Arcybiskup Saragossy, kardynał You Heung-sik i prałat Opus Dei upamiętniają 100-lecie kapłaństwa św. JosemariiRefleksje na temat setnej rocznicy święceń kapłańskich św. Josemarii28 marca 1925 r, Josemaría Escrivá został wyświęcony na kapłana przez biskupa Miguela de los Santos Díaz Gómara w kościele San Carlos w Saragossie. Sto lat później to samo miasto gościło niezwykły dzień przypomnieć ten fakt, a zwłaszcza podkreślić miłość założyciela Opus Dei do kapłaństwa służebnego.
Z tej okazji Omnes przeprowadził wywiad z obecnym prałatem Opus Dei, Msgr. Fernando OcárizBył jednym z prelegentów na konferencji i miał okazję żyć ze świętym Josemaríą i być świadkiem jego intensywnej pobożności i troski o formację i życie kapłanów.
AW setną rocznicę święceń kapłańskich św. Josemaríi, jakie są główne cechy kapłańskiego życia założyciela Opus Dei?
- Błogosławiony Álvaro del Portilloktóry mieszkał przez wiele lat z Święty Josemaríaokreślił go w 1978 roku jako "księdza, który miał najważniejsze rzeczy na wyciągnięcie ręki". Od momentu święceń chciał być księdzem i tylko księdzem, księdzem 100%. Z tego powodu chciałbym podkreślić jego miłość do celebracji Mszy Świętej, jego nieustanną walkę o wykorzystanie swoich licznych talentów w służbie wszystkim, a także jego świadomość otrzymania duchowego ojcostwa, które nadało sens całej jego egzystencji.
Święty Josemaria powiedział, że Dzieło przyszło, aby służyć Kościołowi tak, jak on chce, aby mu służono. Jaką radę dał święty Josemaria kapłanom ze Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża, którzy wykonują swoją pracę w tak wielu diecezjach na całym świecie?
- Święty Josemaría Starannie przygotowywał się, aby zostać dobrym księdzem diecezjalnym, najpierw w seminarium w Logroño, a następnie w seminarium w Saragossie. Tam nauczył się, co dla Kościoła oznacza bycie kapłanem: być współpracownikiem biskupa i sługą swoich braci.
W rzeczywistości jego rada była taka, jaką Kościół zawsze dawał kapłanom: żyć w komunii ze swoim biskupem, co przejawia się w posłuszeństwie i gotowości do przyjęcia i przestrzegania jego dyrektyw duszpasterskich, pielęgnować braterstwo i przyjaźń z resztą kapłanów diecezji i być hojnym w służbie wszystkim wiernym, zwłaszcza poprzez ułatwianie im dostępu do sakramentów - niestrudzenie kładł nacisk na miłość do Eucharystii i sakramentu przebaczenia - oraz formację i duchowe towarzyszenie, których wszyscy potrzebujemy, aby być wiernymi naszemu powołaniu.
W jaki sposób kapłani inkardynowani do Prałatury Opus Dei pomagają Kościołowi powszechnemu?
- Po pierwsze, będąc wiernym duchowi, którego Bóg dał świętemu Josemaríi, a którego papieże uznali za autentycznego świętego. charyzma dla dobra całego Kościoła. Dlatego też, głosząc i pomagając tym, którzy szukają świętości pośród świata, zgodnie ze sposobami właściwymi dla Opus Dei, To znaczy, zachęcając do intensywnego życia pobożnością, oferując solidną formację i nalegając, aby miejscem spotkania z Bogiem były osobiste okoliczności: zwykle praca i rodzina.
Wykonując to zadanie, kapłani inkardynowani do Prałatury służą diecezjom, w których pracują, ponieważ wierni świeccy, którzy są częścią Dzieła lub po prostu ci, którzy do niego przychodzą, pozostają żywą częścią diecezji, do której należą. Ponadto, gdy pozwalają na to okoliczności, kapłani z Opus Dei współpracować w diecezjalnych działaniach duszpasterskich, zawsze za zgodą i w komunii z wytycznymi biskupa.
