Ruch Komunia i Wyzwolenie na audiencji u papieżaKardynał FarrellRuchy świeckie muszą czuć, że są integralną częścią Kościoła"."W Kościele zawsze muszą istnieć posługi i misje, które nie mają charakteru czysto lokalnego, ale służą mandatowi globalnej rzeczywistości kościelnej i szerzeniu Ewangelii. Papież potrzebuje tych służb, a one potrzebują jego, a we wzajemności tych dwóch rodzajów misji urzeczywistnia się symfonia życia kościelnego". Były to słowa ówczesnego kardynała Josepha Ratzingera, wypowiedziane w 1998 roku na Światowym Kongresie Ruchów Eklezjalnych promowanym przez ówczesną Papieską Radę ds.
25. rocznica Kongresu
Dwadzieścia pięć lat po tym spotkaniu, podczas którego prefekt Kongregacji Nauki Wiary wyjaśnił "teologiczne miejsce" ruchów kościelnych w Kościele, wyznając, że sam doświadczył, na początku lat 70-tych, rozmachu i entuzjazmu, z jakim niektóre z nich (np. Droga Neokatechumenalna, Komunia i Wyzwolenie, ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności", ruch "Solidarności". Focolare) żyli radością wiary. 22 czerwca w Rzymie odbyło się doroczne spotkanie z moderatorami międzynarodowych stowarzyszeń wiernych, ruchów kościelnych i nowych wspólnot, zwołane przez obecną Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia.
Dziesiątki przedstawicieli najbardziej rozpowszechnionych ruchów kościelnych z różnych krajów w całym Kościele zebrało się w Aula Magna Kurii Generalnej Jezuitów, w odległości krótkiego spaceru od Placu Świętego Piotra, aby zastanowić się nad podmiot "W misji z Piotrem. Apostolskość w sercu tożsamości ruchów".
Powołanie ruchów
Przed spotkaniem uczestnicy zostali zaproszeni do ponownego przeczytania tego samego wykładu Josepha Ratzingera, aby zastanowić się nad specyficznym "powołaniem" ruchów kościelnych w misji Kościoła.
Przy tej okazji bawarski teolog, który później został papieżem, stwierdził: "W historii ruchy apostolskie pojawiają się w coraz to nowych formach, i to w sposób konieczny, ponieważ są one właśnie odpowiedzią Ducha Świętego na zmieniające się sytuacje, w których znajduje się Kościół. A zatem, tak jak powołania do kapłaństwa nie mogą być tworzone lub ustanawiane administracyjnie, tak samo ruchy nie mogą być organizowane i uruchamiane systematycznie przez władzę. One muszą być dane i są dane".
Następnie wyjaśnił, że "ci, którzy nie podzielają wiary apostolskiej, nie mogą twierdzić, że prowadzą działalność apostolską"; z nią musi być "koniecznie połączone pragnienie jedności, wola bycia w żywej wspólnocie całego Kościoła". I dodał: "ponadto życie apostolskie nie jest celem samym w sobie, ale daje wolność służenia".
Ewangelia, misja i służba
Kevin Farrell, kardynał prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, zapraszając do udziału w zgromadzeniu, podkreślił trzy zasadnicze elementy podkreślane wówczas również przez Ratzingera: życie ewangeliczne, działalność misyjna i służba, jako wyzwanie również dla obecnych czasów, w których "utrzymanie żywej apostolskości w Kościele jest z pewnością wielkim darem, ale jest to również zadanie, które nie zawsze jest łatwe do wykonania dla samych ruchów".
Wśród oczywistych zagrożeń jest utrata pragnienia służby, utrata poczucia własnego charyzmatu, impulsu misyjnego i otwartości na cały świat, a także utrata więzi z Piotrem poprzez wejście w konflikt z Kościołem.
Wokół tych wyzwań przedstawiciele różnych ruchów i wspólnot dzielili się swoimi refleksjami i świadectwami, odpowiadając w szczególności na to, w jaki sposób starają się żyć prawdziwym apostolstwem, poprzez inicjatywy głoszenia, przepowiadania, miłości i służby, rozumując również o przeszkodach w misji oraz odważnym i twórczym impulsie do możliwej odnowy struktur, stylów i metod.
Sprawozdanie wprowadzające do pracy zostało natomiast powierzone księdzu Paolo Prosperi, z Bractwa Kapłańskiego Misjonarzy św. Karola Boromeusza - założonego w 1985 roku przez biskupa i teologa Massimo Camisascę, jednego z pierwszych uczniów księdza Luigiego Giussaniego, założyciela ruchu Komunia i Wyzwolenie - który mówił o teologicznej pozycji ruchów w magisterium papieży, począwszy od pierwszej refleksji papieża Ratzingera.
