Jak zaznacza biskup Ourense w liście pasterskim z okazji otwarcia Synodu Diecezjalnego, obecnie ".Cała tkanka społeczna obracająca się wokół rodziny, z których prawie wszystkie są rodzinami wielodzietnymi, uległa dużym przeobrażeniom zarówno na wsi, jak i w mieście. Kryteria postępowania i wartości, a także projekt edukacyjny, mają niewiele lub nic wspólnego z tymi z poprzednich dekad. Wspólnoty chrześcijańskie, życie konsekrowane, sprawowanie posługi kapłańskiej, sama koncepcja Kościoła i jego struktur, a nawet wiejskie parafie uległy głębokiej przemianie. Wszyscy mamy świadomość, że żyjemy w czasach epokowych zmian, które są szczególnie widoczne w sferze kulturowej, społecznej i politycznej.". Te przemiany stanowią wyzwanie, na które Kościół musi dać odpowiedź, którą diecezja Ourense chce skonkretyzować, podążając za wezwaniem papieża Franciszka do przeżywania synodalności jako drogi Kościoła.
Po zwołaniu Synodu przez półtora roku trwała faza przygotowawcza, na którą składał się przede wszystkim proces informowania i uświadamiania całej wspólnoty diecezjalnej. W wyniku tej akcji ponad 3 tys. osób przesłało do sekretariatu generalnego Synodu propozycje ewentualnych zagadnień do omówienia. Biorąc pod uwagę te sugestie, zatwierdzono pytania, którymi należy się zająć i rozpoczęto fazę grup synodalnych. Około 2200 osób - w tym świeccy, zakonnicy i kapłani - bierze w nich czynny udział, zastanawiając się nad poruszanymi kwestiami i wysuwając propozycje głoszenia, celebrowania i przeżywania z radością bogactwa wiary chrześcijańskiej, opartego na wierności Ewangelii w konkretnym miejscu i czasie.
Parafia, akcja społeczna, wiara, misja
Pierwszy blok tematyczny dotyczył parafii, aby wyjść od jej tożsamości i jej konkretnej rzeczywistości w diecezji Ourense, oraz aby zaryzykować perspektywy na przyszłość. Drugi skupił się na akcji charytatywnej i społecznej obecności Kościoła. Trzeci dotyczył celebracji wiary w sakramentach, przeżywania niedzieli i pobożności ludowej.
Wreszcie, obecnie grupy synodalne zastanawiają się nad misją ewangelizacyjną Kościoła, wychodząc od tego spostrzeżenia: aby Ourense odnowiło impuls ewangelizacyjny, konieczny jest proces nawrócenia osobistego i duszpasterskiego, aby odzyskać radość zbawienia oraz osobiste i wspólnotowe doświadczenie spotkania z Chrystusem.
Taki scenariusz prowadzi do konieczności wstępnego głoszenia wiary, któremu następnie musi towarzyszyć rodzina, parafia i szkoła. Chodzi o to, by móc dojrzewać poprzez ciągłą katechezę dla dzieci, młodzieży i dorosłych, ukierunkowaną na pogłębianie doświadczenia Chrystusa, a nie tylko przekazywanie informacji.
Zgromadzenie Synodalne we wrześniu
21 września, uroczystym otwarciem w katedrze, zostanie zainaugurowane Zgromadzenie Synodalne, w którym przedstawiciele grup i różnych sektorów życia diecezjalnego będą debatować i głosować nad ostatecznymi propozycjami, które zostaną przedstawione biskupowi do realizacji.
Diecezja Ourense, jak podkreśla nasz biskup, ma nadzieję, że ".konkretne wskazania programowe zatwierdzone przez Synod powinny sprzyjać głoszeniu Chrystusa wszystkim ludziom żyjącym w diecezji, aby ich życie zostało rozświetlone blaskiem wiary w Jezusa Chrystusa, ich egzystencja została przemieniona, a dzięki świadectwu spójnego życia chrześcijańskiego wartości Ewangelii stały się autentycznym zaczynem, który będzie zakwaszał każdą strukturę osobistą, społeczną, rodzinną i kulturową naszych narodów i ich mieszkańców.".
Krótki przegląd ewangelizacji
W 550 r. nawrócił się król szwabski Teodomyrus (Karriaricus). W wyniku tego wydarzenia na scenę diecezji wkroczyła postać, która będzie miała wielki wpływ na ewangelizację ziem południowej Galicji: węgierski święty Marcin z Dumio, który głosił i nawracał to, co było twierdzą Suevi.
Nawrócony król wybudował kościół ku czci św. Marcina z Tours, również Węgra, który miał zostać patronem diecezji, a który w swoim urodzeniu i życiu miał wiele wspólnego ze św. Marcinem z Dumio. Marii Matki, wzniesiony na pozostałościach ośmiu kolumn pogańskiej świątyni. Pierwszym znanym biskupem jest szwabski Witimir, czyli Witimiro, który żył około 570 roku i uczestniczył w soborze w Bracarense w 572 roku. Wiek X można zaliczyć do złotego wieku diecezji, ze względu na rozkwit życia monastycznego. Klasztor San Esteban de Ribas de Sil oraz benedyktyński klasztor Celanova, założony w 937 roku przez kompostelańskiego biskupa San Rosendo, są tego wiernym odzwierciedleniem.
Mieszkańcy Ourense idą z nabożeństwem do patronki Ourense, Santa María Madre, w kościele, który nosi jej imię. Uważa się, że w tym miejscu znajdowała się prawdopodobnie prymitywna katedra w Ourense, która swoją dedykację zawdzięczała świętemu Marcinowi z Tours.
Sekretarz Generalny Synodu Diecezjalnego