Kapłani zawsze byli szczególnie ważni dla świętego Josemarii, do tego stopnia, że myślał o opuszczeniu Dzieła, aby poświęcić się im. W jaki sposób święty Josemaria dostrzegł, że może pomóc kapłanom diecezjalnym?
- Josemaria "zobaczył", że można być świętym pośród świata i dlatego od początku zwracał się do wszystkich, którzy ze względu na swój stan nie byli oddzieleni od świata, w tym do kapłanów diecezjalnych. Dzieło jest wybitnie świecki ponieważ jest powołany do nadawania chrześcijańskiego życia rzeczywistościom doczesnym - zadanie właściwe świeckim, jak ogłosił Sobór Watykański II - i ponieważ - podobnie jak w całym Kościele - większość jego członków to ludzie świeccy, ale jego przesłanie i jego duch pomagają wszystkim, którzy są powołani do poszukiwania świętości pośród świata; i logicznie rzecz biorąc, dotyczy to również kapłanów diecezjalnych.
To, że święty Josemaria myślał o opuszczeniu Dzieła, aby poświęcić się im, jest zrozumiałe ze względu na trudności, jakie istniały w tamtym czasie (mówimy o późnych latach czterdziestych XX wieku) w znalezieniu sposobu na kanoniczne włączenie ich do Opus Dei bez "usuwania ich z ich miejsca": to znaczy bez usuwania ich z ich diecezji, z ich własnej rzeczywistości życia, co Pan sprawił, że zobaczył, że kapłani, którzy przyjęli tego ducha, muszą się uświęcić.
Na stronie Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyżapozostawiając nienaruszony stan kapłana diecezjalnego, pozwala tym, którzy czują się powołani do szukania świętości w swoim kapłaństwie z duchem i środkami, które Opus Dei oferuje wszystkim, środkami, które wytyczają łagodną drogę do utożsamienia się z Jezusem, na pochyłej płaszczyźnie, w klimacie zrozumienia i czułości, który pomaga nie czuć się samotnym i pragnąć ofiarować, zwłaszcza innym kapłanom, tę bliskość i czułość, której wszyscy potrzebujemy.
Św. Josemaria mówił o "kapłańskiej duszy", która powinna cechować każdego katolika. Jak i w jaki sposób my, świeccy, możemy dziś manifestować tę kapłańską duszę?
- Jest to prawda o kapłańskiej kondycji całego Ludu Bożego, która ma wiele praktycznych konsekwencji. Św. Josemaria podkreślał przede wszystkim zbawczą wartość każdego działania chrześcijanina, ponieważ on sam jest członkiem Chrystusa. Stąd uświęcająca wartość zwyczajnego życia i możliwość ofiarowania dla dobra Kościoła małych i wielkich cierpień.
Oparł się również na prawdzie o wspólnym kapłaństwie wszystkich wiernych, aby podkreślić osobistą odpowiedzialność za ewangelizację i apostolstwo, która wypływa z chrztu, a nie przede wszystkim z otrzymania jakiejś misji kościelnej.
Są to nauki, które służą dziś i będą służyć na zawsze. "Dusza kapłańska" jest dobrze rozumiana w świetle nacisku papieża Franciszka na ucieczkę od wszelkich form klerykalizmu i uznanie roli wiernych świeckich w misji Kościoła.
Jak przeżyłeś dni choroby papieża Franciszka i co byś podkreślił ze swoich spotkań z papieżem?
- Oprócz pamiątka podczas Mszy Świętej w Preces że wszyscy wierni Opus Dei Modlimy się codziennie jako część naszego planu życia, modlimy się do Boga każdego dnia, za papieża, aby go zachował, napełnił życiem, uczynił go szczęśliwym na ziemi i chronił go przed wrogami.
W tych dniach długiej hospitalizacji prośba ta stała się oczywiście bardziej intensywna. Papież prosi wszystkich o modlitwę za niego.
Podczas spotkań, które z nim odbyłem, zawsze prosił za moim pośrednictwem o modlitwę za całe Opus Dei. Ja również prosiłem go o modlitwy za Dzieło i jestem pewien, że modląc się za cały Kościół, modli się za nas, nawet w tym momencie fizycznej prostracji.
