Nowe prawo Kurii Rzymskiej. Pierwsze czytanieW 2013 roku wskazywaliśmy, że prawdziwym początkiem procedur, które doprowadzą do zakończenia reformy Kurii Rzymskiej - postulowanej na kongregacjach generalnych przed konklawe, które wybrało papieża Franciszka - miała być nominacja nowego sekretarza stanu, który objął urząd 15 października tego samego roku.
I znamienne jest, że już przy tej okazji, komentując jego nominację, ówczesny arcybiskup Pietro Parolin, nuncjusz apostolski w Wenezueli, mówił o jego pełnej gotowości do współpracy dla dobra Kościoła oraz "dla postępu i pokoju ludzkości, aby znalazła powody do życia i nadziei". Dziewięć lat temu rzeczywiście światem wstrząsało kilka konfliktów, począwszy od regionów Bliskiego Wschodu, a papież Franciszek wezwał do pierwszego "modlitewnego czuwania w intencji pokoju". Było to w dniu 7 września 2013 r.
Okoliczności te są istotne i rodzą pytania, właśnie dlatego, że o ile zobowiązanie podjęte na początku pontyfikatu, dotyczące reformy i racjonalizacji centralnej struktury operacyjnej Kościoła rzymskiego, zostało dotrzymane, o tyle w świecie wciąż znajdujemy się w "roku zerowym" pokoju, z ogromnym konfliktem jeszcze bardziej zaostrzonym u bram Europy. Europy, która przypadkiem w poprzednim roku (2012) została uhonorowana Pokojową Nagrodą Nobla.
Również w tych tygodniach września 2013 roku papież Franciszek udzielił pierwszego wywiadu jezuickiemu czasopismu La Civiltà Cattolica, a mówiąc o prawdziwej roli dykasterii Kurii Rzymskiej, powtórzył, że są one "w służbie papieża i biskupów: mają pomagać Kościołom partykularnym i konferencjom episkopatów". Są to przypadki pomocy".
To na tej przesłance został sporządzony Praedicate Evangelium, który został wygłoszony do całego Kościoła w uroczystość św. Józefa 19 marca. Omnes jeszcze tego samego dnia publikacji opublikował szczegółową analizę autorstwa kanonisty Jesúsa Miñambresa..
Tu warto przypomnieć, że reforma ta następuje 38 lat po poprzedniej Konstytucji Pastor Bonus pożądanej przez św. Jana Pawła II. Formalizując w jednym tekście prawnym liczne "małe reformy" przeprowadzone przez Papieża Franciszka w trakcie jego pontyfikatu, dokument ten wyraża również ową zasadę synodalności i słuchania, tak drogą Papieżowi, pozyskawszy po wstępnym projekcie uwagi, opinie, sugestie i prośby od szefów dykasterii Kurii Rzymskiej, od kardynałów zgromadzonych w Konsystorzu oraz wskazania od lokalnych Episkopatów.
Patrząc na wystąpienia najczęściej cytowanych słów w tekście, oprócz nieuniknionych dykasterii, Kościoła i biskupów, wyraźnie wyłania się służba, kompetencje, wiara, duszpasterstwo, współpraca, misja, formacja, komunia, doktryna, laikat, relacje, Ewangelia i sprawiedliwość. Już same te określenia szybko nakreślają podstawy tej reformacji, która stara się wzmocnić proces głoszenia Ewangelii we współczesnych czasach. Nie chodzi w ostatecznym rozrachunku o prostą metamorfozę - zabiegi, które są m.in. bardzo niesmaczne dla papieża - ale o prawdziwą regenerację procesów, kompetencji i wizji.
Czekamy teraz na Editio Typica po łacinie, wraz z publikacją w "L'Osservatore Romano", aby mieć ostateczny tekst dokumentu (a także prawnie obowiązujący), po którym nastąpią tłumaczenia na inne główne języki. Przyjmuje się, że reforma wejdzie w życie 5 czerwca, w dniu Zesłania Ducha Świętego.
