"Świat bez granic, bez uprzedzeń wobec osób niepełnosprawnych, gdzie nikt nie musi samotnie stawiać czoła wyzwaniom związanym z osobistym przetrwaniem, to świat, do którego budowy musimy dążyć".. Tak pisze Papieska Akademia Życia w wydanej niedawno Nocie o potrzebie - dla Kościoła i dla wszystkich ludzi dobrej woli - przywrócenia właściwej rangi opiece i wsparciu osób niepełnosprawnych i tych, którzy się nimi opiekują.
Punktem wyjścia dla tego dokumentu była pandemia, która oprócz uwypuklenia współzależności każdego człowieka, pokazała granice niepewności, kruchości i ograniczeń. W przypadku osób z niepełnosprawnością zwróciła również uwagę na zwiększone ryzyko poważnego zachorowania lub śmierci z powodu Covid-19, spowodowane czynnikami biologicznymi oraz nierównym dostępem do opieki zdrowotnej i innego niezbędnego wsparcia medycznego.
Rzeczywiście, wiele osób niepełnosprawnych miało trudności z uzyskaniem przystępnych informacji na temat sposobów zapobiegania infekcjom lub napotykało przeszkody w dostępie do tekstów, szczepień lub leczenia w placówkach służby zdrowia, oprócz negatywnych skutków długotrwałej izolacji w domu (lęk, samotność, bezradność, rozpacz, a nawet przemoc domowa). Istnieją również inne rodzaje dyskryminacji, związane z "...brakiem dostępu do opieki zdrowotnej" oraz "...brakiem dostępu do opieki zdrowotnej".wszechobecne w systemach opieki zdrowotnej uprzedzenia, które negatywnie oceniają niepełnosprawność i postrzegają osoby niepełnosprawne jako osoby, których życie jest mniej warte zachowania niż życie osób bez takiej niepełnosprawności"denuncjuje notę Papieskiej Akademii Życia.
Dokument ten podkreśla trzy podstawowe problemy etyczne. Po pierwsze, że z "promowanie rozwiązań". dla specyficznych potrzeb osób niepełnosprawnych, umożliwiając im korzystanie z polityk i interwencji w zakresie zdrowia publicznego oraz włączając je w procesy planowania i podejmowania decyzji. I konieczne jest wyjście poza kadrowanie niepełnosprawności w zdrowiu publicznym i ochronie zdrowia po prostu "...".w sensie biomedycznympriorytetem", do rozpatrzenia w szerokim spektrum specjalności medycznych oraz w innych obszarach działalności rządu i społeczeństwa. Wreszcie, priorytetem jest "opracowanie ram zdrowia publicznego opartych na solidarności"Szybka ścieżka", dająca szybką drogę ubogim i zagrożonym, zarówno lokalnie jak i globalnie.
Lekcja, jaką należy wyciągnąć z pandemii, jeśli chodzi o osoby niepełnosprawne, to "...nauka życia z niepełnosprawnością".przyjęcie nowej perspektywy na sens życia"przyjmując "współzależność, wzajemną odpowiedzialność i troskę o innych jako sposób na życie i promowanie wspólnego dobra".jak zawsze nauczał Kościół.
Dokument - będący kontynuacją dokumentu z 30 marca 2020 r. dot. Pandemia i powszechne braterstwodo dokumentu z 22 lipca dot. Humana Communitas w dobie pandemii oraz do dokumentu z 9 lutego 2021 r. dotyczącego Starość: nasza przyszłość i który jest zredagowany jak zwykle przez watykańską Komisję Covid-19 - kończy się siedmioma praktycznymi zaleceniami.
W szczególności wzywa do konsultowania się z osobami niepełnosprawnymi i ich rodzinami ".w projektowaniu i wdrażaniu polityki zdrowia publicznego". Organizacje katolickie prowadzące zakłady opieki zdrowotnej proszone są o ".objąć prowadzenie"UE musi również zapewnić osobom niepełnosprawnym pierwszeństwo w dostępie do szczepionek, unikać dyskryminacji w podziale środków na zdrowie, promować globalną współpracę i wszelkiego rodzaju "partnerstwa publiczno-prywatne". Wreszcie należy zapewnić, aby właśnie z powodu konsekwencji pandemii osoby niepełnosprawne nie zostały pozostawione w długiej kolejce do korzystania z usług zdrowotnych początkowo zawieszonych przez Covid-19.
Na nocie widnieje podpis przewodniczącego Papieskiej Akademii Życia, arcybiskupa Vincenzo Paglii i kanclerza Renzo Pegoraro.
