Oryginalny tekst artykułu w języku hiszpańskim tutaj
Liczba organizacji należących do Międzynarodowej Unii Przełożonych Generalnych (UISG) jest bardziej globalna niż kiedykolwiek - dziewiętnaście setek zgromadzeń żeńskich prawa diecezjalnego i pontyfikalnego, rozsianych na wszystkich kontynentach: od Europy do Azji, od obu Ameryk do Oceanii.
Od maja ubiegłego roku ta światowa sieć sióstr ma nową przewodniczącą: Nadię Coppa, która należy do zakonnego Instytutu Adoratorek Krwi Chrystusa. 'Moje wybory były zaskoczeniem - mówi. 'Ale od początku postawiłem się w służbie celów UISG. Na przykład, aby sprzyjać łączeniu się wielu różnych zgromadzeń, aby dzielić wspólną wizję życia konsekrowanego, którą można odnaleźć w różnych kontekstach kulturowych, oraz aby promować działania formacyjne i sprzyjać życiu".
Tych celów nie będzie realizowała sama, ale wspólnymi siłami dobrego zespołu. 'Będę wspierana przez radę wykonawczą złożoną z kobiet, które mają bogate doświadczenie misyjne i eklezjalne, co zachęca mnie do przyjęcia postawy słuchania, otwartości i dyspozycyjności' - dodała zakonnica.
Jakie wyzwania dla UISG przewiduje Pan w przyszłości?
- Przede wszystkim musimy kontynuować rozwijanie sieci kontaktów wśród zgromadzeń. Proces ten trwa już od jakiegoś czasu, ale podczas naszego ostatniego zgromadzenia plenarnego uznaliśmy, że powinniśmy wzmocnić działania formacyjne oraz wymienić się pomysłami i projektami, zwłaszcza na rzecz osób najbardziej narażonych. Kolejnym wyzwaniem będzie uczynienie kobiet konsekrowanych bardziej widocznymi w Kościele, a także ich udział przy okrągłych stołach decyzyjnych. Efektem tego będzie uczynienie z Kościoła znaku, który poszerza swoją wizję poprzez dzielenie się charyzmatami. Do tego dochodzą nowe wyzwania wynikające z podzielonego i zglobalizowanego świata, w którym nasza obecność powinna być z pewnością obecnością dla komunii, dla słuchania i dla promowania opieki i ochrony życia. To naprawdę fascynująca przyszłość.
W odniesieniu do roli kobiet w Kościele, jaki konkretny wkład może wnieść UISG?
- Musimy zachęcać do refleksji nad rolą kobiet w Kościele. Oczywiście w każdym narodzie UISG działa w innym kontekście kulturowym. I dlatego musimy uświadamiać wartość godności kobiet i wyjaśniać, jak kobiety sprzyjają przemianie świata i Kościoła. Propozycje papieża Franciszka dotyczące udziału kobiet w życiu kościelnym są naprawdę znaczące. Musimy kontynuować ten proces w duchu gościnności, dialogu i wspólnego rozeznania.
Czy jest jakaś część świata, która obecnie przyciąga Twoją uwagę?
- Moja uwaga i uwaga UISG jest obecnie skupiona na żeńskich zgromadzeniach zakonnych, które żyją na Ukrainie, w Rosji i w krajach Wschodu, aby wspierać je poprzez konkretne czyny solidarności. Dzisiaj obecność naszych sióstr na tych terenach jest prorocza, ponieważ dzielą one swoje życie z ludźmi, którzy żyją w czasie wielkiej niepewności. Nasze spojrzenie skierowane jest także na te narody afrykańskie, których wymiary eklezjalne potrzebują jeszcze ducha synodalnego.
Czyli jednym z wymiarów waszego zarządzania jest słuchanie?
- Na pewno. Razem z Radą Zarządzającą UISG musimy zacząć się spotykać i wypracować wspólną wizję w świetle zmian, które zaszły w ostatnich latach. Słuchanie jest podstawową postawą, jeśli mamy odpowiedzieć na wołanie ubogich i ziemi.
Jaki wkład wnosi UISG w podróż synodalną?
- Do tej pory poczyniliśmy znaczące kroki. UISG współpracuje z Unią Przełożonych Generalnych (USG), aby zagwarantować nasz aktywny udział i dzielenie się dla Stolicy Apostolskiej. I chcemy nadal wspierać podobne chwile wśród różnych zgromadzeń, poprzez wspólne podróżowanie i myślenie.
Czy pojawiła się grupowa refleksja nad problemem braku powołań, który dotyka większość krajów zachodnich?
- Liczba powołań i rosnąca średnia wieku sióstr w naszych zgromadzeniach to dwa obszary wrażliwości, które omawiałyśmy na ostatnim zgromadzeniu plenarnym. Ale jednocześnie jesteśmy bardzo pewni, ponieważ nowe powołania, choć nieliczne, są bardzo zmotywowane; są dostępne dla misji i dla życia Ewangelią w sposób radykalny. Mimo to, to prawda, musimy zastanowić się nad nowymi paradygmatami życia we wspólnocie i nad nowymi sposobami przedstawiania życia konsekrowanego kobiet.
