Maleńki obraz Matki Boskiej Poczętej z Suyapa został znaleziony pewnej soboty w lutym 1747 roku przez rolnika Alejandro Colindresa i młodego Lorenzo Martínez Calona, którzy wracali do wioski Suyapa, zmęczeni całodzienną pracą przy zbiorze kukurydzy. Byli w połowie dnia pracy, gdy zapadła noc. Dotarli do wąwozu Piligüín, dobrego miejsca na nocleg. Tam położyli się na twardej ziemi.
Cudowne objawienie
W ciemnościach nocy Alejandro Colindres nie zauważył wyrzeźbionego obrazu, który wielokrotnie sprawiał mu dyskomfort, gdy miał położyć głowę na yagual, którą chłopi zwykli umieszczać wokół pasa w celu wielokrotnego użycia, a która w takich przypadkach służyła im za poduszkę. To, co uznał tej nocy za przeszkodę w zasypianiu, włożył do torby na siodło, a następnego dnia rano oddał matce Anie Caraballo i siostrze Isabel Colindres.
Relacja Alejandra o odkryciu została uznana za cudowne objawienie, jak to, którego doświadczył meksykański Indianin Juan Diego w Tepeyac z Dziewicą z Guadalupe, a wieść o tym krążyła po wiosce jako boskie błogosławieństwo dla mieszkańców.
Obraz
Niewielki, ledwie sześcioipółcentymetrowy, obraz Niepokalanego Poczęcia Maryi, wyrzeźbiony w drewnie cedrowym, pasował do dłoni dziecka Lorenza. Jej anielskie spojrzenie odzwierciedla szlachetność rdzennej rasy. Jest ciemna, ma owalną twarz, zaokrąglone policzki, a jej lejące się włosy sięgają do ramion. Mały obrazek ma jej drobne dłonie zaciśnięte w postawie modlitwy. Pierwotny kolor jej szaty to blady róż, który jest ledwo widoczny, ponieważ całkowicie zakrywa go ciemny płaszcz nabijany złotymi gwiazdami i ozdobiony cenną biżuterią.
Colindresowie byli głęboko religijną rodziną. Umieścili obraz na małym stoliku, ozdobionym naturalnymi kwiatami odnawianymi codziennie. Czuli oni wielką cześć dla Niepokalanego Poczęcia. Następnie przenieśli go do małego pomieszczenia przerobionego na kaplicę. Przez ponad dwadzieścia lat czcili ją w domu Colindresów w prostej i szczerej rodzinnej atmosferze. Odwiedzali ją często, oferowali jej swoją pracę, powierzali jej swoje troski i potrzeby.
Zwyczaj wsi
Mieszkańcy wsi również bardzo ją polubili. Gdy ktoś zachorował, zanosili obraz do domu chorego, aby Matka Boska mogła go odwiedzić.
Pewnego dnia Don José de Zelaya zachorował. Ważny wojskowy, właściciel hacjendy. "el Trapiche", około ćwierć ligi od wsi. W rzeczywistości chorował już od jakiegoś czasu i bardzo cierpiał z powodu kamieni nerkowych. Isabel Colindres wiedziała o jego chorobie i wysłała mu wiadomość, że jeśli chce, może mu przesłać obraz swojej Dziewicy.
Don José zgodził się i przynieśli Dziewicę w swoistej procesji. Gdy przybyli, chory, żarliwy i skruszony, prosił o jej uleczenie, a w zamian obiecał zbudować mu przydrożną kapliczkę. Trzy dni później pan Zelaya wrzucił do dróg moczowych trzy kamienie, które były udręką jego życia. Stało się to w roku 1768.
Obraz Dziewicy z Suyapa pozostawał na ołtarzu rodziny Colindres przez 21 lat, aż do 1768 roku, kiedy to przypisano jej ten pierwszy cud. Po pierwszym cudzie rodzina Colindres zaczęła zbierać fundusze na budowę kaplicy, którą ukończono w 1777 roku. W 1925 roku papież Pius XI ogłosił ją patronką Hondurasu pod tytułem Matka Boża z Suyapa i ustanowił 3 lutego dniem jej święta. W latach 50-tych XX wieku obok kaplicy wybudowano dużą bazylikę, nazwaną Basilica de Suyapa.
Virgin został również dwukrotnie skradziony, w obu przypadkach odzyskany. Pierwsze miało miejsce w 1936 roku, kiedy to chora psychicznie kobieta zabrała go do domu. A drugi 1 września 1986 roku, kiedy to następnego dnia znaleziono ją zawiniętą w arkusze gazet w męskiej toalecie La Terraza de Don Pepe - restauracji w centrum stolicy - i pozbawioną złotej i srebrnej sukni oraz korony.
Honduras
