ jest sezonowe, może upłynąć wiele lat, zanim się uformuje), stawiają małe miasteczko, a po jakimś czasie kościół, gdy złagodzono restrykcje poprawiające warunki życia zesłańców.
Pierwotny budynek był bardzo prosty, ale stanowił zalążek tego, co z czasem miało stać się punktem odniesienia dla katolicyzmu w kraju wieloetnicznym z większością muzułmańską.
Kiedy powstał współczesny Kazachstan, po uzyskaniu niepodległości w 1991 roku, ta mała osada w powiecie Burabay, w regionie Akmola w północnym Kazachstanie już się rozwijała.
W 1990 roku za zgodą władz postawiono znacznie większy budynek kościoła. Figura Matki Bożej została postawiona w 1997 roku, na szczycie 5-metrowego słupa; a czasem jest na środku jeziora, w zależności od pór roku. Z prawdziwie matczynym gestem Dziewica z figury dostarcza ryb dla wiernych, którzy przychodzą do niej ze swoimi prośbami w czasach głodu.
Obecna parafia i kościół Matki Bożej Królowej Pokoju są centrum pielgrzymkowym, które obejmuje kilka miejsc wypełnionych znaczeniem dla wiernych tego i sąsiednich krajów.
W dniu 11th W lipcu 2011 roku kościół w Ozernoje został oficjalnie ogłoszony narodowym sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju, patronki Kazachstanu.
W kolejnych latach miejscowi biskupi poświęcali te niezmierzone regiony naszej planety Matce Bożej w tym właśnie miejscu. W 2020 roku Kazachstan został poświęcony Matce Bożej właśnie tutaj.
Ostatnio 1st maja 2022 r. biskupi nowo utworzonej Konferencji Episkopatu Azji Środkowej (obejmującej osiem krajów: Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Mongolia, Afganistan i Azerbejdżan) poświęcili Matce Bożej nie tylko te kraje, ale także ich narody i oczekiwania.
Ołtarz pokoju
W tym miejscu znajdują się inne miejsca o dużym znaczeniu. W jednej z części kościoła kilka lat temu zainstalowano drugi "Ołtarz pokoju".
Ogromna, pełna symboliki monstrancja, w której zarówno wierni tego miejsca, jak i karmelici bosi z pobliskiego klasztoru oraz mieszkający tu na stałe szwajcarscy benedyktyni adorują Świętą Eucharystię.
Ten ołtarz jest drugim z dwunastu, na pamiątkę dwunastu gwiazd w koronie kobiety z Apokalipsy, planowanych do ustawienia na całej długości i szerokości naszej planety, będzie nieprzerwanie oferował Bogu modlitwy o pokój.
Pierwszy ołtarz znajduje się w Betlejem, po przeniesieniu z Jerozolimy. Artyści, którzy zbudowali ten drugi ołtarz Ozernoje, "ołtarz Kazachstanu", wbudowali kilka typowo kazachskich motywów.
Sam ołtarz jest katechezą piękna i zawiera relikwiarze św. Jana Pawła II i św. Faustyny Kowalskiej oraz fragmenty Starego Testamentu, który w kraju różnych religii i grup etnicznych stanowi pomost przybliżający wszystkim pochodzenie innych religii monoteistycznych.
Naprzeciwko, gdy się wchodzi, kaplica zawierająca ołtarz otwiera widok na bezludny, bezkresny step. Jest to również symboliczne, aby z sanktuarium kierować modlitwy o pokój na świecie. Mamy tu opatrznościowe zamieszanie, gdyż słowo "mir" w języku rosyjskim oznacza zarówno "świat", jak i "pokój".
W odległości 12 km od Ozernoje w 1998 r. postawiono ogromny krzyż jako symbol i pamiątkę dziesiątków tysięcy ofiar rozstrzelanych w Kazachstanie pod dominacją sowiecką.
Dla mieszkańców tego obszaru jest on znany jako "Golgota Kazachstanu", a jego symbolika jest niezapomniana: uważany za geograficzny środek Eurazji, dokładnie w połowie drogi między Fatimą a Hiroszimą, dosłowne tłumaczenie tego obszaru w języku kazachskim to "góra pocieszenia". A słowa napisane u stóp krzyża w czterech językach są naprawdę pocieszające:
"Bogu wszelka chwała
Do narodów, pokój
Dla męczenników, królestwo niebieskie
Mieszkańcom Kazachstanu wdzięczność
Za Kazachstan, pomyślności!"
Z tych wszystkich powodów jest oczywiste, że każdego roku liczba pielgrzymów odwiedzających Ozernoje jest większa.
Odbywają się tu międzynarodowe spotkania młodych katolików, przybywają pielgrzymi z sąsiednich krajów, a nawet rząd Kazachstanu umieścił ten szlak wśród miejsc do odwiedzenia na "Sacred geography of Kazakhstan", projekcie obejmującym miejsca o symbolice religijnej i duchowej w kraju.
