4 października film poświęcony międzynarodowym podróżom papieża Franciszka w ciągu pierwszych 9 lat pontyfikatu zaprezentował Gianfranco Rosi. Dzieło zostało wstawione poza Concorso na 79. Festiwalu Filmowym Biennale w Wenecji i od tego dnia jest dostępne w kinach, w 190 kinach i ponad 100 kinach parafialnych.
Autor jest dokumentalistą, laureatem Leone d'oro a Venezia w 2013 roku za film "Sacro GRA" oraz Orso d'oro a Berlino w 2016 roku za film "Fuocoammare", z tej okazji podjął się bezprecedensowego wyzwania, realizując film oparty w większości na zdjęciach z Archiwum Watykańskiego, dotyczących wizyt apostolskich papieża. Ale oni nie odwracają się od niego.
Intencje autora
Autor wyjaśnił, że chciał zrobić operę, która podąża za papieżem w ruchu, towarzysząc mu w podróży przez dramatyczne miejsca naszych czasów, między Lampedusą a Irakiem. Film, który chce być "hołdem dla tych, którzy chcą coś zmienić" i który - ma nadzieję Rosi - będzie "oglądany na widowni, w ciemności i na dużym ekranie".
Przez cały czas podążania papieża i tematów, które porusza w swoich przemówieniach, interesujące było nakreślenie mapy ludzkiej kondycji, ilustrowanej pielgrzymką papieża po świecie. Do tej pory odbył 37 podróży, od Brazylii do Kuby, od Stanów Zjednoczonych do Afryki, do Azji Południowo-Wschodniej, odwiedzając w sumie 59 krajów.
Una vicenda ancora "aperta"
Duża ilość dostępnego materiału (w sumie 800 godzin obrazów) została zsyntetyzowana w osiemdziesięciu minutach, które opisuje sprawiając, że droga papieża, przeznaczona do jeszcze większej zmiany w czasie, pozostaje "otwarta". A obrazy zamyka ujęcie z powietrza na drodze, podczas podróży, które przekazuje ideę ewoluującej wizji.
Ci troviamo quindi a vedere un capitolo di una storia tuttora in corso.
Lettura del regista
Rejestrator dokonał osobistego odczytania wspaniałego materiału, jakim dysponuje, w przekonaniu, że w obrazach kryje się duch człowieka, który każe nam patrzeć dalej i zastanawiać się nad tematami uniwersalnymi. W wyborze obrazów dodaje niepublikowane zdjęcia wykonane przez siebie, gdy został zaproszony do śledzenia niektórych misji papieskich.
Temi z filmu
Trasy "In Viaggio" podążają za czerwoną linią centralnych tematów naszych czasów: ubóstwo, natura, migracje, potępienie każdej wojny, solidarność. Stopniowo historia tego, co jest dziś, układa się w całość. Rosi pokazuje papieża na pograniczu, protestującego przeciwko próbie odnalezienia tego człowieczeństwa, które utknęło i zagubiło się w życiu.
Zaczyna się od pierwszej wizyty apostolskiej na Lampedusie, 8 lipca 2013 r., po największej tragedii na morzu - gdzie Franciszek głośno stwierdza: "W tym świecie globalizacji popadliśmy w globalizację obojętności. Staliśmy się zrezygnowani wobec wyrafinowania drugiego"; następnie opisuje wizytę na męczeńskich terenach Iraku 7 marca 2021 r., gdzie Papież apeluje przeciwko wojnie: "potwierdzamy nasze przekonanie, że braterstwo jest silniejsze od bratobójstwa, że nadzieja jest silniejsza od śmierci, że pokój jest silniejszy od wojny".
Schemat filmu
W rodzaju Via Crucis, Francesco jest świadkiem wyrafinowania świata i doświadcza trudności w czynieniu czegoś więcej, poza komfortem papieskich słów i jego obecności. Schemat filmu jest niezwykle prosty: podążamy za papieżem, obserwujemy co widzi, słuchamy co mówi. Obserwując papieża, który stoi na straży świata, Rosi narzuca zdystansowany dialog między przepływem archiwum podróży duszpasterskich, obrazami jego kina, teraźniejszością i historią najnowszą. Tworzy równowagę pomiędzy przepływem czasu linearnego a pamięcią kina.
Intencja filmu
Dokument, który sam reżyser określił w wywiadzie jako "eksperymentalny", tłumacząc, że chciał zrobić operę, która podąża za papieżem w ruchu, towarzysząc widzowi w podróży przez dramatyczne miejsca naszych czasów. Film, który chce być "hołdem dla tych, którzy chcą coś zmienić".
Opis papieża.
Opisany w filmie Pontefice nie przebywa w Rzymie, ale sam jest dyplomatą i przeprowadza nas przez zakątki świata dotknięte dramatami naszych czasów. Reżyserowi zależało przede wszystkim na pokazaniu jego podróży poza Watykan, tak jakby poprzez cień papieża i lęki, z którymi mierzy się w swoich wystąpieniach, można było nakreślić mapę ludzkiej kondycji.
Bardzo często wykorzystuje się bardzo sugestywny obraz: ten z kamery, która pokazuje papieża w powietrzu, w jego papieskim samochodzie, jak przemierza ulice miast i różnych miejsc. Obraz, który tworzy ideę wpływu papieża na świat.
Inną rzeczą, którą podkreśla film, jest zdolność tego papieża do tego, by umieć prosić o przebaczenie, nawet osobiście. W filmie widzimy go w Kanadzie, gdy w imieniu Kościoła dostarcza scues tubylcom, ale widzimy też, jak wraca z Chile, prosząc o scues osobiście. "Jest to dla mnie moment o wielkim znaczeniu, ponieważ uznanie własnych błędów jest czymś głęboko "boskim".
Możliwość obejrzenia wielu godzin obrazów papieża Franciszka dała autorowi filmu percepcję jego umiejętności wypowiadania się na różnych płaszczyznach: z dziennikarzami, z ludźmi w drodze, z innymi autorytetami religijnymi. To papież, który mówi do wierzących i niewierzących. Nigdy nie mogę zapomnieć - podkreślił - jego czujności na Filipinach po tragedii tajfunu, kiedy ukrywał ludzi".
"Tutto quello che dice Bergoglio per me che sono laico è un mondo che comunque mi appartiene, perché sono discorsi universali che molti politici dovrebbero adottare".
