Minęły prawie cztery lata (12 września 2019 r.), w samym środku pandemii Covid-19, kiedy papież Franciszek zainicjował globalny sojusz edukacyjny na rzecz pokoju, sprawiedliwości i gościnności między narodami, tzw. Global Compact for Education.
W następnym roku, 15 października 2020 r., ten "Pakt" został wznowiony podczas publicznego wydarzenia na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, podczas którego potwierdzono dwa główne zobowiązania w świecie edukacji, w szczególności w edukacji katolickiej: przekształcenie miejsc edukacji w prawdziwe wspólnoty edukacyjne, a nie tylko miejsca, w których przekazuje się pojęcia; budowanie kultury integralnej edukacji, która przezwycięża fragmentację i zestawianie wiedzy.
Budowniczowie społeczności
Wcześniej w tym roku papież Franciszek poświęcił intencję modlitewną na miesiąc styczeń za pośrednictwem Światowa sieć modlitewna papieża do tematu edukacji. W tym przypadku papież odniósł się w szczególności do wychowawców, tych, którzy codziennie mają w swoich rękach możliwość dokonywania "aktu miłości, który oświetla drogę" najmłodszych, i którzy dzięki swojej wiedzy, zaangażowaniu i radości z jej przekazywania mogą być prawdziwymi "twórcami wspólnoty", wiarygodnymi świadkami.
Jednak kilka tygodni temu został rozpowszechniony "wspólny list", podpisany przez przełożonych dykasterii ds. instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego oraz ds. kultury i edukacji, skierowany w szczególności do osób zainteresowanych misją edukacyjną szkół katolickich. Jest to rzeczywistość, która obejmuje ponad 240 000 instytucji edukacyjnych, z których wiele jest prowadzonych przez Instytuty Życia Konsekrowanego.
Okazja ta nastąpiła po spotkaniu, które odbyło się miesiąc wcześniej w Watykanie z protagonistami szkół katolickich, którzy mogli porozmawiać o ich zróżnicowanej rzeczywistości. "Globalna sieć" stoi dziś przed wieloma wyzwaniami.
Skutki pandemii są niewątpliwie nadal odczuwalne w dziedzinie edukacji, ale nie mniej ważne są ciągłe globalne kryzysy gospodarcze, kryzys przyrostu naturalnego, poważne ubóstwo, a także nierówności w dostępie do żywności, wody, zdrowia, edukacji i informacji, brak powołań itp., które sprawiają, że pilne jest nadanie nowego życia i treści misji edukacyjnej, która często musi stawić czoła redukcjom i zamknięciom. Rzeczywiście, napisali kardynałowie Braz de Aviz i Tolentino Calça de Mendonça, kiedy tak się dzieje, "miejsce, które identyfikuje i chroni część nadziei, gaśnie".
Odzyskanie nadziei
Gdzie zatem można odzyskać tę nadzieję? Rozwiązaniem wydaje się być to samo, które papież Franciszek zasugerował już 25 lutego ubiegłego roku podczas spotkania z Papieskimi Uniwersytetami i Rzymskimi Instytucjami Papieskimi, z zaproszeniem i chęcią "uczynienia chóru", przezwyciężenia autoreferencyjności, efemerycznej kontemplacji minionej chwały i połączenia potencjału każdego z nas.
Również dla dwóch dykasterii Kuria Rzymska Poświęcone życiu konsekrowanemu i edukacji, podejście to może mieć fundamentalne znaczenie dla "punktu wyjścia", nowego skoku naprzód.
Krótko mówiąc, "stworzyć chór" wszystkich wychowawców, biskupów, proboszczów, duszpasterzy i wielu charyzmatów wychowawczych, aby wydobyć całe ich bogactwo. Pracować nad tworzeniem inicjatyw, "nawet o charakterze eksperymentalnym", którym nie brakuje wyobraźni, kreatywności, śmiałości... W rzeczywistości kryzys - czytamy we wspólnym liście - "nie jest czasem na chowanie głowy w piasek, ale na patrzenie w gwiazdy, jak Abraham (Rdz 15, 5)".
Wszystko to byłoby niemożliwe bez poświęcenia nauczycieli, pracowników administracji i obsługi światowej wspólnoty edukacyjnej, "różnokolorowych nici wplecionych w jeden gobelin", a także bez obecności rodzin i wielu diecezji i instytutów życia konsekrowanego, które ze swej strony nadal inwestują "znaczne zasoby ludzkie i finansowe", aby kontynuować przygodę misji edukacyjnej w służbie ludzkości.
