Trybunał Konstytucyjny w swoim orzeczeniu wyraźnie zaznaczył, że koedukacja nie powinna być jedyną opcją oferowaną przez administrację. Oba modele, koedukacyjny i zróżnicowany, mają takie samo prawo do porozumienia edukacyjnego.
TEKST - María Calvo Charro
Wykładowca na Uniwersytecie Carlosa III. Przewodniczący w Hiszpanii EASSE (European Association Single Ssex Education).
W ostatnich latach w państwach takich jak Stany Zjednoczone, Niemcy, Wielka Brytania i Australia nastąpiło odrodzenie edukacji zróżnicowanej pod względem płci przy wsparciu polityków o bardzo różnych tendencjach, pedagogów, rodziców, niektórych sektorów feministycznych, a także stowarzyszeń broniących praw i wolności. Ten trend, który w szczególności dotyczy szkół publicznych, wywołał gorącą debatę w kręgach akademickich, prawnych i politycznych. Edukacja zróżnicowana ze względu na płeć jest prawdopodobnie jednym z najbardziej aktualnych zagadnień w walce o wyrównanie szans w dziedzinie edukacji publicznej w tych państwach, o czym świadczy obszerna literatura akademicka, naukowa i informacyjna, która stale pojawia się na ten temat.
Dzisiejsza zróżnicowana edukacja ma za cel priorytetowy równe szanse. Szkoła, która uważa, że różnice między płciami są zawsze wzbogacające i że tym, co należy wyeliminować, są dyskryminacje i stereotypy, pokonując nierówności społeczne i hierarchie kulturowe między mężczyznami i kobietami. W tym sensie szkoła zróżnicowana jest teleologicznie koedukacyjna: jej celem jest zagwarantowanie realnej możliwości osiągnięcia przez chłopców i dziewczęta tych samych celów i zadań w sferze zawodowej i osobistej, dając im wszystkie odpowiednie narzędzia do swobodnego wyboru własnej drogi.
